DAYS BECOMES weeks and weeks becomes months. Gabi gabi ganon pa din ang ginagawa ni Luca sa akin pero mas malala na ngayon. Kinulong niya ako sa kwarto noong naabotan niya akong naglalakad lakad sa garden habang namimitas ng bulaklak na ilalagay ko dapat sa vase. I already explain but he's not listening. The worst part is mas malala na ang mga pananakit niya sa akin ngayon, pinapaso ng sigarilyo, pinoposas at binababoy, nilalatigo kapag nagkamali ng ka-onte at marami pa.

Kung gabi gabi pananakit ang ginagawa ni Luca sa akin, araw araw naman may dinadala siyang iba't ibang babae dito sa bahay, he said it's his girlfriends. Hndi pa sila nahiya, they make out everywhere inside the house. Nong isang araw lang nga ay naabotan ko sila nang isa sa babae niya na naglalampungan at may ginagawang hndi kababalaghan sa sofa. Hndi man lang sila nagulat o nahiya sa presensya ko at tinuloy lang ang kanilang ginagawa, nang matapos ay nagtanong ang babae kung sino daw ako, syempre ang isinagot ni Luca ay katulong daw niya ako, well parati namang ganon ang sagot niya sa tuwing may babaeng nagtatanong kung sino at ano daw niya ako.

Nahihirapan na ako, pagod na pagod na ako. Si Mama mag tatatlong buwan na ding hndi dumadalaw sa akin, ang last niyang dalaw ay noong last last month pa. May binigay siya sa aking sobre na naglalaman ng malaking halaga ng pera at isang sulat, ang sabi niya sa akin ay magagamit ko daw 'to balang araw, at kagaya nong sabi niya noon sa akin huwag ko daw munang buksan ang sulat hanggang sa ikalimang buwan ng kanyang pagkawala. I don't know what really is happening to Mama. I'm worried of her but i need to worried to my self too.

Kahit iniisip na baka ay pinabayaan niya na ako, mananatili akong magtitiwala sa kanya. Mananatili ang tiwala ko sa kanya hanggang sa ikalimang buwan.

At dahil walang selpon o kahit anong gadget dito maliban sa telepono ay iyon na lang ang ginamit ko. I called Giya, natatandaan ko pa naman ang number ng bahay nila. Nakaabot ito sa limang ring bago may sumagot.

"Hello, this is Villamor's residence. How may i help you?"

"Hello manang, nandyan po ba si Giya? Kailangan ko ho kase siyang makausap pakisabi si Yvvone 'to kaibigan niya."

"Osige hija, sandali lamang at tatawagin ko ang batang iyon."

"Sige po."

After a couple of minutes i heard Giya's voice.

"Hoi talandi ka! Bakit ngayon ka lang napatawag? I heard what happened to your baby Aki, my condolences."

"Thankyou Giya, uhm kase... kase... kase i need your help."

Ilang segundong natahimik ang kabilang linya kaya nagtaka ako kung nandyan pa ba si Giya o wala na.

"Giya?"

"O-oh yea? What kind of help nani?"

"Can tito Ken pull some strings for me?"

"What do you mean?"

"I mean is, uhm..." i fake a cough before saying again. "It's not appropriate if sa cellphone ko ipapaliwanag, can you go to Luca's house? Hndi kase ako pwdeng lumabas."

"Sure Aki, i really missed you."

"I missed you too, Giya."

"Okay, i'll go there now. Bye! See you." anito bago patayin ang tawag.

Nang mapatay ang tawag ay agad akong naligo at nagbihis. I wore a black crop top long sleeves at pinaresan nang jogging pants para maitago ang mga pasa ko, baka makita pa 'yon ni Giya, siguradong magtataka at magtatanong 'yon kung kanino o paano ko 'to nakuha.

Pagkatapos kong maligo ay bumaba na ako para maghanda ng makakain namin ni Giya, looks like Luca is not here together with his girlfriendsss. Buti nga at hndi kami maiistorbo ni Giya at hndi ako mahihirapang manghinge sa kanya ng tulong. Yes, i called her to ask for a big help, i know na kaya niya akong tulungan at siya lang ang makakatulong sa akin sa ganetong sitwasyon. Her dad is the most powerful president, kaya kampante ako na matutulungan niya ako. I badly want to escape from this place, this place is really really a living hell.

Habang naghahanda ng makakain namin ni Giya ay tumunog ang doorbell ng bahay ni Luca hudyat na nandyan na si Giya. Dali dali akong tumakbo papunta sa pinto at maligayang binuksan ang pinto dahil sa inaakalang si Giya na ito. Ngunit agad ding nawala ang malapad kong ngiti ng makita kung sino ang lalakeng nasa harapan ko. Kahit kinakabahan ay hndi ko inalis ang tingin sa kanyang mga mata habang walang ekspresyon ang mukha.

"What do you need?" matigas kong tanong. Thanks god at hndi ako nautal.

"Von, i'm sorry-"

"Oh shut up! Your sorry won't change anything! You killed my child! You killed my unborn child! Ang kapal naman ng mukha mong magpakita pa dito, how dare you!" nang gagalaiti kong sigaw sa kanya at pinigilan ang sariling hndi maiyak.

"Von, i'm here to apologize-"

"Mabubuhay ba ng paghingi mo ng tawad ang anak ko? Mababalik ba ng paghingi mo ng tawad ang buhay ng anak ko nakinuha mo, ha? Sagotin mo 'ko hayop ka!" hndi ko na napigilan ang sarili ko kaya hinayaan ko na lang na bumuhos ang mga luha na kanina pa gustong kumawala sa aking mga mata.

"Sol... Sol kaibigan kita eh, best friend kita, bata pa lang tayo magkaibigan na tayo, palagi na tayong magkasama, marami na tayong mga memoryang nabuo, tayo ang naging magkasangga tuwing may problema ang isa sa atin. Pero bakit mo nagawa sa akin 'yon Sol? Ano bang ginawa ko sayo para ganonin mo 'ko? Wala naman akong atraso sayo ah. Tinuring kita na parang kapatid Sol, parang sariling kapatid na ang turing ko sayo pero bakit?" sunod sunod ang mga tanong na binigay ko sa kanya kase naguguluhan ako. How can he did that to me?

"You once recreant me but i forgive you cause everyone deserve a second chance. But you wasted it, tapos ngayon hihingi ka ng tawad? Sa tingin mo ba mapapatawad pa kita? Okay lang sana kung pinagsamantalahan mo lang ako, kung binaboy mo lang ako! Pero 'yong patayin mo ang anak na nasa sinapupunan ko? Sol nakakagago 'yon! Oo bata pa ako pero wala akong pake, that's gods blessing but you just wasted it! You take it away from me! Kaligayahan ko, kalayaan ko, anak ko, lahat na lang nilayo mo sa akin pati si Luca! You don't know what i trailed to Luca's hand Sol. You don't know..." tuluyan na akong napaupo dahil tila nawalan na ako ng lakas. Agad naman akong dinaluhan ni Sol pero agad kong tinapik ang kamay niya.

"I'm sorry, i know my sorry is not enough para mabalik ko ang buhay ng anak mo, pero Von i didn't know that you're pregnant. Trust me if i do hndi kita g-galawin-"

"Pero bakit mo nga nagawa 'yon?!"

"Von... I know it's a dumb answer but i did that cause i love you so much-" hndi nito natapos ang sasabihin ng bigla na lamang itong humandusay sa sahig dahil sa malakas na suntok ni Giya.

"You asshole! How come you can do that jusy because you love Aki? Love? Really? Kung 'yon lang naman ang basehan at paraan mo ng pagmamahal pwes ang bobo mong magmahal! You don't even deserve to be loved, especially by Aki." huminga ng malalim si Giya at pinatayo ako.

"Get lost Solomon! Or i will drag you on my own? Choose." matigas na ani ni Giya habang inaalalayan ako.

"Giya, i love Von so much, i really do trust me. Hndi ko lang talaga alam na buntis siya noon-"

"Just shut the fuck up moron! Can you just get lost? I'm not the person who say the word please but for Aki's peace of mind, can you please just go?" ani ni Giya habang diniinan ang salitang please. Well, she's not the girl who says please.

Hndi nakinig si Sol kay Giya at tiningnan ako gamit ang nangungusap niyang mga mata. I just rolled my eyes at hinila na si Giya sa loob pero hndi ito nag padala.

"Pota naman oh! Ano bang hndi mo maintindihan sa GET LOST? Bobo kaba Solomon? Do you really want me to drag you on my own or gusto mo pang ipakaladkad at ipabugbog kita sa mga tauhan ko para matuto ka ha? You're just wasting our time here dumbass."

"I will not go anywhere hanggang sa hndi ako pinapatawad ni Von." agad umugkis ang aking palad sa kanyang mukha.

"How dare you to say that? Akala mo ba mapapatawad pa kitang gago ka ha? You're a drug user." i said in a statement.

Nang hndi pa ito umaalis ay inis na kinuha ni Giya ang kanyang cellphone sa kanyang dalang clutch bag.

"Roland, i want you to dispose someone... Yea, he's very annoying and yes he's he... No, no need na kaawaan siya, he's a demon who lives in hell too... Yes faster Roland, i don't want you to be late... Yea, he's in Luca's house, Aki's husband you remeber? K, bye." dinig kong pagkausap ni Giya kay Roland, ang right hand ng daddy niya na siyang matalik niya ding taga sunod.

"Ciao asshole, your grave is already ready." anito kay Sol at tumawa ng mala demonyo bago ako hinila sa loob.

Agad ko namang nilock ang pinto at ang iba pang lock sa pinto ng baha ni Luca para makasiguradong hndi siya makakapasok.

"Chill Aki, no one can hurt you kapag nandito ako sa tabi mo. Get it?" pagpapakalma ni Giya sa akin kaya wala na lang akong nagawa kundi ang tumango.

Ilang beses akong huminga ako ng malalim para pakalmahin ang aking sarili. Nang kumalma na ako ay malapad ko ana itong nginitian at mahigpit na niyakap.

"I miss you Giya." maluha luha kong saad sa kanya.

Niyakap naman ako nito pabalik bago magsalita.

"I miss you too Aki. Gosh stop crying ang arte mo." natawa na lang ako sa katarayan niya. Namiss ko din ang pagtataray niya sa'kin.

"So... Ano na 'yong gusto mong hingin na tulong? And about that 'pull some string thing?' what about it?" i know she would ask this fast.

"Kumain na muna tayo bago ko idiscuss sayo ang gusto kong hingin na tulong." ani ko sa kanya at hinila na siya sa kusina.