"Wag kang papakita sa akin!" I texted.

"B4qet eOnni-chAn? M4mimith mo aq ny4n. A7abyu soo m4ts. See you soon. Alwa7sx th!nk of m3 and k33p sm!l!n6. Ang 6anDa 6AnDa moe! That's a pack!

ps: madedelay ang bayad sa upa."

Tingini. Inuto muna ko. Gagu.

"Mapapatay kita. Hayop ka." I replied.

"K." Whuut. K-zoned pa ako?!

"Babe, baka may mabunggo ka."

Lilingon sana ako kay Sehun but too late. May nabunggo ako at nahulog ang phone ko. Fck. Naunahan akong damputin yun ng nabunggo ko. "Ah, selemet at sorry na rin." sabi ko. The guy looks like in early 20's. He didn't say a thing but, smiled. May dimples sya. So cute. May humawak sa ulo ko at saka agad pinaikot paharap. Awts.

"San san ka nakatingin,"

"Selos ka naman." I teased.

"Nah, I look better than him."

"Achuchu. Selos ka nga." asar ko.

Pagkatapos nun, nagbayad na kami sa counter. Papasok na sana kami sa elevator pababa nang may lumapit sa aming babae. She looks sophisticated and classy spoiled brat. Nakared dress sya, perfectly falls above her knees na namumula pa ang peg. Samantalang yung akin, nanginigitim. Joke. Haha. Pinkish ang tuhod ko ano. Nilalagyan ko kasi 'to ng asuete tuwing gabi 'no.

Sa talampakan ko yung sa kuko.

Alam nyo yun? Yung pink sa kuko.

Para kunwari, pinkish talampakan ko pero ang totoo nyan, kinakalyo na eh. Secret lang yan ng dyosa, huwag nyo ipagkalat. Huhuntingin ko kayo, sige.

"Wait here, babe." paalam nya.

Nagbatian sila. Naiwan ako sa gilid. Sehun's just talking to her na parang nakalimutan na nya ako. Pitingini ah. Tatawa tawa pa sila. Sarap ingudngud ng mukha sa bowl eh. The girl held his arm but — Sehun only laughed. Boset. Napacross arms nalang ako habang nakatingin sa kanila. I seriously feel jealous right now. Nakalimutan na nya talaga ako at ang mga pinamili namin? Matutuwa pa sana ako kung sinama nya ako dun at ipinakilala na asawa nya hindi ba? But, he never did.

"Litsi ka, Sehun." bulong ko sa sarili.

Nang bumukas ang elevator, tinulak ko ang cart papasok at pumasok na ako. Bago nagsara yung pinto nito'y binato ko ng San Marino yung babae.

Sapol sa braso.. sana sa ulo eh.

Kung pwede lang itong cart ibato ko sa kanya, ginawa ko na eh. Nagtama ang mata namin ni Sehun before the door closed. Napasandal ako, waiting for the elevator to hit the parking lot. I was just so annoyed. I should have act not as childish as that but my reflexes get in the way. Natauhan ako dahil sa tingin ni Sehun. Paano na kung client pa pala nila yun? Not just an ordinary one but a valueable client then, I'm so screwed. Ang landi kasi. Naboset ako.

No one touches my bibi buy!

Naks, ginagaya ko na si Kyungsoo.

Sumandal ako sa kotse at nagantay sa kanya. It took me a few more minutes. Binuksan nya ang compartment saka pinasok ang mga pinamili namin dun sa loob. Nauna na akong pumasok sa loob, staring at my hand. Alam ko may mali ako. Mas gusto kong sigawan nya ako kesa ganito, hindi nya ako iniimik.

"I told you to wait, didn't I?"

"I.." Hindi ko matuloy sasabihin ko.

"Don't you know for what you did, our company could've lost an important client?! Luhan?! Binato mo ng delata sa braso, I can't even say that I know you! What's gotten in your mind ha?" Napapityag ako dun. So, kapag may mali akong nagawa and the company will not benefit from — itatanggi nya ako na parang hindi nya ako kilala!?

"I-I was just.." I bowed.

"Just what!? This is so stupid!"

Napatingin ako sa kanya. "Edi ako na tanga at ikaw na, ikaw na matalino!" bulalas ko at sinuot ko yung seatbelt ko. "H-Hindi mo man lang naisip kung bakit ko nga ginawa yun? Oo, you told me to wait," I paused, "pero mas gusto ko pang magantay dito kesa panuorin kayong naglalandian sa harap ko. Ha! Pabulong bulong at hawak hawak pa ano? Edi wow! Pwede mo naman ako ipakilala pero bakit iniwan mo ako sa gilid, Sehun? Nagaantay," I asked him.

"Ok edi sorry! Mali ka pa rin!"

"Fine! Sinabi ko bang tama ako? Hindi naman 'di ba? Kahit naman sabihin ko na tama ako — ipagpipilitan mo pa rin na tama ka! Ganun lang naman tayo 'di ba?!!" Natahimik sya dun. Wala ng nagsalita pa sa amin pagkatapos nun. Isinandal ko ang ulo ko sa bintana at huminga ng malalim, holding tightly on my seatbelt. Another fight again.

Hindi mangyayari 'to if, I wasn't that childish to let jealousy to control me. God, Luhan, psychologist ka ah. May pinagaralan ka? Dyosa ka. Tanga mo.

"Ako na magbababa," He said.

Hindi na ako sumagot. Dumireto na ako sa bahay at pumasok sa kuwarto namin. I heard him knock on the door but I didn't opened the door. "Luhan, can we talk? Open the door." bulalas nya. Niyakap ko ang unan at pinikit ang mata ko. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Sobrang dilim ng kuwarto nang magising ako. Hindi ko kasi binuksan yung lampshade eh.

Napatingin ako sa orasan, alas-otso na ng gabi? Napatingin ako sa pinto. Sehun's just knocking few hours ago.

Tumayo na ako. Paglabas ko, nakita ko si Sehun na nakaupo sa gilid. Sapo nya ang forehead nya. He's like a kid na hindi pinapasok sa loob ng bahay. Naramdaman nya ang presensya ko kaya napatingala sya. His eyes telling me how sad he is. Umupo ako sa tabi nya. Nakatingin lang kami sa isa't-isa.

"Oh, bakit dito ka nagantay?" I asked, "I fell asleep," mahinang dugtong ko.

"Baka labasin mo ako eh," He brushed my hair with a sad smile plastered on his face. "Now I know why it took you three hours to open the door. Did you have a nice sleep then?" I jounced my head. "That's good. Galit ka pa rin ba sa akin?" I shooked my head instantly. Hindi naman nagtatagal ang galit ko sa kanya. I only need just a few more minutes alone para mawala inis ko.

"Alam mo namang hindi kita kayang tiisin 'di ba? I was just jealous, Sehun. You know I overreacted sometimes." I said. "Feeling ko kasi nilalandi ka nya tapos tumatawa ka lang. Feel na feel mo naman ang touchy touchy nya sa braso mo." May bahid ng inis na sabi ko. Natawa lang sya dahil dun. Aba?! Tumawa pa. "Why are you laughing?"

"Si Rina? You've gotta be kidding me. Trust me babe, babae ang gusto nun. She's just so frisky all the time. She's one of our major clients." Inakbayan nya ako at hinila papalapit sa kanya. "I'm sorry," bulalas nya. He kissed my head. "I really hate it when we always fight. I feel like, you're not happy with me anymore." mahinang bulong nya sa hangin. "Like, you're gonna leave soon because you're tired of me."

"Hindi totoo yan ah. You know what's good behind our fights? It's when we realize just how much we don't wanna lose each other, how badly we want to stick together and, how much we love each other. How you'll come to me to say sorry," I tapped the tip of his nose and smiled. "How we'll make it up to end our childish fight. I know you just want to give me everything but I don't need that, I just want you, Oh Sehun."

He touched my face. "You're making me fall for you over and over again. I want to make you happy and see you smile." He muttured. "Let me make it up to you, sugar." He kissed my lips, I responded hungrily. Binuhat nya ako papasok sa kuwarto without breaking our kiss. He's kissing me like there's no tomorrow. His tongue slid with such a sense of ownership, taking my breath away. Binuksan nya ang lampshade.

"I want you," I mumbled.

"I'm yours, Luhan, always." He trailed his tongue along the side of my neck as he took my shirt off. His kisses was too hungry and greedy. He made me turned my back; nipping my earlobe, kissing my nape and playing with my nipples. I arched my head as I tried to reach for his soft hair. Napatingin ako sa bintana sa kabilang bahay at saka, napatitig dun. Pakiramdam ko talaga kasi may tao pero baka nga hangover lang eh. Guni guni ko lang dati? Ewan.

Aalisin ko na sana ang tingin ko dun nang gumalaw ang kurtina kasabay nun ang pagring ng telepono namin sa kuwarto na konektado sa ibaba. I was startled. Hindi yun guni guni eh.

Paano gagalaw ang kurtina kung 'di bukas ang bintana? May tao sa loob and, he's watching us. Tumayo ako't hinawi ang kurtina namin. Nagtaka si Sehun sa ginawa ko bago nya sinagot ang tawag. I was just looking at him.

"Hello? Who's this? Hello?!"

Binaba na nya ang tawag.

"Sino yun?" tanong ko.

"I don't know? Walang sumasagot sa kabilang linya eh. Classic music lang naririnig ko?" sagot nya. "I think we should eat first, get dress." Inabot nya sa akin ang shirt ko bago lumabas ng kuwarto. Sinuot ko yung shirt ko saka sumilip sa kuwarto na kalevel nitong bintana. Hindi naman namin nakita na nakabukas ang ilaw dun kahit na isang beses sa taong 'to? Baka hindi namin alam, may nakatira na pala. I feel so embarassed. Nakabukas lang ang kurtina even if we're having sex.

The thought gave me this shiver.

Bumaba na agad ako at nadatnan ko si Sehun na naghahanda ng lulutuin for our dinner. Nakaayos na yung mga pinamili namin sa supermarket, dahil dun napangiti ako. Umupo lang ako't pinagmasdan sya habang nagaayos. Seeing him with those apron on, he's just like a perfect husband everyone wished to have. Ang swerte swerte ko.

"Ikaw ba magluluto?" I asked.

"Told you, I'll make it up to you."

"Good boy," I mouthed, stuffing some ruffles in my mouth. Masarap sana 'to kung may dip. Nagring ulit ang phone sa may sala. "I'll go get it." sabi ko at saka lumapit dun. "Hello? Sino 'to? I said, who's this? Hello?" Pero walang sumasagot. I could only hear a classic music from the background. Ibinaba ko na at nagring pa ulit yun. Sinagot ko ulit. "Hello? Sino ba 'to?" Wala ulit sumasagot. Binaba ko na naman ito.

The fck is wrong with this one?

"Same caller?" Sehun asked.

"Yeah? May background music."

"Nangtritrip lang siguro yan."

But, why do I feel nervous and scared for that caller? I know hindi yun basta nagkamali lang ng dial. He's listening to our voice. Pero, anong trip nya? He just want to listen eh? Psychopath ba sya? Stalker? Predator stalker? What?

Pagkatapos namin kumain, nagbihis na kami ng pantulog at puwesto dun sa sala. Nilagyan ko sya sa mukha ng kulay green na facial mask. Mukha na tuloy syang si Shrek. Nilagyan nya rin ako habang nakangisi ng nakakaloko.

"Bakit nakangisi ka?

"Mukha kang si Fiona."

"Heh, mukha ka ring si Shrek!"

"Edi bagay tayo," he said. "You are my other pair. Alam mo ba kung ano ang purpose mo dito sa lupa?" He danced his eyebrows. Yes. Ang maging imahe ng kadyosahan at — inggitin lahat ng mamamayan. Ang dyosa ko poe. "Ang maging asawa ko." Hinampas ko agad ng throw pillow ang mukha nya. Kilig!

"Kyaaa! Sihun bibi lub! OMG!"

"Aray ko naman babe." he hissed.

Magsasalita pa sana ako nang biglang magring ang telepono. Naghehesitate akong sagutin at baka yung caller ulit na yun. Nawala na ang ring at nagring na naman. Inabot ko na yun sa gilid at binuksan ni Sehun ang TV. "H-Hello?" I answered. No one spoke for a second and then — hummed a creepy lullaby.

Ibinaba ko agad ito sa takot ko.

What the heck was that?