XIX - I am Amethyst
All of our health points are now to 250 points, and below, the Suras can't keep up to heal us. I frustratingly bit my lower while looking at both Keigo and Noah's health points, the only points left in them is 100 points.
Necromutas began to laugh, and then he suddenly smirked in my direction. He was mocking me. Nakita ko ang mabilis na paglingon sa 'kin ni Hunter at pilit n'yang tinakbo ang pwesto ko, and with just a glimpse of my eyes, Necromatus was already standing before me.
I was about to launch my attack when someone grabbed me by carrying me in bridal way, kusang pumikit ang mga mata ko dahil sa malakas na hangin, laking gulat ko na lamang nang mapansin na si Darren ang nagligtas sa 'kin. I roamed my sight around and saw Hunter, and his jaw was tightened while looking at us.
"Be careful," Darren mumbled, and then he let go of me. Muling nakuha ni Necromatus ang atensyon namin nang muli s'yang tumawa ng malakas.
"Seems like Hyazinth is threatened for nothing. All of you are a bunch of losers," Necromatus said. Naguguluhan naman akong tumingin sa kanya, he is just a game program, bakit n'ya kilala si Hyazinth? Once again, he wickedly smiled at me, "She programmed us to destroy the Zodiacs,"
Us? Don't tell me— "Well, in a legal manner. Kung nakaharap n'yo ako ngayon tiyak akong makakaharap n'yo ang iba pang dungeon bosses." Aniya, little black spheres began to appeared around him hanggang sa mabalot ang buong paligid namin. At sa itaas n'ya ay unti-unting nagsasama-sama ang maliliit na bolang itim.
"Shan, Maerie, heal Noah, and Keigo quick!" Hunter commanded. I wanted to watch them, but Darren pushed my head down to the ground. After that, an intense explosion occurred, ramdam ko ang pagkabawas sa health points ko.
At nang saglit na kumalma ang paligid ay mabilis kong tinunghay ang ulo ko at ginala ang paningin ngunit isang malagim na pangyayari ang nasilayan ko. My eyes become blurry, a heavy downpour of water began to escape my eyes while looking at my brother. He was in the same state as the Shadow Chaser that I've fought before. Muli kong ginala ang paningin ko at napansin na buhay pa si Noah ngunit 50 points na lamang ang natitira sa kanya.
"Who..." Hindi ko magawang mabuo ang tanong ko. Nanginginig ako sa galit at takot lalo na't ubos na ang health points ni Keigo.
"I'm sorry... Malapit sa 'kin si Kuya Noah kaya s'ya ang hineal ko. Akala ko kasi i-hiheal ni Shan si Kuya Keigo—"
"What the hell, Maerie! I was the one healing Kuya Noah since the beginning—"
"But—"
"Shut up," Naririndi ako sa kanila. A bunch of stupid Suras. "Noah, you shoul—" I was too late. Necromatus was already standing in front of him, he kicked Noah on his stomach, and it was effective enough to lose all of his points.
"Fuck... no..." I whispered.
"Focus on the battle and win," I heard Keigo said. Nakakapagsalita pa rin sila ni Noah pero hindi sila nakakagalaw.
Hindi ko alam pero may kakaibang inis ang namumuo sa 'kin, is she really mocking me? What do you want from me, Hyazinth?
"Do you need some help?"
I looked behind just to see Darren, but the voice from my head came from a woman. Her voice is mellow and soft. "I can help you, Scarlett."
What if this is a trap?
"Trust me, I can help you."
"How can you help me?" Bulong ko upang hindi marining ni Darren ngunit pagkatapos kong sabihin 'yon ay wala nang tumugon pa sa 'kin.
I felt a sudden pang on my chest, mariin kong hawak ang dibdib ko dahil sa kakaibang sensasyong aking nararamdaman. Something is burning inside me.
"Scarlett!"
"Scar, what is happening?!"
"Scarlett-chan, anong nangyayari sa'yo?!"
I can feel something extreme, and my eyes began to become more precise than the falcon sight. I can hear their silent curse, and I can smell the mulch and ashes from the surroundings.
"This is my gift, your previous soul—Opinokinesis, don't waste this one-time experience, Scarlett."
I blinked multiple times, bigla na lamang nawala ang kakaibang sensasyon sa 'kin. Everything looks normal... but not me. Kung sino man ang babaeng iyon ay kaya n'yang pumasok sa system na ninakaw ni Hyazinth or maybe she is Hyazinth herself. But if she is Hyazinth, why would she help me?
"I'm fine. Just a chest pain," I whispered. Nakita ko ang pagluwag ng kanilang mga dibdib saka muling baling kay Necromatus.
I used the full capability of my sense of sight and noticed something on Necromatus's left wing, may isang hindi masyadong pansin na malaking sugat do'n and then I remembered the description shown earlier. It must be the damage of the large ice spike from his previous attack in the Wisteria Kingdom.
He has only 1500 points. Necromatus suddenly clapped his hands and looked at me, "Scarlett, what did you do that made Hyazinth hate you so much?"
I raised one of my eyebrows, "What do you mean?"
"She programmed all of us to eliminate you first before the other Zodiacs," He smiled. I was caught off guard when he suddenly appeared in my front, tinapunan lamang n'ya si Darren nang tingin at agad itong tumalsik sa malayo.
He was smiling wickedly at me, just like the smile across Raynald's face, "Game—"
I used the Opinokinesis to stole his sense of sight, naguguluhan n'yang ginala ang paningin niya hanggang sa sinipa ko siya sa tiyan. I threw three bombs around him and backed off, "Bomb Cluster activated."
He suddenly screamed in pain, mabilis na nabawasan ang buhay n'ya dahil sa fire attribute na meron ang Bomb Cluster. 500 health points na lamang ang natitira sa kanya, balot siya ng usok at napapikit na lamang ako nang may kakaibang liwanag s'yang nilabas.
Hindi ko naramdaman na nabawasan ang health points ko dahil upang imulat ko ang mga mata ko. Hunter was standing in front of me while using his Aurora Shield, and he was panting with his right eye close. Lumingon s'ya bigla sa akin at kinilatis ako kung ayos lamang ako.
"Are you alright?" He asked, and I nodded. The Aurora Shield slowly vanished. Necromatus's health was suddenly down to 200, which made me looked at him in surprise, napansin ko rin na tumaas ang attack speed n'ya at magic attack. He must have convert his healt points to buffs.
"Shaina..." I whispered.
"Hmm?"
"Use your Falcon Sight followed by Sharp Shooting," I commanded.
"Falcon Sight acti—" I granted her the maximum ability of my sense of sight, nakita ko ang pagkagulag sa mukha niya dahilan upang ilang beses siyang kumurap. Bumaba rin naman ang mana points ko, ngayon ko lamang napansin na bawat pag gamit ng soul ko ay nababawasin din ang mana points ko.
"Sharp Shooting activated," She whispered. Alam kong nakita n'ya na ang sugat ni Necromatus sa pakpak nito, I launch my bow and arrow and attached bomb on it.
Napansin ni Necromatus ang atake ko dahil upang iwasan niya iyon, "Bomb Cluster activated," but he failed to avoid the explosion. I smirked when Shaina's attack pierced through on his left wing, and his health points were dropping fast.
"Dragon Breathe activated," Hunter chanted. Necromatus began to scream endlessly until his health points were down to zero. Unti-unti siyang naglalaho habang patuloy pa rin ang pagngawa niya sa sakit.
Tila kusang sumuko ang mga tuhod ko dahil sa pagod, a drop item suddenly appeared in our front. It was a sword with lightning flickering on it, napansin kong nakatuon ang atensyon ni Hunter sa harap niya.
"Anong—"
"Drop item for me, last hit ako." He said.
Nanlaki ang mga mata ko nang may naalala ako. "Pwede bang mamaya mo kuhanin 'yan?"
"Bakit naman—" hindi ko na nagawang marinig pa ang sasabihin niya nang mabilis kong tinakbo ang pwesto ni Keigo.
My tears began to fall once again, hindi pa rin sila makagalaw at paunti-unti na akong nilalamon ng takot. Ang takot na maaaring totoo ang sinabi ni Raynald na dahilan kung bakit nawala si Chris.
"Kuya..."
"Fuck, don't cry as if I'm dead," Keigo muttered. Hindi ko nagawang umimik, patuloy lamang akong humihikbi hanggang sa maramdaman ko na may gumulo sa buhok ko.
"Lexie, he is still breathing," Logan said.
"You don't get it..." I whispered.
May marahan na yapos akong natanggap mula sa likod ko, "Aakalain ko talagang buntis ka dahil sobrang kakaiba ng mood mo ngayon. Buhay si Keigo, okay? Hindi agad namamatay ang masamang damo," Rinig kong sabi ni Hunter, nilingon ko ang pwesto niya at napansin kong nasa likod niya ang espada, "Sinusundan ako ng espada, and I only have 30 seconds to claim this."
"What? No!" Binitawan ko ang yakap sa akin ni Hunter saka ko naiiyak na niyakap si Keigo. "Kuya... Please..."
Mas lalong tumulo ang luha ko nang maramdaman kong wala na akong niyayakap, patuloy na unaagos ang luha ko kahit nakapikit na ako. Marahan kong binuksan ang mga mata ko, bumalik kami sa Celestial Kingdom ngunit kulang kami ng dalawa.
Keigo and Noah.
"Scarlett, stop crying baka nasa Madow rin sila katulad noong nangyari sa iyo." I heard Hallie said. Maraming beses akong umiling habang patuloy pa rin sa pagkusot sa mga mata ko.
Hyazinth, Raynald, Maddie, Noah and Kiego.
Hindi ko na kaya yung bigat sa dibdib ko. Pakiramdam ko ay dala-dala ko na ang lahat ng problema sa mundong ito, I may be a psychologist pero tao pa rin ako. Hindi sa lahat ng oras ay kaya kong kontrolin ang emosyon ko.
"This stupid game... This stupid game that you are all enjoying... Just killed my brother..."
"Scarlett, what the hell are you saying? This is just a game!" Clover shouted. I gritted my teeth and faced him. Saglit s'yang napaatras dahil sa panlilisik ng mga mata ko.
"A game... You are all enjoying this shit; that's why you can't see what I see!" I shouted. I covered my mouth but my tears were still falling, "Amanda... Chris... Noah... Keigo... They are all dead," I whispered.
Naramdaman ko na lamang ang masakit na palad sa lumapat sa pisnge ko, masama ang mga tingin sa akin ni Shan habang nasa harap, "You are corrupted by Kuya Raynald's story! I told you, he is a liar!"
Can I really defeat Hyazinth like this?
"I'm tired..." I whispered. Isa-isa ko silang tiningnan saka ko marahan na pinikit ang mga mata ko, "I can't trust any of you right now... I just can't..."
I saw the disappointment in their eyes while looking at me, sumilay ako kay Hunter na puno ng lungkot ang mga mata, "I'm sorry that I can't even trust you,"
"You're not going anywhere," Tila alam na ni Hunter ang balak kong gawin. "I am ordering you, not as your fiance but as your boss, Amethyst."
Hindi ko mapigilan ang mahinang pagtawa ko habang tumitingin sa kanya, "You're not Amethyst's boss, Hunter. It was your grandfather, not you,"
Naglakad ako palapit sa kanya at saglit kong sinaulo ang bawat detalye sa kanyang mukha. Binigyan ko siya ng isang tipid na ngiti bago ko nilapat ang aking labi sa kaniyang pisnge, he suddenly grabbed my wrist with his eyes burning with anger, "YOU ARE NOT GOING ANYWHERE!"
Dahan-dahan kong inalis ang kaniyang kamay sa palapulsuhan ko at marahan na hinaplos ang kaniyang pisnge.
"You can't stop me, Hunter. I can't be with you, and I can't be with any of you. Because I am Amethyst, and I will always be a solo player."
#
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top