Dit hoofdstukje gaat wel leuk worden gok ik zo^^

En ik wil een bedankje gooien naar de volgende lieve mensen!
Vergeet zeker niet om hun profiel te bekijken, wellicht vind je hier ook hele leuke boeken!

UnicornxLive
WithClosedEyes_
JustThatJulia
SerraBakker

(Zit je er niet bij? Dan komt dit in de volgende hoofdstukken!)

Ik gok dat er zoals gewoonlijk spelfouten in zitten.... But no surprise lol

_____________________________________________________________________________________
Dave pov

"David, je bent gek zeker?" Argwanend kijkt mijn moeder mijn kant op. Ik haal mijn schouders naar haar op. "Ik denk dat dit het beste voor hem is. Meer zeg ik niet."

"Door hem niet naar school te sturen?" Ze trekt Celine op haar schoot. "Ik denk dat het alles behalve verstandig is. Hij moet naar school, wat heeft Carlos er nou aan als hij geen diploma heeft. Waar is hij nu?" Mijn zusje begint te kwijlen, ik pak een slabbetje voor haar en veeg haar kwijl af. Ze is al bijna vier maar dat kwijlen zal denk ik niet stoppen.

"Carlos slaapt." Ik sla mijn tas over mijn schouders en steek mijn hand op.

"Prima, alleen voor vandaag. Morgen moet hij echt naar school. Jullie hebben elkaar dus dat moet goed komen," dan trekt er een frons over haar gezicht. En ik weet meteen waaraan ze denkt. "Wil je liever niet samen met Daniël naar school gaan?"

"Mam, ze gaan me heus niet vermoorden nadat ik ze heb laten stikken." Ik steek mijn hand koeltjes omhoog en besluit dan naar buiten te lopen. Tenminste, daar mag ik van uitgaan. Het is niet niks dat ik mijn team heb laten stikken, maar ik heb wel het gevoel dat ik Carlos zijn vertrouwen daarmee heb terug gewonnen.

Ik stap de auto in en rij naar school.  Ik weet dat mijn moeder gelijk heeft en Carlos zich beter kan concentreren op school. Maar ik weet ook dat, wanneer ze Carlos lastig gaan vallen, ik er snel klaar mee ben. Bijna honderd procent zeker dat hij wat met zijn dansen kan doen.

Op school parkeer ik, stap ik uit en loop ik richting het gebouw. Enkele mensen kijken mijn kant al op, maar ik negeer ze. Ik loop richting Mike, Sander en Austin en ga bij ze staan.

"Was je nog van plan om de telefoon op te nemen?" Mike kijkt me aan. Hij heeft me in dit weekend wel tig keer gebeld, maar nee. Niet dat ik iets van plan was. "Misschien," mompel ik.

"Man, coach gaat je uit het team zetten." Sander geeft me een vieze blik voor hij zich op Austin richt. Samen lopen ze bij ons vandaan. Prima, hun had ik ook niet nodig. Of coach me echt uit het team gaat zetten is me de vraag, aangezien ik een van de beste spelers ben. Vooral met slaan.

"Het team haat je," Mike trekt zijn tas over zijn schouders en wenkt naar me om naar binnen te gaan. Ik loop met hem mee. "Ze doen maar."

"Ik weet waarom je het deed, damn Dave. Je doet echt de laatste weken zo achterlijk dat ik dit alles heus wel door heb." Ik zie hoe Mike even loom voor zich kijkt, voor hij weer in mijn richting kijkt. "Eerst dacht ik dat dat joch je lastig viel. Ik heb hem op zijn bek geslagen. Maar nu weet ik genoeg. Waarom zei je niks?"

"Wat weet je?" Ik volg hem niet.

"Carlos, jij en hem."

Het is maar dat ik en Mike vrienden zijn sinds de basisschool, want anders had ik hem allang uitgelachen. Sterker nog, we kennen te goed. Zoals nu.

"En dat moest ik jou vertellen? Nog even en het team slaat me in elkaar over het feit dat ik homo ben dan over het feit dat ik ze heb laten stikken." Het woord homo gaat er gemakkelijker uit dan ik dacht.

"Ik zeg niks. Het verbaast me alleen." Mike haalt zijn schouders op en sloft door. We lopen langs de cheerleaders. Ze staan om Rachel heen en ik doe moeite om niet spontaan te gaan kotsen. Ongelofelijk dat ik in haar trucjes viel. En nu hebben ze jeugdzorg in hun macht. Het kan niet beter.

"Wat verbaast je?" Mijn ogen priemen haar kant op terwijl ze met een bos sleutels staat te zwaaien.

"Jij.. Homo," ik draai me naar Mike toe. "Niet alle homo's lopen met een handtasje en gelakte nagels."

"Dat blijkt."

Twee uur heb ik overleefd. Maar nu komt het moeilijkste gedeelte. De training. Ik weet dat Sander en Austin al geen zin meer in me hebben. En dan hebben we ook nog Dylan. Als ik uit het team word gezet sla ik hem persoonlijk met een honkbalknuppel. Ik heb toch niks meer te verliezen.

Mike blijkt me op een één of andere manier te steunen. Bij het omkleden staat hij bij mij, terwijl het team ons vieze blikken toestuurt. Ze schelden ons nog net niet uit voor homo. Wat betekent dat hun het niet weten over mij en Carlos. De enige die het weet is Dylan. Hij staart naar me, en op zijn manier van kijken kan ik eruit halen dat hij iets van plan is. Hij lijkt op Carlos. Erg veel. Maar Carlos is impulsief, en Dylan lijkt langer na te denken over zijn plannetje.

"Ey, was die nieuwe bak van jou?" Mike verbreekt de stilte en begint plotseling een gesprek met Dylan. Dylan lijkt totaal uit zijn focus, voor hij een grijns laat zien. "Jup, Mercedes-AMG S65 coupe. " Hij kijkt tevreden naar zijn nagels. "Een paar ton kost hij, maar dan heb je ook wat."

"Je zus heeft ook zoiets," gaat Mike verder.

"We zijn achttien geworden." Dylan begint zichzelf uit te kleden. Hoe meer kleren eruit gaan, hoe meer onderscheid ik kan maken tussen hem en Carlos. Carlos is breder, gespierder. "Vanavond houden we een feest," hij richt zijn ogen op Mike. "Je mag ook komen. Het wordt het beste feest ooit."

"Ik pas." Mike draait zich om en stoot mij vervolgens aan. "Rijke stinklui. En ik moet het doen met een derdehandbak."

Ik grijns. "Toen ik achttien werd kreeg ik niet veel. Een taart geloof ik." Ik draai me simpel om en begin mijn tas uit te pakken. Mijn grijns loopt al snel van mijn gezicht af, als ik besef dat ook Carlos jarig moet zijn.

..

Ik loop Carlos' slaapkamer binnen en trap de deur achter me dicht. De luie zwijn ligt nog altijd op bed. Zijn bovenlichaam is naakt. Ik heb zicht op zijn brede rug. "Waarom zei je niks?"

"Zei niks wat.." Mompelt hij hees.

Allemachtig.. Is hij net wakker ofzo.

"Carlos het is half twee geweest. En het is vier februari."

"Dus.."

Ik draai mijn ogen en ga naast hem zitten. "Carlos, zeg het." Ik wil het nu uit zijn mond horen. Wellicht vindt hij verjaardagen niet iets speciaals. Ik durf er niet aan te denken, maar waarschijnlijk heeft hij nog nooit iets gekregen. Maar nu mag hij weten dat hij speciaal is. Het enige wat hij ervoor hoeft te doen is te zeggen dat hij achttien is geworden.

Damn.. Dat joch mag nu legaal drinken. Als ik niet beter wist gingen we ons vanavond lamzuipen.

Maar ik weet wel beter. Ik heb iets anders geregeld.

"Ga weg man," Hij duwt tegen mij zij aan en draait dan zijn hoofd naar de andere kant. "Jij verziekt onze hele relatie."

Ik begin te grijnzen en draai me dan boven op Carlos, met benen aan weerszijde. "Nu al?" Ik leg mijn handen naast hem neer. "Ik denk dat jij me iets belangrijks te vertellen hebt." Ik buig me naar zijn hoofd toe en duw mijn gezicht zacht tegen zijn nek. Mijn armen doe ik om zijn hals heen en ik duw een kus in zijn nek.

Carlos zucht even diep en kijkt vanuit zijn ooghoeken mijn kant op. Het spoor kippenvel op zijn armen verraadt dat hij geniet.

Ik besluit te blijven liggen. Mijn handen gaan door zijn haren heen en mijn gedachtes dwalen even weg. Tot ik besef dat dit me niet gaat helpen. Carlos gaat zo nooit toegeven. Ik ga weer rechtop zitten en leg mijn handen op zijn schouders, zodat hij blijft liggen.

"David gozer, je bent vandaag zwaar irritant. Letterlijk."

"Ik zal van je afgaan wanneer je het toverwoord zegt." Plaag ik hem.

"Rot op. Val neer. Ga weg. Tingtingting, ik heb het geraden."

Hoe langer ik op hem blijf zitten, hoe meer geïrriteerd Carlos begint te raken. Ik kan het niet helpen, maar zijn opmerkingen laten me grijnzen. "Dit gaat zo heel lang duren." Help ik hem herinneren.

"Je breekt mijn rug, vetzak."

"Aardig," ik draai mijn ogen. "Heb je nog meer dingen te zeggen."

"Uh," Carlos mompelt en ik zie hoe hij zijn armen onder zijn hoofd legt. "Prima man, blijf maar zitten. Geniet ervan." Hij sluit zijn ogen en haalt vervolgens diep adem.

Het is maar goed dat ik bepaalde dingen over hem weet.. Ik duw mijn vingers zacht op en neer tegen zijn zij, wat me een schok oplevert van Carlos. Hij schiet iets omhoog, opent zijn ogen en trekt vervolgens een gezicht. "David echt, ik meen het nu moet je oprotten!"

En nu hebben we hem boos.

"Ik wil gewoon even weten wat er bijzonder is aan deze dag."

"Je bent een ontzettende klootzak vandaag, oh nee wacht. Dat ben je altijd al dus dat maakt deze dag net zo normaal als andere dagen. Nog meer vragen?"

"Fout," wanneer ik hem weer kietel schieten zijn armen omlaag en duwt hij zijn handen tegen de mijne aan. Zijn hele lichaam spant zich aan en ik hoor hem zijn lach inhouden. "Ach," ik grijns tevreden wanneer ik hem volledig zie tegenwerken. Dit wint hij nooit. "Ik hou dit wel de hele dag vol."

Als blikken konden doden was mijn begrafenis al snel gepland.

En Carlos geeft niet op. Sterker nog, hij probeert me van zich af te krijgen, wat niet lukt. Zijn lichaam schiet alle kanten op en ik merk dat hij het zwaar begint te krijgen om niet toe te geven. Ik kan niks anders doen dan grijnzen en me afvragen wanneer hij opgeeft.

"Écht ik vermoord je! En da-" Mijn handen gaat omhoog en Carlos' stem breekt. Hij begint te lachen. Ik lach zacht, voornamelijk om Carlos die me nog altijd probeert uit te schelden, maar steeds wordt afgekapt door zijn gelach. Gelukkig is er een manier om hem eens aan te lachen te krijgen.

Na de zoveelste doodbedreiging begint Carlos tegen mijn handen te duwen "Oké! Oké!" Hij duwt zich meer tegen me aan. "Ik ben achttien!"

Ik leg mijn handen naast hem neer en buig me naar hem toe. "Geworden, ja." Ik duw een kus op zijn goede wang die inmiddels rood is geworden. "Je lach klinkt goed."

"Je moet je oren uitspuiten."

"Eh," ik grinnik zacht. "Ik dacht bij spuiten aan andere dingen."

Carlos zijn ogen worden groter en ik zie hoe hij even mijn kant opkijkt. "Sjees man, doe niet zo oversekst."

Nu het legaal is..

Wacht..

Ik ben al die tijd ontzettend illegaal bezig geweest.

"Dus, op je verjaardag hoort cadeautjes." Ik knik.

"Mooi, ik wil je dat me met rust laat. Weltrusten."

Ik draai mijn ogen om zijn reactie en ga van hem af. "Carlos, stop met bitchen. Ik heb iets geregeld."

"Oh god, ik bitchen? Jij bent de grootste bitch die ik k.. Wat geregeld?" Hij fronst en draait zich mijn kant op. "Ik vermoord je als ik straks beneden kom en iedereen voor me gaat zingen. Ik vond mijn verjaardagen tot dus zover prima. Alleen."

"Nee, ik heb niemand ingelicht." Ik weet dat ik dan echt een stap te ver zou gaan. Natuurlijk weet Carlos weinig van verjaardagen af. Nog even en hij zou vergeten dat die bestaan. "We gaan naar de film. Dat is alles." Carlos kennende zou me ook haten wanneer we naar een restaurant zouden gaan. Misschien omdat het voor hem te ongemakkelijk is. Maar een film.. Dat moet niet mis zijn.

"Films zijn toch voor rijke gasten."

"In welk jaartal leef jij?" Ik trek hem overeind en bekijk hem. "Ga je gezicht wassen en kleed je aan."

Hij zucht en bekijkt me vervolgens. Dan duwt hij een kus op mijn lippen voor hij wat kleren pakt en naar de badkamer loopt.

Raar genoeg zag ik dat niet aankomen. Er zijn weinig momenten dat Carlos spontaan me een kus of een knuffel zou geven. Ik voel mezelf warm worden.

Carlos is na een paar minuten klaar. Ik weet niet hoe hij dat zo snel doet, maar hij ziet er goed uit. Ik sta op en neem hem mee naar beneden toe. Onderweg komen we niemand tegen, dus met een gerust hart lopen we naar buiten. Ik merk dat Carlos zich ongemakkelijk voelt, dus voor ik de auto start kijk ik zijn kant op. "Wat is er?"

"We hoeven heus niet naar de film omdat ik jarig ben." Hij haalt zijn schouders op.

"Natuurlijk wel," ik draai de sleutel in het contact om. "Je bent mijn vriend en ook jij verdient een verjaardag. Geloof me Carlos, als je wat gemakkelijker zou zijn had ik dit veel groter uitgepakt. Zie het als een date."

"Owh ja, want daar voel ik me gemakkelijk bij." Hij schudt zijn hoofd.

Soms is het ook echt een puber..

Ik start de auto en rij naar de dichtstbijzijnde stad. Ik heb geen idee waar Carlos van houdt. Hij lijkt me geen actietype maar ik denk dat romantische films ook niet zijn ding zouden zijn.

We stappen uit en ik trek hem mee naar binnen. "Oké, wat wil je zien." Ik zie hoe Carlos de namen leest en vervolgens mij een verveelde blik geeft. "Ik weet niet wat ik van dit alles moet denken. Maar het enige waar ik een idee van heb is Rapunzel. Ik hak je kop eraf als we daar heengaan."

Damn.. Hij is wel in de mood zeg.

"Geen Rapunzel dus," ik draai mijn ogen en begin dan ook de titels af te lopen. Hij heeft gelijk. Ik kan hier ook weinig wat van maken. "Oké, jij kiest er random een. Dan krijg ik niet de schuld als het niks is." Besluit ik.

Carlos grijnst kort om mijn opmerking en ik zie hem nog een keer alles bij langs gaan. "Laten we naar deze gaan," hij wijst een titel aan en ik knik. Achttien plus, staat erachter. Oh boy.. Dat kan over twee dingen gaan..

We lopen met ons kaartje de zaal in. Het is leeg, wat mij laat grijnzen. "Ik denk dat we verkeerd zitten. Er is nog niemand." Carlos draait zich naar me om en bekijkt dan aandachtig het kaartje. "Maar we zitten wel in zaal vier,"

"We zijn op een raar tijdstip, dan komen er ook weinig mensen." Ik loop alvast naar de achterste stoel, terwijl Carlos zijn ogen blijft uitkijken. "Damn, dit slaat toch nergens op." Mompelt hij. "Ik bedoel maar, zo'n groot scherm? Dan zie je elk pixel zitten." Als ik merk dat dit geen grap is, schiet ik in de lach. "Nee, het ziet er best goed uit." Stel ik hem gerust. Ik trek mijn jas uit en pak er een briefje van twintig uit. "We gaan eten halen."

"Wat wil je hebben?" We staan bij de bali voor al het eten en ik zie Carlos afkeurend kijken. "We hadden net zo goed popcorn uit de Jumbo kunnen nemen. Dit is belachelijk duur." Het valt me op dat Carlos echt te weinig naar openbare plekken is geweest. "Maakt niet uit, zout of zoet." Zijn keuze valt op zout. Ik bestel een megabak zoute popcorn, twee cola's aangezien het nog te vroeg is voor bier en chips.

Wanneer we het eten terug krijgen en ik betaal zit Carlos met open mond naar de bak te staren. "Alles is hier XXL," begint hij wanneer we naar de zaal lopen. "Niet alleen het scherm en het eten, maar ook de prijzen." Wanneer we de zaal betreden is er nog niemand te zien. Mooi. Nu maar hopen dat de film geen seksfilm is, want dan zal het ongemakkelijk worden met Carlos naast me.

En vooral omdat hij al op dreef is met zijn opmerkingen.

Ik ga in de stoel zitten en zie het scherm aanspringen op de reclames. Natuurlijk begint Carlos die eerst af te kraken, omdat hij dacht dat de reclame van Tandpasta op het begin was van de film.

"We moeten vaker zo iets doen," ik kijk zijn richting op. "Want wat heb je nog meer gedaan. Als in uitgaan en dan bedoel ik niet het dansen."

Carlos kijkt bedenkelijk voor zich uit. "Uh, we hebben met ons dansteam gegolfd.." Zijn gezicht betrekt. "Dat was echt geen reet aan, er liepen allemaal ouwe lullen en het slaan met zo'n stokje tegen een bal maakt mijn leven niet bepaald compleet." Ik zie het al helemaal voor me hoe Carlos gefrustreerd met een stok tegen een bal staat te slaan.

"Ik vind jou ook geen golftype nee," grinnik ik.

Carlos begint te lachen, wat me goed doet. "Nee, duh. Ik vind ballen met stokken helemaal geen zak aan. Net als honkbal."

"Pas op wat je zegt."

"Honkbal is voor mietjes, het zou toch lachen zijn als je elkaar met die knuppel kan slaan."

Ik schiet in de lach en neem wat van de popcorn. "Je hebt een zieke geest." Dan buig ik me naar hem toe en zoen hem dan. Ik kan me niet herinneren dat een relatie zo goed kon voelen.

De zaal wordt donker en de film begint. Tot mijn opluchting is het een horrorfilm over een jongenskamp. Het begint best oké. Een lolletje hier en een opmerking daar. En dan komt de vent met de kettingzaag. Ik heb teveel films van deze rotzooi gezien, maar wanneer ik opzij kijk kan ik alleen maar grijnzen.

Carlos staart met open mond naar het scherm.

Als het pauze wordt draait hij zich naar me toe. "En ik dacht dat mijn vader erg was." Mompelt hij. Ik zie de opwinding op zijn gezicht. Wanneer de film ook begint moet ik meteen mijn kop houden van hem, want hij wilt niks missen.

Het duurte al met al twee uurtjes, maar dan heb ik ook een ontzettende geamuseerde Carlos naast me lopen die de film met me doorneemt. "Ik vond het gedeelte waarbij zijn benen werden afgezaagd en werden gebruikt als stelten het allermooist," gaat Carlos verder. "Ik denk dat je me dat al zes keer hebt vertelt." Lach ik.

Carlos grijnst breed naar me. Ziek joch, kickt helemaal op wanneer hij leed bij andere ziet. Wacht maar tot ik hem filmpjes laat zien wanneer mensen viraal op hun kop gaan. Je kent het wel. Die homevideos.. Man als Carlos die zou zien. Die komt niet meer bij.

"Het was wel gebasseerd op het echte leven hé," ik kijk met ernstige ogen naar Carlos. Zijn grijns verdwijnt en ik zie hem met ongeloof naar me kijken. "Meen je die?"

Ik knik. "Ben je nu bang?"

Hij geeft me een duw en we lopen richting mijn auto. "Nee," zegt hij dan. Voor hij instapt draait hij me naar me om. Hij slaat zijn armen om mijn hals en drukt zich dichter tegen mijn lichaam aan. Ik voel me warm worden. Heel warm. Carlos begint steeds meer aanhankelijker te worden. Niet heel veel, maar steeds meer zie ik gevoelens bij hem loskomen. En dat doet me meer dan goed. Ik sla mijn armen om zijn middel en duw een kus op zijn donkere haren. Ik heb een hekel aan mensen die alles zeggen wat ze denken. Maar bij Carlos is het anders. Het klopt. "Bedankt," zegt hij tot mijn verbazing. Ik wil zijn bedankje afslaan, maar besef me dat ik het beter niet kan doen. "Graag gedaan."

Hij heft zijn gezicht naar me op en glimlach vervolgens. Damn.. Ik denk dat ik diep van binnen smelt en al mijn mannelijkheid in een klap verdwenen is.

Carlos duwt zijn lippen op de mijne. Ik zoen met hem mee. Zijn lippen voelen zacht aan, maar niet zo zacht als een meisje. Hij proeft perfect. Zo staan we een tijdje te zoenen. Tot Carlos stopt en eventjes naar me fronst. "Je blijft toch wel bij mij slapen eh, ik bedoel.. Als bedankje voor naar de film."

Ik wist het.. Die schijt in zijn broek na zo'n film.

Ik grijns en neem zijn aanbod aan.

___________________________________________________________________________________________

Aaaaaaaaaaaaaawhhhhhhhhhhhhhh
Hun eerste date evuurrrrr. *fishpump*
Hé, Hé, HÉÉÉÉÉÉÉÉ. Wist je dat Aiden en Steven hun eerste date ook begon in hoofdstuk 20..
Aaaaawh. Oké, maar die zoenden pas in hoofdstuk 21.. Carlos en Dave zijn mooi voorlopers.

Hmmm.. Welk koppel vind jij eigenlijk het leukst?
(Ik uh.. Kan niet eens kiezen)

OKÉ TOEDELS