Emily werd wakker door de geur van vers brood en wild. Ze hadt het warm en ze voelde nog steeds nat van het water. Toen ze haar ogen opende zag ze Pixie en het meisje uit ditrict 1, Niki, bij een vuur zitten. Het was riskant om een open vuur te stoken midden in de arena zo dicht bij de hoorn der overvloeds. "Ah kijk je bent wakker," zei Pixie. Haar tuniek was veel te groot voor haar en leek op een jurk. Ze hadt de mouwen moeten afsneiden. "Hoe voel je je?" vroeg ze aan Emily. "Wel oké denk ik? Waar is Maze? Hoort Niki ook bij ons team?" stamelde Emily.  "Ja Niki  hoort bij ons ze heeft met haar slinger die gast uit district 2 bewusteloos gemaakt voor hij mij neer mepte. En Maze is bij het water, maar het gaat niet zo goed met hem," vertelde Pixie. Emily krabbelde overeind en keek even naar Niki. Haar blonde haren hingen in twee vlechten op haar rug en haar perfecte gezicht keek schitig om zich heen. Om haar hals droeg ze een ketting waar een maan aan hing en aan haar riem zwiegde de doeltreffende slinger heen en weer. "Waarom ben je niet bij de beroeps?" vroeg Emily die iedereen van de hogere en rijkere districten zich zou aan sluiten bij de beroeps. "I don't wanna be in this game it's so nasty," antwoorde Niki. Emily knikte en liep naar het water toe waar Maze zat. "Hoe voel je je?" vroeg Emily. Maze keek op en wees naar zijn schouder. Dat kleine gebaar was genoeg om Emily aan het huilen te krijgen. Mazes schouder was blauw geel en door het verband heen zag Emily pus en troep uit de wond komen. Maze trok Emily naar zich toe en kuste haar voorhoofd. Emily die zich los wilde trekken besefte dat ze waarschijnlijk nu op beeld was liet zich verslagen op Mazes schoot trekken. "Het komt goed je gaat dit winnen," zei hij. Hij feluisterde in haar oor, wiegde haar heen en weer als een baby, en drukte zacht kusjes in haar nek. Niki liep naar de twee toe met een steen waar ze twee plakken brood met vlees op hadt gelecht. "Eet iets," zei ze vriendelijk. De twee uit district zeven aten het brood en vlees op alsof ze nooit meer zouden eten. "Water," kon Emily uitbrengen tussen de hapen door. Niki schudde haar hoofd. "We hebben hier geen water," zei ze. "Maar?" zei Maze wijzende naar de golven voor hem. "Dat is zout water dat kun je niet drinken," legde Niki geduldig uit. Ondanks dat dit meisje niet echt gebouwd was als krijger, was ze vriendelijk en geduldig. "Als jullie klaar zijn met je gedragen als beesten willen we graag wat uitleggen," zei Pixie minder geduldig en met gekruiste armen. Emily knikte schuldig. "Niki en ik waren van plan om tegen het capticol in te gaan. Dat kan op twee manieren. We winnen met ons team of niemand wint," legde Pixie uit. Emily die nu al verwondering hadt voor het meisje knikte opnieuw. "Nou jullie met ons teamen is het beste als we meer bondgenoten maken," zei Niki. "We weten al dat er drie andere teams zijn: De beroeps, het team van de jongens en Lois dat bestaat uit: Dylan, Sebby, Jelte en Lois en het team van Nicoles en Toad. Dat laatste team zou fijn zijn om ook me te teamen," vervolgde Pixie. "Dat team bestaat uit twee als ik goed begrijp?" vroeg Maze. "Ja, en voor ze elkaar een mes in de rug steken zou het een goed plan zijn om een bondgenootschap te sluiten," antwoorde Niki. "Klinkt goed....Waar zijn ze precies?" vroeg Emily. "Geen idee....Nicoles heb ik voor het laats bij de hoorn gezien toen hij Ella uit district acht vermoorde met een mes," zei Pixie. "Wij hebben Toad gezien vlak voor ze me raakte met een werpmes," zei Maze. "Ik denk dat er ook nog wat anders was dan een normaal werpmes," zuchtte Niki. "Waarschijnlijk werkt onze rood harige feeks met gif," legde Pixie uit. Emily merkte hoe de twee elkaars zinnen afmaakte en kreeg een gevoel alsof deze twee net als zussen waren. "Aha dus er zit ook nog tijdsdruk op haar vinden?" vroeg Maze met een scherpe glimlach. "Eh ja helaas wel. We weten niet wat voor gif is gebruikt," vertelde Niki. De groep wisselde blikken van pijn en verdriet met elkaar, maar Pixie leek vast besloten. "Het wordt al avond ik neem wel de eerste wacht," zei ze. "Ik wil wakker blijven tot de namen weg zijn," zei Niki. De rest stemde in. Pixie haalde uit haar tas een slaapzak en twee bijlen. "Oh," zei Maze. "Wat? Die dingen? Ik kan er echt niks mee als we nou zoiets als een grote zeis hadden dan kon ik wel iets," zei Pixie. Maze opende de blauwe tas die Emily hadt opgevist en opende hem. Emily keek over zijn schouder mee en vond een verzopen pak crackers. "Die zijn niet meer te eten," zuchtte Maze. Emily gooide het pak terug in het water. Verder zat er een slaapzak in en een soort stok die je kon uitschuiven. Toen Emily dat deed onthoofde ze bijna Maze. Uit het uiteinde van de lange stok klapte een gebogen mes uit. "O mijn haver dat is een zeis!" riep Pixie. Ze stuiterde op en neer als een kind van vijf. Sneller dan Emily's ogen konden volgen wisselde Pixie de twee bijlen om voor  de zeis en begon er mee te zwaaien. "Eh oké," zeiden Maze en Emily tegelijk. Niki lachten door hun geschokte gezichten. "Ze is veel sneller en gemener dan ze eruitziet toch?" zei ze trots. Emily knikte. Er klonk het geluid van het volkslied en aan de hemel verscheen het logo van het capticol. Elk moment konden de gezichten van de dode verschijnenen. "Hoeveel doden?" vroeg Emily. "O ja jullie hebben de kanonschoten gemist," zei Niki. Als er iemand stierf dan klonk er al tijd een kanonschot voor elke doden. "We hebben niet geteld. Niki was bezig met Mazes leven redden en ik met het jouwe," zei Pixie. Aan de hemel verscheen Elnor de jongen uit district twee. "Dat is vroeg voor een beroeps," zei Emily. "Elnor was maar dertien," zei Niki een beetje geschokt. Aan de hemel verscheen de jongen uit district vier, Trouth met zijn vrolijke glimlach. "Oh hij was zo aardig met de training," zei Maze. "Raar Trouth was 15," zei Emily. Het gezicht van Ella omhuld door zwarte krulletjes verscheen. "Ze verdiende het," bromde Pixie. Emily besloot dat ze beter niet kon zeggen dat Ella nog zo jong was. Als laatste verscheen Zoey het meisje van district 10. "Ik zeg toch dat de jongste als eerste zouden sterven," zei Maze. Emily probeerde te herrinderen hoe oud Zoey was. Wat hadt ze nou gezecht tijdens de training? Die hele training was een soort vage troep in haar hoofd. "Laten we gaan slapen," zei Pixie. Iedereen behalve Pixie schoof in een slaapzak en Maze kroop naast Emily. 

Flash back training: 

Iedereen droeg het zelfde rode shirt en strakke grijze broek als Emily. De training was eindelijk iets waar Emily zich voor hadt verheugd, maar nu zo in die zaal stond wist ze niet echt wat ze moest gaan doen. Ze besloot om eerst iets te doen wat ze nog nooit hadt gedaan: camouflage. Bij de tafel stond nog een meisje en een oude man die het Emily zou leren. Het meisje was niet ouder dan Emily en hadt lang zwart haar en een lichte huid die ze beschilderde met groene en grijze tinten. "Lijkt het een beetje op een steen?" zei ze met een plat boers accent. Emily vermoede dat ze uit district tien moest komen. "Ziet er goed uit," zei Emily. "Dank," zei het meisje en ze tikte tegen haar hoofd. "Eh hoe werkt het?" vroeg Emily zacht. "Een groentje zie ik?" zei het meisje. "Ja ik ben Emily ik ben al 15 hoor," zei Emily voor ze begreep dat dat zeer kinderachtig zou klinken. "Nou oef 15 en slechter in camoeflage dan een 13 jarige. Ik zit je te plagen. Natuurlijk weet je niet hoe het werkt. Je komt van district zeven toch? Ik ben Zoey district tien. Ik kan je wel helpen met camouflage," zei het meisje zo snel dat ze daarna even twee seconden naar lucht stond te hapen. Emily luisterde met een half oor naar Zoey's uitleg en bekeek snel de andere deelnemers. Een paar legden knopen, maar Emily was vooral bezig met naar de gevechtstrainingen kijken. Maze was bezig met kruisboog schieten en leek er best goed in. Wat jongere kinderen stonden enthousiast te klappen toen hij een mooi schot maakten. Snoek en Nadine uit district elf stonden bij het klimmen. Emily vond het waard om die twee ven te bekijken. Snoek klom behendig in de bomen, maar opeens gleed zijn voet van een stam en viel hij een stuk naar beneden. Nadine lachte hem uit en klom razendsnel als een kat de boom in. Emily's bleek gleed naar het messen werpen waar Nicoles stond, maar hij deed niks. Zijn ijsblauwe ogen volgden Toad die steeds haar messen tegen de muur liet afketsen. Emily kreeg bijna medeleiden met het roodharige meisje die de messen steeds minstens een meter naast het doel gooiden. 

Einde flash back 

Emily schoot wakker van het geluid van een kanon. "Wie is er dood?!" riep Niki uit. Maze strompelde uit de struiken. "Pixie is er niet!" riep hij. De ochtendzon branden op Emily's huid terwijl haar brein langzaam op gang kwam. Ze was nog steeds half in haar droom over hun trainingen. "Toad en Nicoles zijn slimmer dan we dachten," mompelde Emily voor zich uit. " Ben je doof!!!! Vertel dat straks maar! Pixie is vermist en het kanon ging af!!!" schreeuwde Niki woedend. "Rustig Niki," zei Pixie. Ze kwam uit een gat gekropen in de rots wand. "Hier achter is een tunnel. Het is een mooie plek voor een kamp," legde ze uit. Niki rende op Pixie af en omhelsde haar. Emily keek ze heel even aan en wurmde zich toen uit de slaapzak. Maze stond bij het kleine doren bosje waar hij net uit kwam bleker dan ooit. Zijn wond zag er vreeselijk uit zo zonder verband. Het bloed dat er uit kwam leek haast zwart en zijn ogen waren vochtig. "Het doet veel pijn," zei hij toen hij Emily zag kijken. Emily liep naar hem toe en kuste hem op zijn neus. Haar vingers gleden langs de wond en Maze kreunde van de pijn. "Rustig," zei Emily. "Als dat schot niet Pixie was.....Wie dan wel?" vroeg Niki. Maze kreunde opnieuw en viel op de grond. Emily ondersteunde hem en sneed met haar bijl een stuk van haar tuniek af en wikkelde dat om de wond. Ondertussen voelde haar tong droog en scherp. Omdat er niks anders was om de wond schoon mee te maken schepte ze wat zout water over het verband. Maze piepte hees en er vielen tranen over zijn wangen. "We moeten Toad vinden," zei Emily bezorgd. "En snel."