Kaori

Hussein had our dog, Sergeant, checked by a police officer.

"Love, Eros' wife is outside." He informed.

"Really?"

He nodded. Agad akong bumaba sa kama at lumabas ng kwarto. Narinig ko pa ang pagtawag ni Hussein sa 'kin pero hindi ko na siya pinansin. When I was about to step on the stairs, huge arm encircled around my waist while the other hand is holding my hands.

"Ang bilis mo talagang makawala sa 'kin," he hissed.

Ano na namang issue nito?

"Nabuburyo na ako dito sa bahay, hindi mo naman ako pinapayagang lumabas," naisatinig ko.

"You're allowed to go out, honey, but I have to be beside you."

I wrinkled my nose. "Pangit."

Pagdating sa ibaba ay nakita ko ang asawa ni Eros, iyong police officer na pansamantalang tumitingin kay Sergeant.

"Hi!" magiliw kong bati.

She's holding her two year old son named Cupid.

"Hello," she greeted back.

"Sige na, doon ka na," taboy ko kay Hussein.

"Alright." He kissed my temple and let go of my hand.

Pinanood ko muna ang pag-alis nito patungo sa likod ng bahay saka umupo sa couch kaharap ni Nev. It's their third day coming here. Eros is teaching Hussein how to handle Sergeant, also the things he should know about the dog.

"Was it hard? Giving birth?" I asked.

"Oo naman," mahinahong sagot nito. "sa labor ako mas nasaktan. Cupid came out of me smoothly."

"Ang galing ng pangalan ni baby. The Mom is Psyche, the Dad is Eros, and your little baby is Cupid. Greek gods?" I chuckled.

Ang galing rin dahil mag-asawa si Eros at Psyche.

"Must be a very great coincidence. In Cupid's part, sinadya talaga naming Cupid ang ipangalan."

"May plano pang dagdagan?"

Mahinang natawa ito at pinanood ang anak na naglalaro sa carpeted floor.

"Of course! We want Cupid to have siblings. It's lonely not having one. Pero hindi muna siguro ngayon. Gusto ko pang maging hands on kay Cupid muna. Kapag medyo malaki na si Cupid," she answered. "Kamusta naman ang pagbubuntis mo? How's the cravings? Morning sickness?"

"Wala naman masyado. Ice cream and chocolate, iyon lang binabalik-balikan ko. That's the reason why our fridge is always full of those. Hindi naman ako masyadong dinadalaw ng morning sickness, sa baho talaga ako hindi tumatagal. Lalo na sa perfume ni Hussein," napasimangot ako.

I hated Hussein's perfume. Kahit gustong-gusto niya ang perfume na 'yon, napilitan siyang magpalit dahil sa 'kin. Wala siyang magagawa, anak niya itong dinadala ko.

"Yes, that part is the worse. Lalo na sa pagkain. Pihikan kasi ako noong pinagbubuntis ko si Cupid."

"Mabuti na lang pala at hindi ako ganoon ka pihikan. Do you constantly request food at midnight or very very early in the morning? Ganoon ang kaso ko."

"Hindi naman. Peaceful ang gabi namin noong pinagbubuntis ko ang batang 'to. Kaso sa umaga naman, tuwing kakain, nawawala ang salitang peaceful." Natawa ito. "I'm glad my husband is patient with me."

"I'm excited to see my baby," wala sa sariling napangiti ako.

"You will, soon. Sa ngayon, i-enjoy mo muna ang pregnancy stage mo. Mami-miss mo 'yan kapag lumabas na si baby."

Nagbaba ako ng tingin sa tiyan ko. I gently touched my belly.

"Is it a girl or boy?" Nev asked.

She preferred being called Nev rather than Psyche.

"Hindi pa namin alam. Surprise ang gender ni baby."

"Have you generalized names already?"

"Yes! Nagtatalo pa nga kami kasi gusto niya babae, ako, gusto ko lalaki. I want a mini version of him, at para na rin kuya ang mauuna, may magp-protekta sa susunod na kapatid," litanya ko.

"I thought of that a lot too, dahil surprise rin ang gender ng baby namin ni Eros. I guessed it right, it's a boy."

"Ayos lang din kung babae, I'm sure Hussein can protect our little princess."

We talked more about pregnancy until the time came that they have to leave. Hinatid namin sila hanggang sa gate ng bahay.

"You had a great time with Eros' wife?" Hussein asked as we watch their car going.

"I did. She's an amazing mom. I wonder if I can be too..."

"You will be, my love."

"Love, na-realize ko lang," I bit my lower lip.

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya, nag-iinit na ang bawat sulok ng aking mga mata.

"What? What is it? Why is my baby crying?" masuyong sinapo nito ang mukha ko.

"I can't see my feet anymore!" I sobbed. "Pagtayo ko kanina, hindi ko na makita. Kasalanan mo 'to!"

His lips parted and then formed into a smile. Hussein let out a chuckled and kissed my forehead.

"Ang hirap na rin mag-shave!" ungot ko.

"I'll do it for you," he replied with a smirk.

Inismiran ko lang siya at naglakad papasok sa bahay. He'll do more than shaving me! Ang lalaking 'yon, nakakairita talaga.

"Love, come on. Ayaw mo no'n? My offer is free, alright? Love... sige na."

I turned to him with an annoyed look.

"Ikaw na lalaki ka, tigilan mo ako. I know your tactics, hindi na gagana sa 'kin 'yan."

"But, baby—"

"No. Magtiis ka hanggat hindi tayo kinakasal."

Napanguso ito ngunit may multong ngiti sa labi. Nagbaba ito ng tingin sa daliri ko na may engagement ring. Tuluyan na itong napangiti ng malawak. Nang mag-angat ulit ito ng tingin sa 'kin ay bumagsak naman ang mga mata nito sa labi ko.

"Eyes up here, big boy. Wala diyan ang mga mata ko," sita ko.

"I love you, baby."

Hindi na ako nakasagot ng sakupin nito ang labi ko. Mapungay ang mga mata nito nang maghiwalay ang labi namin.

"Ang ganda mo."

"Big boy, matagal na akong maganda. Kaya ka nga nabaliw sa 'kin," asar ko.

Natawa lang ito at iginiya ako sa loob.

"Magpapakasal ka sa 'kin, hm?" he held my hand.

"Magpapakasal," tango ko.

"Akin ka."

"Sa 'yo nga. Parang tanga eh," nagsalubong ang kilay ko.

Napuno ng halakhak ang kitchen ng bahay. Kumuha ako ng chocolate at isang tub ng ice cream.

"Masama 'yan, mahal ko."

"Hindi. Kumain na ako ng lunch kanina. Luto mo. Sarap."

Humilig ito sa counter, kalebel ng mukha ko. He scooped a spoonful of ice cream and ate it while staring directly at me. Ang gwapo talaga ng isang 'to. Akin ba talaga 'to?

"Akin ka ba talaga?" mahinang tanong ko.

"Pinagdududahan mo pagmamahal ko sa 'yo?" napangisi ito. "May pruweba na nga dito." Hinaplos niya ang tiyan ko.

"Love, gusto ko nandito si Mommy at Daddy sa kasal natin." Napayuko ako.

"I'll see what I can do, baby. But don't expect too much, okay? I'm sorry."

"I chose to be with you and that's the best decision I've ever made. Don't be sorry about it. You were patiently waiting for me and I appreciate that, big boy. Stop saying sorry."

"I don't know how to function well without you." He muttered. "Hinding-hindi talaga kita papakawalan pa. Sigurado na talaga ako sa 'yo."

"Pero pinlano mo talagang buntisin ako kaya hindi mo ako tinantanan no'ng gabing 'yon," masungit kong sabi na ikinatawa niya.

"Hm, yes. Ang galing ng plano ko, gumana. That was the last option I could ever think. I was desperate." He sighed. "Siniguro ko talagang sa loob mo ilabas lahat. Alam na alam ko ang schedule ng period mo. I used to be the one who arranges your schedule and your period is fixed. Alam na alam ko na."

"Bwesit ka!"

"What?" natatawang tanong niya at humalukipkip.

"Hindi ako makalakad dahil sa 'yo."

"What can I say? I have a proud member here," mayabang nitong sabi.

"Yabang mo."

"I made you scream, baby. That's something that can be proud of."

Irap lang ang isinagot ko sa kaniya.

*****