Luhan is in Korea.
Sehun be like: I'm on my way, baby.
---------------------------------------------------------------------------------------------
"Penguin, juntis ka ba?!" Baekhyun and I asked in chorus. Hindi mawala ang ngiti sa labi namin kasi kanina lang nagmamaktol sya dahil naunahan nga sya ni Baekhyun.

"Naduduwal lang juntis agad?"

"That's one sign? Nahihilo ka ba lately?One more thing, parang may gusto lagi kainin? Mga nagmamagandang juntis. I mean, naglilihi pala. Tapos," I looked at him from head to toe, "Tumataba ka pa? Hahahah!" Humagalpak kami ng tawa ni Baekhyun. "Mukhang magiging balyena kang penguin sa pagjujuntis mo." I said.

"Mga pitingining boset kayo." aniya.

"Uy, don't say bad words. Papanget ang baby mo. Pacheck up ka na oh." sabad ni Baekhyun na syang sinang-ayunan ko rin. Masaya ako para sa kanila pero bigla akong nakaramdam ng lungkot sa dibdib ko. I felt Baekhyun touched my hand at ngumiti sya sa akin though it is a smile of pity, I guess?

Tinapik ko lang ng kaliwa kong kamay ang kamay nyang nakapatong sa kanan ko. "Oh oh, ano yang tingin na yan? Kanino kaya ako magnininang?" pagiiba ko ng topic ng hindi inaantay makapagsalita si Baekhyun. Ayokong pagusapan o tanungin pa nila ako tungkol sa hindi ko pagkakaroon ng anak. I mean, Sehun and I are married for 2 years pero ni isang pakwan eh wala ako nalunok.

"Sa baby ko!" Kyungsoo shouted.

Nagkatinginan kami ni Baekhyun. "Sige na sayo na at baka magwala ka pa dyan eh. MagpaPT ka na dun, para masabi mo na kay Nognog. Sigurado ako," Napatigil ako saka napayuko, "Matutuwa sya." Pinilit ko sabihin nang may ngiti sa labi ko but I only ended up with a crack voice. "Sige na kasi, inaantok na rin ako. Gusto ko matulog."

"Sige, babalik kami." Baekhyun said with such hesitation in his voice. Umalis na sinila after nun at humiga ako sa couch na nandun at tinitigan ang ceiling at, napahawak ako sa tyan ko. Ano kayang pakiramdam? Ano kaya magiging reaksyon ni Sehun? Napaisip lang.

But he have a son.. not with me.

Nang araw ding yun, nakatulog ako sa sofa ng private room ni Ziyu. Nagising ako nang may taong maglagay ng kumot sa akin. Fck. Muntik pa ako mapasigaw dahil medyo may kadiliman na kasi sa loob.. Nakabukas lang ay dimlight. "S-Sehun, ginulat mo naman ako. Don't show up like that, please lang. Baka sa atake sa puso ako mamatay eh?"

Bumangon ako at tumabi sya sa akin. "I'm sorry." he apologized in a low voice. It was the saddest one I've heard from him. Hindi ko na sya sinagot. So awkward ng ambiance.

"Si..sino kasama ni Yna?" I asked.

Matagal bago sya nakasagot. Ramdam ko na nagdadalawang isip sya kung sasagutin ba nya ang tanong ko o hindi. "Dinala ko sya kay Lolo." Napaawang ang labi ko. He did what?! "Lolo.. found out the truth about Yna and the baby. He wants to see her," sabi nya sa mahinang tono. My lips parted, couldn't even say a single word. "I had no-"

"I guess, that's really the end of us. You know, Lolo. He's cruel... Hindi ko na rin naman sya pahihirapan," I stared at him, his eyes is glittering not because of joy but his own tears. "I know he'll force us pero hindi na nya ako kailangang pilitin pa."

"Hindi mo na ba ako mahal?"

"Oo. Hindi na kita mahal." I lied. God knows how much I love him but in life sometimes, love is not enough. Ngayon, iniisip ko lang paano isisave ang sarili ko kasi, it feels this pain is pulling me deep down to the ocean. Hindi ako makahinga.

"I know, you're lying."

"So, bakit mo pa ako tinatanong?"

Matagal bago sya nakasagot, "Did you have fun?" Nagulat ako sa tanong nya. The hell is that? FUN?! "Away... free from me," aniya.

"More than you could ever imagine."

He leaned forward, propping his elbow on his knee. "Ganun ba," he murmured, "You did that to make me jealous, didn't you?" he's eyes burning, "Don't stoop that low. I hate it! I hate it, Luhan!" sabi nya at saka ako sinunggaban ng halik. Pinipilit ko syang itulak but he's too strong. "I don't like it! I don't want him to touch you!" he shouted.

"Sehun, ano ba! Hmmf!" His kisses filled with such anger. Pinipigilan ko ang kamay nya sa crotch ko. "Stop! Sehun!" Sa Sehun na ito, parang bumalik sya sa dating sya. I mean.. the troubled traumatize, Oh Sehun. His kissing here and there violently. "Stop this! Sehuuun! Ano ba!" he unzipped my pants at natilian ako. Binuhos ko lahat ng lakas ko at, sinampal ko sya ng malutong.

"I'm sorry. I was so mad. Hindi ko na alam gagawin ko. When you kissed him, I don't like it. You're mine. I don't want you to be with somebody else. I..I don't want him to touch what's mine. Please, Luhan." aniya. Knowing how possessive he really is, sure, what I did would make him this angry even if sya naman tong may kasalanan na malaki.

"Yours?! Not anymore. Ikaw lang ba ang may karapatan, Sehun?! Oo, I stoop that low! Ano naman ngayon ha?! I just want to make you feel the same pain, so, how was it? Nakakapraning 'di ba?" sigaw ko. Paano nya nagagawang sabihin yun when he didn't even regret fcking or, having an affair with that biatch? Nagkakagulo kami dahil dun!:x

"Luhan-" I cut him off smoothly.

"Sa ginagawa mong to, Sehun, paano pa ako babalik sayo? I tried... I tried.. and I tried but now.. I'm already tired. Huwag ka ng dumagdag sa problema ko. Please lang. Huwag ka namang makasarili." he bowed his head, "Iwan mo na ako." I said.

Sehun left.. our distance is getting farther.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Palayo nang palayo sa isa't-isa.

Naibalik ako realidad nang magring ang CP ko. Si Kyungsoo. Sinagot ko agad ito after ng tatlong ring. "Hello? Luhan? Kasi ano.. eh, kakamustahin lang kita..? Nandyan ka pa ba sa hospital?" I hummed as an answer. I guess, inaakala nila magsusuicide ako dahil sa nangyayari. "Atsaka, juntis nga ako." he said but not too lively, "6 weeks." he added.

Baliktad lang ng kay Baek ah? 6? 9? :x

"Congrats sa inyo ni Jongin." I said.

"Salamat. Dadalawin namin ni Jongin si Krystal ngayon. Malapit na nga kami eh. Luhan, magiingat ka hah? Iba ang kutob ng kepkep shorts ko. May masama akong kutob. Sige, mamaya nalang ulit." he said.

"Kayo rin, sige bye." Binaba na nya.

Napabuntong hininga ako ng malalim.

"Ayos ka lang ba, Luhan?"

"Huh? Oo!" wala sa sariling sagot ko.

"Parang hindi naman?"

"Ang gulo nyo ano? Bakit nyo pa ba ako tinatanong kung alam nyo naman pala ang sagot? Kakairita!" Mataray na ani ko.

"Sungit? Meron ka ba?"

"Oo! Unang araw ko!" sigaw ko, "Meron lang akong gusto itanong, Detective, ah, while searching for Krystal's belongings after the scene, meron ba kayong nakita na ganito?" sabi ko at inabot sa kanya yung bookmark na may binary codes. "Hindi ko pa nadedecode to text, kung ano meron dyan. Can you translate it?" dugtong ko.

"Saan mo nakuha ito?"

"Pinadala ni Krystal sa assistant nya, si Jongin. Nagawa nya sigurong utusan ang maid nya bago mangyari yun sa kanya." sagot ko habang nagsusulat si Dectective at iniisip ang translation nung binary codes. I guess, he's funny but smart too. "Nakaipit yan sa book ni Krystal na sinulat ni Vina. Hindi ko alam kung fan sya o dahil ba ito kay Moon? Di kaya may relasyon si Moon and Krystal? I mean, Krystal came when Moon called her... for them to meet up?"

Napatigil sya sa pagsusulat, "Possible. Oh, about Vina. Inimbitahan namin sya for interrogation dahil sa, narecord nating video. She's the last visitor. Possible na sya nga ang killer and we also found out that her BOOKS are somehow related to the killings at pati na rin sa profession ng mga biktima and besides, the latest book she's writing is about a Psychologist and that's.. YOU, Luhan." Guess, napansin din nila. Hindi ko na nasabi ang tungkol dito eh.

Napaawang ang labi ko, "Kung sya nga, I guess I can breathe now. Meron pa pala, Detective. Itong riddle, sagutin mo nga."

Itinigil nya muna ang pagtratranlaste saka binasa yung riddle. "Take me out of noon and, you will see the eyes of an owl? You can't let me in through the door but only through the window? Wait," Ilang minuto din syang napaisip habang hinihimas pa ang baba nya. "Alam ko na sagot, the letter N."

"Ha? Hindi ba moonlight? Yun naisip ko na sagot dahil sa owl and window chuva. Bakit naman naging letter N yan aber?!"

"Take me out of NOON and you'll see the eyes of an owl. Kapag tinanggal mo si 'N' sa noon di ba? OO nalang? Kung tititigan mo yun, it looks like the eyes of an owl. You can't let me in through the door but only through the window. Eh kasi wala namang 'N' sa door. Hindi mo talaga sya pwede ipasok dun di ba. Gets mo na ba?"

"Putanginang riddle yan. Gagu ah. Hindi ako nakatulog kakaisip dyan tapos N lang pala ang sagot. Litsi." bulalas ko, "Tapos, yung ZOOD pa? It doesn't make sense?"

"If it doesn't make sense, baka hindi sya ZOOD, pwede rin namang ZOO3 di ba? I mean, it's 3 pa rin. Baka hindi letter ang ibig nyang sabihin or, maybe we need to flip something?" Napairap tuloy ako dun.

"ZOO3, make sense din ba ha?"

"Heheh? I don't think so." Napakamot sya sa ulo nya. "Ahh, onga pala, sa planner ni Krystal, may nakita kami nito," May inabot sya sa akin na files. Isang ISBN, Ang ISBN, isa itong unique numbers na nilalagay ng mga publishers for the main purpose of tracking.

"ISBN? Di ba para sa mga libro to?"

"Yep. May dalwang nakasulat na ganyan doon. Hinanap namin sa shelves nya but she don't have it. Nung trinack namin sa stores ang ISBN ay libro din yun ni Vina pero wala kaming nakuhang info doon."

"Baka may kumuha sa shelves nya? She knows she's in danger so, she jotted all her clues since she's that type of person who loves riddles, she thought the killer won't notice it pero napansin pa rin ito. She knows something. If the killer finds out about the book delivered to Jongin," Nagkatinginan kami ni Kharin, "She's in danger." Nataranta ako. Fck. Si Kyungsoo.

"Kokontakin ko sila," Dinial nya ang CP nung ilang nagbabantay doon. "Fck. Bakit hindi sila sumasagot?" Tarantang sabi pa nya at sumubok ulit. Kinuha ko agad yung phone sa kanya saka inabot ko yung papel.

"Ako na, solve this." sabi ko.

Tawag ko nang tawag pero wala. Hindi ko alam kung nakailang attempt na ako pero cannot be reached pa rin. "Luhan, it's not Vina. Nagkamali tayo. He.... tricked us."

He? Binasa ko yung sulat nya.

"Limbs in his library." I mouthed.

"Lalaki sya." ani ni Kharin, "Fck."

Tinawagan ko agad si Kyungsoo. Dalawang ring palang sinagot na agad nya. "Penguin! Umalis na kayo dyan! Go home, masama ang kutob ko. Na...naririnig mo ba ako?"

I heard someone chuckled and;

Hummed a creepy tone. No. No.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Nalalapit na. Maglalagay ako ng Someone POV next chapter. Baka less than 6 nalang chapter na natitira dito. Hindi ko sure!:"-)

About Hunhan po, don't expect a happy ending for this book. Wag madisappoint. Hindi naman ito ang last. May book 3 pa.

Last call, sino na suspect nyo?:")