Προχωράμε με το Ζωρζ προς τη παραλια ενώ δεν μιλαμε ο ενας στον αλλο. Σταματαω πριν φτάσουμε και το κοιτάζω ενώ πραγματικά δεν ξέρω τι παριστάνει " μπορείς τωρα που φυγαμε από το σπιτι μου να πας σπιτι σου και εγω κάπου μακριά σου " και με κοιτάζει έντονα. " Ελινα εγώ .... " πάει να δικαιολογηθεί και το σταματάω με το χέρι μου

" Άστο ξέρω πολύ καλά τι νομίζεις και τι και τι πιστεύεις για μένα απλά ηλπιζα μετά από τόσα καιρό και μετα από τόσα που περάσαμε παρέα θα ειχες καταλάβει τι άνθρωπος ειμαι " τον βλέπω να μπλέκει τα χερια του ενώ ήμουν σίγουρη πως δεν θα είχε κάτι να πει.

Γυρνάω τη πλατη μου να πάω προς τη παραλια και τον ακούω να φωνάζει "  συγγνώμη για αυτο που ειπα για την αποβολή σου "σταματάω αλλα δεν γυρνάω να το κοιτάξω " δεν είσαι κουραστική ούτε πιεστική είσαι ... " και δεν συνεχίζει. Γυρνάω και το κοιτάω "  είσαι γλυκιά ελινα και σε συμπαθώ "  μου παραδέχεται χαμογελώντας και με πλησιάζει

" με συγχωρείς για  πριν ; " το κοιτάζω χωρίς κανένα συναίσθημα " έτσι είσαι με όποιον συμπαθείς ; Και οχι δεν σε συγχωρώ Ζωρζ γιατι έχεις μια τάση να με πληγώνεις και να με αμφισβητείς συνεχώς " νιωθω τα νεύρα μου να φουντώνουν ξανα. " θα μπορούσαμε να είμαστε φίλοι αλλα δεν θες ούτε αυτο " και κοιταζόμαστε έντονα.

" τωρα μπορείς να μου πεις γιατί πετάς χαζομάρες ; Νταξει το παράκανα και έκανα ένα λάθος ειπα κάτι που δεν έπρεπε αλλα δεν μπορείς να το παίζεις Αγία εσυ με ώθησες να σου μιλήσω ετσι με πληγωσες μην βγάζεις την ουρα σου απέξω ! " μου φωνάζει δυνατά και ένα μικρό παιδάκι που παίζει με την άμμο μας κοιτα με απορία

" εγω σε πλήγωσα ; Να σου θυμίσω τι γύρισες και ειπες από την ώρα που μεθυσες η τι εγινε βασικά αφού με ειδες με το φίλο μου είναι συμπεριφορά αυτή ;;; " πλέον φωνάζουμε ο ένας στον αλλο και σπίθες πετάνε από τα μάτια μας

" πες μας κιόλας πως σου θίξαμε το φίλο πριγκιπεσσα να καταλάβω γιατι πειράχτηκες ούτε το κουραστική ούτε η αποβολή σε πείραξε μόνο ο φιλαράκος σου " το κοιτάζω για μοα ακόμα φορά απογοητευμένη και θυμωμένη " μην ξαναπιάσεις στο στόμα σου την αποβολή μου " και πάω να φύγω ενώ το  δυνατό του κράτημα με κρατά πίσω.

Κοιταζόμαστε στα μάτια και κανένας από τους δυο δεν τα κατεβάζει " όταν σκεφτείς ποσά ηλίθια και μην πω χειρότερα μου έχεις φερθεί ελα να μου ξανα μιλήσεις μέχρι τοτε μην πεις στο κόπο να μου μιλήσεις ξανα " του λέω  νευριασμενα τραβώντας το χέρι μου.

Πρέπει να έχουν περάσει ωρες από την ώρα που εφυγα από την παραλια που ήμουν με το Ζωρζ και πραγματικά νιωθω πως το νησί δεν με χωράει αλλο. Το έχω περπατήσει όλο και δεν μπορώ να καθίσω σε ένα σημείο το μυαλό μου τρέχει παντου μα αυτο που με στεναχωρεί είναι πως έχασα το μωρό μου... σκέψεις τριγυρίζουν τι θα γινόταν αν δεν το έχανα.

Ψάχνω το κινητο μου στη τσέπη μου να δω το ώρα έχει παει αλλα συνειδητοποιώ πως το ξεχασα σπιτι. Ένα αγορι καθεται στην άκρη από ένα παγάκι θυμωμένο ενω παίζει μετα χαρτάκια του τσιγάρου και πραγματικά είναι  η μόνη μου  ελπίδα καθώς είναι η μόνη ψυχή έξω από το νησί, που περνάμε μόνο αυτοκίνητα.

Πάω διστακτικά κοντά του και του μιλάω όσο πιο ήσυχα μπορώ " μήπως ξέρεις τι ώρα είναι ; " σηκώνει τα μάτια του αδιαφορα και με κοιτάζει ενώ βγάζει το κινητο από τη τσέπη του " κοντεύει εφτά " και ξανα παίζει με τα χαρτάκια του. Έχουν περάσει τόσες ωρες και είμαι νηστική και μόνη για έναν άνθρωπο που δεν με υπολογίζει.

Ψελλίζω ένα τυπικό ευχαριστώ και κατευθύνομαι προς το νησί. Αρκετή ώρα μετα που μου φάνηκε αιώνας φτάνω έξω από το σπιτι μου. Μεσα μου ηλπιζα να βρω το Ζωρζ έξω από το σπιτι μου αλλα μιλάμε για εναν άνθρωπο που δεν νοιάζεται για τους άλλους. Μπαίνοντας μεσα στο σπιτι επικρατεί απόλυτη ησυχία μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι πως ο μπαμπας μου έχει παει την απογευματινή του βόλτα και νιώθω ανακουφισμένη που δεν θα με δει σε αυτα τα χάλια.

Πιάνοντας το κινητό στα χερια μου δεν έχω κανενα μήνυμα από το Ζωρζ αλλα και καμία κληση. Αφήνω ένα πικρό γελακι. Ήταν δυνατόν αυτος ο άνθρωπος να νοιαστεί για μια κοπέλα σαν εμένα ;

Τα μουσκεμένα μου μαλλιά ακουμπάνε το ύφασμα του καναπέ ενώ δεν έχω σταματήσει μα τρωω και να σκέφτομαι ποσό απαίσια είναι η ζωή μου το τελευταίο διάστημα. Έχασα τον Αρθούρο , έχασα το μωρό μας και κει που νόμιζα πως εγω και ο Ζωρζ θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε αυτος αποδείχθηκε σκάρτος.

Έχοντας απελπιστεί με τη ζωή μου τοποθετώ τον εαυτό μου στο πρώτο μπαρ που βρίσκω στο νησί και είτε πίνω μονορούφι το ποτό είτε το κοιτάζω ξεφυσώντας. Ο μπάρμαν με κοιτάζει περίεργα αλλα δεν μπορεί να πει και τιποτα. Πρέπει να ειμαι η μόνη που καθεται στο μπαρ μόνη της σε αυτα τα χάλια. Τείνω το ποτήρι μου στο μπαρμπαν " αλλο ένα " λέω έχοντας χασει το μέτρημα και με κοιτάζει με δισταγμό μου φτιάχνει το ποτό μου.

Μια ανδρική φιγούρα χαιρετά το μπάρμαν με αποτέλεσμα να καθυστερεί το ποτό μου. Γυρνάω ενοχλημένη να κάνω παράπονα όταν βλέπω το Ζωρζ να γελάει με το μπάρμαν και μια κοπέλα δίπλα του. Παρατηρώ πως έχει το χέρι του τυλιγμένο στη μέση της και εκείνη είναι εκθαμβωτική θα έλεγα. Έχει μακριά πυρόξανθα μαλλιά σαρκώδη χείλη και γαλάζια μάτια ενώ υο ντύσιμο της ειναι κομψό λες και ηρθε από φωτογράφιση για εξώφυλλο περιοδικού.

Και από την άλλη κοιτάω εμένα μαυρα απλά σταρακια , τζιν απλό σορτ και ένα λευκό κοντομάνικο μπλουζάκι. Αφήνω ένα πικρό γελακι ενω ο μπαρμπαν αφήνει το ποτό μπροστά μου. Δεν γυρνάω καν να δω αν με έχει δει ο Ζωρζ και απλά πίνω με τη μια το ποτό μου. " αλλο ένα " λέω και πλέον νιωθω θυμωμένη " είναι το πεμπτο που θα πιεις και είναι δυνατό ποτό μήπως να σου βάλω κάτι αλλο ; " με ρωτά ευγενικά ενω νιωθω τα μάτια του πάνω του " οχι αυτο θέλω " νιωθω ένα χέρι στον ώμο του και γυρνάω και το κοιτάω.

" τι θες ; " νομίζω πως δεν έχω μιλήσει πιο ψυχρά σε άνθρωπο " μην πιεις αλλο " μου λέει με μια πίκρα στη φωνή του " κοιτα τη δουλειά σου Ζωρζ " και με τα μάτια μου του δείχνω τη κοπέλα που μας κοιτα " εγω για το καλο σου το λέω " και εδώ ξεσπαω σε γελια τοσο δυνατά " δίνε του Ζωρζ που το λες για το καλο μου " και πίνω το ποτό μου ενώ κάνω νόημα για αλλο ένα.

Με κοιτάζει απογοητευμένος και επιστρέφει στη κοπέλα που συνοδεύει ενώ που και που γυρνάει και με κοιτάει. " αλλο ένα " λέω και ο μπαρμπαν με κοιτάζει περιεργα " ο φίλος σου μου ειπε να μην σου δωσω αλλο " και γυρνάω το βλέμμα μου στο Ζωρζ που μου σηκώνει το ποτήρι ψηλά χαμογελώντας μου ειρωνικά.

Αν σας αρεσε 💫 & 🖋