"Κάνεις παρέα με τον Πάρη; Τον γνωστό Πάρη; Τον πανεμορφοκουκλαρομαναρο Πάρη??" φώναξε γεμάτη ενθουσιασμό η Στέλλα.

"Απλά συνεργαζόμαστε, που λέει ο λόγος, για μια εργασία" απάντησα συνεχίζοντας να πίνω τον ξινό χυμό πορτοκάλι από την καντίνα του σχολείου.

"Ε όχι μόνο" με κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα.

"Σωστά, έχουμε και αυτή την ηλίθια πρόταση του να μου μάθει πως να φλερτάρω σε δέκα απλά βήματα. Λες και είμαι σε καμιά ιστορία στο wattpad" στιφογύρισα τα μάτια μου εκνευρισμένα.

Η Στέλλα μας είχε δει να καθόμαστε στο παγκάκι από το παράθυρο της τάξης της και ήρθε τρέχοντας στο διάλειμμα να με ρωτήσει τι συμβαίνει. Και για κακή μου τύχη ήταν το μεγάλο διάλειμμα οπότε είχε όλο το χρόνο μπροστά της να με πρίζει πως κάνω παρέα με τον ποιο ωραίο του σχολείου.

Δεν τον συμπαθώ καν!

Ασχέτως που τελικά όντως χρειάζομαι την βοήθεια του.

"Και τέλος πάντων πότε περίμενες να μου τα πεις όλα αυτά ρε Δάφνη;" παραπονέθηκε σκύβωντας το κεφάλι.

"Δεν το θεώρησα κάτι πολύ σημαντικό" της εξήγησα. "Εχεις δίκιο όμως. Επρεπε να στο είχα πει. Μοιραζόμαστε τα πάντα μεταξύ μας" παραδέχτηκα και της έκανα μια αγκαλιά.

"Με τον Αχιλλέα τι γίνεται; Κανά νέο;" με ρώτησε και ένιωσα ήδη τα νεύρα και την στενοχώρια να έρχονται.

Λες ο βλαμμένος να είχε δίκιο;  Λες όντως ο Αχιλλέας να μην είναι έτσι όπως πίστευα;

"Τα ξαναβρήκε με την Αννα" είπα και έμπλεξα τα δάχτυλα μου μεταξύ τους.

"ΤΙ? ΠΩΣ? ΠΟΤΕ?" αναφώνησε η Στέλλα έκπληκτη.

"Τους είδα πριν να φιλιούνται"

"Μήπως ρε συ Δάφνη ήρθε ο καιρός να τον ξεπεράσεις; Εχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που άρχισες να τον θες. Τόσα αγόρια υπάρχουν."

Είχε δίκιο. Επρεπε κάποια στιγμή να τελειώσει όλο αυτό. Αφού δεν γίνεται τίποτα. Ούτε ένα γεια δεν λέμε. Απλά σπαταλάω τον χρόνο μου χωρίς λόγο.

Το κουδούνι χτύπησε και δεν προλάβαμε να πούμε κάτι άλλο.
Σηκωθήκαμε από το τραπεζάκι μας και κατευθυνθήκαμε προς τις αίθουσες για μάθημα.

-
-

"Το σύστημα, λοιπόν, της φεουδαρχίας αναπτύχθηκε στη διάρκεια του 8ου αιώνα, μετά την κατάρρευση της δυναστείας των Μεροβιγγείων. Σταθμό στη διαμόρφωση του συστήματος αποτέλεσαν οι μεταρρυθ-" την προσοχή μου απέσπασε η δόνηση του κινητού μου.

Νέο μήνυμα από: Το πιο καυτό μωρό ολόκληρης της γης!!! ❤❤

Δεν ελπίζω να είναι αυτός που φαντάζομαι..

*Παγωτίνιιιι. Βαριέμαιιιιι. Δεν σταματάει να μιλάει αυτή η καθηγήτρια*

Φυσικά. Ποιο άλλο ψώνιο θα είχε τέτοιο όνομα..

Ομως πώς το.. ;;

*Πώς και πότε έβαλες αυτό το ψευδώνυμο????? "

*Οταν ήρθα σπίτι σου για εργασία"

*Μα είχες πει οτι δεν άνοιξες το κινητό μου! *

*😏😏😏*

Θα τον σκίσω. Θα τον κόψω κομματάκια και θα τον βράσω μαζί με καρότα. Εγώ θα είμαι η μάγισσα και αυτός ο Χάνσελ. Μόνο που δεν θα υπάρχει καμία Γκρέτελ να με σαμποτάρει. Μουαχαχαχααα.

*YOU SON OF A B-... *

*Ωχ ωχ αγρίεψε 😏*

*Αντί να με κοροϊδεύεις και να με εκνευρίζεις άκου τι λέμε μέσα στην τάξη. Ισως βοηθήσει τον άδειο σου εγκέφαλο να γίνει χρήσιμος και να σε συμβουλέψει να μαζευτείς λιγάκι*

*Πρόσεξε πώς μιλάς παγωτίνι*

Δεν του απάντησα. Εβαλα ξανά το κινητό στην τσέπη μου προσεκτικά και συνέχισα να κρατάω σημειώσεις. Τον καταλάβαινα που με κάρφωνε με το θυμωμένο του βλέμμα αλλά δεν του έδωσα ούτε λίγη σημασία.

-
-
-

Αααχ..

Επιτέλους ξεκούραση.

Ταινία, πάπλωμα και ένα οικογενειακό παγωτό μόνο για μενα. Αυτή είναι ζωή.

Τώρα θα μπορούσα να χαλαρώσω. Τώρα θα μπορούσα απολαύσω τον Ryan Gosling χωρίς μπλούζα. Τώρα θα-

"Δάφνη! Ηρθε ο φίλος σου να σε δει!" φώναξε χαρούμενα η μαμά μου από το χολ.

Τώρα θα μπορούσα να σκοτώσω κάποιον. Και συγκεκριμένα αυτόν.

Τι θέλει εδώ πάλι;

Στις εννιάμιση το βράδυ??!!

Απλά θα φύγω χωρίς να το καταλάβουν. Θα δέσω τα σεντόνια και θα πηδήξω από το παράθυρο. Στις ταινίες πετυχαίνει. Ναιπ. Αυτό είναι.

Πριν προλάβω να εφαρμόσω το σχέδιό μου η πόρτα άνοιξε.

"Heeyy!" χαιρέτησε χαρούμενα και με κοίταξε με ένα ηλίθιο χαμόγελο.

"Τι θες εσύ εδώ βραδιάτικα;" αναφώνησα και κουλουριάστικα περισσότερο με το πάπλωμά μου.

Ας μη ξεχάσουμε οτι είμαι με τις πιτζάμες Hello Kitty.

Βασικά τι με νοιάζει; Αυτός ήρθε απροσκάλεστος στο σπίτι μου.

"Ηρθα για το δεύτερο σου μάθημα στο πώς να φλερτάρεις"

Αα οκευ.

Κάτσε, τι;;

ΤΩΡΑ???

"Τι κοιτάς σαν χάνος παιδί μου; Μη χρονοτριβούμε. Ας ξεκινήσουμε" είπε και έκλεισε την πόρτα.

"Θα ήθελα η πόρτα μου να μείνει ανοιχτή παρακαλώ" του είπα και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος.

"Δεν θα σε βιασω μην ανησυχείς" χαμογέλασε πονηρά.

"Δεν σε εμπιστεύομαι καθόλ- Ει! Ασε το παγωτό μου κάτω αυτή την στιγμή!" τον κοίταξα με ένα δολοφονικό βλέμμα.

"Αφού δεν μπορείς να το φας όλο μόνη σου ούτως ή άλλως"

"Μπορώ να καταβροχθίσω πέντε τέτοια στην καθισιά αν θες να ξέρεις" είπα περήφανα.

"Και πού τις βάζεις όλες αυτές τις θερμίδες δηλαδή;" με ειρωνεύτηκε σηκώνοντας το φρύδι του.

"Επειδή δεν μου φαίνεται δεν σημαίνει οτι δεν τρώω. Αντε δώσε μου τώρα το παγωτό μου!"

"Καλά καλά" σήκωσε τα χέρια ψιλά και μου έδωσε πίσω το κουτί με τον παράδεισο. "Τώρα έλα να ξεκινήσουμε"

"Ωραία, πες να τελειώνουμε" δεν είχα καμία όρεξη για τίποτα εκτός από την ταινία που θα έβλεπα.

"Δεν θέλω βιασύνες. Η κάνουμε μια δουλειά σωστά ή όχι" με μάλωσε και κάθισε στο κρεβάτι μου.

"Λοιπόν" ξεκίνησε να λέει. "Στο σημερινό μάθημα θα μιλήσουμε για τα μηνύματα. Πώς να φλερτάρεις μέσω μηνυμάτων"

"Εδώ δεν μιλάμε στο σχολείο θα μιλήσουμε και με μηνύματα;"

Τα ακούει αυτά που λέει;

"Δάφνη Δάφνη Δάφνη.." κούνησε το κεφάλι του. "Ο Αχιλλέας δεν είναι ο μόνος που θα σου αρέσει σε όλη σου τη ζωή. Αυτά που θα σου πω θα σου χρησιμεύσουν και για αργότερα" μου είπε σοβαρά.

Ντάξει εδώ έχει ένα point.

Του έκανα νόημα να συνεχίσει.

"Λοιπόν, πρώτα απ'όλα πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση. Ξεκίνα και καμιά φορά εσύ την συζήτηση. Οχι πάντα, αλλά που και που είναι καλό. Δείχνει σιγουριά. Κάτι που, πίστεψε με, αρέσει. Δεύτερον, παιξ'το χαλαρή. Μη φανείς απελπισμένη ή εξαρτημένη από αυτόν. Επίσης, μη βάζεις συνέχεια emoji, ξέρεις καρδουλίτσες, φατσούλες και τέτοια.. Κουράζουν. Α! Και να ξέρεις πότε να σταματάς. Αν βλέπεις πως ο άλλος αρχίζει να απαντάει πιο αργοπορημένα καλύτερα να λήξεις εκεί την συζήτηση και να τα πείτε κάποια άλλη στιγμή. Σημειώνεις;"

Πραγματικά δεν περίμενα να πει όλα αυτά. Πίστευα πως θα άρχιζε να μου λέει όλες τις ανώμαλες φράσεις που χρησιμοποιεί αυτός.

"Δάφνη; Ακούς;" κούνησε το χέρι του μπροστά από το πρόσωπό μου.

"Ε; Ναι. Απ-απλά δεν περίμενα να πεις αυτά" ομολόγησα αυτό που σκεφτόμουν.

"Ξέρω όλοι έτσι νομίζετε" είπε και πήγε να σηκωθεί.

Τι εννοεί; Ποιος άλλος το πιστεύει;

"Πού πας;" ρώτησα παραξενεμένη. Μόλις τώρα είχε έρθει.

"Πρέπει να πάω σε ένα πάρτυ παγωτίνι. Σίγα μην έβγαινα για να έρθω μόνο εδώ"

Αουτς.

"Ναι σωστά" τον ειρωνεύτηκα.

"Τα λέμε" προχώρησε προς τα έξω.

"Α και Δάφνη. Ξέχασα να σου πω και ένα ακόμα tip.. Να είσαι ο εαυτός σου" είπε πριν φύγει.

____________________________________

Ηello helloo. 👋

Συγγνώμη που δεν ανέβασα εχτές κεφάλαιο απλά δεν ήξερα τι να γράψω και δεν είχα και χρόνο. Γι αυτό προσπάθησα να κάνω αυτό το κεφάλαιο μεγάλο.

Ολοκληρώθηκε και το δεύτερο μάθημα λοιποον.😁😁

Ελπίζω να σας άρεσε.

Vote ⭐ and comment 💬 .

Byee. ❤❤