Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από όταν ο FY σταμάτησε να μου μιλάει. Στην αρχή με ενόχλησε αλλά μετά το δέχτηκα. Άμα δεν θέλει να μου μιλάει δεν θέλω και εγώ. Δεν θα κάτσω να σκάσω.

Σε μια εβδομάδα από τώρα θα πάμε πενταήμερη και μετά κλείνουμε για Χριστούγεννα. Που σημαίνει ότι η πανελλήνιες πλησιάζουν.

Ήταν Σάββατο, αλλά έπρεπε να σηκωθώ νωρίς γιατί έγραφα διαγώνισμα έκθεσης στο φροντιστήριο.

Φόρεσα ένα μαύρο τζιν με το άσπρο πουλόβερ μου και το μπουφάν μου. Πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα κάτω.

"Μαμά φεύγω." φώναξα καθώς έβαζα τα παπούτσια μου στην πόρτα.

"Καλή επιτυχία κοριτσάκι μου. Θα σκίσεις."

"Ευχαριστώ μαμά." κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Βγαίνω στον κεντρικό δρόμο και σε πέντε λεπτά έχω φτάσει στο φροντιστήριο. Αφήνω το κινητό και την τσάντα μου στο γραφείο και μπαίνω στην αίθουσα. Ο καθηγητής μου δίνει τα θέματα.

Η Δήμητρα από δίπλα με σκουντάει.

"Έχεις κανένα νέο, από το άλλο θέμα." ρωτάει. "Σου έστειλε;"

"Οχι." απαντάω και ξεφυσάω. "Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση." απαντάω και συνεχίζω να γράφω.

Τρεις ώρες αργότερα παραδίδω το γραπτό μου και βγαίνουμε έξω με την Δήμητρα και την Αθήνα.

"Τι λέτε πάμε για κανένα καφέ ή έχετε διάβασμα;" ρωτάει η Αθηνά

"Όχι ρε! Πάμε να ξεσκάσουμε λίγο." είπε η Δήμητρα.

Πήγαμε λίγο πιο κάτω και κάτσαμε στα Starbucks. Παραγγείλαμε τους καφέδες μας και αρχίσαμε να συζητάμε.

Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη και τράβηξα μια φωτογραφία για να ανεβάσω στο ινστα.

Sofi_Augerinou

Η φωτογραφία σας αρέσει σε 94 ατομα
Sofi_Augerinou Learn to relax. Your body is precious, as it houses your mind and spirit. Inner peace begins with a relaxed body. #panellinies #relaxtime #ineedmycafenow

itsDimitra Θέλω τα credits μου φιλενάδα.❤️
Athinorama κουκλάρα😍🥰
prince.fy that's my girl❤️😘

"Όπα, κάτσε τι είναι αυτό;" λέω δυνατά καθώς κοιτάω τα σχόλια.

"Τι έγινε;" ρωτάει περίεργη η Αθηνά.

"Μου σχολίασε." της απάντησα.

"Ποιος;" με κοιτάει με απορία η Αθηνά.

"Εσείς ποιός λέτε;" τις ρώτησα χαμογελώντας.

"Σχολίασε την φωτογραφία σου ο FY;" με κοίταξε η Αθηνά. "Και τι έγραψε;"

"That's my girl με μια καρδιά και ένα φιλάκι." είπα και ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα."

"Ουαου." φώναξαν και οι δύο ταυτόχρονα.

"Απαντά του!" συνέχισε η Δήμητρα.

"Και τι να του πω;"

"Δεν ξέρω κάτι επίκαιρο. Ρώτα τον που έχει συναυλίες ή κάτι τέλος πάντων."

"Θα του απαντήσω όταν πάω σπίτι."

"Καλά ότι θες. Πως γράψατε σήμερα;" ρώτησε μετά από λίγο η Αθηνά.

"Ευελπιστώ να έχω πετύχει κάτι σωστό στην τύχη." γελάει η Δήμητρα.

"Αστείο. Πάντα έτσι λες και πάντα παίρνεις 80/100. Μπορείς να μας πεις πως στο καλό, το κάνεις αυτό.." την κοιτάω και καλά θυμωμένα.

"Δεν κάνω κάτι αλήθεια σου λέω. Πιάνω τα πάντα από την παράδοση, με αποτέλεσμα να διαβάζω ελάχιστα στο σπίτι. Μόνο η ιστορία με παιδεύει γιατί στην ουσία δεν υπάρχει παράδοση."

Καθίσαμε καμιά ώρα ακόμα και μετά επιστρέψαμε στα σπίτια μας. Σήμερα ήταν μια από αυτές τις μέρες που δεν είχα καθόλου όρεξη να διαβάσω, οπότε άνοιξα το λάπτοπ μου να δω κανένα επεισόδιο game of thrones γιατί έχω μείνει πολύ πίσω.

Είμαι στην μέση του έκτου επεισοδίου όταν το κινητό μου χτυπάει. Το ανοίγω.

prince.fy
Φόρα κάτι ωραίο και κατέβα.
Είμαι απ'έξω μην αργήσεις.

Κοιτάω από το παράθυρο μου. Όντως ήταν από κάτω.

Sofi_Augerinou
Και αν δεν θέλω;

prince.fy
Γιατί δεν θέλεις;

Sofi_Augerinou.
Σε 15 είμαι κάτω.
Πρέπει να βάλω φόρεμα;
Ξέρεις δεν μου αρέσουν.

prince.fy
Να βάλεις κάτι με το οποίο θα νιώθεις εσύ άνετα, μικρή.
Σε περιμένω.❤️

Ανοίγω την ντουλάπα μου και βγάζω ενα παστέλ ροζ πουλόβερ το μαύρο jean μου και ένα μαύρο backpack. Αφού ντυθώ πιάνω τα μαλλιά μου σε μια ψηλή αλογοουρά και βάφομαι ελαφρά. Βάζω μπόλικη μάσκαρα λίγο ρουζ και ένα κραγιόν στο χρώμα που ήταν η μπλούζα μου.

Πήρα το κινητό μου και κατέβηκα κάτω.

"Νίκο." φωνάζω.

"Έλα."ακούγεται από την κορυφή της σκάλας.

"Εγώ θα φύγω, δεν ξέρω τι ώρα θα γυρίσω."

"Καλά να περάσεις." παίρνω τα κλειδιά μου και βγαίνω έξω.

"Είσαι πολύ όμορφη." μου λέει ο Φίλλιπος καθώς ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού.

"Ευχαριστώ. Και εσύ δεν πας πίσω." απαντάω κοιτώντας τον. "Που θα πάμε;"

"Που θες;"

"Κάπου ήσυχα. Δεν έχω ορεξη να δω κόσμο."

"Γιατί; Έγινε κάτι;"

"Όχι απλά είμαι πολύ κουρασμένη."

"Ναι αλλά δέχτηκες να βγεις μαζί μου."

"Δεν θα έχανα ευκαιρία να σε πειράξω λίγο." χαμογέλασα.

"Λοιπόν φτάσαμε." μου λέει.

"Τι είναι εδώ;" ρωτάω απορημένη.

"Κάπου ήσυχα δεν μου είπες; Εε εδώ είναι το σπίτι μου."

"Μα... Δεν εννοούσα αυτό."

"Κοίτα αν δεν θέλεις να έρθεις μέσα μπορούμε να πάρουμε μπύρες και πίτσα και να κάτσουμε στην ταράτσα. Τι λες;"

"Μ' αρέσει η ιδέα."

Μπήκαμε μέσα και ο F ανοίξει το ψυγείο και γέμισε μια σακούλα με μπύρες. Πάνω στον πάγκο βρήκα ένα φυλλάδιο και παρήγγειλα τις πίτσες.

"Έχεις κάποια συγκεκριμένη προτίμηση;" τον ρώτησα μέχρι να το σηκώσουν.

"Όχι πάρε ότι θέλεις. Αρκεί να μην έχει ανανά." γέλασα.

"Γεια σας τι θα πάρετε;" ρώτησε ένας κύριος από την άλλη γραμμή.

Ο Φίλλιπος μου άρπαξε το τηλέφωνο από το χέρι.

"Γεια σου Τεό. Ο Φίλλιπος είμαι. Θα μας φέρεις μια μαργαρίτα και μια special;"

Ναι φυσικά σε 20 λεπτά θα είναι εκεί."

"Τέλεια. Ευχαριστώ!" κλείνει το τηλέφωνο.

Αμέσως αρπάζω το τηλέφωνο μου από τα χέρια του.

"Από πού πάμε στην ταράτσα;"

"Από εδώ." μου λέει και βγαίνουμε στον διάδρομο. "Πάρε και αυτό θα το χρειαστείς. Κάνει λίγο κρύο πάνω." χαμογελάει.

Εκείνο το βράδυ πέρασα υπέροχα. Γνώρισα καλύτερα τον Φίλλιπο και φάνηκε πολύ διαφορετικός από ότι ήταν μισό μήνα πριν. Μου εξομολογήθηκε πράγματα για εκείνον και έκανα και εγώ το ίδιο. Δεν ήθελα να φύγω από αυτήν την ταράτσα ποτέ.  Αλλά να που το τηλέφωνο μου χτύπησε και ήταν η μητέρα που απαίτησε να γυρίσω σπίτι γιατί είχε κάτι πολύ σημαντικό να μου πει.

Τέλος κεφαλαίου.

Ναι ναι κατάφερα και το ολοκλήρωσα ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε την Τρίτη... Εκτός απροόπτου φυσικά.

Που μάλλον θα ανέβει είτε αργά το βράδυ, είτε νωρίς το πρωί γιατί αρχίζω σχολή. Επιτέλους.

Μέχρι την επόμενη φορά να διαβάζετε βιβλία που σας ευχαριστούν.