** ξέρω πως πέρασε καιρός από τη τελευταία φορά που ανέβασα αλλά ελπίζω να έχει μείνει κανένας εδώ.

Ο Κοσμάς κοιτάζει μια εμένα μια το Ζωρζ όπως και εμείς το ίδιο. Ο Ζωρζ το κοιτάζει περίεργα και εγώ απολογητικά. Όμως ο Κοσμάς με κοιτάζει χαμογελώντας

" Συγγνώμη για την ενόχληση νόμιζα πως έπαθες κάτι Ελινάκι μου " το μου το είπε με έμφαση και κοίταξα τα χαρακτηριστικά του Ζωρζ που άλλαξαν απότομα. Ο Κοσμάς με κοιτάζει χαμογελαστός ενώ ο Ζωρζ συγχισμένος. Κάνει τη κίνηση να μου ακουμπήσει το μάγουλο και το χέρι του Ζωρζ μπαίνει μπροστά.

" συμβαίνει κάτι φίλε ? " τονίζει ειρωνικά το φίλε και ο Ζωρζ με κοίτα. Αφήνω μια ανάσα που κρατούσα ώρα και μιλάω για να γλυτώσω το καυγά τους.

" νομίζω πως μπορούμε να φύγουμε από το μπάνιο και να επιστρέψουμε στο τραπέζι άσε που εσένα Ζωρζ θα σε περιμένει και η παρέα σου και θα ανησυχεί. " με κοιτάζει έτοιμος για καυγά

Ακουώ τη φωνή του απότομη και σκληρή " έχεις δίκιο Ελίνα εγώ δεν έχω καμία δουλεία εδώ καλή σας συνέχεια " και μου ρίχνει μια τελευταία ματία περνώντας διπλά μου , γυρνάει στο Κοσμά " χάρηκα για τη γνωριμία "

Ο Κοσμάς του νεύει θετικά και τον βλέπω να φεύγει από το μπάνιο εδώ που πριν λίγα λεπτά φιληθήκαμε.

Ο Κοσμάς έρχεται διπλά μου και μου πειράζει τα μαγούλα μου σαν μικρό παιδί " είδες που είχα δίκιο ο τύπος έγινε κόκκινος από το θυμό του πολύ κόκκινος σαν ντοματούλα " και τον βλέπω να γελά και μαζί του γελάω και εγώ πολύ κάτι το οποίο έχω να κάνω καιρό πολύ καιρό.

Βγαίνοντας από τη τουαλέτα ο Ζωρζ δεν είναι πια εδώ αλλά τι περίμενα ;

Αποφασίζοντας να φύγουμε πηγαίνω το Κοσμά μέχρι το σπίτι μου χαιρετώντας τον και παίρνοντας το δρόμο για το δικό μου σπίτι. Φτάνω στη γνωστή διασταύρωση την οποία πάντα μπερδεύω αν πρέπει να πάω δεξιά ή αριστερά. Αποφασίζω να πάω αριστερά όμως έκανα λάθος γιατί βγήκα σε μια παραλία έξω από τη Μονεμβασία. Η θάλασσα φαίνεται τόσο όμορφη και ήρεμη.

Πλησιάζω πιο κοντά και βλέπω μια γνωστή φυσιογνωμία να κάθεται εδώ. Βήχω διακριτικά και γυρνά το κεφάλι του και με κοιτά " μήπως θα ήθελες παρέα ? " του χαμογελώ αχνά όμως αυτό με κοιτά θυμωμένος " όχι φύγε θέλω να μείνω μόνος " το κοιτάζω άναυδη και παρατηρώ ένα μπουκάλι ποτού στα πόδια του " έπινες ; "

Με κοιτάζει έντονα στα μάτια " ότι γουστάρω έκανα δίνε του Ελινάκι " το προφέρει ειρωνικά. Αντί να φύγω κάθομαι διπλά του

" μπα όχι θα φύγω αφού πρώτα κάνω αυτό " ανεβαίνω στα πόδια του και βολεύομαι κλωτσώντας μακριά το μπουκάλι κοιτώντας τον στα μάτια.

Είμαστε κοντά , αρκετά κοντά, βασικά πολύ κοντά " τι στο καλό κάνεις ; παίζεις μαζί μου ; " με κοιτάζει και το κοιτάζω " σσς Ζωρζ απόλαυσε τη στιγμή " και του αφήνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο. Σηκώνομαι όρθια και μου κρατά το χέρι " Ελίνα " ακούω τη φωνή του διστακτική " τι ; " και το κοιτάζω στα μάτια " θέλω ένα " και κόβει τη πρόταση του.
Σκύβω ξανά για να ΄μάστε στο ίδιο ύψος " ένα ; " με κοιτάζει απλά " άστο δεν έχει σημασία. Μπορείς απλά να με βοηθήσεις να πάω σπίτι μου δεν πρέπει να μείνω άλλο εδώ " και το κοιτάζω περίεργα " μην ξανά πιείς κράτα το χέρι μου να σηκωθείς θα πάμε σε μένα είμαι πιο κοντά " του δίνω το χέρι μου και το πίανει προσπαθώντας να τον σηκώσω.

Τραβώντας τον πέφτει πάνω μου και προσπαθώ κανένας από τους δύο μας να μην πέσει κάτω. " πάμε σιγά χωρίς να σκοτωθούμε " τον βλέπω να γελά και να περνά το χέρι του στον ώμο μου. Φτάνουμε σπίτι μου και του κάνω νόημα να κάνει ησυχία για να μην ξυπνήσουμε κανέναν. Το πάω κατευθείαν να κάτσει στο κρεβάτι μου και τον βλέπω να πιάνει το κεφάλι του. Κάθομαι δίπλα του και του ακουμπάω στοργικά το χέρι " είσαι καλά  ; "

Σηκώνει τα μάτια του και με κοιτά έντονα " σκεφτόμουν το φιλί μας και ποσό θέλω να το κάνω τώρα ξανά εδώ μέσα  " βάζει μια τούφα πίσω από τα μαλλιά μου " και δεν είναι το μόνο που θέλω Ελίνα αλλά εσύ είσαι αυτή που είσαι και εγώ είμαι αυτός που είμαι και το μεταξύ μας δεν θα συμβεί " το κοιτάζω άναυδη " είσαι τόσο καλή , τόσο ευαίσθητη , τόσο αθώα και εγώ δεν μπλέκω με κοπέλες σαν εσένα εγώ θέλω γυναίκες που να με κάνει να χάνω το μυάλο μου μαζί της και να ναι φωτία στο κρεβάτι όχι αγάπες και ξέρεις κατάλαβες και εσύ Ελίνα δεν είσαι αυτής της κατηγορίας  "

Δεν κατάλαβα πότε το χέρι μου βρέθηκε στο μάγουλο του και τον αποκάλεσα " γελόιο, κρετίνο...  " και άλλες πολλές βρισιές κοιτώντας τον στα μάτια. Πήγα να του δώσω και δεύτερη σφαλιάρα μα μου κράτησε το χέρι και με κοίταξε για μια ακόμα φορά " Ήρθες με αυτόν το φλώρο απόψε να μας δείξεις τι ? Ο τροπός που του χαμογελούσες κτλ , ήσαταν σαν ζευγαράκι λυκείου αν δεν είχε έρθει στις τουαλέτες δε θα είχα σταματήσει να σε φιλάω το κατάλαβες " και τον βλέπω να με πλησιάζει.

Τα χείλη του ψιθυρίζουν στα αυτιά μου " σε αντιπαθώ , δεν νίωθω τίποτα για σένα όμως θέλω τα χείλη σου πάνω στα δικά μου , το σώμα σου έναντι στο δικό μου, θέλω να σε ακούω να λες το όνομα μου όσο "  και σταματά να μιλά και με κοιτά " λατρεύω τα κόκκινα μάγουλα σου είσαι τόσο αθώα Ελίνα και ας δείχνεις σε όλους το αντίθετο  " πάει να έρθει κοντά μου και το σπρώχνω μακριά

" Νομίζεις πως μετά από όλα αυτά θα γίνει αυτό που σκέφτεσαι κοιμήσου εδώ ξεμέθυσε και μετά να μην τολμήσεις να με ξανά πλησιάσεις το κατάλαβες ; " Σηκώνομαι από το κρεβάτι και σηκώνεται κι αυτός " Ελίνα " λέει αργά και δεν το κοιτάζω " κοιτάξε με  " σηκώνω αργά τα μάτια μου " τι θες  ; "

Τον βλέπω να δαγκώνει απαλά το κάτω χείλος του " θέλω ένα βράδυ μαζί σου , θέλω ένα βράδυ να είσαι μόνο δική μου " τον κοιτάζω άναυδη " πέσε για ύπνο και το πρωί δεν θα θυμάσαι τίποτα  " τον βάζω να ξαπλώσει και πάω να φύγω " σε παρακαλώ Ελίνα, ένα βράδυ " το κοιτάζω πριν βγω από το δωμάτιο " καληνύχτα Ζωρζ " και κλείνω τη πόρτα ακούγοντας τον να ψιθυρίζει καληνύχτα.
Κάθομαι έξω από τη πόρτα του δωματίου να σκέφτομαι τι έγινε σήμερα.