Ondanks ik had gezegd dat daten niks voorstelt. Net als seks en zoenen. Voel ik me lichtelijk zenuwachtig.

Maar dat kan komen omdat ik de avond met Dave ga doorbrengen en hij mijn humeur spontaan kan laten veranderen. Alsof ik een ongesteld wijf ben. Perfect.. Nu vergelijk ik mezelf met iets waar ik niks van af weet..

Want ik vraag me nog altijd af hoe ze het overleven. Zo'n bloeduitstorting..

Hoe dan ook. Ik sta voor het gebouw waar Dave had gezegd waar we zouden zijn. Het is iets voor twaalf en ergens hoop ik dat Dave niet komt opdagen.

Ergens diep in mijn hart, ziel en elk ander zalig stukje wat ik bezit.

Ik ben er. Puur om het spelletje wat we spelen niet te hoeven verliezen. Ik wil niet overkomen als een watje wat niet op komt dagen na wat stoere woordjes. Ondank die dingen afdankend klinken neem ik geen woord terug. Liefde betekent niks. Het is een façade wat mensen zich voorhouden om zichzelf gelukkig te kunnen maken. Allemaal een groot toneelspelletje die ik de afkorting troep geef. En dat brengt mij hier..

Deze week is echt ontzettend gaar.

Zie mij hier nu staan. Wachtend voor Dave om te gaan 'daten'. Maar omdat ik duidelijk heb gezegd dat daten voor mij niks inhield, noem ik het liever een verplicht afspraakje met de bakvisman.

Wat ben ik toch gelukkig.

Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak en merk nu op dat het vijf over twaalf is. Dave is er te laat of hij houdt het voor gezien. In ieder geval weet hij een 'date' wel goed te kunnen verlopen. Te laat komen.. Wat een actie.

Gelukkig zien we dit beide niet als daten. Teminster dat mag ik hopen. Al zal ik er raar van opkijken als Dave dit niet als grapje doet of voor een weddenschap. Die gozer ziet heus niet zomaar iets in mij omdat ik hem in elkaar heb laten staan. Ik denk dat Dave het niet kan hebben dat ik hem niet mag. Terwijl juist iedereen Dave mag. Daarnaast zie ik hem niet als een homo aan. Laat staan dat hij mij begint te versieren. Ik hoop tenminster dat hij die gedachte laat staan, anders zal ik hem wel onder de grond krijgen.

"Ey,"

Ik draai me om en kijk naar Dave die me tegemoet loopt. Hij heeft een donkere spijkerbroek aan en een donker shirt. Zijn spieren zijn duidelijk zichtbaar, ondanks het schemerig is. Zijn haar zit zoals altijd in model en hij lijkt er zelfs zin in te hebben.

"Je bent toch op komen dagen?" Hij grijnst naar me. Zijn ogen glijden dit keer over mijn lichaam, wat ik maar toelaat. Niet dat ik het leuk vind.

"Laten we naar binnen gaan," hij wenkt me en ik volg hem naar binnen.

Ik ben hier nog nooit binnen geweest. Sterker nog, dit is de tweede keer dat ik als achttienjarige een stap zet in het uitgaansleven. Ik ben niet echt van de partys.

Het is een groot gebouw. Volgestopt met mensen die ruiken naar rook, zweet en alcohol. De geur verspreidt zich, gemengd, door de zaal. Wat me misselijk maakt.

Ik knipper een paar keer om helder te kunnen zien. Maar het lukt me niet. Overal staan mensen en het licht schiet door de ruimte heen. Ik zal er bijna een aanval van krijgen, maar gelukkig heb ik geen epilepsie. Dat lijkt me geen pretje..

Dave walst zich voor me door de menigte heen. Wat de aandacht trekt van de meiden die dansen. Of eerder haast seks hebben. Ik loop hem achterna. Het liefst zou ik naar buiten lopen en naar huis gaan, maar dan zal ik verliezen. En wanneer ik blijf, Dave overtuig dat ik bereid ben om tot het uitigste te gaan, heb ik mezelf bewezen. En daarvoor kom ik. Niet om een watje te zijn.

Eerst stond Dave in de spotlight, maar die plaats neem ik al snel over. Mensen hun ogen pruimen dit keer uit naar mij. Ik, Carlos Dales, die dagelijks in elkaar wordt gemept en geen vrienden heeft verschijnt in een club. Als ik niet beter wist voel ik me bijna populair door alle aandacht. Maar dan laat ik het soort aandacht wat ik krijg wel achterwegen.

Ondanks ik afgeleid word door alle mensen die me vol minachting aankijken, voel ik me wat lusteloos. Het komt door de drukte en het benauwde gevoel wat ik ervan krijg. Dave loopt nog steeds ergens voor me te banjeren. Ik hoop dat we bij de bar stoppen, zodat ik wat drinken achterover kan slaan. Ik heb vandaag weinig voedsel gehad, wat zeker niet ten goede is aan mijn duizeligheid.

"Biertje?" Dave richt zich op mij en ik knik stug. Ik promoveer mezelf op de barkruk en laat mijn ogen door de belichte ruimte glijden.

De barman schuift twee biertjes op tafel. Ik pak het koude glas beet en duw het eerst kort tegen mijn wang aan, om het vieze warme gevoel uit mijn lichaam te drukken. Daarna drink ik het glas binnen een aantal seconden leeg.

Dave heeft zijn ogen op me gericht, wat me lichtelijk irriteert.

"Wat,"

"Dorst?"

Ik zwijg en duw het glas op de bar.

Dave knikt even, "Prima." Dan laat hij zichzelf tegen de bar aanleunen. Zijn ogen glijden door de zaal heen, kennelijk richtend op de dansende bakvissen die helemaal los gaan. Zeker nu Dave hier binnen is. Ik draai me om en laat ook mijn ogen verblinden door het aanzicht.

De sloeries hebben hun shirtjes uitgetrokken en lopen ermee te zwaaien.

Ik kan echt janken wanneer ik Rachel ertussen zie staan. Ze heeft een kort jurkje aan wat nauwlijks meer haar kont bedekt. Ook valt de bovenkant klein, waardoor ik kan condcluderen dat ze vast een maatje groter nodig heeft.

Niemand, tenminste de meeste mensen, weet dat ik familie ben van Rachel. Ze heeft het nadrukkelijk tegen me gezegd. "Ik wil dat niemand weet wat ik van jouw ben. Ik walg ervan en dat zullen zij ook doen." Ik had op dat moment, als twaalf jarig jochie, mijn schouders opgehaald. "Prima," zei ik voor we de auto instapte, onderweg naar onze nieuwe school. Het was voor mij een nieuwe start. Nieuwe vrienden wilde ik maken en mijn broer en zus zouden me niet meer zien als een loser. Dylan was zelfs naar een andere school gegaan, puur omdat hij bang was dat mensen zouden weten dat ik zijn broertje was. Doordat we drieling zijn lijken we ontzettend veel op elkaar. Nouja, in iedergeval Dylan en ik. Rachel is een ander verhaal.

"Je loopt zo te staren," Dave geeft me een duw tegen mijn schouders aan. "Welke zou je doen?"

Welke. Ik geloof dat Dave ook niet echt geweldige liefdesrelaties heeft gehad, want nu worden de badvissen aangekruist als welke.

"Geen," zeg ik simpel. "Ik heb geen intresse in dat soort volk."

"Heb je een vriendin?"

"Ben je achtelijk of zo."

"Ahh ja. Liefde bestaat niet," citeert hij mijn levensmotto wanneer hij me nog een biertje in mijn handen duwt. Ik neem wat extra koude vocht en het benauwde gevoel neemt af.

"Welke zou jij doen dan?"

Dave zijn ogen glijden over de meiden heen, die binnen een seconde funziger beginnen te dansen. Nog even en mijn ogen schroeien weg van het aanzicht. "Die brunette," hij wijst naar iemand die ik niet ken. Ze lijkt het op te merken, want ze glimlacht plotseling naar Dave die haar een vriendelijk knikje terug geeft. "Ze danst best goed."

Dit keer kan ik mee oordelen. Ik laat mijn ogen op haar rusten en veronderstel dat het net een stuk hout is. "Ze brengt het woord dansen op een lager niveau," ik duw het glas op de bar.

"Kan jij het beter dan?" Hij kijkt me even aan en ik grijns spottend. "Nou en of."

Ik weet niet hoe het is gebeurt. Maar op een zekere tijdstip na middernacht sta ik los te gaan tussen allemaal verschillende mensen. De meesten zijn onder de indruk van mijn moves. Maar goed, daar heb ik ook al meer dan tien jaar op getraind, dus dat mag wel. De warmte om me een ben ik spontaan vergeten wanneer ik los sta te gaan op de dansvloer. Het voelt goed. Dansen is voor mij als een verlossing.

"Hey!" Een roosharig meisje komt op me afgestapt en slaat haar armen om mijn hals heen. Ik voel haar onderlichaam tegen de mijne aanschuren. Ze buigt zich naar me toe, 'je hebt talent."

Ik ken haar niet. Ze zit zeker weten niet bij ons op school, want iedereen weet dat je maar niet te dicht bij mij moet komen. Ik ben nog altijd geen fan van contact. Maar dit keer laat ik het toe. Ik dans tegen haar aan en kijk recht in de heldere blauwe ogen van het meisje. Ze danst soepel en ik merk dat ze veel alcohol op heeft. Ze is een hele mooie meid. Haar donkerblauw jurkje past goed bij haar lichaam. Ze is slank, heeft mooie vormen en weinig make-up op. Ondanks alles lijkt ze zelfs nergens mee te showen, zelfs niet nu ze dronken is. "Hoe heet je?" Ze buigt zich naar me toe en ik ruik de geur van wijn. "Carlos," dit keer pak ik haar beet om haar middel. "En jij?"

"Tirza," ze sluit even haar ogen en ik voel hoe haar handen door mijn donkere haren gaan. "Je ziet er goed uit, heel breed."

"Jij ook," ik geef der zacht een kneepje in haar middel wanneer ze dichter tegen me aan komt staan. Nu laat ze haar armen om mijn schouders zakken en ze trekt me dichter naar haar toe. Ze is echt heel mooi.

En om eerlijk te zijn, vind ik weinig meiden mooi. Het enige meisje waar ik misschien gevoelens voor zou kunnen krijgen zou Charlie zijn. Ze is zo ontzettend lief, maar daarnaast ook heel mooi. Dit meisje ook, dat moet ik zeker toegeven. Maar van haar karakter kan ik me niks afleiden.

Het is voor het eerst dat ik me aangetrokken voel tot iemand anders, en het voelt raar en opwindend tegelijkertijd.

Ze opent haar ogen en buigt zich naar me toe. Voor de tweede keer op een dag laat ik me gewillig zoenen. Ik duw mijn lippen op de haren en laat mijn mond meebewegen. Ze zoent goed, heel goed. Het voelt anders dan toen Dave me zoende. Ze is teder en zachter. Haar vingers strelen mijn haren. Ze sluit haar ogen tijdens de zoen. Ik blijf naar der staren. Ze is mooi. Ze opent haar mond en ik volg haar handeling.

Na vandaag heb ik mezelf volledig verrast. Ik heb nog nooit zo uitbundig met een meisje gezoend. Laat staan op een dansvloer waar heel de wereld leip lijkt te wezen.

Het geeft me een gevoel ddat ik meer kan dan ik wist. Overpowerd. Alsof ik de hele wereld aankan, nu ik een meisje heb gezoend.

Tirza stopt, laat me los en pakt me vervolgens beet bij mijn arm. "Ik ken een rustig plekje," schreeuwt ze boven de muziek uit. Ik loop haar achterna. Ze lijdt me naar een kamertje achter in de danszaal. Ik voel me goed, opgewonden zelfs. Het feit dat een meisje me ziet staan, is nieuw voor me. Nog nooit heb ik het gevoel gehad dat iemand anders buiten mijn dansgroepje met me wilt optrekken.

Tirza draait zich naar me om en glimlacht vervolgens. "Weetje," begint ze. "Het is hier best smerig. We kunnen best naar mijn appartementje gaan." Stelt ze voor.

Top!

Ze pakt mijn hand beet wanneer ik knik. "Moet je je vriend niet even gedag zeggen?" Ze wijst naar Dave en ik moet bijna kokhalzen om het woord vriend, met de bedoeling Dave. Waarom valt het niemand op dat ik nog liever sterf dan dat ik tevriend ben met die kontenlikker?

"Nee, hij is mijn vriend niet." Voor ze iets kan zeggen, knijp ik in haar hand. Het voelt zacht aan. "We gaan."

Tirza knikt en ze lijkt opgelucht te zijn wanneer we buiten staan. "Mijn huis is even verderop." Haar stem klinkt helder. We beginnen te lopen, dicht tegen elkaar aan. Het is fris buiten, ondanks het zomer is. Uiteindelijk komen we bij een flatje aan, wat eerder lijkt op een studentenwoninkje.

We lopen naar binnen. Tirza lijkt er zin in te hebben want ze sleurt me half de trap op. Niet dat ik geen zin heb, maar extra hulp is altijd welkom.

Tirza loopt voor me uit een kamertje in en gaat meteen een deur rechts. Wat me opvalt is de benauwde lucht wat er hangt. De kamers zijn klein, en typisch studentenkamers. Overal liggen kleding, etenswaren en spullen. Ik loop haar achterna. "Kom," ze sluit de deur achter me.

Ik knik en doe mijn best om niet high te worden van alle benauwde dingen om me heen, want man.. Dit slaat letterlijk op alles. Ik vind het knap dat Tirza er geen last van blijkt te hebben want ik stik haast met mijn clausterfobie.

"Waar waren we?" Ze loopt op me af en slaat haar armen om mijn schouders heen. Ze begint me te zoenen, voorzichtig en heel gepassioneerd. Ik ben het niet gewend, een meisje wat me zoent. En ze doet haar best ook want damm, die lippen. Ik duw de mijne tegen de hare aan en al snel openen we onze monden. We spelen kort maar krachtig een spel voor ze me op bed duwt. "Oh, je bent knap." Ze duwt me liggend op mijn rug terwijl haar benen aan weerszijde van mijn lichaam zitten. Dan duwt ze zichzelf rechtop zittend, haar haren zwieren naar achteren. En verdomd.. Dit is sexy..

"Ik kan niet wachten," fluistert ze. Ze pakt mijn tshirt beet en trekt het stof over mijn lichaam heen. Ze bekijkt mijn buik met een tevreden glimlach. Ze kust mijn mond zacht en ik voel hoe haar handen naar onderen glijden, om mijn broek los te maken. "Ik pak even condooms," fluistert ze. Ze staat op en verdwijnt.