POV. Ashley

We lopen de bioscoop uit, via de achteruitgang, want er zijn een stuk meer fans bij gekomen. Het is al best donker, dus Michael heeft net een taxi gebeld en gaat naast mij op een bankje zitten. "Weet je nog dat ik dat mesje in jou kamer had gevonden?", vraag ik voorzichtig. Michael draait langzaam zijn hoofd mijn kant op en knikt dan lichtjes. "Doe... Ik bedoel, ben je ermee gespot?", Vraag ik dan zachtjes. Michael kijkt van mijn naar de grond en schut zijn hoofd. Ik krijg tranen in mijn ogen, omdat dit door mij komt. Ik geef Michael een knuffel. "Het spijt mij, ik had jullie de waarheid moeten vertellen. Dan was je het nooit gaan doen, ik ben ook zo dom dat ik alleen aan mezelf denk!", zeg ik en verstop mijn gezicht in mijn handen, terwijl ik de tranen de vrije loop geef. "Het is niet jou schuld!", hoor ik Michael dan zacht zeggen. "Het is wel mijn schuld, ik had gewoon nooit moeten liegen en niet weg moeten gaan. Het was zelfs beter geweest als ik nooit had bestaan!", zeg ik. Voor ik het weet, spring ik van het bankje en ren weg. Ik ren alweer weg van mijn problemen. Waarom doe ik dat toch altijd? Kan ik niet iets beters doen dan weg rennen? Waarom ben ik toch zo'n mietje? Ik had bij Michael moeten blijven en het uit moeten praten. Niet weer weg rennen... Ik stop met rennen als ik in een parkje aan kom. Dit park komt mij bekent voor, maar ik weet niet precies waarvan. Dan zie ik de fontein. De fontein waarbij Michael het heeft uit gemaakt. Waarna ik weg ben gerend en toen mijn keuze heb gemaakt. De domste keuze ooit. Ik loop naar de fontein toe. Ik ga op de rand van de fontein zitten. Ik kijk het park rond. De lantaarnpalen staan al aan en er zijn bijna geen mensen meer. Verderop zitten alleen nog een jongen en een meisje hand in hand langs een vijver. Ze zien er gelukkig uit. Zo zagen Michael en ik er vroeger ook uit. Nu niet meer, ik ben gewoon een mislukkeling. Ik trek mijn knieën op en laat mijn hoofd erop rusten, terwijl de tranen over mijn wangen blijven stromen. I hate my life... I hate myself...

------------------------------------------------------------

Zo dat is lang geleden. Ik had eindelijk weer iets van inspiratie. Misschien is het kort, maar dit is alles wat ik heb. En Ashley is weer weggerend van haar problemen.

Even zodat jullie het weten, Ashley is in het volgende hoofdstuk weer Esmee, maar ik leg het dan wel even uit!

Okii, bye!

Tot Zaterdag!

Xx Esmee