Read everylines! Reading only the dialogue, mas maguguluhan lang kayo lalo na yung someone's POV. I suggest to read S POV again from ch. 16 before reading this one, alright?
----------------------------------------------------------------------------------------------
Luhan

"Hilda? My name is Krystal." anito.

Bruhilda kasi gaga.

"Now I know, Kyungsoo, you mean!" Baekhyun shouted, "Kwago!" Agad ding tumakbo ang baklang penguin na yun. For sure, magbabati rin ang dalawang yun. Jongin loves him so much and so as, Kyungsoo. Maybe he's just testing him off. Masakit nga naman kasi sa ulo ang mahal mong hindi ka man lang pagkatiwalaan sa simpleng business trip. Jongin is not that kind of person. He only sees one person.. one person to spend the rest of his life with. Yun ay si... MONGGU!

Aso nya pala yun. Haha. Biro lang.

Napalingon ako nang magring ang phone ni Krystal. "Excuse me," aniya at lumayo sa amin, "I'll just have to buy something. Ok, I'll meet you in a while." I overheard what she said. Er. Hindi na ako nagtataka kung bakit si Kyungsoo ay naiisecure dito ng todo eh no. She's pretty and sophisticated.

Papatayin talaga ako ni penguin pag nalaman nyang pinupuri ko ang boss ni Jongin. Baka ikasira ng sisterhood. Charot. Naiimagine ko na dyosko po. Baka hinalain at kalbuhin nya pa ang buhok ko sa ilong at sirain ang pretty shining shimmering gorgeous face ko.

"Shall we eat? Ginutom ako," I said.

"Kaloka naman kasi si penguin. Bigla ko tuloy namiss si giant ko ah. Tagal na rin simula ng huling el bimbo." He said. Pinitik ko ang noo nya dahil sa alam ko na ang kamanyakang iniisip nya. Ginawa lang namin ni Sehun eh.

Hindi ko na mabilang ilang rounds.

Lampas ng bilang ng daliri kasama sa paa. Tibay ano? Syempre, nagflanax. Walang hindi makakaganan sa flanax samahan mo pa ng red bull. Ituloy pa ang laban! Walang aayaw! Rakrak it!

"El bimbo ka dyan! Haha. Hayaan mo na. It's just that, Jongin is in mentality state like 'lagi nalang ako umiintindi eh, sya naman' and Kyungsoo be like 'bahala sya! kung ayaw nya na sakin,edi huwag!' Sakit sa keps! Kung hindi natin ipagtutulakan si penguin, baka mapunta lang sa wala ang lahat ano. Besides, I know Jongin just want him to realize something that 'trust' is an important recipe." bulalas ko naman.

"But trusting too much is very risky? I mean, hindi naman maiiwasan hindi ba na maattract si Jongin sa boss nya right? Minsan kasi sa sobrang tiwala, nagmumukha na tayong tanga. Yun pala, ginagago na nila tayo sa likod. Nakanang, hugot pa more sissy ah?"

I heaved a heavy sigh, "Kanino bang kawalan yun? Sayo ba? Nope. It's his lost for wasting it. Trust is quite easy to break too. You'll just have to make them hear or see what you want them to believe. A trap. How cruel ano? But then, marerealize mo nalang huli na."

Well not in all instances, depende sa sitwasyon. For those strong will kind of person, they know when it's just a lie or not, right? Minsan kasi may mga sitwasyong diretso ang 'galit' sa utak.

"Parang drama lang sis," B said.

"Life is full of drama afterall. Kaya sis, don't fall for that kind of trap. Let the latter explain first, huwag ka munang tumakbo! Hahah! Ganun kasi sa mga napapanuod kong dramas." Natawa nalang kami. "Ako B, no matter what, pagkakatiwalaan kita." Napatigil sya.

"Ako rin usa, I trust you." He said.

Those simple words, lit me up.

Half way palang ako sa meal ko nang makatanggap ako ng text mula kay penguin. Bati na raw sila! I just hope last time na magpopostpone sila ah. Hindi nagtagal, nagring ang phone ni Baekhyun. Nauna rin sya umalis nun at tinake out nalang ang dessert nya while ako eh, nagstay na muna dun.

Maglalandian sila ni Yoda. Amf.

Matry ngang buhusan ng ice cream si Sehun sa susunod. Namimiss ko kasi ang ganung foreplay namin. Hahaha.

Paglabas ko, natanaw ko si Thunder na lumabas sa katapat na pancake house. Mukhang nagtake out pa sya. Tumawid sya papunta sa akin. Gusto ko sana sya kumbinsihin pa na igala namin si Kelly sa park. Ayaw nya kasi.

"Thunder," I called. Tumingin sya sa akin. Pansin ko lang na ang hilig nya magsuot ng jacket na may hood. Ah? Hindi ba sya naiinitan? "Nilalamig ka ba lagi?" pabirong tanong ko, "Bakit naman ayaw mo ipasama sa amin si Kelly? We'll make sure she'll have so much fun." Hindi sya nagsalita. Litsi.

"I said.. no, so, no." He answered.

I pouted. Sabay kaming naglakad sa streen ding yun palabas kung saan ka pa pwede pumara ng taxi. "Can I ask you something? It's about her mom." Napatigil sya at napatingin sa akin. "I want to ask.. what happened to her?" Nagiwas sya ng tingin at nagpatuloy ulit sa paglalakad. Akala ko hindi na nya ako sasagutin but he actually did.

"Why do you want to know?" tanong nya pero hindi ako sumagot. "Cassey died in a fire with a missing limb and, a saw on the floor." sagot nya naman na nagpakunot sa noo ko eh. She was brutally murdered. Someone took her one limb; arm or legs? But why? Argh!

"Nasolve na ba ang kaso nya?"

"No traces," He simply answered, "If you want to know, hanapin mo ang detective na humahawak ng kaso." I gulped, "Baka sakaling matulungan ka rin nya." Napatigil ako, "Don't let the cat catch you first, Dr. Oh." saad nya sa seryosong tono. Napanganga ako at, kinabahan bigla. Why would he say that? Bakit parang ang dami nyang alam sa nangyayari sa akin?

"T-Teka," Naglakad na sya. Ang dami kong tanong. Baka matulungan ako? I'll start with meeting that detective. I don't know but it feels like somewhat what's happening is related to Cassey. If that's the case, I can save everyone.

Teka, may paper bag pala akong dala. Bumalik ako ulit sa resto na kinainan namin para kuhain ito. Paglabas ko'y nahagip ng mata ko si Krystal sa may katapat na pancake house. Siguro ay dun nya kinatagpo yung kausap nya sa cellphone. Aalisin ko na sana ang tingin ko ng mapansin ko ang lalaki na tinakbo nya sa labas. Dr. Mikuto? Magkakilala pala sila? Liit ng mundo.

Krystal and Dr. Mikuto ah? Ayih.

Paguwi ko, naabutan ko si Sehun na inaayos yung maleta namin. Biglaan na nauwi ang bakasyon namin sa St. Claire dahil kay Lolo. May beach din naman dun pero hindi talaga ito ang plano ni Sehun for two weeks and yet wala syang choice nang tumawag ito. Lolo ko talaga sya eh pero, sya na rin kasi ang kinalakihang Lolo ni Sehun.

"Aalis tayo bukas," Sehun said.

"Agad agad?" ani ko. Effective na rin naman ang leave na pinasa ko pero kasi, paniguradong hindi bakasyon yun. Paborito ni Lolo si Sehun saka ang sungit nya. Tutol na tutol kaya sya sa amin. Napansin ata ni Sehun ang pagkabalisa ko. Hinawakan nya ang kamay ko. "Okay lang ako," sabi ko't tinap na lamang ang pisngi nya.

"You don't seem like one," He held my hand and pulled me towards him. Sya ay nakaupo sa kama at nakatayo ako sa harap nya habang yakap nya ako. I only smiled. "Huwag kang magalala. Ano man sabihin ni Lolo, labas pasok lang sa tenga. I want you to promise me that." Humina ang boses nya. "I, I know him. He can be harsh," He said.

Alam ko! Kung gaano sya kagalit nun sa amin. Kamuntikan na kaya syang atakihin. Tutol talaga sya sa amin eh. Hindi ko alam kung best idea na dun kami magbakasyon. Ayoko talaga. :3

"I promise," sagot ko. He hugged me tighter. His head on my belly. "Tuloy na nga pala ulit ang 'kasal' ng choco na gatas couple." Narinig ko naman ang mahinang tawa nya. None of us thought na wala na talagang pagasa na magkabalikan sila. Baliw na baliw kaya sila isa't-isa. Madly inlove. Hihi.

Napatili ako nang hilain nya ako kaya napahiga kami sa kama. "I expected it somehow." Humikab sya, "Why don't we sleep for awhile?" aniya. Napangiti ako seeing his sleepy face. Yeah. I just love watching him sleep. It's like as if I'm memorizing every part of his face; his eyebrows, his lashes, his nose, his eyes and lips. Such a beautiful being.

Siniksik ko ang mukha ko sa kanya, sniffing his masculine scent at hindi ko nalang namalayan na nakatulog na pala ako. I had a nighmare. A fire. I'm inside a car and, smoke filled my lungs. Nahirapan na akong huminga.

Sinubukan kong buksan ang pinto sa kanan ko pero nakalock ito. Masakit na ang mata ko dahil sa usok at wala na rin akong masyadong makita dun. "Buksan nyo 'to! I, I, I can't breathe!" I shouted. A wind blew the smoke away at nakita ko si Sehun dun sa rearview mirror with a 'cut' on his throat; dead.

Tear fell on my eyes as I shouted or his name out of my lungs. Nagising akong may luha ang mata ko. "S-Sehun?" Ito ang unang lumabas sa bibig ko nang magising ako. "Sehun!" sigaw ko saka lumabas ng kuwarto. "Sehun! Nasaan ka?! Sehun!" natatarantang sigaw ko habang pababa ng hagdan, "Sehun!"

Inikot ko ang sala pero wala sya. I was feeling anxious. "Bakit?" Lumabas sya sa kusina, wearing an apron. "Gising ka na pala. Nagluto na ako," sabi nya. Napatakbo ako at niyakap sya. Hindi ko alam pero natakot ako sa epal na panaginip na yun. "What happened? Hey, tell me." Naiyak ako sa takot ko.

"Nanaginip ako ng masama eh,"

"Panaginip lang yun," He caressed my hair, trying to calm me down. "Forget about it. Kabaliktaran naman yun 'di ba?" Alam ko, panaginip lang yun but I just can't bear the thought of losing Sehun. It's like a bad premonition eh.

"Akala ko wala ka na," I cried.

"I won't go anywhere even if I'm gone, I will still be here with you, beside you, Luhan." Napatitig ako sa kanya tsaka ko sya binitawan. "Panaginip lang-" I cut him off. Even if I'm gone? Just fck.

"Don't ever say that again!" I shouted.

Nagulat sya, "I'm sorry," aniya.

How could he say that? Argh! Para namang lalayo talaga sya. It's just a nightmare. Dala lang marahil 'to ng kwento ni Thunder about kay Cassey. Natakot lang siguro ako dahil feeling ko, mangyayari sa akin ang nangyari dito. Natatakot ako. Takot na takot.

Someone's POV

"Wala," Ibinaba nya ang phone nya. Nagulat sya ng makita ako. "Anong ginagawa mo dito?" tanong nya pa.

Umupo ako sa couch. "Bakit naman namumutla ka ata? Hindi ka naman ganyan kapag nagkikita tayo." sabi ko. Napansin ko agad ang mahigpit nyang pagkakahawak sa dress nya. I smirked. "May sakit ka ba?" I added.

"P-Pagod lang ako." sagot nya.

Umupo ako ng maayos at pinagdaop ang palad ko habang pinaguutong pa ang hinlalaki ko. "Pagod? Pagod ka nga ba talaga?" Hindi sya sumagot sa sinabi ko. Tumayo ako at lumapit din sa kanya. "I stick with you because," I touched her hair, "You are smart but what happens if the smart one 'came stupid? Hum? There is only one rule I have." I grabbed her neck, "Don't go to my library." said with gritted teeth.

"I-I didn't, I-I didn't see anything. No, please, hindi ako na makahinga, ugh. H-Hindi ako pumasok," She pleaded.

"But you know where it is. If only you didn't let curiousity take over. I could see how scared you are now." bulalas ko, "Your eyes are wonderful just like your name huh?" I grinned, "I.. I really want to take it but I don't have space for it. Ow. I already gave the space to someone with eyes watery as a deer,"

"W-What do you mean?" She asked.

"Shh, sleep for now, Krystal." I said.

Break a rule and I'll break a bone.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Naconnect nyo ba? But..

Don't come up with a conclusion first guys. Hahah. I'm starting, Yes, I'am. :D Kinakabahan na ba kayo for hunhan? LET'S HUNT A CREEPY GUY, shall we?

Magcomment kayo para malaman ko if may magulong part so maeexplain ko sya sa preceeding chapter, that's the only way you can help me. Okay? So, LET ME KNOW WHAT YOU THINK.