Fifty

Lumipas ang ilang araw at na discharge na si Amanda sa ospital. Napatawad na din ni Aling Delia si Toniboy sa "pag-aagrabyado" nya sa anak niya.

Malinaw na din kay Amanda na si Jessica at Toniboy na matagal na nyang kakilala ay iisa.

Nadiskubre din nila na kaya pala ganoon na lang ang panggigil ni Mr. Alfred Young-Rivas na makuha ang lote ng ampunan ay dahil sa isang bahagi nito ay nakatago ang listahan ng mga kilalang tao na nagkatransaksyon sa orihinal na nagmamay-ari ng lupa. Ang lolo ni Amanda.

Kinwento na din nila Aling Delia kung paano pinamana ng kanyang ama ang lote hanggang sa maging ampunan ito na siyang sinimulan ng kanyang ina. Kasosyo nito ang mga magulang ni Mr. Park na sila Emilia at Park So Min.

Dumating ang kaarawan ni Amanda at nagdaos ng konting salo-salo sa kanilang bahay. Imbitado ang kanyang mga kaibigang sila Olivia at Leni.

Nakilala na rin ni Amanda ang mga magulang ni Mr. Park bago pa ang kanyang kaarawan at naimbitahan nya na din ito.

Nilabas ni Kuya Jun, ang anak ng Mayor Doma nila Mr. Park, na ngayon ay hinire ng lalaki para sa nobya bilang driver nila, ang sasakyan. Inayos nila iyon upang doon gawin ang salo-salo. Nagrent sila ng mga lamesa at upuan para sa mga bisita.

Samantalang nagluto naman ng mga ulam at meryenda sila Tita Emilia at ang Aling Delia para pagsaluhan ng lahat.

Tumulong sila Romeo at Toniboy sa pag-aayos ng mga upuan habang sila Olivia at Leni ay naglalagay ng mga dekorasyon.

Kasalukuyang walang ideya si Amanda sa nangyayari sa bahay niya dahil sinama sya ni Mr. Flynn sa isang meeting nito sa labas ng kompanya. Sabado ngayon at dapat nasa bahay sya ay nagpapahinga kaso ay simula pa kahapon ay nasa byahe na sila.

Nag-overnight sila sa Pampanga at doon nila mineet ang kliyente.
Lingid sa kaalaman ni Amanda, pinlano na ito nila Mr. Park at mga kasamahan ni Amanda sa departamento. Ang ilang malalapit kay Amanda na sila Tristan at Kristina ay inimbitahan din ng binata.

Ngayon ay pabalik na sila sa opisina. Tanging si Amanda lang at Mr. Flynn ang pumasok gawa ng meeting nila kahapon.

Tumanggi si Amanda na magpahatid pauwi sa kanilang bahay dahil gusto nyang iwanan ang ilang gamit sa opisina.

Nangako sya sa sarili na hindi magpastress sa trabaho upang hindi sya nagkakasakit.

Kamakailan nya lang nalaman sa psychiatrist nya na kasalukuyan syang may post-traumatic stress disorder ng dahil sa Sunod-sunod na aksidenteng naranasan nya.

Kahit na kaya nyang bumiyahe mag-isa, naaaligaga pa din sya pag nakikita nya ang bus at itim na mga sasakyan.

Isa ito sa dahilan kung bakit sinundo sya ni Mr. Park sa opisina at pinalitan nya ang itim na kotse nya ng Aegean  Blue Volvo Metallic Civic Sedan.

Tila damit lang kung palitan ng binata ang sasakyan.

"Hello, Love." Mr. Park said with wide smile and gave her a kiss on the cheek.

Amanda smiled as well. How she missed this man!

"Tara na, uwi na tayo. Namimiss ko na ang kama ko!" Amanda exclaimed as she sat on the passenger seat. "Grabe, love, yayamanin ka talaga!"

Realizing what she said, her eyes widened and Mr. Park who was about to turn the car's engine on halted.

Amanda blushed and saw the corners of Mr. Park's mouth curved into a grin. His ears also started to turn pink.

"Ano ulet yun? " Mr. Park teased, and looked into her eyes.

"Ah, sabi ko, umuwi na tayo." Amanda said and heaved a breath.

"Hindi eh. May isa ka pang sinabi." Mr. Park said and wiggled his eyebrows.

Sa inis, hinampas ni Amanda si Mr. Park at tinakpan ang mukha sa hiya.

Mr. Park chuckled and rested his face on his hands while looking at her.

Amanda pulled her hands out of her face and saw Mr. Park pouting.

"Hindi tayo uuwi hanggat hindi mo sinasabi yung sinabi mo kanina."
Mr. Park said and pouted again.

"Love." Amanda blurted out in frustration.

"Ha? Ano daw? Wala akong narinig." Mr. Park said and shook his head.

"I said, love." Amanda said louder. She closed her eyes in embarrassment. "Umuwi na tayo, Love."

Amanda opened one eye when she heard no response and saw Mr. Park grinning like a fool and much to her surprise, his lips are on hers.

Both Amanda's eyes opened wide when she felt Mr. Park's lips claiming hers.

Caught in a trance, Amanda started to feel his kiss and got lost in it. At first she doesn't know how to react but sooner she got his pace. Ginaya nya ang ginagawa nito and realized they got caught up in the heat of the moment when she felt his hands on her waist.

As if waking up in deep slumber, both of them broke the embrace and kiss and stared at each other in amazement.

"Shit. Muntik na akong hindi makapagpigil!" Mr. Park muttered at sinampal ang sarili para magising.
He faced Amanda and looked at her apologetically. "I'm sorry, love. I didn't mean to go all the way. I respect you. But, I'm not sorry that I kissed you. It was magical. And I--"

"Stop." Amanda smiled and gave him a quick kiss on the lips. "I know what you mean. And I understand."

They found themselves grinning like fools and it took them about ten minutes staring and mimicking each other before they went to Amanda's home.

"Tao po?" Mr. Park asked and as soon as he opened the gate, Amanda's head bobbed in and they were welcomed with the people she never expected to see.

"Happy birthday, Amanda!" all the guests and Amanda's closest friends as well as her and Mr. Park's parents were present in their garage.

She saw Toniboy holding a birthday cake with a lighted candle and both Olivia and Leni have their party hats. Kristina also was holding another cake, her favorite.

Amanda's eyes filled with happy tears and she struggled to blow the candles of the two cakes and kept hugging everyone in their house.

"Thank youu po!" Amanda said as she hugged Tita Emilia as well as Mr. Park's dad.

"Kain na po kayo." Amanda added and went inside their house to kiss her parents who were busy unloading the food at the table in the garage. "Thank you, Mama at Papa. Palit lang po ako."

Amanda hurried to her room and changed into a red romper then returned to the venue.

She saw three tables filled with her friends and family. She even saw Olivia's kids, Olga and Oliver, sitting beside Leni and Toniboy with Romeo. Kristina, Tristan, Sir Flynn, Reagan and another guy, whose name was Marvin, probably Mr. Park's friend were seated together in one table.

Both her parents and Mr. Park's parents were engrossed in a conversation in one table. Loud happy music filled the air and the buffet table was filled with all her favorite dishes.

On the wall of their garage spelled out the birthday greeting and a small space was intended for anyone who may want to dance.

"Hey love. Enjoying so far?" Mr. Park said and hugged her from behind.

Amanda looked up at him and smiled. "Yes, love. Thank you so much. Tara, kain na tayo."

The couple went to their friends' table and was about to seat when Romeo interjected.

"Maghiwalay man lang kayong dalawa. Hindi naman mawawala yang si Amanda, pre." Romeo said and their table laughed.

"Inuman na lang tayo, brad." Mr. Flynn butted in from another table.

"Pakainin nyo muna kame. Maya na yang shot na yan." Mr. Park said and winked at Amanda. Amanda rolled her eyes and nodded.

"Naks naman, good boy si abnoy!" Marvin teased and received another round of laughter from the people in their party.

Namula naman si Mr. Park at piniling ignorahin ang kaibigan. Kumuha nalang sya ng mga pagkain para sa kanila ng nobya.

Matapos makipagkwentuhan sa mga kaibigan ng dalaga sa table, nagdecide ang grupo na isang table magsama ang mga babae at lalaki.

Napagkasunduan nila ito at bago magmerienda ng alas tres ay nag-iinuman at masayang nag-eenjoy ang mga ito.

Bago sumapit ang gabi, biglang tumayo si Mr. Park na nakatalikod ng upo kay Amanda sa kabilang table.

Agad na naghiyawan ang mga lalaki at nagpalitan ang kindat at tinginan ng mga babae.

Takang napatingin si Amanda sa paligid at pagtingin nya sa harapan, hinawakan ni Mr. Park ang kanyang kamay at hinatak sya sa maliit na espasyo sa harapan.

Tila hindi alam ni Amanda ang nangyayare at nagulat sya ng lumuhod ang binata sa kanyang harapan at naglabas ng kulang pulang kahon.

"Will you spend forever with me, Amanda?" Mr. Park said teary-eyed.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top