Ήταν πλέον αρχές Δεκέμβρη. Το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπάει στις 5 το πρωί. Σήμερα φεύγαμε για την πενθήμερη μας. Σηκώθηκα και φόρεσα ένα μαύρο φούτερ και το μαύρο τζιν μου. Πήρα το μπουφάν την τσάντα και την βαλίτσα μου και κατέβηκα κάτω.

Έβαλα την βαλίτσα στο αυτοκίνητο της μητέρας μου και έκατσα στον συνοδηγό. 10 λεπτά αργότερα φτάσαμε στο σχολείο και κατέβηκα. Έτρεξα αμέσως στα κορίτσια. Δεν με ένοιαζε καν το ότι έχω ξυπνήσει από τα χαράματα.

"Έτοιμη;" ρωτάει χτυπώντας με φιλικά στην πλάτη ο Αχιλλέας.

"Έτσι λέω."

"Λοιπόν παιδιά για μαζευτείτε όλοι." ακούγεται η φωνή της διευθύντριας και η σιωπή απλώνεται σε όλο το προαύλιο. "Θα ήθελα να σας ζητήσω να είστε καλά παιδιά και να ακούτε τους καθηγητές σας. Οποιαδήποτε ζημιά προκληθεί στα δωμάτια του ξενοδοχείου είναι δική σας ευθύνη και θα πρέπει να την αποπληρώσετε πριν φύγετε από εκεί, γι' αυτό λοιπόν θα ήθελα να σας ζητήσω πριν κάνετε το οτιδήποτε μέσα στα δωμάτια να ελέγξετε για τυχόν βλάβες και αν βρείτε το οτιδήποτε να το αναφέρετε αμέσως στην ρεσεψιόν. Αυτά... Θα ήθελα να σας ευχηθώ να περάσετε καλά και να το ευχαριστηθείτε. Καλό σας ταξίδι."

Σιγά σιγά προχωράμε όλοι προς την πόρτα και αφού τοποθετήσουμε τις βαλίτσες μας στον ειδικό χώρο επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο. Μαζί με τα κορίτσια καταφέρνουμε και προλαβαίνουμε την γαλαρία.

"Ωραία το ταξίδι θα είναι υπέροχο με τον Άγγελο πάνω από το κεφάλι μου να με ρωτάει συνέχεια για το Φίλλιπο." λέω και αμέσως γελάει.

"Πόσο καλά με ξέρεις φιλενάδα..." απαντάει στον ίδιο σαρκαστικό τόνο. "Για πες λοιπόν, πως αντέδρασε όταν του είπες ότι θα φύγεις;"

"Βασικά δεν αντέδρασε καλά. Τα μάτια του έχασαν την λάμψη τους και μέχρι να με πάει σπίτι δεν ξαναμίλησε. Δεν μου έστειλε ούτε καληνύχτα. Όπως κάνει συνήθως."

"Φαίνεται πως τον ενόχλησε αρκετά." με κοίταξε συμπονετικά η Δήμητρα.

"Ναι αλλά δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Δεν είμαστε καν μαζί." τους κοίταξα.

"Αλήθεια ρωτάς γιατί;" ξεκίνησε ο Αχιλλέας. "Κάνει μπαμ από μακριά πως σε γουστάρει. Είναι τρελός για εσένα."

"Έτσι λες εσύ." απάντησα.

"Όχι δεν το λέει αυτός." με διέκοψε η Αθηνά. "Έτσι λένε οι κινήσεις του Φίλλιπου.

"Να πούμε κάτι άλλο; Νιώθω άβολα να μιλάω για αυτό."

"Ότι θες." είπε η Δήμητρα. "Τελικά εσείς αγόρια με ποιον θα είστε στο δωμάτιο;"

"Με τον αγαπημένο σου." είπε ειρωνικά ο Άγγελος.

"Πες μου ότι δεν σας έτυχε ο Τεο;" ρώτησα σιγανά και γέλασα.

"Ναι γελά εσύ. Να δω τι θα κάνεις όταν θα στριμωχνόμαστε 5 άτομα στο διπλό κρεβάτι." είπε ο Αχιλλέας και το γέλιο μου κόπηκε.

"Αγόρια αυτό να το ξεχάσετε..." πήρε τον λόγο η Αθηνά. "Αν θέλετε να κοιμηθείτε στο δωμάτιο μας είστε ευπρόσδεκτοι αλλά θα κοιμηθείτε στο πάτωμα ή τον καναπέ αν έχει."

"Καλά άστο... Θα κοιμηθούμε με τον Τεό." γέλασε ο Άγγελος. "Σκέψου ότι τουλάχιστον θα έχουμε κρεβάτι."

"Δίκιο έχεις. Καλύτερα 5 μέρες με αυτόν, πάρα 5 μέρες χωρίς κρεβάτι." τα κορίτσια γελάσαμε.

Εκείνη την ώρα ένιωσα το κινητό στην τσέπη μου να χτυπάει και το σήκωσα αμέσως. Ήταν άγνωστος αριθμός.

"Παρακαλώ, ποιος είναι;" ρώτησα περίεργη.

"Εγώ είμαι! Δεν με αναγνώρισες;"

"Φίλλιπε;" ρώτησα ενθουσιασμένη.

"Ναι εγώ είμαι. Τι κάνεις;"

"Καλά είμαι. Εσύ;" το χαμόγελο μου είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά.

"Καλά και εγώ." έκανε μια μικρή παύση. "Ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη για τις προάλλες. Φέρθηκα πολύ άσχημα και εγωιστικά θα έλεγα. Το έχω μετανιώσει. Ελπίζω να θέλεις να με ξαναδείς όταν επιστρέψεις."

"Φυσικά και θα ξαναβρεθούμε όταν επιστρέψω. Τι βλακείες είναι αυτές που λες;" οι υπόλοιποι έχουν σταματήσει να μιλάνε και με κοιτάνε.

"Δηλαδή δεν μου κρατάς κακία;"

"Όχι. Αναγνωρίζω το ότι αντέδρασες λίγο υπερβολικά, αλλά μπορεί να υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι γι' αυτό." η Δήμητρα με σκουντάει στον ώμο.

"Δεν είναι χίλιοι δυο. Είναι ένας. Αλλά δεν μπορώ να στο πω αυτό από το τηλέφωνο. Θα σου πω από κοντά, όταν επιστρέψεις με το καλό. Καλά να περάσεις."

"Σε ευχαριστώ. Θα τα ξαναπούμε. Bye." κλείνω το τηλέφωνο.

"Τι σου έλεγε;" ρώτησε αμέσως η Αθηνά.

"Μου ζήτησε συγνώμη για την συμπεριφορά του τις προάλλες. Και μου είπε ότι είχε λόγο που αντέδρασε έτσι και θα μου πει κάποια στιγμή από κοντά."

Μετά από σχεδόν 4 ώρες επιτέλους φτάσαμε στον προορισμό μας, δηλαδή στα Γιάννενα. Μας άφησαν στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε λίγο, να αλλάξουμε ρούχα και να αφήσουμε τα πράγματα μας.

Ανεβήκαμε πάνω στα δωμάτια και αφού τσεκάραμε για τυχόν βλάβες στο δωμάτιο κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο, στεγνώσαμε μαλλιά και αλλάξαμε ρούχα. Δύο ώρες αργότερα κατεβήκαμε κάτω στην ώρα μας όπως μας είπαν οι καθηγητές.

Σήμερα αφού θα κάναμε μία βόλτα στο σπήλαιο του Περάματος μετά θα μας άφηναν ελεύθερους στην πόλη των Ιωαννίνων και το βράδυ θα είχε έξοδο σε κάποιο κλαμπ.

Sofi_Augerinou

Η φωτογραφία σας αρέσει σε 105 άτομα

Sofi_Augerinou: so beautiful ❤️

Athinorama όπα κάτσε; Δεν υποτίθεται ότι απαγορεύονταν οι φωτογραφίες;😂
itsDimitra ωραία φωτογραφία φιλενάδα.❤️
prince.fy what a stunning photos 😘

Κατά τις 5 επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Μας ενημέρωσαν ότι το δείπνο σερβίρετε κατά τις 8 και ότι στις 10 θα έπρεπε να είμαστε όλοι έτοιμοι στην ρεσεψιόν, ώστε να ξεκινήσουμε για το κλάμπ.

Με τα κορίτσια ανεβήκαμε στο δωμάτιο και αφού κάναμε ξανά ένα μπάνιο αρχίσαμε να φτιάχνουμε τα μαλλιά μας. Κάναμε και οι 3 αλογοουρές με την μόνη διαφορά ότι εγώ ίσιωσα τα μαλλιά μου, η Δήμητρα τα σγούρινε ενώ η Αθηνά τα άφησε φυσικά.

Κατεβήκαμε στις 8 για φαγητό και επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας για να ντυθούμε.

Εγώ φόρεσα αυτά 👇με ψηλά μαύρα μποτάκια

Η Δήμητρα φόρεσε αυτά 👇

Και η Αθηνά αυτά 👇

Εκείνη την μέρα στο κλαμπ περάσαμε υπέροχα χορεύοντας όλη την ώρα και επιστρέψαμε αργά το βράδυ στο δωμάτιο μας κατάκοπες. Πέσαμε στο κρεβάτι με τα ρούχα και απλά αρχίσαμε να συζητάμε διαφορά. Είναι πενταήμερη και το μόνο σίγουρο για εμένα πια είναι ότι θα γυρίσω Αθήνα με μαύρους κύκλους, αλλά ξέρετε κάτι δεν με ενδιαφέρει. Σημασία έχει να περάσουμε καλά.

Τέλος κεφαλαίου.

Μαντέψτε πια πρέπει να σηκωθεί στις 6 παρά και παρόλα αυτά κάθεται και γράφει κεφάλαιο στη 1:30 το βράδυ.

Ναι το βρήκατε εγώ είμαι αυτή😂😂

Καληνύχτα σας. (Η καλημέρα σας δεν ξέρω πότε το διαβάζετε)

Τα λέμε σε ένα επόμενο κεφάλαιο....