Φτάνουμε έξω από την εξώπορτα και παρατηρώ το κήπο της μητέρας του μαγεμένη. Έχει τοσο υπέροχα λουλούδια. Με δειλά βήματα προχωράω προς το εσωτερικό του. " πρόσεχε που πατάς ! Εκεί κάπου νομίζω υπάρχει μια λακκούβα " μα είναι αργά σκέφτομαι καθώς πέφτω μεσα λερώνοντας το αγαπημένο μου φόρεμα.

" Μπορείς σε παρακαλώ να με βοηθήσεις ; " δεν βλέπω καλα να βγω από τη λακκούβα. Απλώνει το χέρι του και το κρατάω σφικτά ώστε να βγω από εδώ. " σε ευχαριστώ " και του χαμογελάω ευγενικά.

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους του για μια ακόμα φορά. " τιποτα " δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι ετσι. " μια φορά και ένα καιρό το παραμύθι της καρδιάς μου κατέρρευσε. Μια φορά και έναν καιρό ποιος ειπε πως ολα έχουν αίσιο τέλος ; Αυτο είναι ερωτας Ζωρζ "

Γυρνάει και με κοιτάει προβληματισμένος " αν ήμουν συγγραφέας τα λόγια αυτα θα ήταν η εισαγωγή μου για το βιβλίο μου " του χαμογελάω γλυκά.

" με κολακευεις αλλα υπάρχουν εκεί έξω κάποιες που αξίζουν περισσότερα από μενα για μα ήταν η πρωταγωνίστρια των βιβλίων σου. " και φτάνουμε στη πόρτα του σπιτιού.

Οι γονείς μας κάθονται στη βεράντα πίνοντας λικέρ και συζητώντας άσχετα θέματα. " Ασε με να σε γνωρίσω πραγματικά και θα κρίνω εγω αν αξίζει ή οχι " ένα βήμα και στέκεται δίπλα μου. Αυτή τη φορά σηκώνω εγω αδιαφορα τους ώμους μου ενώ κατευθυνόμαστε προς τη βεράντα.

Το πρωινό ξύπνημα για μενα αποτελεί μια πρόκληση καθώς απολαμβάνω και με το παραπάνω τη ζεστασιά του κρεβατιού μου. Τα γυμνά μου πόδια ακουμπάνε το κρύο πάτωμα και ένα ρίγος διαπερνά το κορμί μου. Όσο σκεφρομαι πως αυτο το καλοκαίρι σιγά σιγά τελειώνει και δεν έχω ζήσει κάτι διαφορετικό απελπίζομαι.

Το κουδούνι του σπιτιού μου χτυπάει βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. Ανοίγοντας τη πόρτα αντικρίζω μπροστά μου το Ζωρζ ντυμένο λες και θα πάμε εκδρομή. " είχαμε κανονίσει κάποιο ραντεβού και δεν το θυμάμαι ; " μιλάω γρήγορα κάνοντας του χώρο να περάσει.

Καθεται αδιάφορα στο καναπέ. " δεν σε ενημέρωσε ο πατέρας σου ; " κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου. " καφε θες ; " μου νευει θετικά " οι γονείς μας κανόνισαν να πάμε εκδρομή στην Ελαφονησο " το χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο μου. " Αλήθεια ! Δεν έχω πάει ποτέ. " του προσφέρω το καφε του ενώ εγω πίνω το γαλα μου για να παρω ενέργεια.

Στο πάγκο της κουζίνας βλέπω ένα σημείωμα από το πατέρα μου όπου με ενημερώνει για τη σημερινή εκδρομή. " οι γονείς μας έχουν πάει για ψάρεμα " στενεύει τα μάτια του κοιτάζοντας με " που το ξέρεις ; " και του κουνάω το γαλάζιο χαρτάκι μπροστά στα μάτια του. " μου άφησε σημείωμα πάω να ετοιμαστώ περίμενε με εδώ " και πηγαίνω χορεύοντας στο δωμάτιο μου ενώ με την άκρη του ματιου μου τον βλέπω να γελά πέφτοντας πίσω στο καναπέ. Φοράω βιαστικά το μαγιό μου και προσπαθώ να χωρέσω ολα μου τα πράγματα στη μικρή τσάντα θαλασσής.

Πηγαίνοντας στο σαλόνι τον βλέπω να κοιτά τα τετράδια μου ξεροβήχω διακριτικά καθώς το βλέμμα του δεν πτοείται καθόλου. " πάμε ; " το ρωτάω και με κοιτά " πάμε " βγαίνοντας από το σπιτι εντοπίζω το αυτοκίνητο του " σοβαρά τώρα με τη τζακουαρ καμπριο θα πάμε για μπάνιο ; " και γελάω " προτιμάς με κανένα άλογο ή με τα πόδια " και με κοιτά σαρκαστικά.

" με τη τζακουαρ " γελάμε και οι δυο " θα ανοίξουμε και την οροφή ; " ρωτάω σαν μικρό παιδί. " ότι θέλει το ελινακι ". Η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στο καράβι που περνάς απέναντι στην Ελαφονησο είναι μοναδική. Τα χρώματα του ουρανού σε συνδιασμο με το καλοκαιρινό αεράκι και τη κουβέντα μας μου φτιάχνουν το κέφι " Έχεις πολύ πλακα Ζωρζ " γελάω και κρατάω τη κοιλιά μου γιατί νιωθω πως θα εκραγεί. " αυτο είναι το μυστικό της ευτυχίας μαντάμ " και νευω με το κεφάλι μου.

" Κεταβαινω εγω για τα εισιτήρια " λέω γρήγορα και περιμένω υπομονετικά στην ουρά. Ευτυχώς δεν αργεί να έρθει η σειρά μου και η μάτια μου επικεντρώνεται στο Ζωρζ που παρκάρει το αμάξι. Λίγα λεπτα βρίσκομαι δίπλα του απλώνοντας του το εισιτήριο του.

" Ευχαριστώ " λέει γρήγορα ενώ βγαίνει από το αυτοκίνητο του. Του πιάνω το χέρι " ελα πάμε πάνω να δούμε τη θεα ! " και τραβάει το χέρι του " Είναι πολύ μικρό το ταξίδι και εγω πρέπει να είμαι εδώ για το αμάξι " του χαμογελάω ψεύτικα. " καταλαβαίνω λίγα λεπτα πριν βγουμε θα ' μαι εδώ. Ανεβαίνω τις σκάλες για το κατάστρωμα.

Κάθομαι σε μια γωνια μόνη κοιτώντας τη θεα με ένα σπρώξιμο με κάνει να χάσω στην ισορροπία μου. Γυρνάω εξαγριωμένη να μιλήσω στο αγενή κύριο που δεν προσέχει αλλα μπροστά μου βρίσκεται ο Ζωρζ. " μπα πως και από εδώ ; " και το βλέμμα μου επικεντρώνεται στη θάλασσα.

" Να σου πω ένα μυστικό ; " σταυρώνει τα χερια του κοιτώντας και αυτος το πέλαγος " το αμάξι μπορούσε να αντέξει και χωρίς εμένα " πνίγω ένα γελακι " πάμε κάτω ομως γιατί έχουμε να εξερευνήσουμε την Ελαφονησο και αυτο δεν το χάνω με τιποτα. "

Βγαίνουμε από το καράβι και κατευθυνόμαστε προς τις παραλίες " είναι υπεροχο τοπίο συμφωνείς ; " τα μαλλιά μου έρχονται στο πρόσωπο μου μιας και έχουμε το καμπριο ανοιχτο. " και εγω όταν ηρθα πρώτη φορά ετσι ένιωθα. " και κοιτάζει προσεκτικά το δρόμο. " πλέον το έχω συνηθίσει " και με το κινητο μου απαθανατίζω το τοπίο. " κανεις λες και δεν θα έρθεις ξανα " και γελάω

" πάντα τραβάω φωτογραφίες από τα μέρη που επισκέπτομαι αποτελεί μια μαγεία για μενα η φωτογραφία " φαίνεται να μελετάει προσεκτικά τα λόγια μου όσο παρκάρει στη παραλια . Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο προχωράμε προς την είσοδο ο ένας πίσω από τον αλλο. " Μπορείς να κρατήσεις για λίγο τη τσάντα μου ; " με κοιτάει με απορία αλλα τελικά μου κάνει τη χαρη.

Κάνω μύτες με τα πόδια μου ενώ ανοίγω τα χερια μου περπατώντας στις πετρες όπως έκανα μικρή. Το δυνατό κράτημα του Ζωρζ καταστρέφει τις αναμνήσεις μου. " Σταματά τις βλακείες με κάνεις ρεζίλι " το βλέμμα του πεταει σπίθες, τραβάω τη τσάντα μου με δύναμη καο προχωράω μπροστά του. Νιωθω τα βήματα του να γίνονται πιο γρήγορα και με σταματά για μια ακόμα φορά πριν βρούμε που θα καθίσουμε " μην καθεσαι με μια κοπέλα που σρ ρεζιλεύει Ζωρζ "

Βλέπω το έντονο βλέμμα του , τα σφιγμένα του χαρακτηριστικά και είμαι σίγουρη πως αν μου απαντήσει θα με εκνευρίσει. " Ζωρζ " γυρνάει προς το μέρος αυτής της φωνής και μια κοπέλα με υπέροχα γαλανά μάτια και μακριά καστανόξανθα μαλλιά στέκεται μπροστά μας.

Αν σας αρεσε 💫 & 🖊