xxii
"What's wrong with Hansol?"
Napatingin ako kay Hansol na halos ayaw ng bumitaw sa leeg ni Kharin. Si Luna naman tahimik lang na nakaupo sa couch na tila malalim ang iniisip at ewan ko kung ano yun. "Alam na nila ang tungkol kay Sehun. Narinig kasi kami ni Hansol." sabi ko at tinap ang likod ni Hansol. Hansol buried his face to Kharin's neck. "Hansol, baka hindi na makahinga si Appa, bitaw na po."
"Appa, can I sleep in your room?"
"Sure, son. Let's take a shower first because," Kharin sniffed Hansol, "You stink bud. Come here, Luna!" tawag nya kay Luna. Banas lang ang mukha ni Luna. Marahil ay nainis, nasapawan kasi sya ni Hansol sa periodic table at nagpapalakas kay Sehun. "What are you thinking sweety? Malalim ata?"
"Alam ko na! Yehet!" Luna shouted and starting shaking her butt. Kharin and I looked at each other, shrugging our shoulders. "Alam ko na! Yehey!"
"Ano na naman yun?" I asked lazily.
"H2O is for water!" she answered.
I snapped my forehead and I carried her by my waist, "But it's not part of the periodic table. Ikaw talaga, ang kulit mo kahit kelan ano? Maligo ka na muna at amoy utot ka!" I said and she only giggled. Pinaliguan na muna namin ang kambal bago sila binihisan ng animal inspired pajamas. Crocodile ang kay Hansol at pink bunny naman kay Luna. Feel na feel nya naman at tumatalon talon pa sya at paikot ikot.
"Luna, get on the bed!" I shouted.
"I'm not yet sleepy." she crossed her arm and grabbed the magazine beside her, "Babasahin ko 'to," nanlaki agad ang mata ko ang makita yung nakuha nyang magazine, "Bakit may DEDE? May ganito ako liit!" natatawang sabi nya pa at hinawakan ang dibdib nya. I snapped my forehead. Ni hindi ko nga alam kung matatawa ba ako o hindi??
Tinignan ko si Kharin who's scratching the back of his head. "Naglinis kasi ako kanina. Nailabas ko tuloy yan." sabi nya. Matagal na nga ang publish date nya kaya nagsasabi sya ng totoo.
"Eomma babasahin ko!"
"Hindi ka marunong magbasa, wag kang assuming." napaduck face ulit ang batang babae. Tumabi si Hansol kay Luna at niyakap si Kharin na nasa gilid nya. Mukhang mahihirapan talaga si Sehun kay Hansol. Diskarte na nya kung paano kukunin ang loob ng anak nya. Nagtama naman ang mata namin ni Kharin. I want to ask him about what Sehun said about him saving me back then. I want him to confirm this himself.
"Want to ask me something?"
Hindi ako sumagot. Pinindigan lang ba nya ang usapan nila at hindi sinabi sa akin? But what would I get from asking anyway? Tapos na naman yun. Now is a new start to face, the past is there to buried and not to look back onto. Gusto ko ng ibaon lahat sa amin ni Sehun. As in lahat lahat. We are in different paths now, he have his own family... Me too.
But, I hate myself for getting affected by Sehun's words and actions. I could feel my heart thumping faster when we were dancing and that same seductive look in his eyes is getting into me, the same bewitching stares, and I hate it.
"What are you thinking? Tell me,"
"Nothing." I answered. Sinilip ko si Luna at tulog na sya. Mabilis syang makatulog kahit kakahiga nya palang pero kung hindi naman sya inaantok, ikaw ang hindi nya talaga patutulugin sa kakaalog nya sayo. Hala, sabi nya kanina hindi sya inaantok ah? Sumagi sa isip ko si Lolo Sonmig. Now that he already know about my kids. I guess it will be hard to avoid him unless we go back to Australia. Sa pagkakaalala ko, ang sabi ni Sehun, Lolo wants to have a granddaughter. I'm pretty sure, he'll be aiming for Luna but I won't let him.
Humigpit yakap ko kay Luna.
Kharin held my hand and squeezed it in the right amount. "Tell me," he said in such low voice but then, I shook my head in utter stubbornness. Ayokong sabihin. "Luhan, If you are worried about me, don't be. I'll understand. There's something about you and Sehun that I can never cut and that is the twins. So, take a rest okay?"
"Goodnight." I murmured.
"Sleep tight, I love you."
I only hummed, closing my eyes.
When Kharin is like this, it's making me feel so guilty for something, this stupid something that concerns Sehun, about this something within that misses him.
***
"Thank you for coming guys." Chen greeted us. Umattend kami sa exhibit nya. After all of what happened, it still nice to know that I'm still good friends with the EKSO members. All of Chen's photographs are just perfect. Not all of it are sceneries. He loves taking picture of eyes. Eyes which is the windows of one's soul. The truth reflected in eyes.
"To the new awardee photographer of today? Why not? It's an honor to see your photographs." I said and I roamed my eyes around the venue. All of his visitors are quite well-known and some are even journalist covering this exhibit. Napalunok ako nang mahagip ng tingin ko si Sehun. He's wearing a black suit. He looks good in black suit.
"Too much compliment. Oh, Sehun is here." Chen said as he tapped my shoulder. Hindi agad ako lumingon sa gawi ni Sehun. Gusto ko mang iwasan sya pero masyadong maliit ang mundo para sa aming dalawa. "I thought you will bring Yna?" Narinig ko naman na nagclear ng throat si Chen pagkatapos nyang banggitin ang pangalan ni Yna.
"She's busy." Sehun said shortly.
"Chen, dun muna ako." paalam ko at hindi ko na inantay ang sagot nya. The others are also quiet. Hindi talaga kami pwede magsama ni Sehun kasama ng mga kaibigan nya, ang awkward lang. I don't know, maybe, it's just me. I didn't even bother to look back. Tinignan ko nalang ang bawat kuha ni Chen. All of them are showing different emotions. I stopped at this one photo, an eye of a woman with a tear dropping down her cheeks, one photo in black and white.
"This one gave Chen recognition."
Napalingon ako nang magsalita sa gilid ko si Sehun. "Hindi na ako magtataka kung bakit. Just by looking at it, you could feel all of her sorrows. Maybe, her husband cheated on her. Nahuli nya at ayan, nagiiiyak na sya." I said. Nilingon ko si Sehun and he have this, are-you-being-serious look in his face. "What?! Yan ang interpretation ko."
"A photo tells thousands of stories, I guess. But look deep into her eyes, Luhan." Nagtaasan bigla ang balahibo ko nang maramdaman ang presensya nya sa likuran ko. I swallowed a lump when I felt his breath on my ear, "Why don't you stare at it once more, and tell me what you can see." he said.
"Why don't you stay away from me first, Sehun? A few inches, please." Naramdaman ko namang lumayo sya bago ko tinitigan ang mga mata nung babae. I could feel something different. I scrutinized the photo even more for I can't believe, I'm feeling different now. A mixture of sadness and happiness?
"Can you feel it now? Tears of joy? Well, apparently, her husband didn't cheat on her," Sehun said. I looked at him while he's still looking at the photo with this unusual smile hovering at the corner of his lips. Such smile that once could play with my heartbeats. "It was because," he met my eyes, "she gave birth to their firstborn and that's her husband." he pointed a finger to this man, scanning some other photos too.
"Ha?! Narinig nya ba ako?!"
Sehun chuckled, "Just kidding."
Nagsalubong naman ang kilay ko at tinulak ko ang balikat nya sa inis ko. Nilayasan ko sya at sinuri ang ibang litraro. Nakasunod sa akin si Sehun pero hindi ko sya pinapansin. "Stop following me, Sehun." sita ko agad.
"Ang sabi kasi nila, habulin mo ang happiness mo." he replied. Nairolyo ko ang mata ko at iniwasan sya. Bakit kasi wala dito si Baekhyun? Hindi nya maiwan yung bunso nila. Naisipan ko nalang na bumalik na sa kumpilan nila Chen at nakita ko si Chanyeol na tila'y kadarating lang tsaka humahangos pa.
"Saan ang celebration? Uy, todo na to. Minsan nalang magkakasama eh. Luhan, sumama ka ah!" Nakangising sabi nya. I opened my mouth but then clamped it back, "Ikaw din, Sehun ah. Iinom natin yan." dugtong nya atsaka inakbayan si Sehun. At after ng closing remarks ni Chen, dumiretso agad kami sa malapit na bar. Sagot ni Chen lahat.
Isang bote lang ang hawak ko habang hinahayaan ko sila. Tawanan lang sila at hindi nila napansin na lumabas ako at pumwesto sa balkonahe. Oo meron kasing balkonahe kung saan pwede ka magpahangin. Malawak yun dun dahil konektado sya sa ibang private rooms. Kita ang kabuohan ng city. Naalala ko tuloy na rooftop sa SMent ang paborito na lugar ni Sehun. Ba't ko ba inaalala?
"Bakit nandito ka?"
"Iniiwasan kasi kasi." sabi ko.
Aalis na sana ako kaso hinawakan nya ang kamay ko. Binawi ko yung kamay ko at agad bumalik nalang ako sa loob at naabutan kong nakasalampak na sa table si Chanyeol at ring nang ring ang phone nya. Napatingin silang lahat sa akin at tinuturo ang phone ni Chanyeol.
Ako nalang ang sumagot.
"Hello, Baekhyun?"
"Luhan? Si Chanyeol?"
"Kami na ni Sehun bahalang iuwi dyan ang asawa mo." sabi ko bago sinenyasan si Sehun na alalayan na namin si Chanyeol. Nagpaalam kami kay Chen. Ilang oras palang kaming nandun, lasing na to si Chanyeol. Ay jusko. Mukhang tumakas pa ata sya kasi beastmode si Baekhyun kanina.
"Baekhyun!" tawag ni Chanyeol at hinigpitan ang kapit sa leeg ko bago inamoy amoy ang leeg ko, "Baekkie my loves, ang bango bango mo." I was about to answer when Sehun hit his head. Inako na nya ang pagalalay kay Chanyeol dahil kulang nalang ata halikan ako. Taena nitong si higante!!
"He's mine, hyung."
Kinaltukan ko si Sehun, "Anong sayo ka dyan? Bilisan mo na dyan!" Nang maipasok na ni Sehun si Chanyeol sa loob ng kotse, umalis na kami. Panay ang tawag ni Chanyeol sa pangalan ni Baekhyun sa likod na tila ba nasusuka. Nang makarating na kami, sinalubong kami ni Baekhyun na salubong pa ang kilay. Sumampa naman si Chanyeol sa sofa at nahulog sa sahig. Ay jusko po.
"Baekhyun ko!" tawag ni Chanyeol.
"Taena mo, ano?!" sagot ni B.
"TUWAD!" sigaw ni Chanyeol.
"Ulol! Boset ka! Pagkatapos mong tumakas!" sinipa pa ni Baekhyun ang pwet ni Chanyeol bago ako hinarap at tinaasan ng kilay si Sehun. Napatingin naman kami sa may hagdan. Bumaba kasi dun si Jesper na may suot na bra. Tangina. "Anong kabaklaan naman yan, Jesper? Bakit mo suot ang bra ni Yaya Rachel mo?" Baekhyun said.
"Nagkalat foe kasi kaya para hindi magulo, sinuot ko nalang foe." sabi ni Jesper at nginitian ako, "Nasan po si Luna?" tanong nya. Nagtaka ako?
"Nasa bahay?" sagot ko.
"Magaling. Isa syang hadlang."
Grabe sya oh?
#Team bottom si Jesper.
Pagkatapos nun, umalis na kami. On our way home, ihininto ni Sehun ang kotse sa isang gas station. Pumwesto ako sa lugar kung saan mataas at kita ang city. "I, I used to stare at the city from the rooftop of SMent building."
Hindi ko na kailangan lumingon para malaman kung sino yun. "Alam ko," I answered, "I just want to look at the city lights." Natahimik ako ulit, "Yung kanina, ayon ba yung interpretation mo sa litraro?" I asked without even hesitating. He looked at me straight in the eyes. The way he looked at me, it's really intimidating. Hindi ako mapakali.
"Yes," he answered, "If you look into my eyes, what can you see, Luhan?" Humakbang sya papalapit sa akin kaya humakbang ako papaatras, "Look at me in the eye, Luhan." he then, lifted my chin up. Hinawi ko ang kamay nya and I looked down but he forced me to look at him. "Sabihin mo kung anong nakikita mo." Sehun suddenly uttered.
"May muta ka, yan nakikita ko." Aalis na sana ako, pero hinawakan nya ang bewang ko at isinandal ako ulit sa wall. I stared at him, at his eyes and Sehun stared back at me, "You always have the same cold look. Plain. Blank. Is that answer enough?" I answered, I was about to go back, but he held my hand, "The look in your eyes where you only care about what you want. Tama na, Oh Sehun. Ilang beses ko bang dapat sabihin yun?!" I shouted.
"That's not true," Sehun cupped my nape, and I met his gaze. I could see sadness, that's what his eyes tells me. Sehun held my hand and then, placed it to his chest. "It's dark and lonely. I feel so lost and lonely without you."
"And I have no plans of picking you up again out of that dark place you put yourself into, Sehun." I uttered.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top