Ήταν Δευτέρα πρωί το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπάει και εγώ πετάχτηκα από το κρεβάτι μου.

Φόρεσα ένα μαύρο τζιν μια άσπρη μπλούζα και τα άσπρα sneakers μου. Έπιασα τα μαλλιά μου σε μια ψηλή αλογοουρά. Και πήρα το κινητό και την τσάντα μου.

"Καλημέρα." είπα και έβαλα λίγο χυμό να πιω.

"Καλημέρα Σοφάκι." λέει η μητέρα μου και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

"Αφού ξέρεις ρε μαμά δεν μ'αρέσει να με φωνάζεις έτσι." απάντησα με παράπονο.

"Καλά εντάξει συγνώμη..."

"Δεν πειράζει... Φεύγω όμως για να μην αργήσω. Καλή δουλειά."

"Καλό μάθημα.." φωνάζει καθώς κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Εκείνη την ώρα ερχόταν προς το σπίτι η Δήμητρα και η Αθηνά.

"Καλημέρα. Τι κάνετε εσείς εδώ;" ρωτήσα περίεργη.

"Καλημέρα!" απάντησε η Δήμητρα. "Ήρθαμε για να μας πεις τα πάντα για το Σαββατόβραδο που πέρασες με τον FY."

"Και εσείς που το ξέρετε αυτό;"

"Μας τα πρόλαβε ο Νίκος." χαμογέλασε η Αθηνά. "Πες τα μας όλα."

"Λοιπόν..." ξεκίνησα.

Flashback Σάββατο βράδυ μετά την συναυλία.

"Που πάμε;" τον ρώτησα για χιλιοστή φορά.

Οδήγησε κανένα δεκάλεπτο ακόμα και μετά σταμάτησε.

"Φτάσαμε." μου είπε απλά.

Εγώ κοίταξα γύρω μου. Βρισκόμασταν σε ένα πολύ ωραίο μέρος. Είμασταν πάνω σε ένα ψηλό λόφο και κάτω από τα πόδια μας απλωνόταν όλη η Αθήνα (Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι τέτοιο πέρα από το βράχο της Ακρόπολης αλλά anyway).

Ο F προχώρησε μπροστά και εγώ τον ακολούθησα. Κάθησε κάτω με τα πόδια του να κρέμονται στο γκρεμό. Έκανα ακριβώς το ίδιο.

"Θα μου πεις επιτέλους που είμαστε και τι είναι αυτό το μέρος;"

"Μην αγχώνεσαι δεν έχουμε φύγει εκτός Αθήνας." απάντησε με ειρωνεία αλλά μετά φάνηκε να το μετάνιωσε. "Συγνώμη." είπε γλυκά. "Εδώ έρχομαι όταν έχω νεύρα και θέλω να ηρεμήσω."

"Δηλαδή τώρα έχεις νεύρα και θέλεις να ηρεμήσεις από κάτι;" τον ρώτησα γλυκά.

"Όχι. Ήθελα απλά να σου δείξω το ποσό όμορφα είναι. Δεν είναι όμορφα;" γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε.

"Είναι πολύ όμορφα." του χαμογέλασα και έστρεψα το βλέμμα μου στην θέα. "Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί σε ηρεμεί."

Ήρθε και έκατσε πιο κοντά μου. Έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπο μου και με ανάγκασε να τον κοιτάξω. Χωρίς να το πολύ σκεφτεί. Μηδένισε την απόσταση μεταξύ μας και με φίλησε. Για λίγο αφέθηκα στο φιλί του, αλλά μετά από λίγο τον έσπρωξα απαλά.

"Συγνώμη." είπε σιγανά.

"Μπορείς να με πας σπίτι μου. Είμαι κουρασμένη και μπερδεμένη." απάντησα στον ίδιο τόνο.

Σηκώθηκε και άπλωσε το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ. Του έσπρωξα το χέρι και σηκώθηκα μόνη μου. Η διαδρομή ήταν ήσυχη. Κανένας από τους δύο μας δεν μιλούσε. Είχα την επιθυμία να ακούσω μουσική. Πάτησα το κουμπί του ραδιοφώνου.

Νέα ρούχα, νέα μαλλιά είμαι cool, η δικιά σου με γουστάρει λέει ότι είμαι cute. Είστε dumb no IQ. FY τι έχεις να τους πεις...

Ο F χαμογέλασε. Μα φυσικά τι άλλο θα άκουγε αυτός. Γέλασα.

"Αν θέλεις μπορώ να το αλλάξω." είπε και έβαλε το χέρι το πάνω στο κουμπί.

"Όχι όχι. Άφησε το." του είπα γελώντας. "Να σε ρωτήσω κάτι;"

"Ότι θες."

"Πως είσαι σίγουρος ότι αν πεθάνεις θα ξυπνήσεις πάλι;" εκείνος γέλασε.

"Αφού είμαι Θεός. Τι ερώτηση είναι αυτή;" ήταν σειρά μου να γελάσω. "Λοιπόν που στρίβω για το σπίτι σου;"

"Μπες στο επόμενο στενό. Το τέταρτο σπίτι είναι το δικό μου."

Έστριψε στο στενό και σταμάτησε στο τέταρτο σπίτι.

"Σε ευχαριστώ. Καληνύχτα." του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο.

Κατέβηκα και ξεκλείδωσα την πόρτα του σπιτιού μου. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Το κινητό μου χτύπησε σε ήχο ειδοποίησης.

prince.fy
Καληνύχτα μικρή 🔥

Sofi_Augerinou
Καληνύχτα βλάκα 😎

prince.fy
Νομίζεις ότι είσαι cool τωρα;😂😂

Sofi_Augerinou
Πάντα είμαι cool. Άντε καληνύχτα.

End of flashback

"Όπα όπα κάτσε. Σε φίλησε ο FY;" φώναξε η Δήμητρα.

"Πιο σιγά. Δεν χρειάζεται να μας ακούσει όλο το σχολείο." της είπα καθώς μπαίναμε στο προαύλιο. "Και ναι με φίλησε."

"Και; Σου άρεσε;" συνέχισε η Δήμητρα.

"Ναι. Πολύ. Αλλά για αυτόν μάλλον δεν σήμαινε τίποτα. Άρα θα πρέπει να το ξεχάσω. Και το φιλί και αυτόν." τους χαμογέλασα και έκατσα στο παγκάκι.

"Χθες; Χθες δεν μιλήσατε καθόλου;" απόρησε η Δήμητρα.

"Όχι. Μου έστελνε συνέχεια αλλά εγώ δεν του απάντησα. Μόνο έτσι θα τον ξεχάσω και θα συγκεντρωθώ στις πανελλήνιες."

"Ότι θεωρείς εσύ καλύτερο για εσένα. Εμείς θα είμαστε εδώ ότι και αν αποφασίσεις." με αγκάλιασε η Αθηνά.

"Φυσικά για αυτό είναι οι φίλες." πρόσθεσε η Δήμητρα και με αγκάλιασε και αυτή.

"Ευχαριστώ κορίτσια."

"Πάμε όμως τώρα; Δεν θέλω να πάρω απουσία από την πρώτη ώρα." παραπονέθηκε η Αθηνά.

"Πάμε." γελάσαμε εγώ και η Δήμητρα.

Καινούριο κεφαλαίο. Ελπίζω να σάς άρεσε.

Έχει και εξελίξεις. Και θα γίνει ακόμα πιο ανατρεπτικό στην συνέχεια. Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί.

Τα λέμε την επόμενη Τρίτη. Καλή σχολική χρονιά να έχετε όλοι και μην αγχώνεστε τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. 3 μηνες έμειναν. 😂