[[Zawgyi]]
ေဒါသအမ်တ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထလ်က္ရိွေနသည္မွာသိသာလြန္းလွေသာအသံသည္ဟိန္း၍ထြက္ေပၚလာ၏။

အားလံုးလွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေကာင္းကင္ဘံုထံမွၿပီးျပၫ့္စံုျခင္းအားအပ္ႏွင္းခံရထားသၫ့္လူသားကိုေတြ့လိုက္ၾက၏။အသံရွင္သည္ေတာက္ပလြန္းေပမဲ့လည္းတည္ၿငိမ္ေအးစက္လြန္းေသာမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကၫ့္ေနၿပီးျပစ္မ်ိဳးမဲ့မထင္မ်က္ႏွာကေတာ့ေဒါသေၾကာင့္ရႈံမဲ့ေနသည္။တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ေနသၫ့္ႏွင္းတမ်ျွဖဴေဖြးေသာဝတ္ရံုအနားေခါက္မ်ားထက္ပန္းခတ္ထိုးထားရာအလွေပၚအလွဆင့္လ်က္။ျမင္ရသူအေပါင္းဆိုစကားမ်ားေပ်ာက္ရွကုန္သလိုအသက္ရႈရန္ပင္ေမ့ကုန္ၾက၏။ေဒါသေၾကာင့္ရႈံ႔မဲ့ေနေသာအသြင္ကလူသားမ်ား၏ပ်က္စီးျခင္းကိုယူေဆာင္လာသၫ့္ေဒါသပုန္ထေနေသာနတ္ဘုရားတစ္ပါးအသြင္ပင္။

Cao Xinစကားကိုၾကားခ်င္းခ်င္းပင္ လူသတ္ဖို႔Jingကေတာ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။
နဂိုဟန္ပန္ကိုကေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသူသည္ေဒါသထြက္ေနခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႏိုင္းယွဥ္၍မရေလာက္ေအာင္ပင္။အစကတည္းကပင္အိမ္ေရ႔ွစံနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေဒါသထြက္ေနကာမွအႏွီအရူးမ်ားဆီမွရယ္ဖြယ္ရာစကားမ်ားၾကားရျပန္ၿပီ။LuCang၏အရူးညီအစ္ကိုမ်ားသည္ဘယ္ေတာ့မွပင္မွတ္မည္မဟုတ္။အၿမဲတမ္းပင္Lu Cangအားထြက္သြားေအာင္ေသြးေဆာင္ၾကသည္။Zhang Zi Tongကိစၥရပ္ျဖစ္ေသာအခါကLu Cang၏တံု႔ျပန္မႈကိုသူမျမင္ထားခဲ့ဘူးဆိုလ်ွင္Lu Rong Rongကိစၥရပ္တုန္းကထိုအရူးမ်ားကိုရွင္းထုတ္ပစ္လိုက္တာၾကာၿပီ။ေနာက္ဆံုးေသာထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ွင္မ်ွင္ေလးနဲ႔စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထားရသည္။မဟုတ္လ်ွင္ရိုက္ႏွက္ဆံုးမကာLuCangနဲ႔ေဝးရာသို႔ပို႔ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။

ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထေနေသာဧကရာဇ္ကိုျမင္လိုက္ရေသာသူအားလံုးမ်က္ႏွာထက္ေသြးမရိွက်ေတာ့။Jing၏ရုတ္ခ်င္းပင္လူသတ္ႏိုင္သၫ့္အသြင္ေၾကာင့္အသံက်ယ္ေသာCao Xinပင္စကားတစ္ခြန္းမွမဟရဲ။GeQingဆိုလ်ွင္တုန္ယင္ေနတာေၾကာင့္မနည္းပင္ထိန္းရပ္ေနရသည္။LuCangမွာေတာ့ကိုယ္လံုးမွာတုန္ယင္ေနေပမဲ့လည္းညီအစ္ကိုေတြေရ႔ျွဖစ္ေသာေၾကာင့္မ်က္ႏွာထားကိုမနည္းတင္းထားရသည္။DingPengလည္းအေပၚယံမ်က္ႏွာျပင္မေျပာင္းလဲေပမဲ့ရင္တြင္းတြင္ေတာ့ဘာေတြမ်ားျဖစ္ပ်က္လာမလဲေတြးရင္းအသင့္အေနအထားျဖစ္ေနသည္။

တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကိုေသခ်ာလိုက္ၾကၫ့္ကာအံတင္းတင္းႀကိတ္လ်က္ေဆာင္း၏ေလေအးမ်ားထက္ပင္ေအးစက္ေသာအသံႏွင့္

"ငါထပ္ေမးမယ္..ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကိုထားသြားမွာလဲ"

သူ႔ကိုၾကၫ့္ကာေမးလာေသာက်င္းစကားေၾကာင့္GeQing၏ယိုင္က်မတတ္ျဖစ္ေနေသာေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္းရိုက္ခတ္လာၾကသည္။လိပ္ခြံထက္ပင္အေရထူေနပံုရတဲ့Cao Xinကေတာ့

"အစ္....အစ္ကို....ႀကီးက သူ႔ဖူး...ဖူးစာ..ဖက္မင္းသမီးကို...ရွာ...ရွာေတြ့သြားၿပီ ..အခု..သူထားသြား..."

အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေနေပမဲ့လည္းCao Xinသတၲိမ်ားစုစည္းကာေျပာခ်လိုက္သည္။ေရာက္ရိွလာေသာက်င္းအၾကၫ့္ေၾကာင့္တုန္ယီစြာေျပာေနေသာစကားမ်ားသည္တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွင့္ရပ္တန႔္ကုန္၏၊

"မင္းသမီး?"

"ဟုတ္...ဟုတ္တယ္..မင္းသမီး...အစ္ကိုႀကီးကို.ခ်စ္....."

ဘယ္အခ်ိန္မွာပါးစပ္ပိတ္ရမလဲမသိတဲ့ Cao Xinကေတာ့ရပ္ရန္ျငင္းဆန္ေနေလရဲ့။
နဂိုတည္းကမတရားေတာက္ေလာင္လ်က္ရိွေနတဲ့မီးကိုCao Xinမွေလာင္စာထၫ့္ေပးေနျပန္ၿပီ။
က်င္းဆီမွမီးေတာက္မ်ားတေထာင္းေထာင္းထလာမည္ကိုLu Cangျမင္ရေတာ့မည္ထင္သည္။
Jingေဒါသမထိန္းႏိုင္ပဲညီအစ္ကိုေတြကိုမသတ္ပစ္ခင္Lu Cangဝင္ထိန္းမွပင္ရေတာ့မည္။

Cao Xinကိုဆက္မေျပာရန္တစ္ခ်က္စိုက္ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး

"မဟုတ္ဘူး...အဲ့ဒါနားလည္မႈလဲြတာပါ"

နာမည္ဆိုးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားသၫ့္ဧကရာဇ္၏ေဒါသမ်ားေလ်ာ့နည္းရန္အလို႔ငွာLu Cangကပဲလက္ကိုဆဲြကိုင္လိုက္ရသည္။

"တဲကိုအရင္ျပန္ရေအာင္..ၿပီးရင္အကုန္ရွင္းျပမယ္..ဟုတ္ၿပီလား"

အစကေတာ့ဤအမိုက္အမဲမ်ားကိုဒီအတိုင္းလႊတ္လိုက္ရန္စိတ္ကူးမရိွေပမဲ့ LuCangမ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ စိတ္အေတာ္ပင္ေပ်ာ့သြားသည္။Lu Cangညီအစ္ကိုေတြရဲ့မိုက္မဲမႈသာျဖစ္၍Lu Cangကိုအျပစ္တင္လို႔မရေၾကာင္းက်င္းနားလည္သည္။

တဲသို႔ျပန္ရာတစ္ေလ်ွာက္သည္တိတ္ဆိတ္လြန္းလွ၍ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္းပင္ႏွစ္ေထာင္ခ်ီၾကာသည္ဟုထင္မိသည္။

Ding Pengကေတာ့Cao Xinႏွင့္Ge Qingတို႔နဲ႔သာက်န္ခဲ့သည္။
ေတာ္ဝင္စံုတဲြထြက္သြားၿပီျဖစ္၍အေရ႔ွကႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ပံုမွန္တိုင္းစကားျပန္ေျပာႏိုင္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။Ding Pengကေတာ့သူ႔သဘာဝအတိုင္းအဓိပၸာယ္မရိွတာေတြေျပာေနေသာစကားဝိုင္း၌ဝင္မပါလို၍ေဘး၌တိတ္ဆိတ္စြာသာရပ္ေနသည္။Lu Cangဘဝကိုလြန္စြာပင္စိုးရိမ္ပူပန္ေပးေနၾကေသာLu Cangညီအစ္ကိုမ်ား၏အျခင္းအရာသည္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းေသာအရာလား မိုက္မဲေသာအရာလား၊Ding Pengမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေတာ့၊

"မင္းသမီးကငါတို႔အစ္ကိုႀကီးကိုႀကိဳက္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ..အစ္ကိုႀကီးကေယာက္်ားလည္းပီသတယ္..
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းလည္းရိွတယ္..
ဧကရာဇ္သာမရိွဘူးဆိုရင္မိန္းမတိုင္း ငါတို႔အစ္ကိုႀကီးကိုလုေနၾကမွာေသခ်ာတယ္"

"ကၽြန္ေတာ္လည္းေထာက္ခံတယ္ အစ္ကို၃..ကၽြန္ေတာ္တို႔အစ္ကိုႀကီးကအရမ္းေယာက်္ားပီသတယ္"

"Hangzhouကအေပ်ာ္မယ္ဆိုအၿမဲတမ္းအစ္ကိုႀကီးကိုပဲေမးေနတာ"

"ဟင္း"

မလိုအပ္ေသာအတြင္းက်က်စကားမ်ားပါလာ၍Ding Pengသက္ျပင္းက်ယ္က်ယ္ခ်လိုက္သည္။
အမွန္ဆိုလ်ွင္ Lu Cang အားသေဘာက်ေနသၫ့္သူသည္ မင္းသမီးတစ္ပါးျဖစ္ေနပါကျပႆနာကအဲ့ေလာက္ရႈပ္ေထြးမည္မဟုတ္။ဧကရာဇ္ႏွင့္အရာအားလံုးနီးပါးတန္းတူယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေသာသူျဖစ္ေန၍သာအေျခအေနေတြဆိုးရြားေနျခင္းသာ။

"သခင္Lu ကိုစိတ္ဝင္စားေသာသူသည္ မထင္မွတ္ပဲသာမန္မင္းသမီးတစ္ပါးမဟုတ္ပါ..အဲ့ထက္ပိုရႈပ္ေထြးပါတယ္"

ႏွစ္ေတြၾကာလာတာေတာင္မေျပာင္းလဲေသးသည့္ Lu Cangညီအစ္ကိုမ်ားနားလည္ေအာင္ရွင္းျပရေတာ့မည္၊
ရံုးေတာ္မွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာႏွစ္အမ်ားႀကီးရိွၿပီျဖစ္တာေတာင္ဓားျမျဖစ္စဥ္ကအက်င့္ေတြမေဖ်ာက္ႏိုင္ေသး။

"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲတပ္မွဴးDing Peng ..
သာမန္မင္းသမီးမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ သန္မာၿပီးအရိုင္းဆန္တဲ့မင္းသမီးလား"

တစ္သက္တာတြင္မင္းသမီးတစ္ပါးမွမေတြ့ဖူးေသာGe Qingအဖို႔ဆိုလာေသာမင္းသမီးအေၾကာင္းကိုစိတ္ဝင္စားလ်က္ရိွသည္။သူ႔သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္ျမဴဆြယ္တတ္ေသာအေပ်ာ္မယ္မ်ားႏွင့္သာႄကံုခဲ့ဖူးသည္။
Ding Pengေခါင္းခါယမ္းကာ

"မဟုတ္ဘူး..အဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး...မင္းသမီးကိုမဟုတ္တာပါ"

"အစ္ကိုႀကီးကိုစိတ္ဝင္စားတဲ့သူရိွတယ္လို႔သင္ကိုယ္တိုင္ပဲေျပာတာမလား...
မင္းသမီးမဟုတ္ရင္ဘယ္သူလဲ"

ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုLu Cangေဘးတြင္ရိွေနသူသည္
ေယာက်္ားသားျဖစ္လ်က္ႏွင့္ေမ့ေနၾကဟန္တူသည္။

"ေျပာရမယ္ဆိုရင္..."

စကားပင္မဆံုးလိုက္။အျပာရင့္ေရာင္ဝတ္ရံုဝတ္ဆင္ထားေသာသူအနားေလ်ွာက္လာတာ
လွမ္းေတြ့လိုက္သည္။

"ေျပာေနရင္းပင္ ေပၚလာပါၿပီ...အဲ့ဒါ အစ္ကိုႀကီးဆိုသူကိုသေဘာက်ေနတဲ့သူပါပဲ"

ရိုးရိုးေလးရွင္းျပရံုႏွင့္နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေသာပုစၧာအားHuan Shu Chengေပၚလာမႈကိုအသံုးခ်ၿပီးေျဖရွင္းလိုက္သည္။

Ding Pengၾကၫ့္ရာသို႔လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ရာတြင္အံ့ၾသသင့္မႈမ်ားနဲ႔အတူပါးစပ္ပင္ျပန္မစိႏိုင္ေတာ့။
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ေခ်ာေမာပင္မဲ့လည္းမင္းသမီးတစ္ပါးေတာ့မဟုတ္။
အမူအရာေျပာပံုဆိုပံုအရလည္းနန္းမ်ိဳးနန္းႏြယ္ျဖစ္သည္မွာသိသာလွသည္။

"တပ္မွဴးDing Peng,သခင္ Luကိုေတြ့မိေသးလား
တပ္သားေတြကေတာ့မနက္ပိုင္းတုန္းကေတြ့မိတယ္ေျပာတယ္"

Ding Pengေရာက္ရိွေနေသာအေျခအေနကိုမသိေသာအိမ္ေရ႔ွစံသည္ႃပံုးၿဖီးလ်က္အေမးဆိုလာ၏။

"Mingdiတိုင္း၏အိမ္ေရ႔ွစံHuan Shu Chengပါ "

အဆင့္အတန္းျမင့္လွတဲ့အိမ္ေရ႔ွစံတစ္ပါးကငါတို႔အစ္ကိုႀကီးကိုသေဘာက်ေနတယ္?၊
ဘုရားသခင္...အစ္ကိုႀကီးမွာဘယ္လိုဆဲြေဆာင္မႈမ်ားရိွတာပါလိမ့္
ေခ်ာေမာတဲ့အမ်ိဳးသားေတြရဲ့မ်က္လံုးထဲမွာအစ္ကိုႀကီးကဆဲြေဆာင္မႈရိွေနတာလား
အရင္တုန္းကအစ္ကိုႀကီးဘယ္မိန္းကေလးကိုမွသေဘာမက်ဘူးဆိုတာဒါေၾကာင့္ကိုး
အစ္ကိုႀကီးကဒီလိုအဆင့္အတန္းျမင့္မားလွတဲ့ေယာက်္ားသားေတြကိုဆဲြေဆာင္ႏိုင္တဲ့အစြမ္းနဲ႔ေမြးဖြားလာတာပဲ
ဒီလိုတိုင္းသာဆိုရင္တစ္သက္လံုးဧကရာဇ္Xuan Yuan Jingနဲ႔ပဲေနသြားရေတာ့မယ္ထင္တယ္
အင္း...မသိတဲ့သူထက္စာရင္ေတာ့လက္ရိွမေကာင္းဆိုးဝါးနဲ႔အတူေနတာပဲပိုေကာင္းပါတယ္

Cao Xinနဲ႔Ge Qingတို႔၏တူညီေသာအေတြးကေတာ့အစ္ကိုႀကီးသည္မယံုၾကည္ႏိုင္စရာပင္
အံ့ၾသသင့္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္ဟု။

•••••••••

မေန့ကျဖစ္ရပ္ၿပီးသၫ့္ေနာက္တင္းမာေနေသာအေျခအေနသည္ယေန့ထက္ေပါင္းလ်က္ႏွစ္ေယာက္ၾကား၌လြင့္ပါးသြားျခင္းမရိွဘဲပို၍ပင္အသက္ရႉက်ပ္မတတ္ျပင္းထန္လာသည္။Jingကေတာ့လက္အစံုကိုရင္ဘတ္ထက္၌တင္လ်က္မ်က္ခံုးအစံုကိုပင့္ၿပီးLu Cang ကိုစူးစိုက္ၾကၫ့္ေနသည္။

ျပႆနာေပါင္းစံုတတ္ေနတာျဖစ္ေပမဲ့လည္းသူ႔ကိုၾကၫ့္လာေသာJing ေၾကာင့္Lu Cangေပ်ာ္ရႊင္ေနမိ၏။
နက္ေမွာင္ေနေသာမ်က္ဝန္းအစံုသည္ညီအစ္ကိုေတြဆီမွၾကားခဲ့ရေသာစကားအေပၚLu Cangထံမွေျဖရွင္းခ်က္ေကာင္းေကာင္းေပးရန္ေစခိုင္းလ်က္။စိတ္တိုေနေသာက်င္းကိုျမင္ရသည္မွာLu Cangစိတ္အာရံုအားဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေစသည္၊

မေန့ကတစ္ညလံုးလ်ွစ္လ်ူရူခံခဲ့ရတာလည္းရူးမတတ္ပင္၊တစ္စံုတစ္ေယာက္အားေခ်ာ့ျခင္းသည္Lu Cangစြမ္းႏိုင္ေသာအရာမဟုတ္ေသာ္လည္းJingကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ရွင္းျပရေတာ့မည္။

"Cao Xinက...အထင္လဲြသြားတာ...Cao Xinပါးစပ္ကၪီးေနွာက္ထက္ျမန္တာ မင္းလည္းသိတာပဲ..တကယ့္အေျခအေနကိုမသိပဲေလ်ွာက္ေျပာေနတာ"

အမွန္တကယ္မွာဘာလဲဆိုသည္အားJing အလံုးစံုခန႔္မွန္းသိၿပီးၿပီျဖစ္သည္။Lu Cangသာတကယ္မင္းသမီးတစ္ပါးႏွင့္ပတ္သတ္ခဲ့လ်ွင္လည္းပထမဆံုးသိရသူမွာက်င္းျဖစ္မည္။
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ဘယ္လိုပံုျပန္ေျဖရမလဲအက်ပ္ရိုက္ေနေသာ
Lu Cangပံုေလးမွာခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလြန္းေန၍ရယ္ခ်င္ေနေသာစိတ္အားမနည္းတင္းထားရင္း

"အဲ့ဒါဆိုတကယ့္အေျခအေနကဘာလဲ"

Lu Cangစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ျပႆနာမ်ား၏အရင္းအျမစ္အိမ္ေရ႔ွစံ Huan Shu Chengကိုအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာက်ိန္ဆဲလ်က္ရိွသည္။က်င္းသည္ထိုအိမ္ေရ႔ွစံႏွင့္စေတြ့သၫ့္အခ်ိန္ကတည္းကတစ္ေယာက္ေယာက္မွေသြးထိုးလႈံေဆာ္တာခံထားသလိုျဖစ္ေနခဲ့၏။အစကေတာ့LuCangအေၾကာင္းအရာရွာမေတြပဲJing၏ပံုမွန္ျဖစ္ေနက်ပိုင္ဆိုင္ျခင္းျပျပႆနာရပ္ဟုထင္ခဲ့သည္။Ding Peng ရွင္းျပမွသာအိမ္ေရ႔ွစံမွတမ်ိဳးစိတ္ထားေနသည္ကိုသိေတာ့သည္။အားလံုးထဲမွာမွသူယံုၾကည္ခဲ့ေသာသူသည္ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ားရိွေနခဲ့သည္၊က်င္းယခင္ကသတိေပးခဲ့သည္မ်ားကိုျပန္လည္ၾကားေယာင္လာ၏။

ဘာလို႔အျခားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကသူ႔အေပၚခံစားခ်က္ရိွေနရတာလဲ၊ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ

Jingမွၪီးေဆာင္ျခင္းကိုခံလိုက္ၿပီးကတည္းကCao Xinတစ္ခါေျပာဖူးသလိုပင္ပို...ပိုၿပီး လွ လာတာလား

အေတြးပင္ျဖစ္ေနတာေတာင္ ဤစကားကိုေတြးရန္မဝံ့ရဲ။
အေတြးနဲ႔ပင္မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲေနမွာအေသအခ်ာကိုပူထူလာျခင္းအရLu Cangခံစားေနရသည္။

ဘာလို႔မ်ားကံဆိုးစြာနဲ႔အျခားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္စိတ္ဝင္စားတာခံရတာမ်ားလဲ၊
Jingနဲ႔ယွဥ္မည္ဆိုလ်ွင္သူ႔ရုပ္ရည္သည္ေမွးမိွန္ေနမည္ကိုLu Cangသိသည္။ဤသို႔ဆို၍လည္းသူ၏ Jingကိုသေဘာက်ရမည္ဟုမဆို။

ၾကၫ့္ေနဆဲျဖစ္ေသာဧကရာဇ္၏လွပေသာမ်က္ဝန္းမ်ားကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္သည္။နားလည္မႈလဲြျခင္းအေပၚသင့္ေတာ္မၫ့္ေျဖရွင္းခ်က္ကိုရွာေဖြရင္းLu Cangမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔သထက္က်ဳံ႔ဆင္းလာသည္။

"အမွန္က.....အမ္း......အမွန္က"

ဒုကၡပဲ!!!!

ဒီလိုရွက္စဖြယ္ကိစၥကိုပါးစပ္ကဘယ္လိုထုတ္ေျပာႏိုင္မွာလဲ၊
ဒါေပမဲ့လည္းJingကေစာင့္ရတာစိတ္ရွည္ေတာ့သၫ့္ပံုမေပၚ၊

LuCangမ်က္ႏွာၾကက္ေသြးေရာင္တမ်ွနီရဲလာသည္ကိုၾကၫ့္ရင္းတြန႔္ေကြးတတ္လာေသာႏႈတ္ခမ္းကိုထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့။

တြန႔္ေကြးလာေသာႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကိုၾကၫ့္ရင္းLu Cangမွာေတာ့Jingေဒါသမ်ားေပါက္ကဲြထြက္ေတာ့မည္ဟုထင္ကာ

"အမွန္က ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကိုထားသြားမယ္ဆိုတာနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး..တပ္မွဴးDing Pengေျပာတာကိုနားစြန္နားဖ်ားၾကားၿပီးသူ႔ဘာသာသူေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တာ"

"အဲ့ဒါမင္းေျပာလို႔သိၿပီးၿပီေလ...သူဘာမ်ားၾကားမိလို႔အဲ့လိုထင္သြားရတာလဲ"

"အဲ့...အဲ့ဒါ...က...အေရးမႀကီး..ပါဘူး..
ဘာမွ...မ...မဟုတ္"

Lu Cangအၾကၫ့္မ်ားေနရာအႏွံ႔ေရာက္ေနေပမဲ့က်င္းဆီေတာ့မဟုတ္။လိမ္ေျပာတိုင္းလည္းLu Cangသည္ဘယ္ေတာ့မွေအာင္ျမင္ျခင္းမရိွ။အခ်ိန္ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔သာရမယ္ဆိုရင္အိမ္ေရ႔ွစံHuan Shu Chengနဲ႔လာလည္မၫ့္ကတိျပဳခဲ့မည္မဟုတ္။လက္ခ်င္းသာမထိခဲ့လ်ွင္အခုေလာက္ထိျပႆနာႀကီးမည္မထင္။မဆင္မျခင္လုပ္ခဲ့သၫ့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားက်ိန္ဆဲေနမိသည္။

"ဟမ္?"

ရန္လိုဟန္က်ဥ္းေျမာင္းလာေသာမ်က္ဝန္းအစံုသည္Lu Cangကိုအေၾကာင္းစံုေျပာရန္ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္။

"အဲ့ဒါက...'တပ္မွဴးDingPengကေျပာတယ္SirHuanငါ့ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုၿပီး'
အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး'"

Lu Cangစကားမွာျမန္လြန္းလွ၍အမူးသမားတစ္ေယာက္စကားေျပာေနသလိုပင္။

Lu Cangဘာဆိုလိုခ်င္တာကိုသိေပမဲ့လည္းပင္ကိုယ္မူလစရိုက္ကိုမဖ်က္ႏိုင္တဲ့Jingကေတာ့
ဒီတိုင္းလႊတ္မေပးလိုက္ႏိုင္။ပံုမွန္အတိုင္းLu Cangကိုေခ်ာင္သို႔ပို႔ေပၪီးမည္။ထို႔အျပင္သူေသခ်ာပင္ၾကားလိုက္သည္။
Lu Cangသည္အိမ္ေရ႔ွစံမွခ်စ္ေနသည္ဆိုေသာအသံုးအႏႈန္းကိုသံုးျဖစ္ေအာင္သံုးလိုက္ေသးသည္။

"ေသခ်ာေျပာစမ္း..Cao Xinကိုအျပစ္ခံေစခ်င္ေနတာလား"

"မဟုတ္ဘူး..အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး"

အထင္အျမင္လႊဲမွားမႈအေပၚCao Xinအျပစ္ေပးခံရေတာ့မလားေတြးမိေတာ့Lu Cangထိတ္လန႔္သြားသည္။လက္ကိုအတင္းခါယမ္းၿပီးေအာင္ႏိုင္သူအေရ႔ွေခါင္းငံု႔လိုက္ကာ

"ငါေျပာခ်င္တာက...တပ္မွဴးDing Pengကေျပာတယ္..ဆရာHuanကငါ့ကိုစိတ္ဝင္စားေနတယ္တဲ့.
Cao Xinကတစ္ေယာက္ေယာက္ကစိတ္ဝင္စားတယ္လို႔ပဲၾကားၿပီး မင္းသမီးလို႔ထင္သြားတာ..မင္းထင္ေနသလိုမဟုတ္ပါဘူး"

"ငါကဘာကိုထင္ရမွာလဲ"

က်င္းမ်က္ရိုးတစ္ဖက္တြန႔္တတ္လာ၏။ခ်စ္တယ္အစားစိတ္ဝင္စားတယ္အားသံုးလိုက္သည္အတြက္Jing ဝမ္းေျမာက္မိသြားသည္။အေနအထားတစ္ခုအထိေတာ့က်င္းစိတ္ေျပသြားၿပီျဖစ္၍LuCangစိတ္သက္သာရာရမိ၏။

"ပိုသာတဲ့သူရိွရင္မင္းကိုထားသြားမယ္လို႔ထင္ေနတာမလား"

"အဲ့ေတာ့?"

စကားေျပာသၫ့္ေလသံမွာေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ေပမဲ့မ်က္ႏွာထားမွာတင္းမာေနဆဲျဖစ္သည္။

"Jing,ငါမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူးဆိုတာသိတယ္မလား"

က်င္းမ်က္ဝန္းနက္မ်ားကိုသူေျပာသည္မွာအမွန္သာျဖစ္ေၾကာင္းသိေစရန္ခိုင္မာေသာအၾကၫ့္ႏွင့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။စိတ္ရင္းကိုအသံုးခ်လ်က္က်င္းေဒါသမ်ားေျပေလ်ာ့သြားရန္Lu Cangအတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားေနသည္။

"ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ....ငါ့ထက္သာတဲ့သူရိွရင္ထားသြားမယ္လို႔မင္းပဲေျပာတာမလား"

Lu Cangေတြးသလိုပင္အရင္တုန္းကေျပာခဲ့ဖူးေသာစကားကိုJingအတည္ယူထားလ်က္ရိွသည္။

"ဧကရာဇ္ထက္သာတဲ့သူကိုဘယ္မွာမ်ားရွာေတြ့မွာတဲ့လဲ"

ရွက္ရြံ႔မႈကိုခ်ဳပ္တည္းလ်က္သူစိတ္ဆိုးတိုင္းေျပာေလ့ရိွေသာက်င္း၏ကလူက်ီဆယ္စကားကိုျပန္အသံုးလိုက္သည္။

"အခုပဲေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား..Mingdiအိမ္ေရ႔ွစံကမင္းကိုသေဘာက်ေနတယ္..သူကၾကင္နာတယ္.ႏူးညံ့တယ္.ရုပ္ရည္ကလည္းမင္းသေဘာအက်ပဲ.မင္းအိမ္မက္ထဲမွာပံုေဖာ္ေနက်ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့သူေလ"

LuCangအားပ်က္ရည္ျပဳရန္ေျပာရတာသာျဖစ္ေပမဲ့အျခားေယာက်္ားအားခ်ီးမြမ္းရျခင္းအေပၚက်င္းရြံရွာမုန္းတီးလွသည္။

"ဘုရားသခင္..အျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔မင္းကိုဘာလို႔ထားသြားရမွာလဲ"

အေတြးႏွင့္ပင္ၾကက္သီးမ်ားထလာတာေၾကာင့္Lu Cangျငင္းဆိုမႈႏွင့္အသံတစ္ထစ္ျမင့္လာသည္။

"ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ဒီလိုပတ္သတ္မႈမ်ိဳးရိွတာဒီဘဝအတြက္ေတာ့လံုေလာက္ေနပါၿပီ"

ငါ့ဘဝမွာအျခားငေၾကာင္တစ္ေကာင္ေတာ့မလိုေတာ့ပါဘူး

ထိုစကားကိုေတာ့စိတ္တြင္း၌သာေျပာႏိုင္သည္၊ငေၾကာင္ဟုသံုးႏႈန္းလ်ွင္Jingအလြန္ေဒါသထြက္မည္မွန္းသိသည္။

"အျပစ္ႀကီးေတြကိုျမင္ဖို႔လြယ္ေပမဲ့အျပစ္ေသးေတြကိုျပင္ဖို႔ခက္တယ္"

Jingဘာကိုဆိုလိုမွန္းနားလည္ေအာင္Lu Cangမနည္းေတြးယူလိုက္ရသည္

"မင္းဆိုလိုခ်င္တာ ငါကအျပင္ပန္းကိုၾကၫ့္ၿပီးအယံုလြယ္ေနတယ္လို႔လား"

က်င္းေျပာသည္ကလည္းရမ္းသန္းေျပာျခင္းမဟုတ္၊အတိတ္တြင္အျပင္ပန္းကိုၾကၫ့္ၿပီးေပါ့ေပါ့ေလးသာဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာLuCangအျဖစ္အပ်က္ေတြကအမ်ားသား။လူတစ္ေယာက္အေပၚသံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းLuCangမွာလိုအပ္လွသည္။

စိတ္ထဲမျွဖစ္ျခင္းမွန္သမ်ွကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းထုတ္ေျပာတတ္ေသာဓားျမေတြသည္ဆိုလိုခ်င္ေသာအရာကိုတိုက္ရိုက္မေျပာပဲဇာခ်ဲ႔ကာစကားလံုးအလွေတြသံုးတတ္ေသာပညာရိွေတြနဲ႔ေတာ့ကြာျခား၏၊ထိုသို႔ေနာက္ခံမ်ိဳးမွႀကီးျပင္းလာခဲ့သူLuCangအဖို႔နန္းတြင္း၌ေနရေသာဘဝ၌အကၽြမ္းမဝင္လွ။အတိုခ်ဳံုးဆိုရလ်ွင္ရိုးသားပြင့္လင္းသူမ်ားႏွင့္သာဆက္ဆံခဲ့ေသာLuCangသည္အျပင္ပန္းကိုသာၾကၫ့္ကာယံုလြယ္တာကေတာ့အံ့ၾသစရာမဟုတ္ေတာ့၊ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားေျပာလာလ်ွင္ေတာ့မဆိုထားႏွင့္။

"ငါအစကေျပာတုန္းကမင္းမယံုခဲ့ပါဘူး..Ding Pengေျပာေတာ့တစ္ခါတည္းနဲ႔ယံုတယ္
အတိုခ်ဳံးေျပာရရင္မင္းငါ့အေပၚမွာယံုၾကည္မႈမရိွဘူးမလား"

အျပစ္အားဝန္ခံေနၿပီျဖစ္ေသာLuCangကိုအခြင့္ေကာင္းယူကာေနာက္ဆံုးေသာခုခံျခင္းကိုခ်ိဳးျဖတ္ရန္က်င္းႀကံရြယ္လိုက္သည္

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..မယံုၾကည္တာမဟုတ္ပါဘူး..မင္းအရင္လိုပဲေပါက္ကရေတြလုပ္ေနတယ္လို႔..ငါ ထင္"

"ေပါက္ကရေတြ?"

မ်က္ႏွာထားမွာတင္းမာေနေပမဲ့လည္းစိတ္ထဲတြင္ေတာ့စကားတစ္ခြန္းေျပာတိုင္းေျပာင္းလဲေနသၫ့္LuCangမ်က္ႏွာေလးကိုၾကၫ့္မဝႏိုင္။ပ်ာယာခတ္ေနေသာအမူအရာႏွင့္LuCangကိုမျမင္ရသည္မွာအေတာ္ပင္ၾကာခဲ့ၿပီ။ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္သၫ့္LuCangကိုသေဘာက်ေပမဲ့လည္းတစ္ခါတစ္ေလေတာ့အမိန႔္ဖီဆန္တတ္ၿပီးပြင့္လင္းတဲ့ဓားျမေခါင္းေဆာင္ေလးကိုလြမ္းလွသည္။

ကိုယ့္စကားနဲ႔ဒုကၡေရာက္ေနေသာLuCangကေတာ့Jingသင္ေပးေနက်စကားတစ္ခြန္းသာေခါင္းထဲေပၚလာၿပီး

"Jing,ဘဝဆိုတာမတည္ၿမဲလွပါဘူး..အသက္ရႉအပိုင္းအျခားမ်ွသာပမာဏရိွတယ္..
အသက္ရႉရပ္သြားရင္ဘဝလည္းၿပီးဆံုးသြားတယ္..ဒါမလို႔ရိွတဲ့အခ်ိန္ေလးကိုျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရမယ္"

"အဲ့ဒီစာသားကငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ"

"အဲ့ဒါေၾကာင့္အေရးမပါတဲ့အရာေတြကိုေရးႀကီးခြင္က်ယ္မလုပ္ပဲေနရေအာင္
ငါကတိေပးတယ္..မင္းေျပာသလိုပဲဆရာHuanနဲ႔ေဝးေဝးမွာေနမယ္...ဟုတ္ၿပီလား"

LuCangစကားအေပၚက်င္းမတတ္ႏိုင္ပဲရယ္သံခပ္တိုးတိုးထြက္ေပၚလာသည္။Lu Cang ေကာင္းမြန္စြာပညာမသင္ၾကားခဲ့ရသည္ကိုJingစိတ္ထဲထားခဲ့သည္မဟုတ္။Jingကိုယ္တိုင္လည္း Lu Cangနဲ႔စကားေျပာလ်ွင္ထိုသို႔ပညာရိွစကားမ်ားသံုးလွသည္မဟုတ္။အရင္ကေျပာျပခဲ့ဖူးေသာစာပိုဒ္အားအမွတ္ထားေသာLu Cang အျပဳအမူေၾကာင့္ေဒါသစိတ္မ်ားပို၍ေျပေလ်ာ့လာသလိုပင္ရိွသြားသည္။

အေျခအေနအလံုးစံုသေဘာေပါက္သြားေသာLu Cangသည္အိမ္ေရ႔ွစံနားကပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ကိုJingယံုၾကည္သည္။
Jingေဒါသကိုမီးစာထၫ့္ေပးေသာအလုပ္မ်ိဳးသိရက္ႏွင့္Lu Cangဘယ္ေတာ့မွလုပ္မည္မဟုတ္။

Lu Cangကိုယ္လံုးေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆဲြသြင္းကာတစ္ၿပိဳင္ထဲမွာပဲနားဖ်ားေလးကိုခပ္ဖြဖြကိုက္ရင္း

"ဟုတ္ၿပီ...ငါ့အတြက္သီးသန႔္ေရးထားတဲ့ကဗ်ာကိုဖတ္ျပရင္ခြင့္လႊတ္မယ္"

ဒါေတာ့ထပ္မဖတ္ပါရေစနဲ႔

ႏွလံုးသား၏အမွန္တရားမ်ားကိုထၫ့္သြင္းေရးဖဲြ႔ထားေသာကဗ်ာျဖစ္၍ေရးခဲ့မိသည္ကို
ေနာင္တမရမိေပမဲ့လည္းJing ေတြ့ရိွသြားသၫ့္ေန့မွစကာက်ိန္ဆဲျခင္းသာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။

•••••••••••••

ေနာက္ေန့တြင္Fuတိုင္းျပည္မျွပန္စာေရာက္ရိွလာသည္။ဘုရင္သည္ဥာဏ္ရိွလွစြာပင္အညံ့ခံေၾကာင္းျပန္စာပို႔ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ျငားလည္းမိဖုရားအားကြပ္ျမတ္ေပးရမၫ့္အမိန႔္ကိုၫွိႏႈင္းေပးရန္ရဲတင္းစြာေတာင္းဆိုလာခဲ့သည္။

ယခင္အခ်ိန္ကMingdiနဲ႔Fuသည္မဟာမိတ္တိုင္းျပည္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။Fuတိုင္းျပည္မွဘုရင္မႏွင့္Mingdiမွမိန္းမပ်ိဳYuတို႔သည္လည္းXiangတိုင္းျပည္မွမင္းသမီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ယခုတြင္Mingdiသည္Datongႏွင့္ပူးေပါင္းခဲ့သည့္အတြက္ယခင္ကသေဘာတူညီမႈမ်ားသည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီ။Mingdiမွသူလ်ိႈေျပာျပခ်က္အရမိန္းမပ်ိဳYu သည္ေသေၾကာင္းႀကံစည္သြားသည္ဟုသာ။

Fuတိုင္းျပည္ႏွင့္မဟာမိတ္ဖဲြ႔စဥ္ကShuChengသေဘာေတြ့ခဲ့သည္မဟုတ္။ႏွစ္ၪီးႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီခ်က္မ်ားမွာလည္းFuတိုင္းျပည္အက်ိဳးသာရိွသည္။ႏိုင္ငံငယ္မ်ားကိုFuတိုင္းျပည္က်ူးေက်ာ္သိမ္းပိုက္တိုင္းMingdiတပ္မ်ားကိုအသံုးျပဳခဲ့သည္။စစ္ေရးစစ္ရာမ်ား၌အတြင္းက်က်ပါဝင္တတ္သူShu Chengအဖို႔Fuဘုရင္သည္ဘယ္လိုလူမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္၏။

ေကာင္းမြန္ေသာေျမ၌တည္ေထာင္ထားေသာတိုင္းျပည္ျဖစ္ေပမဲ့Fuဘုရင္သည္ႏိုင္ငံသားမ်ားအလိုကိုမျဖၫ့္ဆည္းေပးႏိုင္ခဲ့။ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာကိုသိမ္းပိုက္ေအာင္ႏိုင္ထားေသာဘုရင္တစ္ပါးဟူသၫ့္အမည္နာမကိုသာဂုဏ္ယူသူျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္းစစ္ေရးစရိတ္ေကာက္ခံမႈမ်ားျပားလြန္းတာေၾကာင့္Fuတိုင္းသူျပည္သားမ်ားသည္ေအးခ်မ္းစြာေနရျခင္းမရိွ။ထို႔အျပင္ဘုရင္သည္သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာႏိုင္ငံမွလူအမ်ား၏လူေနမႈဘဝကိုလည္းအေလးထားတတ္သူမဟုတ္။ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာစြာရိွေနေသာႏိုင္ငံငယ္မ်ားကိုက်ူးေက်ာ္ကာရသမ်ွအကုန္လုယူၿပီးေနာက္ပ်က္စီးသြားတဲ့အတိုင္းခ်န္ထားခဲ့ၾကသည္။လူအမ်ားသည္စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ဘဝႏွင့္ဆိုးရြားလွေသာကံတရားကိုသာနာက်ည္းရင္းက်န္ခဲ့ရ၏။

ဤရူေထာင့္ကၾကၫ့္လ်ွင္Datongသည္လြန္စြာေလးစားဖြယ္ေကာင္း၏။Datongကိုယ္၌လည္းႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားကိုက်ူးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းျဖင့္သာက်ူးေက်ာ္စစ္ကိုစတင္ခဲ့ၿပီးႏိုင္ငံသားမ်ားပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာဘဝရရိွရန္Datongဥပေဒကိုလက္ခံမၫ့္သင့္ေတာ္ေသာဘုရင္ကိုေရြးခ်ယ္ေပး၏။

Fuဘုရင္လုပ္ခဲ့သည္မ်ားကိုShu Chengလြန္စြာရြံရွာမိ၏။စက္ဆုပ္ဖြယ္ဘုရင္ႏွင့္မဟာမိတ္ဖဲြ႔ဖို႔ရာShu Chengျငင္းဆိုရသၫ့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းရိွသည္။ဖခမည္းေတာ္သည္အသံုးမက်ေသာဘုရင္ျဖစ္ေစကာမႈFuဘုရင္ထက္သာသၫ့္အုပ္ခ်ဳပ္သူတစ္ၪီးျဖစ္၏။Shu Chengျငင္းဆိုေနသၫ့္တိုင္ေအာင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္စိတ္တိုင္းက်ဖို႔ရာအလိုက်လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့တာမ်ားသာရိွသည္။ဖခမည္းေတာ္ကဲ့သို႔သူဘယ္ေတာ့မျွဖစ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းShu Chengသိသည္။ကိုယ္လုပ္ေတာ္မ်ားသေဘာက်ဖို႔ရာလိုက္ေလ်ာရင္းတိုင္းျပည္အထိခိုက္ခံမည္မဟုတ္။ဒါ့အျပင္သခင္Lu၏မွန္ကန္ေသာစိတ္ထားကိုသိတာမလို႔ေဘးမွာသာရိွေနမည္ဆိုလ်ွင္အျခားစိုးရိမ္စရာရိွေတာ့မည္မထင္။ေနြးေထြးလာေသာႏွလံုးသားႏွင့္အတူShu Chengကြယ္ဝွက္ႃပံုးမိ၏။

Fuဘုရင္သည္ဘုရင္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါလ်က္ႏွင့္မိစြမ္းရည္ကိုလူအမ်ားျမင္ေအာင္ျပသၫ့္ေနရာ၌နည္းလမ္းမွားသြားခဲ့သည္။ယခုဆိုလ်ွင္ေတာ့ႏိုင္ငံအမ်ားၾကား၌သူ၏အျပစ္က်ဳးလြန္မႈမ်ားႏွင့္သာေက်ာ္ၾကား၏။အခုအခ်ိန္မွာလည္းDatong၏ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလက္ခံၿပီးအေရ႔ွဘက္ျခမ္းေဒသ၌အင္အားအႀကီးဆံုးေနရာအားအရယူလိုပံုရသည္။

"အရွင္မင္းႀကီး..Fu တိုင္းျပည္ရဲ့ေတာင္းဆိုမႈကိုလက္ခံဖို႔မလိုအပ္ဟုထင္ပါသည္"

သူ၏အႀကံေပးခ်က္အားJingလက္ခံမည္မဟုတ္သည္အားသိေပမဲ့လည္းShu Chengမ်ိဳမသိပ္ထားႏိုင္။

"ခံစားခ်က္ေတြကိုေရ႔ွတန္းမတင္ပါနဲ႔အိမ္ေရ႔ွစံ"

ရင္ဆိုင္ေနရသူမွာဖခည္းေတာ္မဟုတ္ဘဲDatongဧကရာဇ္ျဖစ္ေၾကာင္းအမွတ္ရသြားၿပီး

"မသင့္ေလ်ွာ္ေသာအျပဳအမူအားခြင့္လႊတ္ေပးပါ..အတိတ္မွာမေကာင္းမႈေတြလုပ္ခဲ့သူဟာ
ေကာင္းမြန္လာသည္မွာခဲယဥ္းလြန္းလွပါသည္...Fuဘုရင္ကလည္းထိုထဲမွလူပါ..နဂိုအခံစိတ္ကို
ေကာင္းေကာင္းသိ၍ကြယ္ဝွက္ထားသည္မ်ားရိွေလမလားစိုးရြံ႔မိပါတယ္"

"Mu Yue,မင္းအေနနဲ႔ေကာ"

"ေလ်ွာက္တင္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး.
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးလည္းအိမ္ေရ႔ွစံHuanေျပာတာကိုေထာက္ခံပါတယ္..တစ္ခုခုကေတာ့မွားေနပါတယ္"

က်င္းမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ေတာက္ပေနၿပီးမ်က္ႏွာထက္စဥ္းလဲေသာအႃပံုးတစ္ခုကမသိမသာျဖစ္တည္ေန၏။သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္က်င္းႏွင့္တဲြဖက္အျဖစ္ရိွေနခဲ့ေသာMu Yueသည္က်င္းဘာကိုႀကံစည္ရန္ျပင္ေနေၾကာင္းနားလည္လိုက္သည္။

လြန္စြာမွသတၲိေကာင္းလွေသာFuဘုရင္သည္ဘုရင္မအားFuတိုင္းျပည္၏မဟာမိတ္အျဖစ္ႏွင့္Datongဧကရာဇ္ကိုယ္တိုင္လာေရာက္မွသာကြပ္ျမတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းစာပို႔ခဲ့သည္။

"သံသယမ်ားေလေလ ယံုၾကည္ခ်က္ကင္းမဲ့လာေလေလပဲ..Fuဘုရင္အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ကို
ငါကိုယ္တိုင္ၾကၫ့္ခ်င္ေသး..ငါ့အမိန႔္ကိုၫွိႏိႈင္းခ်က္ထုတ္ၿပီးဒင္းကျငင္းဆန္ရဲေသးတယ္"

မိုက္မဲေသာေတာင္းဆိုခ်က္ကိုသေရာ္ရင္းက်င္းကစိန္ေခၚမႈကိုလက္ခံဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသည္။

"Jing,ဒီတစ္ခါေတာ့အေနာက္မွေနတာအေကာင္းဆံုးပဲ"

တစ္ခ်ိန္လံုးၿငိမ္ေနသၫ့္LuCangအခုအခ်ိန္တြင္ပူပန္မႈမ်ားကိုမထိန္းထားႏိုင္ေတာ့။ဘာမွအေတြ့အႄကံုမရိွေသာသူပင္လ်ွင္ဤသည္မွာေထာင္ေခ်ာက္ျဖစ္ေၾကာင္းအထင္အရွားသိ၏။

"အရင္တစ္ခါျဖစ္စဥ္တုန္းကလည္း သူတို႔ၪီးတည္ခ်က္ကမင္းဆိုတာအသိသာဆံုးပဲ..
ဒီတစ္ခါေတာ့ စစ္သူႀကီးMu Yue နဲ႔ Sir Huanပဲကိုင္တြယ္ပါေစ"

တဲအတြင္း၌လူငါးေယာက္သာရိွေနၿပီးဧကရာဇ္အားနာမည္ရင္းတပ္ေခၚသည္မွာMu Yue နဲ႔Ding Pengအဖို႔ၾကားေနၾကျဖစ္သည္။ShuChengအဖို႔တစ္ခါၾကားဖူးခဲ့သည္ျဖစ္ေပမဲ့လည္းLuCangသတိမမူပဲျပမိေသာႏွစ္ကိုယ္ၾကားရင္းႏွီးမႈအေပၚအံ့ၾသသြားသည့္အမူအရာကိုမနည္းထိန္းေနရသည္။

Lu Cangဆီမၾကၫ့္ခင္Shu Cheng ဆီသို႔ေအာင္ႏိုင္သူအၾကၫ့္ျဖင့္တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ေသးသည္။

"ဘာလဲ ငါကအဲ့လိုေထာင္ေခ်ာက္ေလးကိုမျမင္ႏိုင္ဘူးထင္ေနတာလား"

ေက်ာက္သြားအသြင္မ်က္ႏွာျပင္ထက္သေရာ္အႃပံုးကျဖစ္တည္လာသည္။မဲ့ႃပံုးႃပံုးေနတာကိုပင္လွပလြန္းေနေပမဲ့လည္းအလွမွာနစ္ေမ်ာဖို႔ရန္LuCangအခ်ိန္မရ။ရင္မွာစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေဝဒနာကသာႀကီးစိုးလ်က္ရိွသည္။အျခားသူမ်ားသတိထားမိသြားေလမလားလဲLuCangအာရံုမထားႏိုင္ေတာ့။က်င္း၏လံုႃခံုမႈကသာအေရးႀကီးေနသည္။

"ၿပီးေတာ့မင္းက Datongရဲ့အေရးႀကီးဆံုးေသာသူ..ဂရုမစိုက္ပဲရန္သူေထာင္ေခ်ာက္ထဲမပို႔ေပးႏိုင္ဘူး"

ထို႔ေနာက္Mu Yueနဲ႔ Ding Pengအားအကူအညီေတာင္းေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္Lu Cangၾကၫ့္လိုက္သည္။Jingရဲ့စိတ္ကိုသိႏွင့္သူအဖို႔ေတာ့ဘယ္လိုမွတားရမည္မဟုတ္ကိုႀကိဳသိေနသည္။က်င္း၏ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းကင္း၍ေပ်ာ္ပါးတတ္ေသာဖက္ျခမ္းကိုMu Yueအသိဆံုးျဖစ္သည္။ျခေသၤ့ေလွာင္အိမ္အတြင္းမဝင္ရန္တားျမစ္လာလ်ွင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာႏွင့္ေလွာင္အိမ္တြင္ေျခလွမ္းပါလိမ့္မည္။အႏၲရာယ္မ်ားေလေလေပ်ာ္စရာေကာင္းေလေလဟုသေဘာထားသူျဖစ္သည္။

"ငါ့အတြက္ဘယ္လိုေပ်ာ္စရာေတြစီစဥ္ထားမလဲသိခ်င္စမ္းတယ္..အဲ့ဒီဘုရင္ဒီေလာက္ေတာင္စီစဥ္ထားတာကိုငါကမသြားလို႔ရမလား"

Mu Yue နဲ႔ Ding Pengတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အကူအညီမဲ့စြာၾကၫ့္လိုက္ၾကၿပီး
Lu Cang ကိုလက္ေလ်ာ့ဖို႔ရန္သာအခ်က္ျပလိုက္သည္။Jing ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီဆိုလ်ွင္ ဘယ္ေတာ့မျွပင္မည္မဟုတ္သလိုဘယ္သူမွတားႏိုင္မည္မဟုတ္။

"မိဖုရား ကြပ္ျမတ္ခံရဖို႔ကအရွင္မင္းႀကီးအသက္အႏၲရာယ္က်ေရာက္ခံရဖို႔တန္ပါရဲ့လား"

ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့Jing ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို Shu Chengနားမလည္ႏိုင္။
Datongဧကရာဇ္ႏွင့္အေတြးအေခၚျခင္းဆင္တူတာေၾကာင့္ဧကရာဇ္စိတ္ထဲရိွေနသည္မ်ားကိုသူအေသးစိတ္ကအစခန႔္မွန္းႏိုင္ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ျငားလည္းသူသာဆိုလ်ွင္ဤသို႔အႏၲရာယ္တြင္းေျပးဝင္မည္မဟုတ္။ေပ်ာ္စရာကစားပဲြသတ္သတ္မ်ွသာလို႔လည္းစဥ္းစားမည္မဟုတ္၊

"ျပန္စဥ္းစားပါၪီး အရွင္မင္းႀကီး..သခင္Luေျပာသလိုပဲကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ႔စစ္သူႀကီးMu ဒီအမွဴကိုကိုင္တြယ္ပါ့မယ္..Fuဘုရင္ကျငင္းဆန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္အင္အားသံုးၿပီးတိုင္းျပည္ကို
သိမ္းလိုက္လို႔ရပါတယ္"

"အိမ္ေရ႔ွစံHuanစိုးရိမ္တာကိုအကၽြႏ္ုပ္နားလည္ပါတယ္..ကိုယ္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္တာေကာင္းေပမဲ့လည္းကိုယ္ျမင္တာကိုပဲတစ္ဖက္ေစာင္းျမင္ေနလို႔မရဘူး"

"Jing.. ငါလည္း"

Jing ဆီမွအၾကၫ့္စူးေၾကာင့္Lu Cangစကားပင္ဆံုးေအာင္မေျပာလိုက္ႏိုင္။

"Lu Cang, ငါေျပာထားတယ္မလား..ေရာင့္ရဲမႈရိွပါ...အခြင့္အေရးကအလြယ္တကူမရဘူးေနာ္"

က်င္းသည္တကယ့္ကိုလူ႔အေသြးအသားႏွင့္နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ျဖစ္၏၊ျပႆနာေတာင္သူ႔အားေတြ့လ်ွင္ေရွာင္ဖယ္သြားႏိုင္သည္၊Lu Cangစကားမဆိုေတာ့ပဲစိတ္မခ်မ္းေႁမ့စြာႏွင့္ၾကၫ့္ေန၏။

"Mu Yue,ရဲမက္ေတျြပင္ထားလိုက္ေတာ့..မနက္ျဖန္Fu တိုင္းျပည္ကိုခ်ီတတ္မယ္
အာ..အိမ္ေရ႔ွစံ Huanတို႔တိုင္းျပည္ရဲ့စစ္သူႀကီးလည္းFuတိုင္းျပည္မွာရိွေနမယ္ထင္တယ္
အိမ္ေရ႔ွစံလက္ထဲပဲလႊဲထားလိုက္ပါမယ္"

"ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါတယ္..အရွင္မင္းႀကီး"

ShuChengသည္က်င္းအားစစ္သူႀကီးYanသစၥာေဖာက္သြားသည္ဆိုေသာအေၾကာင္းႏွင့္မဖမ္းမိလိုက္ခင္လြတ္ေျမာက္သြားေၾကာင္းေလ်ွာက္တင္ထားခဲ့၏။

Mingdiတိုင္းျပည္မွသစၥာေဖာက္ကိုMingdiအိမ္ေရ႔ွစံကိုယ္တိုင္အားကိုယ္တြယ္ေစလိုက္သည္။ဤအရႈပ္အေထြးေတြႏွင့္ပတ္သတ္၍လည္းက်င္းခံစားခ်က္သိပ္မေကာင္းလွတာေၾကာင့္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ပါဝင္ပတ္သတ္လိုစိတ္မရိွ။

စိတ္ထဲတစ္ခုခုရိွေနသၫ့္ပံုႏွင့္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔ရင္းMu Yueကိုအနားတိုးေစလိုက္သည္။က်င္းဆိုလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္Mu Yueလည္းပဲမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔တတ္လာသည္။

"ငါမွာထားတာေတြမေမ့ေစနဲ႔"

"Mu Yueအမိန႔္နာခံပါ့မယ္..အရွင္မင္းႀကီး"

သံသယအရိပ္အေယာင္သည္MuYueျပန္ေျဖစကား၌လိုက္ပါလာ၏။သို႔ေပမဲ့လည္းသံသယအားေဘးခ်ိတ္ကာက်င္းဆိုသၫ့္အမိန႔္ကိုလုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းMu Yueနားလည္သည္။

ရဲမက္မ်ားစထြက္ခြာျခင္းနဲ႔အတူCao Xinနဲ႔ Ge Qingသည္လည္းLu Cang ကိုႏႈတ္ဆက္ကာေနရပ္ျပန္ၿပီျဖစ္သည္။ဒီကိစၥရပ္မ်ားၿပီးသည္ႏွင့္ဟန္က်ိဳးလာခဲ့ပါၪီးမည္လို႔Lu Cangကတိေပးလိုက္ေသးသည္၊ညီအစ္ကိုေတြကိုလည္းလြမ္းလွသည္။Fuတိုင္းျပည္သည္ေနာက္ဆံုးသိမ္းပိုက္ရမၫ့္တိုင္းျပည္ျဖစ္၍စစ္ထြက္ျခင္းလည္းမၾကာခင္ၿပီးဆံုးေတာ့မည္ထင္သည္။အေရ႔ွဘက္ေဒသတြင္အင္အားအႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာMingdiႏွင့္မဟာမိတ္ဖဲြ႔လိုက္ကတည္းကႏိုင္ငံငယ္မ်ားသည္လက္နက္ခ်လက္ေအာက္ခံဝင္လာၾကသည္။

Datongၿမိဳ႔ေတာ္အတြင္းႄကံုဆံုခဲ့ေသာေနြၪီးသည္သတိေတာင္မထားမိလိုက္။မြန္းက်ပ္ေစေသာေနြကာလကုန္လြန္၍ေဆာင္းၪီးသို႔ပင္ေရာက္ရိွလာၿပီျဖစ္သည္၊ေဆာင္းၪီးရာသီသည္ႏွစ္တစ္ႏွစ္တြင္Lu Cangအႏွစ္သက္ဆံုးရာသီျဖစ္၏။ေဆာင္းကာလႏွင့္ေနြကာလကဲ့သို႔ျပင္းထန္လျွခင္းမရိွပဲသင့္တင့္မ်ွတမႈရိွသည္၊ဂ်င္ကိုပင္၏အရြက္မ်ားသည္ေရႊအိုေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီးႂကြေက်ခ်ိန္တြင္ပို၍ပင္လွသည္။
ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားအျပင္က်င္း သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကိုLu Cangအေပၚဖြင့္ဟလာခဲ့သည္မွာလည္းေဆာင္းၪီးရာသီမွာပင္ျဖစ္၏။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့အႏွစ္သက္ဆံုးေသာေဆာင္းၪီးျမင္ကြင္းျပယုဂ္ မ်ားကပင္ Lu Cangစိတ္ကို
တည္ၿငိမ္ေအာင္မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။

"ဘာေတြမ်ားလဲ..အခုထိလက္မခံႏိုင္ေသးဘူးလား"

မ်က္ေမွာင္က်ဳံု႔လ်က္တိတ္ဆိတ္ေနေသာLu Cangအသြင္ေၾကာင့္Jingတိုးၫွင္းစြာ
ေမးလိုက္သည္၊

"ေျပာရမွာပါပဲ"

"မင္းေနာက္မွာေနဖို႔ ငါေျပာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကိုမွတ္မိလား"

Lu Cang ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္

"ငါအဲ့တုန္းကဘယ္လိုခံစားခဲ့ရလဲမင္းအခုနားလည္ၿပီမလား"

ေခါင္းၿငိမ္ေပမဲ့လည္းျပန္လည္ခြန္းတုန႔္ျပန္ရန္ႀကံလိုက္စဥ္

"စိတ္ခ်လက္ခ်ေန..ဘာမျွဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး.မင္းကိုယ္မင္းပဲပိုၿပီးဂရုစိုက္"

Fuတိုင္းျပည္သြားရာလမ္းသည္ရင္းႏွီးသေယာင္ရိွလွသည္။အိမ္ေရ႔ွစံနဲ႔အတူျပန္ေပးဆဲြခံရေသာေနရာသည္Fuတိုင္းျပည္ထဲသို႔ျဖစ္ဟန္တူသည္။ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေနေသာေရႊအိုေရာင္သစ္ေတာအုပ္ကိုၾကၫ့္ရင္းLuCangရင္တြင္းစိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားႏွင့္မၿငိမ္းခ်မ္းလွ။မေကာင္းတာျဖစ္လာေတာ့မည္ထင္ေနေသာစိတ္ကိုအလြယ္တကူပယ္ေဖ်ာက္၍မရ။

ရုတ္တရက္ပင္ေလခၽြန္သံႏွင့္အတူေတာအုပ္အတြင္းမွမေရမတြက္ႏိုင္ေသာစစ္သည္မ်ားလက္နက္ကိုယ္စီႏွင့္ေျပးထြက္လာၾကသည္။Fuတိုင္းျပည္မွႀကိဳဆိုသၫ့္အေနႏွင့္ေပ်ာ္စရာအမ်ားအျပားစီစဥ္ထားဟန္တူသည္။

က်င္းကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းလူသတ္မႈက်ူးလြန္လိုေသာအသြင္ျဖင့္သူ႔ဆီေရာက္ရိွလာသူမ်ားကိုတံု႔ျပန္လ်က္ရိွသည္။က်န္သူမ်ားလည္းရင္ဆိုင္ေတြ့ရေသာအက်ပ္အတည္းျပႆနာေၾကာင့္တိုက္ပဲြဝင္ရန္အသင့္ျဖစ္ေနၾကသည္။

ေမ်ွာ္လင့္ထားသလိုပင္ရန္သူမ်ားကိုၪီးေဆာင္လာသူသည္Mingdiစစ္သူႀကီးျဖစ္၏။ျမင္ကြင္းေရ႔ွေပၚထြက္လာသည္ႏွင့္အခ်ိန္မျဖဳန္းပဲShu Cheng ကေတာ့ထိုသူထံၪီးတည္သြားၿပီျဖစ္သည္။အေသပဲျဖစ္ျဖစ္အရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္တိုင္းျပည္သစၥာေဖာက္ကိုဖမ္းရမည္။

တိုက္ခိုက္ေရးတြင္အိမ္ေရ႔ွစံမွာအဆင့္ျမင့္မားလွသူျဖစ္သၫ့္အေလ်ွာက္စစ္သူႀကီးYanလက္နက္ခ်လာရန္အခ်ိန္မ်ားမ်ားပင္မေပးလိုက္ရ။လက္ထဲမွဓားလြတ္က်သြားၿပီးေနာက္ေခါင္းအထက္ဓားမိုးထားေသာအိမ္ေရ႔ွစံကိုအကူအညီမဲ့စြာၾကၫ့္ေမျခင္းသာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။မိန္းမပ်ိဳYuဆိုခဲ့သလိုပဲအိမ္ေရ႔ွစံသာအသက္ရွင္ေနမည္ဆိုလ်ွင္သူတို႔လည္းလြတ္လမ္းရွာေတြ့မည္မဟုတ္။

အကုန္လံုး၏မ်က္ဝန္းမ်ားသည္စစ္သူႀကီးYanထံသို႔ေရာက္ရိွေနၾက၍ေနာက္လာမၫ့္အႏၲရာယ္ကိုႀကိဳတင္မမွန္းဆမိၾက။

သစ္ကိုင္းမ်ားၾကား၌Yi Xiang၏အခ်က္ေပးမႈကိုေစာင့္ေနၾကေသာအဆိပ္လူးၿမွားကိုယ္စီႏွင့္ၿမွားပစ္သမားမေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပင္ရိွေန၏။အကုန္လံုး၏ၪီးတည္ရာသည္ဧကရာဇ္က်င္းဇုန္တစ္ၪီးတည္းဆီသို႔သာ။

ေလခၽြန္သံတစ္သံေနာက္ထပ္ထြက္ေပၚလာ၏၊

ထိုအခ်က္ေပးမႈကိုစစ္သူႀကီးက်ရႈံးသြားၿပီျဖစ္၍တပ္ဆုတ္ရန္အခ်က္ေပးသည္ဟုသာထင္ခဲ့ၾကေပမဲ့ၿမွားတံမ်ားသည္ေကာင္းကင္မည္းေမွာင္လုမတတ္ဖံုး၍က်ဆင္းလာၾကသည္။ရန္သူမ်ားႏွင့္တိုက္ခိုက္ေနဆဲျဖစ္ေသာDatongစစ္သည္မ်ားလည္းအႏွီၿမွားမ်ားအားဘုရားတ၍ေငးၾကၫ့္ရံုသာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။

အဖက္ဖက္မွက်ဆင္းလာေသာၿမွားတံမ်ားသည္Jingအတြင္းအားထုတ္သံုးလ်က္ဓားတစ္ခ်က္ေဝ႔ွယမ္းလိုက္ရာတြင္ဆံခ်ည္မ်ွင္ကိုပင္မထိလိုက္နိင္။သို႔ေသာ္ျငားလည္းလမ္းလဲြသြားေသာၿမွားအခ်ိဳ႕သည္စစ္သည္မ်ားကိုထိသြားၾကၿပီးတမဟုတ္ခ်င္းေသဆံုးကုန္ၾကသည္။

သတၲိေၾကာင္ေသာသူသည္ၿမွားမ်ားကိုအဆိပ္သုတ္လာပံုရ၏။ေမ့ေဆးေလာက္ႏွင့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာအႀကံအစည္ေၾကာင့္ပိုမိုထိုေရာက္ေသာအရာကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့ပံုရသည္။

တိုက္ခိုက္ေနဆဲျဖစ္ေသာ Lu Cangအားတစ္ခ်က္လွမ္းၾကၫ့္ၿပီး အဆိပ္လူးၿမွားမ်ားက်လာစဥ္Lu Cangေဘးမွာရိွမေနတာေတာ္ေသးသည္ဟုေတြးမိျပန္သည္။တမဟုတ္ခ်င္းေသသြားၾကေသာစစ္သည္မ်ားအရအဆိပ္သည္အေတာ္ျပင္းထန္မၫ့္ပံုေပၚသည္။

ဒုတိယအႀကိမ္ၿမွားမိုးရြာမက်ခင္Jing၏လ်ွင္ျမန္လွေသာလႈပ္ရွားမႈနဲ႔အတူႃခံုခိုတိုက္ေနေသာၿမွားပစ္သမားမ်ားသည္လည္းအလဲလဲအၿပိဳၿပိဳျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။ေလအသြင္လ်ွင္ျမန္ေသာက်င္းပံုရိပ္ကိုပစ္ဖို႔ေတာင္အခ်ိန္မရလိုက္သလိုျမင္ေတာင္မျမင္လိုက္ၾက။

သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္၌မျဖစ္ႏိုင္တာမရိွဘူးဟုဆိုရိုးစကားရိွ၏။ေျမျပင္ေပၚ၌တစ္ေနရာစီးေသာစြမ္းပကားေက်ာ္ၾကားသူဧကရာဇ္က်င္းဇုန္ထံတြင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ခဲ့ေသာအရာမ်ားျဖစ္လာေတာ့မွာလား။

ထိုစဥ္တြင္ေတာအုပ္တြင္း၌ပုန္းခိုေနေသာYi Xiangသည္အဆိပ္လူးၿမွားအားJingထံသို႔ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
ၿမွားေလာက္အားJingေရွာင္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေပမဲ့ၿမွားသည္တည္ၾကက္သာျဖစ္ၿပီးေနာက္ထပ္ေရာက္လာသည့္
အဆိပ္ရည္သုတ္လိမ္းထားေသာအပ္ကိုမေရွာင္ရွားႏိုင္ေတာ့။ထိုအပ္သည္Jing လက္ေမာင္းထက္
ျခစ္ရာေအာင္ျမင္စြာေပးသြားခဲ့သည္။

အားလံုးစိုးရိမ္မႈနဲ႔အတူJingသည္လည္းေလျပင္းေၾကာင့္သက္ဆင္းလာေသာသစ္ရြက္ႏွယ္ေျမျပင္ေပၚသို႔ျပဳတ္က်လာေတာ့သည္။

•••••••••••••••••••

[[Unicode]]

ဒေါသအမျတ်ချောင်းချောင်းထလျက်ရှိနေသည်မှာသိသာလွန်းလှသောအသံသည်ဟိန်း၍ထွက်ပေါ်လာ၏။

အားလုံးလှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင်ကောင်းကင်ဘုံထံမှပြီးပြည့်စုံခြင်းအားအပ်နှင်းခံရထားသည့်လူသားကိုတွေ့လိုက်ကြ၏။အသံရှင်သည်တောက်ပလွန်းပေမဲ့လည်းတည်ငြိမ်အေးစက်လွန်းသောမျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်နေပြီးပြစ်မျိုးမဲ့မထင်မျက်နှာကတော့ဒေါသကြောင့်ရှုံမဲ့နေသည်။တဖျတ်ဖျတ်လွင့်နေသည့်နှင်းတမျှဖြူဖွေးသောဝတ်ရုံအနားခေါက်များထက်ပန်းခတ်ထိုးထားရာအလှပေါ်အလှဆင့်လျက်။မြင်ရသူအပေါင်းဆိုစကားများပျောက်ရှကုန်သလိုအသက်ရှုရန်ပင်မေ့ကုန်ကြ၏။ဒေါသကြောင့်ရှုံ့မဲ့နေသောအသွင်ကလူသားများ၏ပျက်စီးခြင်းကိုယူဆောင်လာသည့်ဒေါသပုန်ထနေသောနတ်ဘုရားတစ်ပါးအသွင်ပင်။

Cao Xinစကားကိုကြားချင်းချင်းပင် လူသတ်ဖို့Jingကတော့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။
နဂိုဟန်ပန်ကိုကကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသူသည်ဒေါသထွက်နေချိန်တွင်တော့ နိုင်းယှဥ်၍မရလောက်အောင်ပင်။အစကတည်းကပင်အိမ်ရှေ့စံနဲ့ပတ်သတ်ပြီးဒေါသထွက်နေကာမှအနှီအရူးများဆီမှရယ်ဖွယ်ရာစကားများကြားရပြန်ပြီ။LuCang၏အရူးညီအစ်ကိုများသည်ဘယ်တော့မှပင်မှတ်မည်မဟုတ်။အမြဲတမ်းပင်Lu Cangအားထွက်သွားအောင်သွေးဆောင်ကြသည်။Zhang Zi Tongကိစ္စရပ်ဖြစ်သောအခါကLu Cang၏တုံ့ပြန်မှုကိုသူမမြင်ထားခဲ့ဘူးဆိုလျှင်Lu Rong Rongကိစ္စရပ်တုန်းကထိုအရူးများကိုရှင်းထုတ်ပစ်လိုက်တာကြာပြီ။နောက်ဆုံးသောထိန်းချုပ်မှုမျှင်မျှင်လေးနဲ့စိတ်ကိုမနည်းထိန်းထားရသည်။မဟုတ်လျှင်ရိုက်နှက်ဆုံးမကာLuCangနဲ့ဝေးရာသို့ပို့ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

ဒေါသအမျက်ချောင်းချောင်းထနေသောဧကရာဇ်ကိုမြင်လိုက်ရသောသူအားလုံးမျက်နှာထက်သွေးမရှိကျတော့။Jing၏ရုတ်ချင်းပင်လူသတ်နိုင်သည့်အသွင်ကြောင့်အသံကျယ်သောCao Xinပင်စကားတစ်ခွန်းမှမဟရဲ။GeQingဆိုလျှင်တုန်ယင်နေတာကြောင့်မနည်းပင်ထိန်းရပ်နေရသည်။LuCangမှာတော့ကိုယ်လုံးမှာတုန်ယင်နေပေမဲ့လည်းညီအစ်ကိုတွေရှေ့ဖြစ်သောကြောင့်မျက်နှာထားကိုမနည်းတင်းထားရသည်။DingPengလည်းအပေါ်ယံမျက်နှာပြင်မပြောင်းလဲပေမဲ့ရင်တွင်းတွင်တော့ဘာတွေများဖြစ်ပျက်လာမလဲတွေးရင်းအသင့်အနေအထားဖြစ်နေသည်။

တစ်ယောက်ချင်းဆီကိုသေချာလိုက်ကြည့်ကာအံတင်းတင်းကြိတ်လျက်ဆောင်း၏လေအေးများထက်ပင်အေးစက်သောအသံနှင့်

"ငါထပ်မေးမယ်..ဘယ်သူကဘယ်သူ့ကိုထားသွားမှာလဲ"

သူ့ကိုကြည့်ကာမေးလာသောကျင်းစကားကြောင့်GeQing၏ယိုင်ကျမတတ်ဖြစ်နေသောခြေထောက်နှစ်ချောင်းအချင်းချင်းရိုက်ခတ်လာကြသည်။လိပ်ခွံထက်ပင်အရေထူနေပုံရတဲ့Cao Xinကတော့

"အစ်....အစ်ကို....ကြီးက သူ့ဖူး...ဖူးစာ..ဖက်မင်းသမီးကို...ရှာ...ရှာတွေ့သွားပြီ ..အခု..သူထားသွား..."

အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြစ်နေပေမဲ့လည်းCao Xinသတ္တိများစုစည်းကာပြောချလိုက်သည်။ရောက်ရှိလာသောကျင်းအကြည့်ကြောင့်တုန်ယီစွာပြောနေသောစကားများသည်တစ်ဝက်တစ်ပျက်နှင့်ရပ်တန့်ကုန်၏၊

"မင်းသမီး?"

"ဟုတ်...ဟုတ်တယ်..မင်းသမီး...အစ်ကိုကြီးကို.ချစ်....."

ဘယ်အချိန်မှာပါးစပ်ပိတ်ရမလဲမသိတဲ့ Cao Xinကတော့ရပ်ရန်ငြင်းဆန်နေလေရဲ့။
နဂိုတည်းကမတရားတောက်လောင်လျက်ရှိနေတဲ့မီးကိုCao Xinမှလောင်စာထည့်ပေးနေပြန်ပြီ။
ကျင်းဆီမှမီးတောက်များတထောင်းထောင်းထလာမည်ကိုLu Cangမြင်ရတော့မည်ထင်သည်။
Jingဒေါသမထိန်းနိုင်ပဲညီအစ်ကိုတွေကိုမသတ်ပစ်ခင်Lu Cangဝင်ထိန်းမှပင်ရတော့မည်။

Cao Xinကိုဆက်မပြောရန်တစ်ချက်စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး

"မဟုတ်ဘူး...အဲ့ဒါနားလည်မှုလွဲတာပါ"

နာမည်ဆိုးဖြင့်ကျော်ကြားသည့်ဧကရာဇ်၏ဒေါသများလျော့နည်းရန်အလို့ငှာLu Cangကပဲလက်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်ရသည်။

"တဲကိုအရင်ပြန်ရအောင်..ပြီးရင်အကုန်ရှင်းပြမယ်..ဟုတ်ပြီလား"

အစကတော့ဤအမိုက်အမဲများကိုဒီအတိုင်းလွှတ်လိုက်ရန်စိတ်ကူးမရှိပေမဲ့ LuCangမျက်နှာလေးကြောင့် စိတ်အတော်ပင်ပျော့သွားသည်။Lu Cangညီအစ်ကိုတွေရဲ့မိုက်မဲမှုသာဖြစ်၍Lu Cangကိုအပြစ်တင်လို့မရကြောင်းကျင်းနားလည်သည်။

တဲသို့ပြန်ရာတစ်လျှောက်သည်တိတ်ဆိတ်လွန်းလှ၍ခြေလှမ်းဆယ်လှမ်းပင်နှစ်ထောင်ချီကြာသည်ဟုထင်မိသည်။

Ding Pengကတော့Cao Xinနှင့်Ge Qingတို့နဲ့သာကျန်ခဲ့သည်။
တော်ဝင်စုံတွဲထွက်သွားပြီဖြစ်၍အရှေ့ကနှစ်ယောက်ကတော့ပုံမှန်တိုင်းစကားပြန်ပြောနိုင်သွားကြပြီဖြစ်သည်။Ding Pengကတော့သူ့သဘာဝအတိုင်းအဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေပြောနေသောစကားဝိုင်း၌ဝင်မပါလို၍ဘေး၌တိတ်ဆိတ်စွာသာရပ်နေသည်။Lu Cangဘဝကိုလွန်စွာပင်စိုးရိမ်ပူပန်ပေးနေကြသောLu Cangညီအစ်ကိုများ၏အခြင်းအရာသည်နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းသောအရာလား မိုက်မဲသောအရာလား၊Ding Pengမဆုံးဖြတ်နိုင်တော့၊

"မင်းသမီးကငါတို့အစ်ကိုကြီးကိုကြိုက်တော့ဘာဖြစ်လဲ..အစ်ကိုကြီးကယောက်ျားလည်းပီသတယ်..
စွမ်းဆောင်နိုင်စွမ်းလည်းရှိတယ်..
ဧကရာဇ်သာမရှိဘူးဆိုရင်မိန်းမတိုင်း ငါတို့အစ်ကိုကြီးကိုလုနေကြမှာသေချာတယ်"

"ကျွန်တော်လည်းထောက်ခံတယ် အစ်ကို၃..ကျွန်တော်တို့အစ်ကိုကြီးကအရမ်းယောကျ်ားပီသတယ်"

"Hangzhouကအပျော်မယ်ဆိုအမြဲတမ်းအစ်ကိုကြီးကိုပဲမေးနေတာ"

"ဟင်း"

မလိုအပ်သောအတွင်းကျကျစကားများပါလာ၍Ding Pengသက်ပြင်းကျယ်ကျယ်ချလိုက်သည်။
အမှန်ဆိုလျှင် Lu Cang အားသဘောကျနေသည့်သူသည် မင်းသမီးတစ်ပါးဖြစ်နေပါကပြဿနာကအဲ့လောက်ရှုပ်ထွေးမည်မဟုတ်။ဧကရာဇ်နှင့်အရာအားလုံးနီးပါးတန်းတူယှဥ်ပြိုင်နိုင်သောသူဖြစ်နေ၍သာအခြေအနေတွေဆိုးရွားနေခြင်းသာ။

"သခင်Lu ကိုစိတ်ဝင်စားသောသူသည် မထင်မှတ်ပဲသာမန်မင်းသမီးတစ်ပါးမဟုတ်ပါ..အဲ့ထက်ပိုရှုပ်ထွေးပါတယ်"

နှစ်တွေကြာလာတာတောင်မပြောင်းလဲသေးသည့် Lu Cangညီအစ်ကိုများနားလည်အောင်ရှင်းပြရတော့မည်၊
ရုံးတော်မှာတာဝန်ထမ်းဆောင်နေတာနှစ်အများကြီးရှိပြီဖြစ်တာတောင်ဓားမြဖြစ်စဥ်ကအကျင့်တွေမဖျောက်နိုင်သေး။

"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲတပ်မှူးDing Peng ..
သာမန်မင်းသမီးမဟုတ်ဘူးဆိုရင် သန်မာပြီးအရိုင်းဆန်တဲ့မင်းသမီးလား"

တစ်သက်တာတွင်မင်းသမီးတစ်ပါးမှမတွေ့ဖူးသောGe Qingအဖို့ဆိုလာသောမင်းသမီးအကြောင်းကိုစိတ်ဝင်စားလျက်ရှိသည်။သူ့သက်တမ်းတစ်လျှောက်မြူဆွယ်တတ်သောအပျော်မယ်များနှင့်သာကြုံခဲ့ဖူးသည်။
Ding Pengခေါင်းခါယမ်းကာ

"မဟုတ်ဘူး..အဲ့လိုမျိုးမဟုတ်ဘူး...မင်းသမီးကိုမဟုတ်တာပါ"

"အစ်ကိုကြီးကိုစိတ်ဝင်စားတဲ့သူရှိတယ်လို့သင်ကိုယ်တိုင်ပဲပြောတာမလား...
မင်းသမီးမဟုတ်ရင်ဘယ်သူလဲ"

ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်ကြောင်းကိုLu Cangဘေးတွင်ရှိနေသူသည်
ယောကျ်ားသားဖြစ်လျက်နှင့်မေ့နေကြဟန်တူသည်။

"ပြောရမယ်ဆိုရင်..."

စကားပင်မဆုံးလိုက်။အပြာရင့်ရောင်ဝတ်ရုံဝတ်ဆင်ထားသောသူအနားလျှောက်လာတာ
လှမ်းတွေ့လိုက်သည်။

"ပြောနေရင်းပင် ပေါ်လာပါပြီ...အဲ့ဒါ အစ်ကိုကြီးဆိုသူကိုသဘောကျနေတဲ့သူပါပဲ"

ရိုးရိုးလေးရှင်းပြရုံနှင့်နားလည်နိုင်မည်မဟုတ်သောပုစ္ဆာအားHuan Shu Chengပေါ်လာမှုကိုအသုံးချပြီးဖြေရှင်းလိုက်သည်။

Ding Pengကြည့်ရာသို့လှမ်းကြည့်လိုက်ရာတွင်အံ့သြသင့်မှုများနဲ့အတူပါးစပ်ပင်ပြန်မစိနိုင်တော့။
ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည်၊ချောမောပင်မဲ့လည်းမင်းသမီးတစ်ပါးတော့မဟုတ်။
အမူအရာပြောပုံဆိုပုံအရလည်းနန်းမျိုးနန်းနွယ်ဖြစ်သည်မှာသိသာလှသည်။

"တပ်မှူးDing Peng,သခင် Luကိုတွေ့မိသေးလား
တပ်သားတွေကတော့မနက်ပိုင်းတုန်းကတွေ့မိတယ်ပြောတယ်"

Ding Pengရောက်ရှိနေသောအခြေအနေကိုမသိသောအိမ်ရှေ့စံသည်ပြုံးဖြီးလျက်အမေးဆိုလာ၏။

"Mingdiတိုင်း၏အိမ်ရှေ့စံHuan Shu Chengပါ "

အဆင့်အတန်းမြင့်လှတဲ့အိမ်ရှေ့စံတစ်ပါးကငါတို့အစ်ကိုကြီးကိုသဘောကျနေတယ်?၊
ဘုရားသခင်...အစ်ကိုကြီးမှာဘယ်လိုဆွဲဆောင်မှုများရှိတာပါလိမ့်
ချောမောတဲ့အမျိုးသားတွေရဲ့မျက်လုံးထဲမှာအစ်ကိုကြီးကဆွဲဆောင်မှုရှိနေတာလား
အရင်တုန်းကအစ်ကိုကြီးဘယ်မိန်းကလေးကိုမှသဘောမကျဘူးဆိုတာဒါကြောင့်ကိုး
အစ်ကိုကြီးကဒီလိုအဆင့်အတန်းမြင့်မားလှတဲ့ယောကျ်ားသားတွေကိုဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့အစွမ်းနဲ့မွေးဖွားလာတာပဲ
ဒီလိုတိုင်းသာဆိုရင်တစ်သက်လုံးဧကရာဇ်Xuan Yuan Jingနဲ့ပဲနေသွားရတော့မယ်ထင်တယ်
အင်း...မသိတဲ့သူထက်စာရင်တော့လက်ရှိမကောင်းဆိုးဝါးနဲ့အတူနေတာပဲပိုကောင်းပါတယ်

Cao Xinနဲ့Ge Qingတို့၏တူညီသောအတွေးကတော့အစ်ကိုကြီးသည်မယုံကြည်နိုင်စရာပင်
အံ့သြသင့်ဖွယ်ကောင်းလှသည်ဟု။

•••••••••

မနေ့ကဖြစ်ရပ်ပြီးသည့်နောက်တင်းမာနေသောအခြေအနေသည်ယနေ့ထက်ပေါင်းလျက်နှစ်ယောက်ကြား၌လွင့်ပါးသွားခြင်းမရှိဘဲပို၍ပင်အသက်ရှူကျပ်မတတ်ပြင်းထန်လာသည်။Jingကတော့လက်အစုံကိုရင်ဘတ်ထက်၌တင်လျက်မျက်ခုံးအစုံကိုပင့်ပြီးLu Cang ကိုစူးစိုက်ကြည့်နေသည်။

ပြဿနာပေါင်းစုံတတ်နေတာဖြစ်ပေမဲ့လည်းသူ့ကိုကြည့်လာသောJing ကြောင့်Lu Cangပျော်ရွှင်နေမိ၏။
နက်မှောင်နေသောမျက်ဝန်းအစုံသည်ညီအစ်ကိုတွေဆီမှကြားခဲ့ရသောစကားအပေါ်Lu Cangထံမှဖြေရှင်းချက်ကောင်းကောင်းပေးရန်စေခိုင်းလျက်။စိတ်တိုနေသောကျင်းကိုမြင်ရသည်မှာLu Cangစိတ်အာရုံအားဂဏာမငြိမ်ဖြစ်စေသည်၊

မနေ့ကတစ်ညလုံးလျှစ်လျူရူခံခဲ့ရတာလည်းရူးမတတ်ပင်၊တစ်စုံတစ်ယောက်အားချော့ခြင်းသည်Lu Cangစွမ်းနိုင်သောအရာမဟုတ်သော်လည်းJingကိုအတတ်နိုင်ဆုံးတော့ရှင်းပြရတော့မည်။

"Cao Xinက...အထင်လွဲသွားတာ...Cao Xinပါးစပ်ကဦးနှောက်ထက်မြန်တာ မင်းလည်းသိတာပဲ..တကယ့်အခြေအနေကိုမသိပဲလျှောက်ပြောနေတာ"

အမှန်တကယ်မှာဘာလဲဆိုသည်အားJing အလုံးစုံခန့်မှန်းသိပြီးပြီဖြစ်သည်။Lu Cangသာတကယ်မင်းသမီးတစ်ပါးနှင့်ပတ်သတ်ခဲ့လျှင်လည်းပထမဆုံးသိရသူမှာကျင်းဖြစ်မည်။
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့်ဘယ်လိုပုံပြန်ဖြေရမလဲအကျပ်ရိုက်နေသော
Lu Cangပုံလေးမှာချစ်စဖွယ်ကောင်းလွန်းနေ၍ရယ်ချင်နေသောစိတ်အားမနည်းတင်းထားရင်း

"အဲ့ဒါဆိုတကယ့်အခြေအနေကဘာလဲ"

Lu Cangစိတ်ထဲတွင်တော့ပြဿနာများ၏အရင်းအမြစ်အိမ်ရှေ့စံ Huan Shu Chengကိုအကြိမ်ပေါင်းများစွာကျိန်ဆဲလျက်ရှိသည်။ကျင်းသည်ထိုအိမ်ရှေ့စံနှင့်စတွေ့သည့်အချိန်ကတည်းကတစ်ယောက်ယောက်မှသွေးထိုးလှုံဆော်တာခံထားသလိုဖြစ်နေခဲ့၏။အစကတော့LuCangအကြောင်းအရာရှာမတွေပဲJing၏ပုံမှန်ဖြစ်နေကျပိုင်ဆိုင်ခြင်းပြပြဿနာရပ်ဟုထင်ခဲ့သည်။Ding Peng ရှင်းပြမှသာအိမ်ရှေ့စံမှတမျိုးစိတ်ထားနေသည်ကိုသိတော့သည်။အားလုံးထဲမှာမှသူယုံကြည်ခဲ့သောသူသည်ဒီလိုခံစားချက်များရှိနေခဲ့သည်၊ကျင်းယခင်ကသတိပေးခဲ့သည်များကိုပြန်လည်ကြားယောင်လာ၏။

ဘာလို့အခြားယောကျ်ားတစ်ယောက်ကသူ့အပေါ်ခံစားချက်ရှိနေရတာလဲ၊ဘာကြောင့်များလဲ

Jingမှဦးဆောင်ခြင်းကိုခံလိုက်ပြီးကတည်းကCao Xinတစ်ခါပြောဖူးသလိုပင်ပို...ပိုပြီး လှ လာတာလား

အတွေးပင်ဖြစ်နေတာတောင် ဤစကားကိုတွေးရန်မဝံ့ရဲ။
အတွေးနဲ့ပင်မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲနေမှာအသေအချာကိုပူထူလာခြင်းအရLu Cangခံစားနေရသည်။

ဘာလို့များကံဆိုးစွာနဲ့အခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်စိတ်ဝင်စားတာခံရတာများလဲ၊
Jingနဲ့ယှဥ်မည်ဆိုလျှင်သူ့ရုပ်ရည်သည်မှေးမှိန်နေမည်ကိုLu Cangသိသည်။ဤသို့ဆို၍လည်းသူ၏ Jingကိုသဘောကျရမည်ဟုမဆို။

ကြည့်နေဆဲဖြစ်သောဧကရာဇ်၏လှပသောမျက်ဝန်းများကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။နားလည်မှုလွဲခြင်းအပေါ်သင့်တော်မည့်ဖြေရှင်းချက်ကိုရှာဖွေရင်းLu Cangမျက်မှောင်ကျုံ့သထက်ကျုံ့ဆင်းလာသည်။

"အမှန်က.....အမ်း......အမှန်က"

ဒုက္ခပဲ!!!!

ဒီလိုရှက်စဖွယ်ကိစ္စကိုပါးစပ်ကဘယ်လိုထုတ်ပြောနိုင်မှာလဲ၊
ဒါပေမဲ့လည်းJingကစောင့်ရတာစိတ်ရှည်တော့သည့်ပုံမပေါ်၊

LuCangမျက်နှာကြက်သွေးရောင်တမျှနီရဲလာသည်ကိုကြည့်ရင်းတွန့်ကွေးတတ်လာသောနှုတ်ခမ်းကိုထိန်းမထားနိုင်တော့။

တွန့်ကွေးလာသောနှုတ်ခမ်းထောင့်ကိုကြည့်ရင်းLu Cangမှာတော့Jingဒေါသများပေါက်ကွဲထွက်တော့မည်ဟုထင်ကာ

"အမှန်က ဘယ်သူကဘယ်သူ့ကိုထားသွားမယ်ဆိုတာနဲ့မဆိုင်ပါဘူး..တပ်မှူးDing Pengပြောတာကိုနားစွန်နားဖျားကြားပြီးသူ့ဘာသာသူကောက်ချက်ချလိုက်တာ"

"အဲ့ဒါမင်းပြောလို့သိပြီးပြီလေ...သူဘာများကြားမိလို့အဲ့လိုထင်သွားရတာလဲ"

"အဲ့...အဲ့ဒါ...က...အရေးမကြီး..ပါဘူး..
ဘာမှ...မ...မဟုတ်"

Lu Cangအကြည့်များနေရာအနှံ့ရောက်နေပေမဲ့ကျင်းဆီတော့မဟုတ်။လိမ်ပြောတိုင်းလည်းLu Cangသည်ဘယ်တော့မှအောင်မြင်ခြင်းမရှိ။အချိန်နောက်ပြန်ဆုတ်လို့သာရမယ်ဆိုရင်အိမ်ရှေ့စံHuan Shu Chengနဲ့လာလည်မည့်ကတိပြုခဲ့မည်မဟုတ်။လက်ချင်းသာမထိခဲ့လျှင်အခုလောက်ထိပြဿနာကြီးမည်မထင်။မဆင်မခြင်လုပ်ခဲ့သည့်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအားကျိန်ဆဲနေမိသည်။

"ဟမ်?"

ရန်လိုဟန်ကျဥ်းမြောင်းလာသောမျက်ဝန်းအစုံသည်Lu Cangကိုအကြောင်းစုံပြောရန်ခြိမ်းခြောက်လျက်။

"အဲ့ဒါက...'တပ်မှူးDingPengကပြောတယ်SirHuanငါ့ကိုချစ်နေတယ်ဆိုပြီး'
အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စမဟုတ်ဘူး'"

Lu Cangစကားမှာမြန်လွန်းလှ၍အမူးသမားတစ်ယောက်စကားပြောနေသလိုပင်။

Lu Cangဘာဆိုလိုချင်တာကိုသိပေမဲ့လည်းပင်ကိုယ်မူလစရိုက်ကိုမဖျက်နိုင်တဲ့Jingကတော့
ဒီတိုင်းလွှတ်မပေးလိုက်နိုင်။ပုံမှန်အတိုင်းLu Cangကိုချောင်သို့ပို့ပေဦးမည်။ထို့အပြင်သူသေချာပင်ကြားလိုက်သည်။
Lu Cangသည်အိမ်ရှေ့စံမှချစ်နေသည်ဆိုသောအသုံးအနှုန်းကိုသုံးဖြစ်အောင်သုံးလိုက်သေးသည်။

"သေချာပြောစမ်း..Cao Xinကိုအပြစ်ခံစေချင်နေတာလား"

"မဟုတ်ဘူး..အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး"

အထင်အမြင်လွှဲမှားမှုအပေါ်Cao Xinအပြစ်ပေးခံရတော့မလားတွေးမိတော့Lu Cangထိတ်လန့်သွားသည်။လက်ကိုအတင်းခါယမ်းပြီးအောင်နိုင်သူအရှေ့ခေါင်းငုံ့လိုက်ကာ

"ငါပြောချင်တာက...တပ်မှူးDing Pengကပြောတယ်..ဆရာHuanကငါ့ကိုစိတ်ဝင်စားနေတယ်တဲ့.
Cao Xinကတစ်ယောက်ယောက်ကစိတ်ဝင်စားတယ်လို့ပဲကြားပြီး မင်းသမီးလို့ထင်သွားတာ..မင်းထင်နေသလိုမဟုတ်ပါဘူး"

"ငါကဘာကိုထင်ရမှာလဲ"

ကျင်းမျက်ရိုးတစ်ဖက်တွန့်တတ်လာ၏။ချစ်တယ်အစားစိတ်ဝင်စားတယ်အားသုံးလိုက်သည်အတွက်Jing ဝမ်းမြောက်မိသွားသည်။အနေအထားတစ်ခုအထိတော့ကျင်းစိတ်ပြေသွားပြီဖြစ်၍LuCangစိတ်သက်သာရာရမိ၏။

"ပိုသာတဲ့သူရှိရင်မင်းကိုထားသွားမယ်လို့ထင်နေတာမလား"

"အဲ့တော့?"

စကားပြောသည့်လေသံမှာပျော့ပြောင်းသွားပြီဖြစ်ပေမဲ့မျက်နှာထားမှာတင်းမာနေဆဲဖြစ်သည်။

"Jing,ငါမင်းကိုဘယ်တော့မှထားမသွားဘူးဆိုတာသိတယ်မလား"

ကျင်းမျက်ဝန်းနက်များကိုသူပြောသည်မှာအမှန်သာဖြစ်ကြောင်းသိစေရန်ခိုင်မာသောအကြည့်နှင့်ကြည့်လိုက်သည်။စိတ်ရင်းကိုအသုံးချလျက်ကျင်းဒေါသများပြေလျော့သွားရန်Lu Cangအတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားနေသည်။

"ဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ....ငါ့ထက်သာတဲ့သူရှိရင်ထားသွားမယ်လို့မင်းပဲပြောတာမလား"

Lu Cangတွေးသလိုပင်အရင်တုန်းကပြောခဲ့ဖူးသောစကားကိုJingအတည်ယူထားလျက်ရှိသည်။

"ဧကရာဇ်ထက်သာတဲ့သူကိုဘယ်မှာများရှာတွေ့မှာတဲ့လဲ"

ရှက်ရွံ့မှုကိုချုပ်တည်းလျက်သူစိတ်ဆိုးတိုင်းပြောလေ့ရှိသောကျင်း၏ကလူကျီဆယ်စကားကိုပြန်အသုံးလိုက်သည်။

"အခုပဲပြောတာမဟုတ်ဘူးလား..Mingdiအိမ်ရှေ့စံကမင်းကိုသဘောကျနေတယ်..သူကကြင်နာတယ်.နူးညံ့တယ်.ရုပ်ရည်ကလည်းမင်းသဘောအကျပဲ.မင်းအိမ်မက်ထဲမှာပုံဖော်နေကျပြီးပြည့်စုံတဲ့သူလေ"

LuCangအားပျက်ရည်ပြုရန်ပြောရတာသာဖြစ်ပေမဲ့အခြားယောကျ်ားအားချီးမွမ်းရခြင်းအပေါ်ကျင်းရွံရှာမုန်းတီးလှသည်။

"ဘုရားသခင်..အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်အတွက်နဲ့မင်းကိုဘာလို့ထားသွားရမှာလဲ"

အတွေးနှင့်ပင်ကြက်သီးများထလာတာကြောင့်Lu Cangငြင်းဆိုမှုနှင့်အသံတစ်ထစ်မြင့်လာသည်။

"ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့ဒီလိုပတ်သတ်မှုမျိုးရှိတာဒီဘဝအတွက်တော့လုံလောက်နေပါပြီ"

ငါ့ဘဝမှာအခြားငကြောင်တစ်ကောင်တော့မလိုတော့ပါဘူး

ထိုစကားကိုတော့စိတ်တွင်း၌သာပြောနိုင်သည်၊ငကြောင်ဟုသုံးနှုန်းလျှင်Jingအလွန်ဒေါသထွက်မည်မှန်းသိသည်။

"အပြစ်ကြီးတွေကိုမြင်ဖို့လွယ်ပေမဲ့အပြစ်သေးတွေကိုပြင်ဖို့ခက်တယ်"

Jingဘာကိုဆိုလိုမှန်းနားလည်အောင်Lu Cangမနည်းတွေးယူလိုက်ရသည်

"မင်းဆိုလိုချင်တာ ငါကအပြင်ပန်းကိုကြည့်ပြီးအယုံလွယ်နေတယ်လို့လား"

ကျင်းပြောသည်ကလည်းရမ်းသန်းပြောခြင်းမဟုတ်၊အတိတ်တွင်အပြင်ပန်းကိုကြည့်ပြီးပေါ့ပေါ့လေးသာဆုံးဖြတ်ခဲ့သောLuCangအဖြစ်အပျက်တွေကအများသား။လူတစ်ယောက်အပေါ်သုံးသပ်နိုင်စွမ်းLuCangမှာလိုအပ်လှသည်။

စိတ်ထဲမှဖြစ်ခြင်းမှန်သမျှကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းထုတ်ပြောတတ်သောဓားမြတွေသည်ဆိုလိုချင်သောအရာကိုတိုက်ရိုက်မပြောပဲဇာချဲ့ကာစကားလုံးအလှတွေသုံးတတ်သောပညာရှိတွေနဲ့တော့ကွာခြား၏၊ထိုသို့နောက်ခံမျိုးမှကြီးပြင်းလာခဲ့သူLuCangအဖို့နန်းတွင်း၌နေရသောဘဝ၌အကျွမ်းမဝင်လှ။အတိုချုုံးဆိုရလျှင်ရိုးသားပွင့်လင်းသူများနှင့်သာဆက်ဆံခဲ့သောLuCangသည်အပြင်ပန်းကိုသာကြည့်ကာယုံလွယ်တာကတော့အံ့သြစရာမဟုတ်တော့၊ချီးမွမ်းစကားများပြောလာလျှင်တော့မဆိုထားနှင့်။

"ငါအစကပြောတုန်းကမင်းမယုံခဲ့ပါဘူး..Ding Pengပြောတော့တစ်ခါတည်းနဲ့ယုံတယ်
အတိုချုံးပြောရရင်မင်းငါ့အပေါ်မှာယုံကြည်မှုမရှိဘူးမလား"

အပြစ်အားဝန်ခံနေပြီဖြစ်သောLuCangကိုအခွင့်ကောင်းယူကာနောက်ဆုံးသောခုခံခြင်းကိုချိုးဖြတ်ရန်ကျင်းကြံရွယ်လိုက်သည်

"ငါတောင်းပန်ပါတယ်..မယုံကြည်တာမဟုတ်ပါဘူး..မင်းအရင်လိုပဲပေါက်ကရတွေလုပ်နေတယ်လို့..ငါ ထင်"

"ပေါက်ကရတွေ?"

မျက်နှာထားမှာတင်းမာနေပေမဲ့လည်းစိတ်ထဲတွင်တော့စကားတစ်ခွန်းပြောတိုင်းပြောင်းလဲနေသည့်LuCangမျက်နှာလေးကိုကြည့်မဝနိုင်။ပျာယာခတ်နေသောအမူအရာနှင့်LuCangကိုမမြင်ရသည်မှာအတော်ပင်ကြာခဲ့ပြီ။ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်သည့်LuCangကိုသဘောကျပေမဲ့လည်းတစ်ခါတစ်လေတော့အမိန့်ဖီဆန်တတ်ပြီးပွင့်လင်းတဲ့ဓားမြခေါင်းဆောင်လေးကိုလွမ်းလှသည်။

ကိုယ့်စကားနဲ့ဒုက္ခရောက်နေသောLuCangကတော့Jingသင်ပေးနေကျစကားတစ်ခွန်းသာခေါင်းထဲပေါ်လာပြီး

"Jing,ဘဝဆိုတာမတည်မြဲလှပါဘူး..အသက်ရှူအပိုင်းအခြားမျှသာပမာဏရှိတယ်..
အသက်ရှူရပ်သွားရင်ဘဝလည်းပြီးဆုံးသွားတယ်..ဒါမလို့ရှိတဲ့အချိန်လေးကိုမြတ်နိုးတန်ဖိုးထားရမယ်"

"အဲ့ဒီစာသားကငါနဲ့ဘာဆိုင်လဲ"

"အဲ့ဒါကြောင့်အရေးမပါတဲ့အရာတွေကိုရေးကြီးခွင်ကျယ်မလုပ်ပဲနေရအောင်
ငါကတိပေးတယ်..မင်းပြောသလိုပဲဆရာHuanနဲ့ဝေးဝေးမှာနေမယ်...ဟုတ်ပြီလား"

LuCangစကားအပေါ်ကျင်းမတတ်နိုင်ပဲရယ်သံခပ်တိုးတိုးထွက်ပေါ်လာသည်။Lu Cang ကောင်းမွန်စွာပညာမသင်ကြားခဲ့ရသည်ကိုJingစိတ်ထဲထားခဲ့သည်မဟုတ်။Jingကိုယ်တိုင်လည်း Lu Cangနဲ့စကားပြောလျှင်ထိုသို့ပညာရှိစကားများသုံးလှသည်မဟုတ်။အရင်ကပြောပြခဲ့ဖူးသောစာပိုဒ်အားအမှတ်ထားသောLu Cang အပြုအမူကြောင့်ဒေါသစိတ်များပို၍ပြေလျော့လာသလိုပင်ရှိသွားသည်။

အခြေအနေအလုံးစုံသဘောပေါက်သွားသောLu Cangသည်အိမ်ရှေ့စံနားကပ်တော့မည်မဟုတ်ကိုJingယုံကြည်သည်။
Jingဒေါသကိုမီးစာထည့်ပေးသောအလုပ်မျိုးသိရက်နှင့်Lu Cangဘယ်တော့မှလုပ်မည်မဟုတ်။

Lu Cangကိုယ်လုံးလေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာတစ်ပြိုင်ထဲမှာပဲနားဖျားလေးကိုခပ်ဖွဖွကိုက်ရင်း

"ဟုတ်ပြီ...ငါ့အတွက်သီးသန့်ရေးထားတဲ့ကဗျာကိုဖတ်ပြရင်ခွင့်လွှတ်မယ်"

ဒါတော့ထပ်မဖတ်ပါရစေနဲ့

နှလုံးသား၏အမှန်တရားများကိုထည့်သွင်းရေးဖွဲ့ထားသောကဗျာဖြစ်၍ရေးခဲ့မိသည်ကို
နောင်တမရမိပေမဲ့လည်းJing တွေ့ရှိသွားသည့်နေ့မှစကာကျိန်ဆဲခြင်းသာတတ်နိုင်တော့သည်။

•••••••••••••

နောက်နေ့တွင်Fuတိုင်းပြည်မှပြန်စာရောက်ရှိလာသည်။ဘုရင်သည်ဥာဏ်ရှိလှစွာပင်အညံ့ခံကြောင်းပြန်စာပို့ခဲ့သည်။သို့သော်ငြားလည်းမိဖုရားအားကွပ်မြတ်ပေးရမည့်အမိန့်ကိုညှိနှုင်းပေးရန်ရဲတင်းစွာတောင်းဆိုလာခဲ့သည်။

ယခင်အချိန်ကMingdiနဲ့Fuသည်မဟာမိတ်တိုင်းပြည်များဖြစ်ကြသည်။Fuတိုင်းပြည်မှဘုရင်မနှင့်Mingdiမှမိန်းမပျိုYuတို့သည်လည်းXiangတိုင်းပြည်မှမင်းသမီးများဖြစ်ကြသည်။ယခုတွင်Mingdiသည်Datongနှင့်ပူးပေါင်းခဲ့သည့်အတွက်ယခင်ကသဘောတူညီမှုများသည်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီ။Mingdiမှသူလျှိုပြောပြချက်အရမိန်းမပျိုYu သည်သေကြောင်းကြံစည်သွားသည်ဟုသာ။

Fuတိုင်းပြည်နှင့်မဟာမိတ်ဖွဲ့စဥ်ကShuChengသဘောတွေ့ခဲ့သည်မဟုတ်။နှစ်ဦးနှစ်ဖက်သဘောတူညီချက်များမှာလည်းFuတိုင်းပြည်အကျိုးသာရှိသည်။နိုင်ငံငယ်များကိုFuတိုင်းပြည်ကျူးကျော်သိမ်းပိုက်တိုင်းMingdiတပ်များကိုအသုံးပြုခဲ့သည်။စစ်ရေးစစ်ရာများ၌အတွင်းကျကျပါဝင်တတ်သူShu Chengအဖို့Fuဘုရင်သည်ဘယ်လိုလူမျိုးဖြစ်ကြောင်းကိုကောင်းကောင်းနားလည်၏။

ကောင်းမွန်သောမြေ၌တည်ထောင်ထားသောတိုင်းပြည်ဖြစ်ပေမဲ့Fuဘုရင်သည်နိုင်ငံသားများအလိုကိုမဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့။နိုင်ငံပေါင်းများစွာကိုသိမ်းပိုက်အောင်နိုင်ထားသောဘုရင်တစ်ပါးဟူသည့်အမည်နာမကိုသာဂုဏ်ယူသူဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်လည်းစစ်ရေးစရိတ်ကောက်ခံမှုများပြားလွန်းတာကြောင့်Fuတိုင်းသူပြည်သားများသည်အေးချမ်းစွာနေရခြင်းမရှိ။ထို့အပြင်ဘုရင်သည်သိမ်းပိုက်လိုက်သောနိုင်ငံမှလူအများ၏လူနေမှုဘဝကိုလည်းအလေးထားတတ်သူမဟုတ်။ငြိမ်းချမ်းသာယာစွာရှိနေသောနိုင်ငံငယ်များကိုကျူးကျော်ကာရသမျှအကုန်လုယူပြီးနောက်ပျက်စီးသွားတဲ့အတိုင်းချန်ထားခဲ့ကြသည်။လူအများသည်စားရမဲ့သောက်ရမဲ့ဘဝနှင့်ဆိုးရွားလှသောကံတရားကိုသာနာကျည်းရင်းကျန်ခဲ့ရ၏။

ဤရူထောင့်ကကြည့်လျှင်Datongသည်လွန်စွာလေးစားဖွယ်ကောင်း၏။Datongကိုယ်၌လည်းနိုင်ငံအတော်များများကိုကျူးကျော်သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်သောနည်းလမ်းဖြင့်သာကျူးကျော်စစ်ကိုစတင်ခဲ့ပြီးနိုင်ငံသားများပိုမိုကောင်းမွန်သောဘဝရရှိရန်Datongဥပဒေကိုလက်ခံမည့်သင့်တော်သောဘုရင်ကိုရွေးချယ်ပေး၏။

Fuဘုရင်လုပ်ခဲ့သည်များကိုShu Chengလွန်စွာရွံရှာမိ၏။စက်ဆုပ်ဖွယ်ဘုရင်နှင့်မဟာမိတ်ဖွဲ့ဖို့ရာShu Chengငြင်းဆိုရသည့်အကြောင်းပြချက်ကောင်းကောင်းရှိသည်။ဖခမည်းတော်သည်အသုံးမကျသောဘုရင်ဖြစ်စေကာမှုFuဘုရင်ထက်သာသည့်အုပ်ချုပ်သူတစ်ဦးဖြစ်၏။Shu Chengငြင်းဆိုနေသည့်တိုင်အောင်ကိုယ်လုပ်တော်စိတ်တိုင်းကျဖို့ရာအလိုကျလိုက်လျောပေးခဲ့တာများသာရှိသည်။ဖခမည်းတော်ကဲ့သို့သူဘယ်တော့မှဖြစ်မည်မဟုတ်ကြောင်းShu Chengသိသည်။ကိုယ်လုပ်တော်များသဘောကျဖို့ရာလိုက်လျောရင်းတိုင်းပြည်အထိခိုက်ခံမည်မဟုတ်။ဒါ့အပြင်သခင်Lu၏မှန်ကန်သောစိတ်ထားကိုသိတာမလို့ဘေးမှာသာရှိနေမည်ဆိုလျှင်အခြားစိုးရိမ်စရာရှိတော့မည်မထင်။နွေးထွေးလာသောနှလုံးသားနှင့်အတူShu Chengကွယ်ဝှက်ပြုံးမိ၏။

Fuဘုရင်သည်ဘုရင်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါလျက်နှင့်မိစွမ်းရည်ကိုလူအများမြင်အောင်ပြသည့်နေရာ၌နည်းလမ်းမှားသွားခဲ့သည်။ယခုဆိုလျှင်တော့နိုင်ငံအများကြား၌သူ၏အပြစ်ကျုးလွန်မှုများနှင့်သာကျော်ကြား၏။အခုအချိန်မှာလည်းDatong၏တောင်းဆိုချက်ကိုလက်ခံပြီးအရှေ့ဘက်ခြမ်းဒေသ၌အင်အားအကြီးဆုံးနေရာအားအရယူလိုပုံရသည်။

"အရှင်မင်းကြီး..Fu တိုင်းပြည်ရဲ့တောင်းဆိုမှုကိုလက်ခံဖို့မလိုအပ်ဟုထင်ပါသည်"

သူ၏အကြံပေးချက်အားJingလက်ခံမည်မဟုတ်သည်အားသိပေမဲ့လည်းShu Chengမျိုမသိပ်ထားနိုင်။

"ခံစားချက်တွေကိုရှေ့တန်းမတင်ပါနဲ့အိမ်ရှေ့စံ"

ရင်ဆိုင်နေရသူမှာဖခည်းတော်မဟုတ်ဘဲDatongဧကရာဇ်ဖြစ်ကြောင်းအမှတ်ရသွားပြီး

"မသင့်လျှော်သောအပြုအမူအားခွင့်လွှတ်ပေးပါ..အတိတ်မှာမကောင်းမှုတွေလုပ်ခဲ့သူဟာ
ကောင်းမွန်လာသည်မှာခဲယဥ်းလွန်းလှပါသည်...Fuဘုရင်ကလည်းထိုထဲမှလူပါ..နဂိုအခံစိတ်ကို
ကောင်းကောင်းသိ၍ကွယ်ဝှက်ထားသည်များရှိလေမလားစိုးရွံ့မိပါတယ်"

"Mu Yue,မင်းအနေနဲ့ကော"

"လျှောက်တင်ပါတယ် အရှင်မင်းကြီး.
ကျွန်တော်မျိုးလည်းအိမ်ရှေ့စံHuanပြောတာကိုထောက်ခံပါတယ်..တစ်ခုခုကတော့မှားနေပါတယ်"

ကျင်းမျက်ဝန်းများသည်တောက်ပနေပြီးမျက်နှာထက်စဥ်းလဲသောအပြုံးတစ်ခုကမသိမသာဖြစ်တည်နေ၏။သက်တမ်းတစ်လျှောက်ကျင်းနှင့်တွဲဖက်အဖြစ်ရှိနေခဲ့သောMu Yueသည်ကျင်းဘာကိုကြံစည်ရန်ပြင်နေကြောင်းနားလည်လိုက်သည်။

လွန်စွာမှသတ္တိကောင်းလှသောFuဘုရင်သည်ဘုရင်မအားFuတိုင်းပြည်၏မဟာမိတ်အဖြစ်နှင့်Datongဧကရာဇ်ကိုယ်တိုင်လာရောက်မှသာကွပ်မြတ်မည်ဖြစ်ကြောင်းစာပို့ခဲ့သည်။

"သံသယများလေလေ ယုံကြည်ချက်ကင်းမဲ့လာလေလေပဲ..Fuဘုရင်အရိုင်းအစိုင်းကောင်ကို
ငါကိုယ်တိုင်ကြည့်ချင်သေး..ငါ့အမိန့်ကိုညှိနှိုင်းချက်ထုတ်ပြီးဒင်းကငြင်းဆန်ရဲသေးတယ်"

မိုက်မဲသောတောင်းဆိုချက်ကိုသရော်ရင်းကျင်းကစိန်ခေါ်မှုကိုလက်ခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေသည်။

"Jing,ဒီတစ်ခါတော့အနောက်မှနေတာအကောင်းဆုံးပဲ"

တစ်ချိန်လုံးငြိမ်နေသည့်LuCangအခုအချိန်တွင်ပူပန်မှုများကိုမထိန်းထားနိုင်တော့။ဘာမှအတွေ့အကြုံမရှိသောသူပင်လျှင်ဤသည်မှာထောင်ချောက်ဖြစ်ကြောင်းအထင်အရှားသိ၏။

"အရင်တစ်ခါဖြစ်စဥ်တုန်းကလည်း သူတို့ဦးတည်ချက်ကမင်းဆိုတာအသိသာဆုံးပဲ..
ဒီတစ်ခါတော့ စစ်သူကြီးMu Yue နဲ့ Sir Huanပဲကိုင်တွယ်ပါစေ"

တဲအတွင်း၌လူငါးယောက်သာရှိနေပြီးဧကရာဇ်အားနာမည်ရင်းတပ်ခေါ်သည်မှာMu Yue နဲ့Ding Pengအဖို့ကြားနေကြဖြစ်သည်။ShuChengအဖို့တစ်ခါကြားဖူးခဲ့သည်ဖြစ်ပေမဲ့လည်းLuCangသတိမမူပဲပြမိသောနှစ်ကိုယ်ကြားရင်းနှီးမှုအပေါ်အံ့သြသွားသည့်အမူအရာကိုမနည်းထိန်းနေရသည်။

Lu Cangဆီမကြည့်ခင်Shu Cheng ဆီသို့အောင်နိုင်သူအကြည့်ဖြင့်တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သေးသည်။

"ဘာလဲ ငါကအဲ့လိုထောင်ချောက်လေးကိုမမြင်နိုင်ဘူးထင်နေတာလား"

ကျောက်သွားအသွင်မျက်နှာပြင်ထက်သရော်အပြုံးကဖြစ်တည်လာသည်။မဲ့ပြုံးပြုံးနေတာကိုပင်လှပလွန်းနေပေမဲ့လည်းအလှမှာနစ်မျောဖို့ရန်LuCangအချိန်မရ။ရင်မှာစိုးရိမ်ကြောင့်ကြမှုဝေဒနာကသာကြီးစိုးလျက်ရှိသည်။အခြားသူများသတိထားမိသွားလေမလားလဲLuCangအာရုံမထားနိုင်တော့။ကျင်း၏လုံခြုံမှုကသာအရေးကြီးနေသည်။

"ပြီးတော့မင်းက Datongရဲ့အရေးကြီးဆုံးသောသူ..ဂရုမစိုက်ပဲရန်သူထောင်ချောက်ထဲမပို့ပေးနိုင်ဘူး"

ထို့နောက်Mu Yueနဲ့ Ding Pengအားအကူအညီတောင်းသောမျက်ဝန်းများဖြင့်Lu Cangကြည့်လိုက်သည်။Jingရဲ့စိတ်ကိုသိနှင့်သူအဖို့တော့ဘယ်လိုမှတားရမည်မဟုတ်ကိုကြိုသိနေသည်။ကျင်း၏ကြောက်ရွံ့ခြင်းကင်း၍ပျော်ပါးတတ်သောဖက်ခြမ်းကိုMu Yueအသိဆုံးဖြစ်သည်။ခြင်္သေ့လှောင်အိမ်အတွင်းမဝင်ရန်တားမြစ်လာလျှင်ပျော်ရွှင်စွာနှင့်လှောင်အိမ်တွင်ခြေလှမ်းပါလိမ့်မည်။အန္တရာယ်များလေလေပျော်စရာကောင်းလေလေဟုသဘောထားသူဖြစ်သည်။

"ငါ့အတွက်ဘယ်လိုပျော်စရာတွေစီစဥ်ထားမလဲသိချင်စမ်းတယ်..အဲ့ဒီဘုရင်ဒီလောက်တောင်စီစဥ်ထားတာကိုငါကမသွားလို့ရမလား"

Mu Yue နဲ့ Ding Pengတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အကူအညီမဲ့စွာကြည့်လိုက်ကြပြီး
Lu Cang ကိုလက်လျော့ဖို့ရန်သာအချက်ပြလိုက်သည်။Jing ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုလျှင် ဘယ်တော့မှပြင်မည်မဟုတ်သလိုဘယ်သူမှတားနိုင်မည်မဟုတ်။

"မိဖုရား ကွပ်မြတ်ခံရဖို့ကအရှင်မင်းကြီးအသက်အန္တရာယ်ကျရောက်ခံရဖို့တန်ပါရဲ့လား"

ဒီတစ်ချိန်မှာတော့Jing ဆုံးဖြတ်ချက်ကို Shu Chengနားမလည်နိုင်။
Datongဧကရာဇ်နှင့်အတွေးအခေါ်ခြင်းဆင်တူတာကြောင့်ဧကရာဇ်စိတ်ထဲရှိနေသည်များကိုသူအသေးစိတ်ကအစခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့သည်။သို့သော်ငြားလည်းသူသာဆိုလျှင်ဤသို့အန္တရာယ်တွင်းပြေးဝင်မည်မဟုတ်။ပျော်စရာကစားပွဲသတ်သတ်မျှသာလို့လည်းစဥ်းစားမည်မဟုတ်၊

"ပြန်စဥ်းစားပါဦး အရှင်မင်းကြီး..သခင်Luပြောသလိုပဲကျွန်တော်မျိုးနဲ့စစ်သူကြီးMu ဒီအမှူကိုကိုင်တွယ်ပါ့မယ်..Fuဘုရင်ကငြင်းဆန်ခဲ့မယ်ဆိုရင်အင်အားသုံးပြီးတိုင်းပြည်ကို
သိမ်းလိုက်လို့ရပါတယ်"

"အိမ်ရှေ့စံHuanစိုးရိမ်တာကိုအကျွန်ုပ်နားလည်ပါတယ်..ကိုယ်ကိုယ်ကိုယုံကြည်တာကောင်းပေမဲ့လည်းကိုယ်မြင်တာကိုပဲတစ်ဖက်စောင်းမြင်နေလို့မရဘူး"

"Jing.. ငါလည်း"

Jing ဆီမှအကြည့်စူးကြောင့်Lu Cangစကားပင်ဆုံးအောင်မပြောလိုက်နိုင်။

"Lu Cang, ငါပြောထားတယ်မလား..ရောင့်ရဲမှုရှိပါ...အခွင့်အရေးကအလွယ်တကူမရဘူးနော်"

ကျင်းသည်တကယ့်ကိုလူ့အသွေးအသားနှင့်နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ဖြစ်၏၊ပြဿနာတောင်သူ့အားတွေ့လျှင်ရှောင်ဖယ်သွားနိုင်သည်၊Lu Cangစကားမဆိုတော့ပဲစိတ်မချမ်းမြေ့စွာနှင့်ကြည့်နေ၏။

"Mu Yue,ရဲမက်တွေပြင်ထားလိုက်တော့..မနက်ဖြန်Fu တိုင်းပြည်ကိုချီတတ်မယ်
အာ..အိမ်ရှေ့စံ Huanတို့တိုင်းပြည်ရဲ့စစ်သူကြီးလည်းFuတိုင်းပြည်မှာရှိနေမယ်ထင်တယ်
အိမ်ရှေ့စံလက်ထဲပဲလွှဲထားလိုက်ပါမယ်"

"ကျေးဇူးကြီးမားလှပါတယ်..အရှင်မင်းကြီး"

ShuChengသည်ကျင်းအားစစ်သူကြီးYanသစ္စာဖောက်သွားသည်ဆိုသောအကြောင်းနှင့်မဖမ်းမိလိုက်ခင်လွတ်မြောက်သွားကြောင်းလျှောက်တင်ထားခဲ့၏။

Mingdiတိုင်းပြည်မှသစ္စာဖောက်ကိုMingdiအိမ်ရှေ့စံကိုယ်တိုင်အားကိုယ်တွယ်စေလိုက်သည်။ဤအရှုပ်အထွေးတွေနှင့်ပတ်သတ်၍လည်းကျင်းခံစားချက်သိပ်မကောင်းလှတာကြောင့်ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျပါဝင်ပတ်သတ်လိုစိတ်မရှိ။

စိတ်ထဲတစ်ခုခုရှိနေသည့်ပုံနှင့်မျက်မှောင်ကျုံ့ရင်းMu Yueကိုအနားတိုးစေလိုက်သည်။ကျင်းဆိုလိုက်သောစကားကြောင့်Mu Yueလည်းပဲမျက်မှောင်ကျုံ့တတ်လာသည်။

"ငါမှာထားတာတွေမမေ့စေနဲ့"

"Mu Yueအမိန့်နာခံပါ့မယ်..အရှင်မင်းကြီး"

သံသယအရိပ်အယောင်သည်MuYueပြန်ဖြေစကား၌လိုက်ပါလာ၏။သို့ပေမဲ့လည်းသံသယအားဘေးချိတ်ကာကျင်းဆိုသည့်အမိန့်ကိုလုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်ကြောင်းMu Yueနားလည်သည်။

ရဲမက်များစထွက်ခွာခြင်းနဲ့အတူCao Xinနဲ့ Ge Qingသည်လည်းLu Cang ကိုနှုတ်ဆက်ကာနေရပ်ပြန်ပြီဖြစ်သည်။ဒီကိစ္စရပ်များပြီးသည်နှင့်ဟန်ကျိုးလာခဲ့ပါဦးမည်လို့Lu Cangကတိပေးလိုက်သေးသည်၊ညီအစ်ကိုတွေကိုလည်းလွမ်းလှသည်။Fuတိုင်းပြည်သည်နောက်ဆုံးသိမ်းပိုက်ရမည့်တိုင်းပြည်ဖြစ်၍စစ်ထွက်ခြင်းလည်းမကြာခင်ပြီးဆုံးတော့မည်ထင်သည်။အရှေ့ဘက်ဒေသတွင်အင်အားအကြီးဆုံးဖြစ်သောMingdiနှင့်မဟာမိတ်ဖွဲ့လိုက်ကတည်းကနိုင်ငံငယ်များသည်လက်နက်ချလက်အောက်ခံဝင်လာကြသည်။

Datongမြို့တော်အတွင်းကြုံဆုံခဲ့သောနွေဦးသည်သတိတောင်မထားမိလိုက်။မွန်းကျပ်စေသောနွေကာလကုန်လွန်၍ဆောင်းဦးသို့ပင်ရောက်ရှိလာပြီဖြစ်သည်၊ဆောင်းဦးရာသီသည်နှစ်တစ်နှစ်တွင်Lu Cangအနှစ်သက်ဆုံးရာသီဖြစ်၏။ဆောင်းကာလနှင့်နွေကာလကဲ့သို့ပြင်းထန်လှခြင်းမရှိပဲသင့်တင့်မျှတမှုရှိသည်၊ဂျင်ကိုပင်၏အရွက်များသည်ရွှေအိုရောင်ပြောင်းသွားပြီးကြွေကျချိန်တွင်ပို၍ပင်လှသည်။
ထိုအကြောင်းအရာများအပြင်ကျင်း သူ၏ခံစားချက်များကိုLu Cangအပေါ်ဖွင့်ဟလာခဲ့သည်မှာလည်းဆောင်းဦးရာသီမှာပင်ဖြစ်၏။

အခုအချိန်မှာတော့အနှစ်သက်ဆုံးသောဆောင်းဦးမြင်ကွင်းပြယုဂ် များကပင် Lu Cangစိတ်ကို
တည်ငြိမ်အောင်မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့။

"ဘာတွေများလဲ..အခုထိလက်မခံနိုင်သေးဘူးလား"

မျက်မှောင်ကျုုံ့လျက်တိတ်ဆိတ်နေသောLu Cangအသွင်ကြောင့်Jingတိုးညှင်းစွာ
မေးလိုက်သည်၊

"ပြောရမှာပါပဲ"

"မင်းနောက်မှာနေဖို့ ငါပြောခဲ့တဲ့အချိန်ကိုမှတ်မိလား"

Lu Cang ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်

"ငါအဲ့တုန်းကဘယ်လိုခံစားခဲ့ရလဲမင်းအခုနားလည်ပြီမလား"

ခေါင်းငြိမ်ပေမဲ့လည်းပြန်လည်ခွန်းတုန့်ပြန်ရန်ကြံလိုက်စဥ်

"စိတ်ချလက်ချနေ..ဘာမှဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး.မင်းကိုယ်မင်းပဲပိုပြီးဂရုစိုက်"

Fuတိုင်းပြည်သွားရာလမ်းသည်ရင်းနှီးသယောင်ရှိလှသည်။အိမ်ရှေ့စံနဲ့အတူပြန်ပေးဆွဲခံရသောနေရာသည်Fuတိုင်းပြည်ထဲသို့ဖြစ်ဟန်တူသည်။ငြိမ်သက်အေးချမ်းနေသောရွှေအိုရောင်သစ်တောအုပ်ကိုကြည့်ရင်းLuCangရင်တွင်းစိုးရိမ်ပူပန်မှုများနှင့်မငြိမ်းချမ်းလှ။မကောင်းတာဖြစ်လာတော့မည်ထင်နေသောစိတ်ကိုအလွယ်တကူပယ်ဖျောက်၍မရ။

ရုတ်တရက်ပင်လေချွန်သံနှင့်အတူတောအုပ်အတွင်းမှမရေမတွက်နိုင်သောစစ်သည်များလက်နက်ကိုယ်စီနှင့်ပြေးထွက်လာကြသည်။Fuတိုင်းပြည်မှကြိုဆိုသည့်အနေနှင့်ပျော်စရာအများအပြားစီစဥ်ထားဟန်တူသည်။

ကျင်းကတော့ထုံးစံအတိုင်းလူသတ်မှုကျူးလွန်လိုသောအသွင်ဖြင့်သူ့ဆီရောက်ရှိလာသူများကိုတုံ့ပြန်လျက်ရှိသည်။ကျန်သူများလည်းရင်ဆိုင်တွေ့ရသောအကျပ်အတည်းပြဿနာကြောင့်တိုက်ပွဲဝင်ရန်အသင့်ဖြစ်နေကြသည်။

မျှော်လင့်ထားသလိုပင်ရန်သူများကိုဦးဆောင်လာသူသည်Mingdiစစ်သူကြီးဖြစ်၏။မြင်ကွင်းရှေ့ပေါ်ထွက်လာသည်နှင့်အချိန်မဖြုန်းပဲShu Cheng ကတော့ထိုသူထံဦးတည်သွားပြီဖြစ်သည်။အသေပဲဖြစ်ဖြစ်အရှင်ပဲဖြစ်ဖြစ်တိုင်းပြည်သစ္စာဖောက်ကိုဖမ်းရမည်။

တိုက်ခိုက်ရေးတွင်အိမ်ရှေ့စံမှာအဆင့်မြင့်မားလှသူဖြစ်သည့်အလျှောက်စစ်သူကြီးYanလက်နက်ချလာရန်အချိန်များများပင်မပေးလိုက်ရ။လက်ထဲမှဓားလွတ်ကျသွားပြီးနောက်ခေါင်းအထက်ဓားမိုးထားသောအိမ်ရှေ့စံကိုအကူအညီမဲ့စွာကြည့်မေခြင်းသာတတ်နိုင်တော့သည်။မိန်းမပျိုYuဆိုခဲ့သလိုပဲအိမ်ရှေ့စံသာအသက်ရှင်နေမည်ဆိုလျှင်သူတို့လည်းလွတ်လမ်းရှာတွေ့မည်မဟုတ်။

အကုန်လုံး၏မျက်ဝန်းများသည်စစ်သူကြီးYanထံသို့ရောက်ရှိနေကြ၍နောက်လာမည့်အန္တရာယ်ကိုကြိုတင်မမှန်းဆမိကြ။

သစ်ကိုင်းများကြား၌Yi Xiang၏အချက်ပေးမှုကိုစောင့်နေကြသောအဆိပ်လူးမြှားကိုယ်စီနှင့်မြှားပစ်သမားမရေမတွက်နိုင်အောင်ပင်ရှိနေ၏။အကုန်လုံး၏ဦးတည်ရာသည်ဧကရာဇ်ကျင်းဇုန်တစ်ဦးတည်းဆီသို့သာ။

လေချွန်သံတစ်သံနောက်ထပ်ထွက်ပေါ်လာ၏၊

ထိုအချက်ပေးမှုကိုစစ်သူကြီးကျရှုံးသွားပြီဖြစ်၍တပ်ဆုတ်ရန်အချက်ပေးသည်ဟုသာထင်ခဲ့ကြပေမဲ့မြှားတံများသည်ကောင်းကင်မည်းမှောင်လုမတတ်ဖုံး၍ကျဆင်းလာကြသည်။ရန်သူများနှင့်တိုက်ခိုက်နေဆဲဖြစ်သောDatongစစ်သည်များလည်းအနှီမြှားများအားဘုရားတ၍ငေးကြည့်ရုံသာတတ်နိုင်တော့သည်။

အဖက်ဖက်မှကျဆင်းလာသောမြှားတံများသည်Jingအတွင်းအားထုတ်သုံးလျက်ဓားတစ်ချက်ဝှေ့ယမ်းလိုက်ရာတွင်ဆံချည်မျှင်ကိုပင်မထိလိုက်နိင်။သို့သော်ငြားလည်းလမ်းလွဲသွားသောမြှားအချို့သည်စစ်သည်များကိုထိသွားကြပြီးတမဟုတ်ချင်းသေဆုံးကုန်ကြသည်။

သတ္တိကြောင်သောသူသည်မြှားများကိုအဆိပ်သုတ်လာပုံရ၏။မေ့ဆေးလောက်နှင့်မအောင်မြင်ခဲ့သောအကြံအစည်ကြောင့်ပိုမိုထိုရောက်သောအရာကိုရွေးချယ်ခဲ့ပုံရသည်။

တိုက်ခိုက်နေဆဲဖြစ်သော Lu Cangအားတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး အဆိပ်လူးမြှားများကျလာစဥ်Lu Cangဘေးမှာရှိမနေတာတော်သေးသည်ဟုတွေးမိပြန်သည်။တမဟုတ်ချင်းသေသွားကြသောစစ်သည်များအရအဆိပ်သည်အတော်ပြင်းထန်မည့်ပုံပေါ်သည်။

ဒုတိယအကြိမ်မြှားမိုးရွာမကျခင်Jing၏လျှင်မြန်လှသောလှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူခြုံခိုတိုက်နေသောမြှားပစ်သမားများသည်လည်းအလဲလဲအပြိုပြိုဖြစ်ကုန်ကြတော့သည်။လေအသွင်လျှင်မြန်သောကျင်းပုံရိပ်ကိုပစ်ဖို့တောင်အချိန်မရလိုက်သလိုမြင်တောင်မမြင်လိုက်ကြ။

သက်တမ်းတစ်လျှောက်၌မဖြစ်နိုင်တာမရှိဘူးဟုဆိုရိုးစကားရှိ၏။မြေပြင်ပေါ်၌တစ်နေရာစီးသောစွမ်းပကားကျော်ကြားသူဧကရာဇ်ကျင်းဇုန်ထံတွင်မဖြစ်နိုင်ဘူးထင်ခဲ့သောအရာများဖြစ်လာတော့မှာလား။

ထိုစဥ်တွင်တောအုပ်တွင်း၌ပုန်းခိုနေသောYi Xiangသည်အဆိပ်လူးမြှားအားJingထံသို့ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။
မြှားလောက်အားJingရှောင်နိုင်သည်ဖြစ်ပေမဲ့မြှားသည်တည်ကြက်သာဖြစ်ပြီးနောက်ထပ်ရောက်လာသည့်
အဆိပ်ရည်သုတ်လိမ်းထားသောအပ်ကိုမရှောင်ရှားနိုင်တော့။ထိုအပ်သည်Jing လက်မောင်းထက်
ခြစ်ရာအောင်မြင်စွာပေးသွားခဲ့သည်။

အားလုံးစိုးရိမ်မှုနဲ့အတူJingသည်လည်းလေပြင်းကြောင့်သက်ဆင်းလာသောသစ်ရွက်နှယ်မြေပြင်ပေါ်သို့ပြုတ်ကျလာတော့သည်။

•••••••••••••••••••