Τοποθετώ τα κλειδιά στη πόρτα του σπιτιού μου για να βρεθώ ξανα μόνη μεσα στους τέσσερις τοίχους. Φυσικα και κατανοώ πως ο Αρθούρος είναι γιατρός και έχει ένα έντονο προγραμμα στο  νοσοκομείο που δουλεύει.

Κοιτάζω το ρικι που κάνει βόλτα στο σαλόνι κουνώντας την ουρά του. Πιάνω χωρίς καμία σκέψη το λουρί του και το πηγαίνω έως το πάρκο της γειτονιας. 

Η βόλτα είναι απόλυτα ήρεμη μέχρι που οι φωνές μια κοπέλας ηχούν στα αυτιά μου. Κοιτάζω προς το μέρος της και τη βλέπω να σπρώχνει από μπροστά της έναν ανδρα. Σαν να με καταλαβαίνει γυρνάει και με κοιτάζει άγρια κανοντας μου μια χειρονομία.

Λίγα λεπτα αργότερα το πάρκο είναι πλέον ήρεμο. Κάθομαι σε παγκάκι βγάζοντας τα φιστίκια από τη τσάντα μου. " α ρε ρικι ευτυχώς που έχω και σένα εισαι ο μόνος που με σκέφτεται " ο ρικι πηγαίνει πέρα δώθε

Το παγκάκι γεμίζει από μια παρουσία και σηκώνοντας τα μάτια μου βλέπω τον Αρθούρο να καθεται δίπλα μου. Αφήνω ένα χαμόγελο και τον αγκαλιάζω σφικτά " ήξερα πως θα είστε εδώ " και κατευθυνόμαστε οι τρεις μας προς το σπιτι μας.

Η επόμενη μερα είναι πάλι ιδια. Ο Αρθούρος έχει φυγει πολύ πιο νωρίς και εγω πρέπει να σηκωθώ και να ακολουθήσω τη ρουτίνα μου.

Κουμπώνω το καφε μου φόρεμα με τα κεντημένα λουλούδια πιάνοντας μια αλογοουρά τα ροζ μαλλιά μου και γεμίζοντας το ρικι πολλά φιλια και αγκαλιές φευγω για τη δουλειά.

Η μερα μου δεν θα μπορούσε να γίνει χειρότερη αφού για να φτάσω στο γραφείο καθυστέρησα μιση ώρα και περισσότερο και δεν μπορώ να ακούω φωνές τωρα που έχω νέο αφεντικό. Ο Αντώνης κατανοούσε πως ερχομαι με ποδήλατο και δεν είναι εύκολη διαδρομή Καλλιθέα - Χαλάνδρι.

Αφήνω μια ανάσα να φυγει και πατάω το κουμπί του ασανσέρ. Λίγο πριν μπω μια παρουσία γεμίζει το χώρο γυρνάω και βλέπω το Ζωρζ ντυμένο στη πένα. Λευκό πουκάμισο , γραβάτα και ένα γκρι παντελόνι. Τωρα αυτος για γραφείο ντύθηκε ετσι.

Με κοιτάζει χωρίς να μου μιλήσει. Το ίδιο κάνω και εγω αν κάποιος δεν με συμπαθεί γιατί να τον χαιρετήσω ;

" σήμερα δεσποινίς Σταθόπουλου τι ακριβώς ντυθήκατε ; Τουλάχιστον μαζέψατε τα μαλλιά σας ψηλά και δεν φαίνονται τοσο ροζ " και τον βλέπω να κρύβει ένα γελακι

" ξέρετε κάτι αυτο είναι το στυλ μου και εσείς μα προσβάλετε και αν δεν σας αρέσουν τα μαλλιά μου απλά σταματήστε να τα κοιτάτε " Τον βλέπω να ξεφύσα και αποτομα αλλάζει η διάθεση μου.

" σε δεκα λεπτα στπ γραφείο μου περιμενω τη πρόταση για τους Ιάπωνες την οποία θα παρουσίασε στο συμβούλιο το Σάββατοκυριακο " αποχωρεί χωρίς να πει τιποτα αλλο.

Πάω στο γραφείο μου και μαζεύω τα χαρτια μου τα οποία είναι μεσα ατο πετρολ φάκελο μου ανοίγω τον υπολογιστή μου τσεκάροντας την αλληλογραφία μου κοιτάω την ώρα και πηγαίνω στο γραφείο του ακατανόμαστου.

Χτυπάω διακριτικά τη πόρτα και όταν μου επιτρέπει να εισέλθω στο χώρο παρατηρώ πως δο γραφείο του είναι τοσο μουντό όσο ο ίδιος.

Κάθομαι σε μια καρέκλα απέναντι του και αφήνω το πετρολ φάκελο στο γραφείο του. Κάνει αντίθεση με όλο το γκρίζο χρωμα που κυριαρχεί στο γραφείο και με κοιτάζει περίεργα " ακόμα και στους φακέλους σου ελινα θες χρωμα ; " καρφώνει τα μάτια του πάνω μου.

Θέλω τοσο να τον υβρίσω αλλα κρατιέμαι " μεσα βρίσκεται η πρόταση " μιλώντας του πως σκέφτομαι να κινηθούμε ώστε να πείσουμε τους Ιάπωνες να συνεργαστούν μαζί μας φαίνεται έκπληκτος.

" δεν περίμενα πως μια κοπέλα με ροζ μαλλιά θα είχε τοσο ολοκλήρωνες ιδέες " το κοιτάζω ειρωνικά " δεν ξέρετε τιποτα για μενα κύριε Αλεξόπουλε " παίζει με το στύλο του κανοντας κύκλους

" προτιμώ να με λες Ζωρζ " το κοιτάζω περιεργα " όπως θέλετε κύριε Ζωρζ " σηκώνει το βλέμμα του και μου χαμόγελα " που θα γίνει η συνάντηση στο Σάββατοκυριακο ; "

" θα βρεθουμε με τους Ιάπωνες στο ξενοδοχείο τους και θα πρέπει να έρθεις ως σημαντικός μέλος της εταιρείας αφού η ιδέα ήταν δίκη σου ομως σε παρακαλώ βαλε κάτι πιο καλό από αυτο " και με το χέρι του δείχνει το φόρεμα μου

" με ξέρετε μόνο δυο μέρες και το μόνο που κάνετε είναι να με προσβάλετε κουράστηκα " σηκώνομαι από τη καρέκλα και φευγω χωρίς να ακούσω τι έχει να μου πει.

Στο διάδρομο συναντώ το Κιν να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του " γεια σου ελινακι που εισαι σαν γλυκό καραμελακι " του πιάνω το κεφάλι του ταρακουνώντας το " εισαι καλα ; "

Με κοιτάζει χαμόγελοντας " αν ο ερωτας περνά από το στομάχι είμαι ερωτευμένος με τη φίλη σου. " το κοιτάζω με γουρλωμένα μάτια" μου έφτιαξε αστακομαρανοδα και ότι αλλο μπορείς να φανταστείς " του κλείνω το ματι κατανοώντας το υπονοούμενο του

Όταν ομως στη μέση εμφανίζεται ο Ζωρζ σοβαρεύουμε και οι δυο. Ο Κιν αποχωρεί χωρίς να πει κάτι αλλο καθώς ξέρεις πως αυτος οφείλεται και ο Ζωρζ με κοιτα εκνευρισμένα " γιατί φεύγεις χωρίς να ακους ; " το κοιτάζω εκνευρισμένη

" φευγω όταν με προσβάλουν τωρα με χρειάζεστε κάτι αλλο ; Δεν έχω όλο το χρόνο για να συζητάμε την αντιπάθεια που τρέφεται για μενα " ένα ειρωνικό ακόμα χαμόγελο κοσμεί το πρόσωπο του

" εισαι ότι να ναι κοπέλα μου " του ακουμπαω τον ώμο συμπονετικά " να και σε κάτι που συμφωνούμε επιτέλους." Του γυρνάω για μια ακόμα φορά τη πλατη καο αποχωρώ με προορισμό το γραφείο μου.

Τελειώνω την πρόταση για τους Ιάπωνες και τσεκάρω να μην έχει κανένα απολύτως λάθος καθώς δεν θέλω να δινω δικαιώματα σχολιασμού.

Κοιτάζω την ώρα στον υπολογιστή μου και βλέπω πως έχω αργήσει μια ώρα ώστε να πάω σπιτι. Κλείνω βιαστικά τον υπολογιστή μου και παίρνω την ζακέτα μου. Βγαίνοντας από το κτήριο πάω στο ποδήλατο μου και παρατηρώ πως κάποιος μου έχει σκάσει τα λάστιχα.

Αφήνω μια ανάσα να βγει από μεσα μου. Τι κάνω λάθος σε αυτή τη ζωή ; Προσπαθώ μήπως καταφέρω να το διορθώσω μα άδικος κόπος. Σηκώνομαι από το πεζούλι και κατευθύνομαι προς τη κοντινή στάση για να παρω κάποιο λεωφορείο ώστε να με αφήσει στο κοντινό σταθμό τρένου.

Στη στάση βλέπω το κύριο Ζωρζ να περιμένει. Με κοιτάζει και αυτος έκπληκτος και το πλησιάζω " και εσείς εδώ ; " μου χαμόγελα " το αυτοκίνητο μου είναι στο συνεργείο " μου απαντά απαλά εσείς ; " πηγαίνω τα μάτια μου πάνω κάτω " κάποιος έσκασε τα λάστιχα από το ποδήλατο μου " αναφωνώ στεναχωρημένη

"Σοβαρά τωρα Ελινα ποδήλατο ; " και γελάει ενώ εγω εκνευρίζομαι και αρχίζω να περπατάω μακριά του. " τωρα δηλαδή γιατί φεύγεις ; " γυρνάω και το κοιτάζω λέγοντας του δυνατά " για να μην σας βρίσκω κύριε Ζωρζ , καληνύχτα " και πηγαίνω με τα πόδια στο σταθμό του τρένου.

💫& 🖊