Starset, monster bu hikaye için fazlasıyla oturan genel bir şarkı...

~

"Seni çok seviyorum Harry."

Gamzelerini göstererek kıkırdadı küçük çocuk. Güzel yeşil gözleri parlıyor, sevimli sesi kulakları okşuyor ve kumral kıvırcık saçlarına vuran güneş, yalnızca onun içinmiş gibi üzerine açıyordu.

Minik ellerini birleştirip merdivenden sarkan ayaklarını salladı mutlulukla. Kalbi çok hızlı atıyordu.

Siyah demir kapıları bahçenin içine dönük üç apartmanlı sitede hareketli bir akşam üstü eğlencesi vardı. En ortadaki apartmanın sarı mermerli soğuk merdiveninde oturmuş taş parkelerin üzerinde bisiklet yarışı yapan orta okulluları izliyordu beş altı tane küçük çocuk. Biraz ileride ip atlayan kızlar, duvarın dibinde toplanmış kumla oynayan daha da küçükler, eski bankın masasına serdikleri temiz sofranın üstünde ders çalışan liseli abiler ve ablalar hepsi her zamanki şeylerdi ama bu yarış çok önemliydi. Yan siteden iki çocukla yarışıyorlardı, kaybedenler birinci ne isterse alacaktı.

Kazanan kim olacak diye dakikalarca beklemişlerdi şimdiyse o tam önlerindeyken ne Harry ne de onun küçük Louis'si bununla ilgileniyordu.

"Sen benim kekimsin!"

Yanlarındaki arkadaşları bağırıp ayağa kalkarak alkış tuta tuta birincinin yanına koştular. Dillerinde küçük bir zafer türküsü, içlerinde başarı onlarınmışçasına yanan bir ateş vardı. Kimin kazandığı önemli değildi, birisi kazanmıştı ve şimdi hepsi mutluydu.

Harry yerdeki bakışlarını Louis'e çevirdi mutlulukla. Küçük çocuk ona kocaman açtığı mavi gözlerle büyülenmiş gibi bakıyor ve kızarık yanaklarıyla gülümsüyordu.

"Ben mi?"

Elini kalbine koyup kendisini gösterdi sorarken, sadece sevildiğini bir defa daha duymak istiyordu. Yumuşacık bir yaz esintisi çarpmıştı üstlerine. Başını aşağı yukarı salladı mavili.

İlk değildi ki bu, onu sevdiğini sık sık söylüyordu zaten arkadaşına. Gülümsemesini, her defasında Louis'e cümlesini tekrar ettirmek için girdiği sevimli hareketlerini izliyordu, bıkmadan.

"Seni çok seviyorum Hazza."

Poposunun üstünde Louis'e kayıp başını yana yatırdı, sevilmek onun güç kaynağıydı.

"Ne kadar?"

İlerideki bakkala koşuşturan diğer çocukları süzdü buğulu mavi gözleriyle. Hepsi de onu sevmiyor, oyuna almıyor, kötü davranıyorlardı ama Harry öyle değildi. Tek ve en yakın arkadaşıydı. Herkes kıvırcığı severdi ve o da sevilmeyi severdi, en çok da Louis onu severdi. Sonuçta kim daha çok severse o daha yakınındaydı.

Bütün kalbiyle ve benliğiyle seviyordu onu. Hiçbir sınırı yoktu. Her şeyiyle, koşulsuz şartsız.

"Annemden bile çok!"

Biraz utandı dedikleri için. Ya annesi duyarsa? Çok üzülürdü. Her gece birlikte uyurlardı ve o hep "Senin için yaşıyorum meleğim." derdi. Ama, ama Harry de çok güzeldi.

Gülümsemesi daha da büyüdü duyduklarıyla, bu yüzden minik elleriyle arkadaşının kızarmış yanaklarını tuttu ve kocaman öptü ikisini de.

Bu yaptığıyla anında tüm pişmanlığını yok etmişti küçüğünün. Tambul yanakları daha da kızarmış öylece kalmıştı. Ne kadar değer verirse o kadar ilgi görüyordu ondan ve Louis onun ilgisini her şeyden çok seviyordu.

Oturduğu yerden kalkıp koşarak diğer çocukların yanına giden Harry'nin arkasından bakmayı keserek o da peşine düştü.

Onu annemden bile çok seviyorum.

~

Biliyorsunuzdur bu kitap tek bölüm olacaktı, vazgeçtim. Neyse halen kısa.