Na twee weken want zoveel tijd is er verstreken is Mees nog steeds niet gepakt. Als ik hem te pakken krijg is hij van mij. Ik vermoord hem met mijn blote handen. Liam heeft wel door dat er iets is verandert maar hij vraagt er niet op door. Hij denkt vast dat het iets te maken heeft met mijn zwangerschap. Ik loop door het dorp zonder echt door te hebben wat er allemaal gebeurt. Alles wat ik doe is lopen en naar een punt staren.

Ineens voel ik dat iemand mijn arm vast pakt en mij meetrekt het hutje in. Ik zie niet wie de persoon is die me meetrok, de persoon heeft een zwarte kap over zijn hoofd getrokken. Ik kijk even kort rond maar herken het hutje niet. Dit is geen hutje uit het dorp. Dan pas besef ik het, ik ben het dorp uitgelopen. Ik probeer mijn wapens te pakken, dan kom ik er achter dat ik geen wapens had meegenomen. Mijn vuisten werken vast even goed. Ik hef mijn hand op en raak de persoon in het gezicht. "Oh het prinsesje gaat slaan. Je moet een ding weten prinsesje slaan gaat niet werken. Je slaat als een meisje." Zegt de stem van de persoon tegen over mij. Ik zie dat hij zijn hand op steekt en meteen als hij dat gedaan heeft voel ik twee handen die mijn armen vast pakken en tegen mijn rug duwen. "Bind haar vast." Zegt de stem weer. Meteen voel ik dat ik naar achter word getrokken en tegen de muur vastgebonden word. Ik probeer mezelf los te krijgen maar de persoon achter mij is sterker dus ik misluk. "Probeer maar niet los te komen prinses, het gaat je niet lukken." Zegt de stem. Ik zucht een keer diep. "Wie ben jij en wat moet je van me?" Vraag ik aan de stem. "Je weet precies wie ik ben of niet dan Nova?" Zegt hij terwijl hij mijn naam uitspuugt. Dan haalt hij de kap van zijn hoofd en worden al mijn vermoedens bevestigd. "Mees." Ik spreek zijn naam grommend uit. Hij begint te lachen. "Wat wil je van mij Mees?" Vraag ik. "Daar kom je later wel achter prinses." Zegt hij grijnzend waarna hij wegloopt met zijn handlanger. Weer zucht ik.

Ik probeer de touwen waarmee ik vastgebonden zit los te krijgen maar ze zitten zo strak dat het mij niet lukt. Ik leg mijn hoofd tegen de muur en wacht af. Na een lange tijd val ik in slaap.

Na een tijdje word ik wakker van mensen die binnen komen. Ik probeer zo onopvallend mogelijk te zijn en doe alsof ik slaap. "Wat doen we nu met haar?" Hoor ik een onbekende stem vragen. "We houden ons aan het plan." Zegt een andere stem. Welk plan? Denk ik. "Ze word wakker." Zegt weer een andere stem. Hoe weet hij dat vraag ik mij af. "Haal Mees." Hoor ik iemand zeggen waarna ik voetstappen hoor. Wanneer ik de voetstappen terug hoor komen doe ik mijn ogen open. "Ah ons prinsesje is weer wakker." Zegt Mees waarna hij een stoel pakt en hem voor me neer zet en er op gaat zitten.

"Ik zei dat je er spijt van zou krijgen dat je mij niet je linkerhand zou laten worden. Nou ik heb iets gehoord over je." Zegt Mees. Dan komt hij dichterbij en fluistert in mijn oor. "Ik heb gehoord dat er een kleintje op komst is." Nadat hij dat gezegd heeft legt hij zijn hand op mijn buik. Ik stribbel tegen en probeer hem te schoppen. Mees gaat weer op de stoel zitten. "Nu ben jij van mij samen met het kleine kindje in je buik." Zegt hij met een grijns op zijn gezicht. "Je blijft van mijn kind af." Zeg ik weer grommend. Dan grijnst hij weer. "Oh rustig maar prinsesje. Er is nog genoeg tijd. De tijd komt nog wel, als onze gast er ook is." zegt hij. "Over welke gast heb jij het?" Vraag ik dwingend. "Dat zie je nog wel." Zegt Mees. Hij heft zijn hand weer op en zegt "Geef haar wat te drinken." Dan lopen Mees en zijn handlangers weg behalve een. Ze loopt naar mij toe. "Het spijt mij." Zegt ze. Ik kijk haar even aan. "U wilt nu vast een uitleg. Ik zal het geven. Ik ben hier niet omdat ik hier wil zijn." Zegt ze. Vragend kijk ik haar aan. "Ik heb een zoon en Mees is de vader. Dat betekend niet dat hij een goede vader is, ik moet hier blijven en doen wat hij zegt anders doet hij mijn zoon pijn. Het spijt me." Zegt ze. "Hoe oud ben je?" Vraag ik aan het meisje dat amper ouder is dan ikzelf. "Ik ben 20 jaar." Zegt ze. Ze houd de beker bij mijn mond en ik drink het. Het water smaakt vreemd alsof er iets doorheen vermengd is. "Sorry Heda." Zegt het meisje. "Wat is dit?" Vraag ik haar al een beetje verzwakt. "Geen zorgen het is een slaapmiddel, u word weer wakker." Zegt ze waarna ze opstaat en wegloopt.