To jest zabawne. Nigdy go nie spotkam, a i tak myśle co byśmy robili, gdzie byśmy poszli, jakby wyglądało nasze poznawanie się. Znaczy... to on poznawałby mnie, ponieważ ja wiedziałabym już o nim praktycznie wszystko. Ale chciałabym go poznać od tej skrywanej strony, niepokazanej przed mediami. Chciałabym wiedzieć jaki jest naprawdę, wiedzieć co robi, gdy jest smutny, szczęśliwy, zły, wiedzieć gdzie chodzi, znać jego ulubione miejsca i po prostu przy nim być.

Może i jestem zwykłą, nic nie znaczącą fanką, ale ten zespół, do którego on należy jest dla mnie jak rodzina. Nie wyobrażam sobie życia bez nich. I chociaż wiem, że nigdy ich nie spotkam to mogę przynajmniej o tym pomarzyć.

Od samego początku słuchania ich wiedziałam, że to będzie dla mnie coś więcej, że tak łatwo się od tego nie uwolnię. Usłyszałam tam jeden z najpiękniejszych głosów na jakie miałam przyjemność kiedykolwiek słuchać i po prostu zakochałam się w nim. Musiałam wiedzieć do kogo on należy.
Obejrzałam ich pierwszy występ, był kilka lat temu, ale głosy były bardzo podobne. Każdy z nich był na swój sposób wyjątkowy, inny. Widać było jak wiele energii wkładają w to żeby ich praca nie poszła na marne.
I nagle znów usłyszałam ten głos, ten dzięki, któremu od razu się uśmiechnęłam. Na środku sceny stał koreańki chłopak, nie przypominał mi innych członków swojego zespołu. Był jedyny w swoim rodzaju. Mimo, że widziałam go pierwszy raz zapragnęłam patrzeć na niego cały czas i słuchać go bez przerwy. Mruganie w tym momencie przeszkadzało mi jak jeszcze nigdy.

Byłam po prostu zapatrzoną w niego fanką.