This is dedicated to @woogyuspark! Sobra akong natuwa sa speculations nya. Keep it up saeng! Fighting! Hihi.
---------------------------------------------------------------------------------------------
"AKO ANG AALIS." sabi ko.

"Luhan, ano bang sinasabi mo?!" sabi ni Sehun. Hindi ko na sya pinakinggan kasi umakyat na agad ako sa kuwarto. Hinabol nya ako at pinigilan but I only shoved his hands away. "Luhan.. teka nga ano ba!" Pinigilan nya ang kamay ko para kunin ang jacket ko, "Sabi ko 'di ba walang aalis!?" I heaved a sigh.

Napatitig ako kay Sehun. Simula ng dumating si Yna... He seems so close yet so far. He keeps on changing. I'm just scared that one day, tuluyan na talagang syang magbago at pati na rin ang nararamdaman nya para sa akin. Napabuntong hininga ako lalo.

"I'll just go for a walk." bawi ko.

"Sasamahan na ki-" I cut him off.

"Alone," dugtong ko pa atsaka ko sya dinaanan. Hindi na nya ako pinigilan. Kumuha lang ako ng konting pera at nagjacket. That bitch, ang kapal kasi ng mukha. Gusto kong sabunutan eh. Ano ngayon kung juntis sya? Agad na napayuko ako. Argh, maybe I'm MAD kasi TAMA sya eh. I, I can't give Sehun what she can. FHANGET fah rin suah.

Dumiretso nalang ako sa malapit na convenient store dun para bumili ng ice cream. Sweets lang ang kailangan ko para mawala ang tampo ko or inis pero TINGINI pa rin nung YNA na yun. YNA MOE kuah talaga YNA. Ipapalapa kita sa buwaya, makita mo. BOSET. :x

Umupo ako sa may gilid. Sa pwesto kung saan nakausap ko nun si Vina habang kumakain ako ng Magnum. Napalingon ako sa taong umupo sa tabi ko. Si Detective Mikuto. Parang hindi nya ako napansin. Sa GANDA kong ito!? Kumakain sya ng ramen. Looking at him, mas mukha silang kambal ni Khou. Magkamukha kasi talaga pati buhok at mata tho itong balat ni Detective; NA-JONGIN lang.

"Uy Detective," bati ko.

Napalingon sya. "Oh? You shouldn't be hanging outside at this late alone, Mr. Oh." He sounded like grandfather lecturing me at humigop ng mainit na sabaw ng Ramen. "Gusto mo? Bumili ka, mura lang 'to." Napangiwi ako sa sinabi nya. Luh, akala ko mangaalok. Nagugutom tuloy ako bigla. Hindi pa nga pala ako kumakain. Nilandi kasi ako ni Sehun tapos miniss-Columbia lang naman ako. Bitin na bitin ako! :|

"Nagkaalitan sa bahay ah, hindi na."

"Sa buhay magasawa, bawat away dapat pinapatibay ang tali at hindi lumuluwag pero dahil sa pait dulot nito, minsan nakakalimutan na nila ang dahilan why they end up in the first place, kung bat sila nagsasama tapos maririnig mo sunod ang linya na 'mahal kita pero pagod na akong intindihin ka' akala mo telenobela," bulalas nya. Natawa naman ako ng malakas dahil dun. Sakit sa KEPKEP nitong si Detective. Sobrang HUGOT nun ah wagas ah. Mukha atang may pinagdadaanan sa BUHAG pag-ibig nya pero teka, magasawa na ba sya?

"Hahaha! May asawa ka na ba?"

"Huh? Wala, napapansin ko lang yan sa mga telenobela." aniya't kinamot ang batok nya, "Nagpapatrol kami sa area nyo kaya ako nandito, halika na at ihahatid kita." Tatayo na sana sya pero pinigilan ko sya, "Bakit?" aniya.

"Mamaya na," I stared at him, "Alam mo, Detective, magkamukha talaga kayo ni Khou. Para kayong kambal."

Napansin kong napayuko sya, "They want me to withdraw the case. Dahil sa kasangkot ang kapatid ko." Onga. Bawal nga pala yung kamaganak mo ang ihahandle mong case, siguro sa dahilan na baka maging biased ka o yung emotional state. "Pero, hindi ko bibitawan ang kasong ilang taon ko ng hinahawakan. Sangkot man ang kapatid ko o hindi, kailangan mahuli ko yung killer." sabi nya na makikita mo sa MATA nya kung gaano talaga sya kadesidido na masolve ang kaso na ito.. na mabigyan ng justice ang mga napatay ng.. serial killer na ito.

"Mahuhuli mo sya, alam ko." I said. I may not know what his feeling right now. Yung hindi sya mapakali dahil baka sangkot nga ang kapatid nya. I mean, paano mo huhulihin ang little brother mo, hindi ba? "Detective ah, pwede bang samahan mo muna ako sandali? May dadaanan lang tayo." I told him na syang inilingan nya. Tss. Gusto kong dumaan kela Eomma at Ziyu. Gusto ko silang makita pero di ako pwede lumapit dun. As much as possible, I avoid contact with them.

Ayoko sila madamay.

I just make sure na, safe sila.

In the end, walang syang nagawa sa pangungulit ko. Kulang nalang kasi kaladkarin ko sya papunta sa kotse nya. Nagpark lang kami malapit sa bahay namin. Kahit medyo malayo, rinig na rinig ko ang sigawan atsaka tawanan nila sa loob. Nakakamiss. I missed the old times. Hindi ko lubos akalain na mamimiss ko rin ang mga tukmol lalo na ang Kanto boys ano.

"Tara na," sabi ni Detective.

"Sandali, kain muna tayo ng lugaw." aya ko. Malapit lang yun sa lugar na yun. Kabilang kanto lang. Pagdating namin, napangiwi ako. Si Hoseok at Taehyung lang naman ang TINDERO. Buti hindi pa nalulugi itong lugawan.

"Senpai!"

"Eonni-chan!" tawag nila sa akin. Hay jusko. "Namiss kita eonni-chan! Pa-" Yayakapin nya sana ako pero tinapal ko ang palad ko sa mukha nya, "Alam mo eonni-chan, masaya ako ngayon! Sobrang saya ko!" Nagsalubong ang kilay ko. Bakit kaya!? "HINDI NA AKO CONSTIPATED! ISN'T IT AMACHING?" I hit his forehead. Hindi na talaga sya nagbago. Kitang may kumakain dun.

"Pinapalaklak ko kasi sa kanya yung expired na low fat milk, senpai. Haha! Effective pala yun ano?" Buti hindi pa naoospital 'tong mga 'to. Ay jusko po lerd. Patawarin nawa ang KALULUWA ng dalawang 'to. Maligaw po sana sa MENTAL HOSPITAL. "Kakain ba kayo? Masarap ang lugaw dito. Mura na eh, madumi pa.. #USOK PA MORE!" sabi nya. Paano kaya sila makakabenta?

"USA!" Napalingon ako, si Kyungsoo. Nagyakapan kami at nginudngud pa nya ang dibdib nya. "Ramdam mo ba ang boobs ko? May cleavage na ako! I can feel it in my chest!" Taba lang eh. F na F nya naman. "Bakit nandito ka? Atsaka, sino ba yang kasama mo? Uy gwapo ah?? Itago mo kay Baekhyun. Nangangapa na naman yun." aniya.

"Magkagalit kami ni Sehun," sabi ko.

"What's new? Hawakan ka lang nun, bibigay ka na." Hinipo nya ang braso ko kaya tinampal ko, "Paberjen ka pa dyan. Amoy na amoy kita." Napaatras ako. Amoy? Alam nya kayang nagano kami ni Sehun ng 5 minutes lang? Eh? Nakakabitin talaga. "Uyy mukha nya! Mukha ng bitin." Sinabunutan ko sya para magtigil na. Binubuking pa ako.

"Uy you, Taehyung you!" Napalingon kami. Aba heto na ang Konyo boys oh. Buhay pa pala sila. "I teld you naman ovur and ovur, stay layo layo from my Kookie kookie! Kung hindi, I'll sapak sapak you!" sabi nitong si Jiminano. Hanggang ngayon ba naman, yung si Jungkook pa rin pinagaawayan nila?

"Huy pandakekoy! Ako rin sabi sa iyo ah, ikaw tago palda lola mo no? Ikaw kasya dun! Kami dami gawa oh, kayo alis na. Ako bagong buhay na," sabad naman nitong si Taehyung. Nagbago na raw sya, "Ako ngayon lakad gamit kamay para linis atin kapaligiran!" Ha ano? Nagbagong buhay na sya nyan.

Binatukan ko si Taehyung, adik.

Nagalisan naman ang konyo boys.

Napakamot sa batok si Taehyung at napatingin sa phone nya. Aba ganda ng phone ah. May antena pa. "Eonni chan, ano ibig sabihin ng SVLR?" He asked, "Nagtext kasi sa akin si Kookie sabi nya lang; SVLR tapos emoticons. Di ko gets. Suicide note ba 'to?" aniya. Suicide note agad agad? Gagu talaga.

"Uhm... sorry very late reply."

Tinapik nya ang balikat ko, "Okii lang eonni chan, makakapagantay naman ako sa sagot mo." Ha? Ano raw? Ayon nga ang ibig sabihin nun. Ay jusq lerd. Kelan nyo ba kukunin si Taehyung? :x

Napatingin ako sa hawak na libro ni Kyungsoo na libro. "Himala, penguin ah? Nagbabasa ka na." pagbibiro ko.

"Ah, binigay 'to ni Krystal kay Jongin. Basahin ko raw kasi busy sya eh. Tss! Kakatamad din ako, gusto mo sayo nalang? Mukhang mystery. J.C STACEY name nung writer." Pen name ni Vina yun?

Binasa ko yung title nung book.

"Bones under the Cherry."

Binasa ko ang description, it's a story about two couples na minurder pero pinalabas na double suicide at yung set up place dun ay.... Osaka, Japan?
----------------------------------------------------------------------------------------------
Sehun

Nakatulog na ako sa kakaantay kay Luhan. Nagising nalang ako ng may maramdaman akong nakadagan sa tyan ko and I saw Luhan staring back at me. "Bakit ngayon ka lang? Anong oras na?" bungad ko at nagpout lang sya. He's always like this. Mabilis sya magtampo pero 'di nya ako matitiis. Bumangon ako't tinapik ang LAP ko. Hindi sya kumilos, "I said sit," Hinila ko ang kamay nya para umupo sa lap ko at niyakap mula sa likuran. I could smell his scent.. making me HARDEN.

"Sinampal ko sya kasi-" I cut him off.

"I'm sorry," ....I'm sorry for lying.

Humarap sya sa akin at niyakap ako sa leeg. "I should be the one saying that." He said so softly. Umiling ako.

I sniffed his neck and cupped his face pushing his cheeks with each other. I stared at him. "Just staring at you like this," Lumapit ako sa tenga nya para bumulong, "is making him angry." Sa sinabi ko, hinampas nya ang braso ko habang natatawa. From his ears, my lips went down his to neck giving it a smack. "Akyat na tayo sa kuwarto," I said, making him heave a long sigh. I know he's thinking of something else like to continue our unfinish business.

The moment I closed the door, Luhan surprised me with his agressive kisses, pulling me towards the bed. I knew it. I was really pissed with the interruption awhile ago and now. I, I can't help this urge. "Please, Sehun.. nail me, please no more foreplays. Beke meedlet pe," He begged, pulling his shorts down. I did what he told me to. I grabbed the lube and put it. Luhan moaned softly as I pushed deep into him, he arched his back as I add speed with my every thrust, making him moan on repeat. I moved faster and deeper. "Ah sehun! Sehun! Ah... yes, faster!" He shouted.

His moan like a sweet melody.

And we spent the night, making love.

Nang magising ako, tulog pa si Luhan. Bumangon agad ako pero hinawakan ni Luhan ang balikat ko... bago pa ako makatayo ng tuluyan. "Mamaya na," I turned my head, "Why leave so soon? Ehh.. dete ke ne mene," He continued.

"Take a shower, ako na maghahanda ng breakfast natin." sabi ko't tumayo na. Pinulot ko yung mga damit namin sa sahig at nagsuot ako ng shorts but when I turned around... Luhan seems, distracting me with his stares. Parang nangaakit lang. Napangiti tuloy ako. So, all night is not enough to him eh?

"Sebey teye? Semehen me eke."

"Um no?" Nakangising sabi ko before I stormed out of the room. Nagprepare ako ng breakfast. After that accident, I blamed myself and I'm so scared that one day.. when I go home, wala sya. I can't even imagine a day without him.

"Sehun, ako na dyan." Yna said.

"Hindi na. I told you, di mo kailangan magluto para sa amin." sagot ko bago isinalin yung pancake sa plato, "Don't get me wrong, Yna. I'm not being nice to you but to that kid." I said, pushing one plate on her side. "Kumain ka na."

"Alam ko," Napayuko sya, "Waah."

Napatakbo naman ako sa kanya nang sumigaw sya, "Oh? Anong nangyari?"

"Sehun tignan mo," Hinawakan nya ang kamay ko at nilagay sa tyan nya. "Can you feel him? Sumisipa sya oh." At that moment, hindi ko alam kung ano gagawin ko eh. Somehow, I was kinda feeling excited. Indeed, sumipa nga sya, I don't know but it made me smile for no reason. Why am I smiling?

Napatingin ako sa tyan nya. Anim na buwan na yun. Anim na buwan na rin syang nagtatago. "A-Ang lakas nyang sumipa," Ito ang lumabas sa bibig ko.

"Hindi mo ba sasabihin sa kanya?"

"Hindi," mahinang sagot ko.

"Pero malalaman din nya-"

"Malalaman ang alin?" Napalingon kami pareho sa may hagdan, "May tinatago ka ba sa akin, Sehun?" Sa tanong na yun ni Luhan, hindi ako nakasagot. Meron. Gusto ko sabihin pero paano? Saan ako magsisimula?

I'm sorry... Luhan... for lying.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Waaaah! Anong kaguluhan 'to? Sorry kabebes, dami ko naiisip ngayon eh. Hahaha! May nakagets kaya how this will turn out for the next chapter? :"D