"YOU KILLED ME!" galit na sigaw sa akin ng isang bata na hndi ko maaninag ang kanyang mukha dahil sa madilim ang lugar na aking kinakatayuan.

"W-what? Who are you?" sa hndi kaalamang dahilan ay kinabahan ako ng maglakad ito papalapit sa akin.

I gasped when i saw her whole body. I gasped when i saw her face, no! She don't even have a face. Walang mukha ang bata! Nakikita ko ito dahil maliwanag sa aking pwesto.

"Oh mommy... My poor mommy who killed me, didn't recognize me now? How heartless you are?! Wala kang kwentang ina!"

"Mas matindi ka pa sa hayop! You killed me! You killed a unborn child!"

Tumawa ito ng mala demonyo at tumingin sa akin na nanlilisik ang mata.

"You're such a garbage who can easily put in a trash now."

"No one will love you because you don't even deserve that!"

"Daddy will surely hate you!"

"You're a killer!"

"You're a murderer!"

Paulit ulit ang mga salitang binibitawan ng bata. I tried to run to escape from her but i didn't know where to go.

Napa atras ako ng mas lumapit pa ito sa akin. Unti unti itong nagkaroon ng mga mata, baba, ilong, at kilay. Pero hndi ko padin maaninag dahil sa labo nito. Malabo na ba ang mata ko?

I gulped when i see the kid have a knife in her right hand. She smirked at me at dali daling tumakbo sa akin habang nasa kamay ang kutsilyo at nakatapat sa akin. Hndi ako nakapaghanda ng bigla ako nitong saksakin sa aking puso. I shout because of pain.

"Ahhh!"

Napabalikwas ako ng bangon at hingal na hingal. What was that? Bakit ganon ang panaginip ko? At... Nasaan ako? Nilibot ko ang aking mga mata, puting silid, apparatus, si Luca na masama ang tingin sa akin— wait! Oh my god!

Kinapa ko ang tiyan ko at nanlumong tiningnan ito, i have a flat tummy now. What happened to my baby? What the hell happened?

Tiningnan ko si Luca at akmang tatanongin ng galit itong pumunta sa gawi ko kaya agad akong napalunok habang kinakabahan.

"L-luca... W-w-what h-happened t-to m-my b-ba-baby?" nag iwas ito ng tingin habang nagtatagis ang bagang.

"You... You killed my unborn child!" galit itong tumingin sa akin habang kinakagat ang pang ibabang labi. Halatang nagtitimpi lang ito na hindi ako saktan.

Napayuko na lamang ako habang tahimik na humihikbi at inaalala ang mga nangyare kahapon. Where having a group thesis, pagkatapos ay umuwi na sila, bumalik si Sol... kasama ang dalawang lalaking nakabonet, tapos sinaktan at pinainom ako ng gamot... at... at... at g-ginahasa a-ako... damn!

Tuluyan na akong napahagulhol dahil sa naalala. Sol killed my baby! Siya ang pumatay, hndi ako! Tumingin ako kay Luca na ngayo'y nakakuyom parin ang kamao.

"H-hndi ko pinatay ang anak ko—"

"You killed my child! You killed my unborn child Yvvone! H-how come? How come you can do this to me?" putol niya sa sasabihin ko. "Kung gusto mo pala akong gantihan dahil sa nagsinungaling ako sayo, sana ako na lang! Sana hindi mo na dinamay pa ang anak ko! Potangina!"

"Hndi ko ginusto 'yon, Luca!"

Hndi ko naman talaga ginusto 'yon. Kung alam niya lg.

Pagak itong tumawa. "Really Yvvone? Ang mga ungol at halinghing mo dinig na dinig sa labas ng kwarto tapos sasabihin mo hndi mo ginusto 'yon? Wow!" sarkastiko nitong sabi.

Bakit ba hndi siya naniniwala sa akin? Wala naman siya doon sa umpisa pa lang. At mukhang galit na galit nga siya. He called me by my first name, Yvvone not Akira.

"Hndi ko nga sinasadya 'yon! Bakit ba ayaw mong maniwala? Wala ka naman don at the first place." nafo-frustrate ako.

"Yea, wala nga ako don nong una palang. Pero siguro naman sapat na sakin ang mga halinghing at ungol mong halatang sarap na sarap sa ginagawa niya."

Bago pa ako makapagsalita ay nagsalita na ulit ito.

"Dahil diyan sa kalandian mo namatay ang anak ko! Dahil diyan sa kakatihan mo namatay ang anak ko! Hndi pa ba ako sapat Yvvone? Hndi pa ba ako sapat para manatili ka sakin at tanggapin ang anak ko sayo, ha? Kailangan mo pa bang maghigante at patayin ang anak ko?" tumawa ito ng mapait.

Tahimik lang akong umiiyak. Hndi ko akalaing magagawa niyang sabihin ang mga katagang iyon sa akin.

"Ganyan na ba talaga ang tingin mo sa akin Luca? Malandi? Makati?" sunod sunod na tanong ko sa kanya.

Umiwas ito ng tingin ng humarap ako sa kanya.

"Oo." walang pag alinlangan saad nito kaya napangiti na lamang ako ng mapait.

"Kung hndi mo kase nilandi si Solomon at binigyan ng false hope hndi ka niya guguluhin. Kung hndi mo siya pinatawad sa ginawa niya sayo noong nakaraan hndi ka na niya babalikan. You're such an itchy girl Yvvone. Nakakadiri ka." tuluyan ng gumuho ang natitirang pader na pumoprotekta sakin. Wala na, guho na.

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay walang pasabing lumabas ito. Muli akong napahagulhol. Hndi ko naman sinasadya 'yon. Hndi ko naman ginusto 'yon, pero bakit ang dali lang sa kanya na paniwalaan ang lahat? Bakit parang andali lang da kanyang pagsalitaan ako ng ganon? Bakit ang dali-dali lang sa kanya na husgahan ako?

Bumukas ang pinto kaya napatingin ako dito. Akala ko ay si Luca ito at bumalik upang huminge nang tawad sa mga sinabi niya ngunit nanlumo lamang ako nang makitang si mama ito. Si Mama... Mas napahagulhol ako dahil miss na miss ko na siya. Mabuti naman at nagpakita siya sa akin ngayon. Ngayon kung kailan mas kailangan ko ang suporta niya.

"Anak..." tawag nito sa akin ng makalapit ito sa tabi ko.

"Mama!" agad ko siyang niyakap at doon umiyak sa kanyang balikat.

"Shhh, naiintindihan ka ni Mama. Alam kong hndi mo ginusto 'yon." pag aalo nito sa akin.

"Ma, hndi ko po talaga ginusto 'yon, hndi ko po talaga sinasadya 'yon. Sol forced me, he give me a medicine na hndi ko alam kung ano. Pinilit niya akong inomin 'yon, at sa hndi kaalamang dahilan ay biglang uminit ang aking pakiramdam. Ma... trust me hndi ko ginusto 'yon." paliwanag ko kay Mama at umaasang sana maintindihan niya ako.

Nakita ko ang pagkuyom ng kamao ni mama kaya napakunot ang aking noo. Galit din ba siya sa akin? Hndi pa ba sapat ang paliwanag ko?

"Ma... totoo po—"

"He give you a sex pill. That bastard! How can he did this to you? I'll make sure to make him suffer." kinabahan ako sa klase ng pananalita ni Mama. Parang hndi siya ito, sa tono pa lang ng pananalita nito ay parang may binabalak na itong masama.

Pero ano daw? Sex pill?

"Ma, pwde ho bang sumama ako sa inyo paglabas ko dito sa hospital?" i trailed off. "Pwde din po bang kausapin mo ang doctor na kung pwde na akong ilabas ngayon? Ayoko dito Ma, kinamumuhian ako ni Luca. Galit siya sakin, galit na galit. Natatakot ako sa kanya Ma. Natatakot ako na baka saktan niya ako, na baka kung anong gawin niya sa akin."

"I'll try anak, pero hndi kase kita pwdeng isama eh. Pwde bang doon kana lang ulit kina Giya?"

Masyado na siyang napaghahalataan.

"Ma, saan po ba talaga kayo pumupunta? Bakit ayaw niyo akong isama?" takang tanong ko sa kanya dahil hndi ko na mapigilan ang aking sarili. "Hindi ka ba nag-aalala sa akin, Ma?"

"Sa kaibigan ko lang anak. H'wag kang mag alala malapit na. At syempre nag-aalala din si Mama sayo no. Halika nga dito."

"Malapit ang ano Ma?"

"Malapit—" hndi nito natapos ang sasabihin ng bumukas ang pinto kaya nabaling ang atensyon namin doon.

Pumasok si Luca kasama ang babaeng doctor. Pumunta ang doctor sa tabi ko habang nakangiti.

"Good afternoon Mrs. Rouseff—"

"She's Ms. Nyxon, not my Mrs. Rouseff." pagputol ni Luca sa doctor. Walang emosyon, may diin at malamig ang boses nito.

Mahina itong tumawa na akala mo'y may nakakatawa. "Oh, my bad." she trailed off. "Anyway, okay na ba ang pakiramdam no Ms. Nyxon? I guess you know what happened to your baby right?" napalunok ako sa tanong niya at dahan dahang tumango habang hndi tumitingin kay Luca. Alam kong nakatingin ito sa akin ng masama dahil kitang kita ko 'yon sa peripheral vision ko.

"My condolence, Ms. Nyxon." sensirong ani ng doctor kaya malungkot ko lang itong nginitian.

"Ahm doc... pwde na po ba akong umuwi?" tanong ko dito.

"Yes of course, pero kung mabuti na ang pakiramdam mo. Pero kung hndi pa i will not allow you." sagot namn nito.

"Mabuti na po ang pakiramdam ko doc. Gusto ko na pong umuwi." nakayukong ani ko.

"Okay, since your bill are paid. Pwde ka nang umuwi. Again, my condolence. I'll gotta go now." paalam nito na tinanguan ko lang.

Nang makaalis ito ay tumingin ako kay Luca pero binigyan lang ako nito ng masamang tingin.

"Mag ayos kana dahil uuwi na tayo." anito bago lumabas ng kwarto.

Napabuntong hininga na lamang ako, naramdaman ko ang paghaplos ni Mama sa likuran ko kaya nilingon ko ito at nginitian.

Nagsimula na kaming mag ayos ni Mama, tinulungan niya din ako para madali lang kaming matapos. Pagkatapos naming mag ayos ay lumabas na kami ng silid. Nakita ko si Luca na nakasandal sa gilid ng pinto habang nakapikit ang mata at ang isang kamay ay nasa kanyang bulsa. He look gorgeous in that pose. Bigla itong nagmulat kaya nataranta akong nag iwas ng tingin.

I cleared my throath before saying. "Aalis na kami—"

"Then let's go." walang emosyong saad nito.

"Hndi kami sasama sayo—"

"Who says? You're going with me wether you like it or not." anito at hinawakan ang kamay ko at pwersahang hinila ako.

Napangiwi ako dahil sa higpit ng kapit niya sa'kin kaya pilit ko itong binawi pero mas malakas siya kaya hndi ko magawa.

"Luca nasasaktan ang anak ko. Let her go." ani mama na nakasunod sa likod ko. Napahinga ako ng maluwag ng dahan dahan ako nitong pakawalan at nauna na sa parking lot.

I sighed.

"Ma, ayokong sumama sa kanya." ani ko kay Mama na para bang nagsusumbong.

"Anak maski ako ayaw ko din, pero si Luca lang ang makakatulong sa atin." napakunot ang noo ko sa kanyang sinabi.

"Makakatulong saan, Ma?" takang tanong ko.

Umiwas ito ng tingin at pekeng umubo. "Ah wala, don't mind me. Let's go." pag iwas nito sa tanong ko at nauna ng maglakad.

Gulong-gulo ako sa inaakto ni mama. May nararamdaman akong kakaiba, ngunit hindi ko mawari kung ano nga ba ito.

Nang makarating kami sa parking lot ay agad naming hinanap si Luca. Madali lang naman namin itong nahanap dahil nasa labas siya ng kotse niya. Walang imik akong pumasok sa loob ng pinasakay niya na kami ni Mama. Mabilis lang ang naging byahe namin dahil sa bilis ng pagpapatakbo ni Luca. Hndi ko naman magawang sitahin ito dahil baka awayin niya lang ako at singhalan kaya pinili ko na lang na tumahimik.

Nang makarating kami sa bahay niya ay nagpaalam na si Mama na aalis din dahil tumawag daw ang kaibigan niya. Tumango lang naman si Luca at nauna na sa loob pero ako ay kinausap pa si Mama.

"Ma, babalik ka naman po diba?" parang batang tanong ko sa kanya.

"Oo naman anak, bakit naman ako hndi babalik? Bibisitahin kita dito kada linggo. May inaasikaso lang talaga si Mama kaya hndi ka niya masamahan dito." paliwanag nito kaya napilitang tumango na lg ako.

"Okay po." walang ganang saad ko.

Nang umalis ito ay nagdadalawang isip pa ako kung papasok na ba ako sa pinto o hndi. Pero sa huli ay napagdesisyonan ko paring pumasok. Kinakabahan ako habang papasok ng bahay ni Luca. Parang hndi ako sanay lalo na't ang init ng atmosphere.

Naabotan ko siyang nakaupo sa sofa ng tuluyan na akong pumasok.

"Sit here. I have something to tell you before you go to bed to sleep. I have my own rules in this house, so sit down Yvvone." utos nito na agad ko namang sinunod dala ng kaba.

May rules na pala siya ngayon? Hindi na ako inform ah, parang kailan lang kase ay wala naman.

Peke akong umubo bago magsalita. "A-ano 'y-yon?"

"As i said i have my own rules in this house. Nay Pasing is not here so it means all her doings will passed to you. Mula sa paglilinis ng bahay sa loob at labas, pagluluto, paglalaba at iba pang gawaing bahay. Naiintindihan mo ba?" anito kaya tumango lg ako dahil hndi ko magawamg magsalita sa lamig ng boses nito.

"Good. One more thing, you're not allowed to go outside my house kung hndi ako ang kasama mo. Dito ka lang pwde sa loob ng bahay, and you can clean the backyard and garden when i said so. Understood? You're free to do whatever you want but know your limits." wala akong ibang masabi kundi ang tumango lang.

Inis ako nitong tiningnan at padabog na umalis sa kinauupuan kaya taka ko itong tiningnan. Habang tinitingnan ay papaalis na bulto nito ay malalim na lang akong napabuntong hinga.

Hays, mukhang hndi magiging maganda ang buhay ko dito ah. Mukhang ang buhay ko dito dati ay mag-iiba na. Ani ko sa aking isip at umakyat na lang sa taas para magpahinga.