"Και πρέπει πάντα να περπατάς με κύρος."επανέλαβα προσπαθώντας να κάνω την φωνή της μαντάμ.

"Και να μην καμπουριάζεις. Ένας πρίγκιπας δεν πρέπει να γεννιέται με καμπούρα στην πλάτη!"επανέλαβε η Άσλεϊ κρατώντας με αγκαζέ.

Γέλασα με το πόσο ίδια μπορούσε να κάνει την φωνή και στην σκέψη του τι θα γίνει αν η μαντάμ μας ακούσει.

Κατά την τρελή και γεμάτη σχόλια διαδρομή μας πέσαμε πάνω στον Σάντρο και τις κοπέλες που ήταν μαζί του.

"Υψηλοτάτη."υποκλίθηκε ευγενικά βάζοντας το μεγάλο του μπλοκ κάτω από την μασχάλη.

"Έμαθα πως πλέον μετέτρεψες το παλιό μου σπίτι σε ατελιέ. Ελπίζω να καταφέρεις να κάνεις θαύματα και εκεί."ειπα.

Από όταν οι γονείς μου μετακόμισαν στο παλάτι της Ορτίλια και στην συνέχεια σε μια έπαυλη στην Λουκέρσια, το διαμέρισμα μας έμεινε ανέγγιχτο. Έτσι το παραχώρησα στον Σάντρο για να στεγάσει την οικογένεια του και να συνεχίσει την δουλειά του στον δικό του χώρο.

"Και εγώ. Δεν σας έχω γνωρίσει στις κυρίες. Από εδώ η Λίλι, η σύζυγος και μητέρα του παιδιού μου..."έδειξε μια όμορφη νεαρή με κάστανα μαλλιά και στρογγυλό πρόσωπο. Τα χαρακτηριστικά της καθώς και η ίδια ήταν αρκετά εντυπωσιακά.

Υποκλίθηκε με τόση χάρη, σαν να βρισκόταν σε παράσταση μπαλέτου.

"...Και αυτή εδώ είναι η Τζοάν. Το αίσθημα μου ή όπως το λέτε εσείς στην δύση, η ερωμένη μου."είπε δείχνοντας ένα εξίσου εντυπωσιακό κορίτσι με μαύρα μαλλιά και σκούρο δέρμα.

Είχαμε σοκαριστεί με την Άσλεϊ για το πόσο άνετα μιλούσε γι' αυτό. Δύο γυναίκες; Νόμιζα ότι απλά ήταν παντρεμένος και πως μαζί τους εμένα και άλλη μια κοπέλα.

"Μισό. Δηλαδή εσύ είσαι παντρεμένος με δύο γυναίκες;"τον ρώτησε η Άσλεϊ προσπαθώντας να εμπεδώσει τις νέες πληροφορίες.

"Όχι. Η Τζοάν είναι η δεύτερη μου αγάπη και ζει μαζί μας σαν κανονικό μέλος της οικογένειας. Αφού δεν μπορώ να την παντρευτώ και αυτήν, αποφασίσαμε με την Λίλι να την αφήσουμε να μένει μαζί μας αφού με εμπνέει κιόλας."Εξήγησε μα και πάλι είχα απορίες.

"Τα πράγματα στο Σκάϊλοφτ είναι αρκετά πιο ελεύθερα. Σε σχέση με τους δυτικούς, εμείς στην Ανατολή έχουμε διαφορετική αντίληψη της αγάπης, ειδικά οι καλλιτέχνες."συμπλήρωσε η Τζοάν με μια περίεργη προφορά.

Ήμουν άναυδη.

Πως μια γυναίκα θα άφηνε τον άντρα της να περνά χρόνο και με κάποια άλλη; Εγώ σίγουρα δεν θα άφηνα τον Χένρι ούτε κατά διάνοια να ξενοκοιτάξει.

Αλλά αφού νιώθουν άνετα έτσι, ποια είμαι εγώ να τους κρίνω;

"Μας συγχωρείτε αλλά πρέπει να γυρίσω στο ατελιέ."έφυγε μαζί με τα κορίτσια και είχαμε μείνει να κοιταζομαστε με την κολλητή μου.

"Μην σου μπαίνουν ιδέες."είπε καχύποπτα και έγνεψα γρήγορα αρνητικά.

"Εάν μου το προτείνει ποτέ θα του κόψω τα πόδια!"ειπα αποφασιστικά και συνεχίσαμε την βόλτα μας.

[...]

Με τον Χένρι βρισκόμασταν στην τραπεζαρία και τρώγαμε πρωινό μαζί. Βασικά έτρωγα και εκείνος τσιμπολογούσε.

Είναι η πρώτη φορά που ήμαστε μαζί μετά από καιρό και οι ορμόνες μου βρήκαν ώρα να βαρέσουν κόκκινο.

"Ώρες ώρες απορώ που το βάζεις τόσο φαγητό."αστειεύτηκε πίνοντας μια γουλιά καφέ.

"Ο γιος σου πεινάει. Εγώ απλά ακολουθώ."ειπα τρώγοντας μια ακόμα φρυγανιά με μέλι.

"Πώς ξέρεις πως θα είναι αγόρι;"

"Το ξέρω. Μην ρωτήσει πως, έχω αυτήν την αίσθηση."απάντησα μπουκωμένη.

"Μάλιστα. Και δεν μου λες; Τι γνώμη έχεις για αυτό που σου έλεγα;"χαϊδεψε το χέρι μου με τον αντίχειρα του.

"Για την εκκλησία; Πολύ καλό. Θα κερδίσεις και τον θρησκευόμενο λαό και ίσως και τον Πατριάρχη. Για το εσωτερικό, σου έχω πολύ καλούς καλλιτέχνες εκτός του Σάντρο για να βοηθήσουν."

"Ωραία. Ξέρεις σκεφτόμουν και κάτι άλλο. Σκεφτόμουν να ορίσω νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας."Είπε και άφησα κάτω το κρουασάν που ετοιμαζόμουν να φάω.

Με εξέπληξε το γεγονός. Δεν ξέρω είναι καθόλου δημοκρατικό και ίσως αρκετοί αντισταθούν. Όμως το να υπάρχει κάποιος έμπιστος στην διοίκηση του Κοινοβουλίου θα μας διευκολύνει.

"Ο λόγος;"ρώτησα.

"Ο τωρινός είναι τσιράκι και υποστηρικτής του πατέρα μου και μου αντιτίθεται σε πολλά ζητήματα. Εδώ τις προάλλες αποκάλεσε την απόφαση για την Ένωση, παιδιάστικο καπρίτσιο και κόντρα στο πρόσωπο του πατέρα μου."αιτιολόγησε και κατάλαβα για ποιον μιλούσε.

Εδουάρδος Νέβιλ. Ίσως ο πιο μισητός πολιτικός που έχω γνωρίσει. Μπήκε στην Βουλή χωρίς καν να εκλεγεί και οι πολίτες του να θεωρούν καταπιεστικό λόγο των συνεχών αλλαγών στους νόμους.

"Και ποιον σκέφτηκες;"

"Τον Στέφεν. Έχει γνώσεις, λόγο, πειθώ και είναι αγαπητός στον λαό. Ο κατάλληλος για αυτήν την θέση."τον επαινούσε.

Από μέσα μου χαιρόμουν που είχε διαλέξει εκείνον. Ένας Λούκερ στην διοίκηση θα έκανε το οποιοδήποτε σχέδιο εφικτό και τις πολιτικές μου διασυνδέσεις ευκολότερες. 

Φυσικά δεν έδειξα την ικανοποίηση μου. Δεν θέλω να αρχίσει πάλι σχετικά με την θέση μου και την διοίκηση διοίκηση του κράτους. Ξέρω πως μόλις γεννηθεί το παιδί, ως μητέρα θα θα έχω λόγο και δεν θα μπορεί να το αλλάξει, αλλά δεν έχω διάθεση να ταραχτώ.

"Αν τον θεωρείς κατάλληλο εγώ συμφωνώ. Τώρα σταματά να μου μιλάς για τα σχέδια σου και τρώγε. Από εχτές δεν έχεις βάλει μπουκιά στο στόμα σου."του έδωσα λίγο κέικ.

Εκείνος γέλασε και το έτρωγε αργά, σαν να μην το ήθελε.

Ξαφνικά και εκεί που ήμαστε καλά, ο Χένρι τινάζετε πάνω και σφίγγει το ύφασμα που καλύπτει την κοιλιά του.

Ανήσυχη τον έπιασα και προσπάθησα να τον κρατήσω όρθιο. Το πρόσωπο του είχε γίνει κόκκινο και ξεκίνησε να βήχει πολύ έντονα.

Είχα τρομοκρατηθεί. Φώναζα για βοήθεια, μα κανείς δεν ερχόταν. Παράλληλα εκείνος είχε γονατίσει στο έδαφος βγάζοντας ήχους πόνου.

"Χένρι. Βοήθεια κάποιος!"

Ξάπλωσα το σώμα του πάνω μου και κρατούσα το πρόσωπο του στις παλάμες μου. Τι του συμβαίνει; Τι έχει ο άντρας μου. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν ξεκίνησε να φτύνει αίμα. Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά.

Ευτυχώς δύο άντρες από την φρουρά άκουσαν τις φωνές μου και με βοήθησαν να τον μεταφέρουμε μέχρι το ιατρείο. Εκείνοι τον κρατούσαν από τις μασχάλες και εγώ ήμουν πίσω τους.

"Σας παρακαλώ όχι. Αφήστε με να τον εξετάσω."Με πρόλαβε ο γιατρός πριν μπω.

Δεν θέλω να τον αφήσω μέσα μόνο του. Πονάει. Μα δεν έχω άλλη επιλογή. Η καρδιά μου είναι πάντα μαζί του και το ξέρει.

Θεέ μου κάνε να μην έχει τίποτα σοβαρό.

[...]

Μόλις η εξέταση τελείωσε, μετέφεραν τον άντρα μου πίσω στο δωμάτιο μας. Του έδωσαν ένα ηρεμιστικό για να κοιμηθεί και φαινόταν καλύτερα από πριν. Είναι τόσο γαλήνιος που σχεδόν με τρομάζει.

Η Ιζαμπέλ έχει φύγει από εχτές και δεν ξέρω αν πρέπει να την ειδοποιήσω ακόμα. Φοβάμαι πάρα πολύ και ακόμα δεν έχουμε λάβει τα αποτελέσματα.

"Μήπως δεν θα έπρεπε να επιβαρύνεις τόσο τον εαυτό σου; Από εχτές το πρωί δεν έχεις βγει καθόλου έξω. Είσαι έγκυος Αλέξα."είπε ο Στέφεν και ένιωσα ένα σκίρτημα στην κοιλιά μου.

Απ'οτι φαίνεται το μωρό καταλαβαίνει τα πάντα.

"Δεν τον αφήνω μόνο του. Πρέπει να ξέρει πώς είμαι δίπλα του όταν ξυπνήσει."χαϊδεψα τα μαλλιά του και έφτιαξα καλύτερα την κουβέρτα πάνω του.

Έξω ο καιρός είχε αλλάξει. Αν και άνοιξη είχε αρκετό κρύο και αέρα. Μέχρι και το τζάκι είχαμε ανάψει για να ζεστάνει το δωμάτιο.

Για αρκετή ώρα μείναμε αμίλητοι μέχρι που η η πόρτα του δωματίου άνοιξε και μέσα εμφανίστικε ο γιατρός.

Σηκώθηκα αμέσως και τον πλησίασα.

"Πείτε μας γιατρέ. Τι έχει ο πρίγκιπας;"ρωτησε ο Στέφεν αντί για εμένα.

Τόσο καιρό που είναι εδώ, συνεχώς με στηρίζει. Στην αρχή δεν του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη λόγο του παρελθόντος μα με τον καιρό με έκανε να καταλάβω το λάθος μου. Είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος που ξέρω. Έχει κάνει τόσα για εμένα που δεν ξέρω πως θα του τα ξεπληρώσω.

"Βλέποντας τα αποτελέσματα από το υπερηχογράφημα, την αξονική τομογραφία και την μαγνητική εντοπίσαμε τμήματα καρκινικών δεικτών στο ήπαρ. Όταν όλες οι ενδείξεις σύντειναν πως είναι πιθανό να πρόκειται για καρκίνο του ήπατος, οι ειδικοί πραγματοποιήσαν και βιοψία, λαμβάνοντας τμήμα από τον ηπατικό ιστό. Τα νέα δεν είναι ευχάριστα πριγκίπισσα."Εξήγησε μα δεν μπόρεσα να καταλάβω.

Δεν ήμουν ποτέ καλή στην βιολογία για να ξέρω περί τίνος πρόκειται, μα ο Στέφεν έδειχνε αρκετά ανήσυχος. Τον σκούντηξα για να μου εξηγήσει μα φαινόταν χαμένος.

"Ο Χένρι έχει καρκίνο του ήπατος."είπε αποφασιστικά, σαν να προσπαθούσε να το εμπεδώσει και ο ίδιος.

Το πρόσωπο μου σκοτείνιασε. Κοίταξα το αναίσθητο σώμα του πίσω μου και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ο Χένρι μου; Καρκίνο;

"Πώς;"ρώτησα προσπαθώντας να συγκρατήσω τον εαυτό μου από το να λυγίσει.

"Εδώ και καιρό παρακολουθούμε την κατάσταση του. Στην αρχή νομίζαμε ότι ίσως είναι κάποιου είδους υπερκόπωση και τους σύστησα κάποια φάρμακα. Στην πορεία αποδείχθηκε πως δεν είναι αυτό. Πλέον βρίσκετε στο δεύτερο στάδιο και τείνει προς τους τρίτο. Αν φτάσει μέχρι εκεί ίσως να μην μπορέσουμε να τον σώσουμε."Εξήγησε.

"Μα είναι μόλις 27. Πως γίνεται αυτό;"

"Κληρονομικότητα και συνάμα η συχνή κατανάλωση αλκοόλ. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά πριγκίπισσα. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε την θεραπεία του όσο πιο σύντομα γίνετε."

"Πόσο σύντομα;"

"Χτες."είπε σοβαρός και τότε κατανόησα την σοβαρότητα της κατάστασης.

Τόσο καιρό το ήξερε και μου το έκρυβε. Όλη αυτή η κούραση, οι ζαλάδες και η αφαγία οφείλονταν σε αυτό. Πως μπόρεσε να μην με ενημερώσει;

Καθώς ο γιατρός συνομιλούσε με τον Χένρι εκτός της αίθουσας, εγώ κάθησα στο προσκέφαλο του κρεβατιού δίπλα του.

Και μόνο στην ιδέα ότι ίσως τον χάσω τρελαίνομαι. Πως θα μεγαλώσει ο γιος μου χωρίς πατέρα; Ο Ραγιέν έχει βαλθεί να μου καταστρέψει την ζωή ακόμα και έτσι!

Σε αυτήν την κατάσταση δεν μπορεί να ταξιδέψει. Δεν μπορεί να μιλήσει με τους άλλους βασιλιάδες. Πρέπει να τον βοηθήσω. Δεν θα αφήσω κανέναν να με αδικήσει, ούτε το παιδί μου! Έχω σκεφτεί τι θα κάνω. Παράτολμο αλλά για την οικογένεια μου θα έκανα τα πάντα.

Το μόνο που θα χρειαστώ είναι λίγη βοήθεια. Και ξέρω και που θα την βρω.

[...]

Ο Χέθγουορντ και η Κορίν στέκονταν απέναντι από την μαντάμ Κατερίνα και τον Φρανκ ντε Λούκα. Ήρθε η ώρα να μπουν κάποια πράγματα στην θέση τους.

Χρειάστηκε πολύ θάρρος για να πάρει μια τέτοια απόφαση, μα πλέον ήταν σίγουρος. Ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της μίζερη ζωής του με την Κορίν. Το φως στην άκρη του τούνελ. Το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα. Όλη του η ζωή ήταν εκείνη. Και ήταν πρόθυμος να σοβαρευτεί για χάρη της.

"Λοιπόν. Θα μιλήσετε;"είπε η μαντάμ που από την αρχή είχε καταλάβει περί τίνος πρόκειται.

Μόνο ο Φρανκ ήταν στην κοσμάρα του και περίμενε ανυπόμονα να του πουν τι θέλουν.

"Ναι... Λοιπόν. Όπως ξέρετε εδώ και αρκετά χρόνια δεν είμαι και ο πιο σταθερός άντρας. Θέλω συνέχεια μια αλλαγή στην ζωή μου. Όμως μετά από ένα συμβάν πριν περίπου δύο χρόνια, αποφάσισα να αλλάξω κόσμο θεωρία. Και σε αυτό με βοήθησε η Κορίν."την κοίταξε χαμογελώντας.

"Είδες Κατερίνα; Χαλάλι τα λεφτά που δίναμε στις σπουδές της! Εδώ κατάφερε να αλλάξει ιδέες στον καζανόβα! Εύγε κορίτσι μου!"την επικρότησε και εκείνη κοκκίνησε.

"Μπαμπά σε ευχαριστώ πολύ, μα δεν είναι αυτός ο λόγος που σας φωνάξαμε. Είναι κάτι πιο σημαντικό."τον διόρθωσε.

Ο Χέθγουορντ ξερόβηξε και έφτιαξε την γραβάτα του. Ή τώρα ή ποτέ, σκέφτηκε.

"Κύριε Φρανκ. Θέλω να έχω την τιμή να ζητήσω την κόρη σας σε γάμο."είπε γρήγορα ξαφνιάζοντας τον.

Η μαντάμ κοίταξε προς το μέρος του μα το βλέμμα του δεν αποκάλυπτε κάποιο συναίσθημα ή κίνηση. Αυτήν την στιγμή είχε καταφέρει να την φοβήσει.

Ήρεμος, εκείνος σηκώθηκε από την καρέκλα του και κατευθύνθηκε προς τον φοβισμένο Έϊντεν. Μόλις έφτασε λίγα εκατοστά μακριά του,τόσα που σχεδόν άκουγε την καρδιά του να χτυπά σαν να ήταν σε κάποιο από αυτά τα παρτυ, τον έπιασε από τον ώμο.

"Τι είπες;"ρώτησε συλλαβιστά.

Η αναπνοή του είχε κοπεί.

"Εμ...Ότι...Ότι θέλω να παντρευτώ την Κορίν;"είπε ερωτηματικά.

"Και τολμάς να μου ζητάς κάτι τέτοιο τώρα;"Η φωνή του αγρίεψε.

Ήταν σίγουρος. Ο Φρανκ θα τον σκότωνε.

Την στιγμή που εκείνος σήκωσε το χέρι του,ο Έϊντεν έκλεισε τα μάτια περιμένοντας το χτύπημα. Αντί για αυτό, τα χέρια του Φρανκ τυλίχθηκαν γύρο του αγκαλιάζοντάς τον.

"Κάιρο σου πήρε. Νόμιζα πως θα έπρεπε να σας προξενέψω εγώ."είπε αφήνοντας τις δύο γυναίκες άναυδες και τον Έϊντεν να αναπνεύσει.

"Μα πως το ήξερες;"ρώτησε η μαντάμ.

"Πολύ απλό. Το ένστικτο του πατέρα! Πολύ δυνατό εργαλείο και ο δεσμός μου με την Κορίν είναι απόλυτα δεμένος. Άρα μάντεψε ποιος είναι ο καλύτερος γονιός;"αναρωτήθηκε και ταυτόχρονα χτύπησε δυνατά στην πλάτη τον Έϊντεν που είχε ξαναβρεί το χρώμα του.

"Σοβαρά. Πως το ήξερες;"ρώτησε η Κορίν.

"Μυστικό. Σας εύχομαι τα καλύτερα παιδί μου. Και τα κλασικά, αν σε πειράξει θα τον καθαρίσω και μπλα μπλα μπλα. Τώρα με συγχωρείτε μα έχω και δουλειές. Και γυναίκα. Το βράδυ θέλω παστίτσιο από τα χεράκια σου."την φίλισε στο μάγουλο και με καμαρωτό βήμα βγήκε από τα την αίθουσα.

Οι υπόλοιποι απλά έμειναν να κοιτάζουν μπερδεμένοι.

"Καλά πήγε."συμπέρανε ο Έϊντεν πιάνοντας την Κορίν απο την μέση.

[...]

Χτύπησα χωρίς κανέναν δισταγμό την πόρτα του δωματίου της. Ήταν καιρός να λύσουμε τις διαφορές μας για να επιτύχουμε μαζί τον σκοπό μας. Μαζί μου ήταν και ο Λεό, τον οποίο θα προϊδέαζα για τα τωρινά γεγονότα.

Είχε επιστρέψει από την Οστούρα και δεν είχε ιδέα για την απόφαση του πατέρα του ή για την κατάσταση του αδερφού του. Είμαι καχύποπτη μαζί με τα αδέρφια Σέρμουντ, στο παρελθόν έχουν δείξει άσβεστη δίψα για εξουσία μα δεν έχω άλλη επιλογή.

Όταν η Μπιάνκα μας είχε στο κατώφλι της παραξενεύτικε. Παρόλα αυτά μιας έκανε χώρο να περάσουμε.

"Τι συμβαίνει; Δεν φαίνεσαι καλά."είπε τυπικά.

Με τα μάτια μου της έκανα νόημα τον Λεό και τότε κατάλαβε. Όχι όμως τα πάντα.

Ξεφύσιξε.

"Δεν ξέρει;"ρώτησε.

"Τι να ξέρω; Συμβαίνει κάτι; Έπαθε τίποτα ο Χένρι;"ρώτησε ανήσυχος.

"Ναι αλλά όλα στην ώρα τους."ειπα και τα δύο αδέρφια εξεπλάγην, ο ένας γιατί είναι εντελώς ανίδεος και η άλλη επειδή ξέρει την μισή αλήθεια.

Στεκόμουν ακίνητη βυθισμένη στις σκέψεις μου για τον Χένρι, όσο η Μπιάνκα εξηγούσε στον ετεροθαλή αδερφό της την κατάσταση.

Οι αντιδράσεις του ήταν το άκρως αντίθετο από ότι περίμενα. Δεν φαινόταν διατεθημένος να ακολουθήσει την εντολή του πατέρα του και να γυρίσει στην Ορτίλια, ούτε να γίνει βασιλιάς. Καλό αυτό.

"Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα;"ρώτησε.

"Προσευχομαστε αρχικά για την υγεία του αδερφού σου. Διαγνώστικε με καρκίνο. Ο γιατρός με διαβεβαίωσε πως υπάρχει ακόμα χρόνος, μα δεν μπορούμε να βασιστούμε μόνο στον Θεό. Πρέπει να κάνουμε και εμείς κάτι."ειπα.

Οι δύο τους είχαν κατεβάσει τα πρόσωπα μέχρι το πάτωμα. Η Μπιάνκα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα, σχεδόν τον θρηνούσε και ο Λεό πηγαινοερχόταν ανήσυχος.

"Αυτό ήταν! Χαθηκαμε!"σχολίασε εκείνη.

"Το ποτό ήταν που τον κατέστρεψε. Τι θα κάνουμε χωρίς αυτόν;"αναρωτήθηκε ο Λεό χαϊδεύοντας τα γένια του.

Παντού θρήνος και ανόητα σχέδια.

Τον έχουν καταδικάσει είδη και ετοιμάζουν την επόμενη τους κίνηση. Όμως είναι ζωντανός. Νιώθω ακόμα την καρδιά του να χτυπά.

"Αν χαθεί θα χαθώ και εγώ και η Εστέρ. Ο πατέρας είναι αδίστακτος, ίσως ακόμα ακυρώσει και τον γάμο μου με τον Στέφεν."ανησυχούσε η Μπιάνκα.

Εγώ δεν μιλούσα.

"Η δικιά σου μοίρα δεν αλλάζει. Εμένα θα με κάνει βασιλιά! Δεν είμαι κατάλληλος για κάτι τέτοιο. Ένα μπάσταρδο είμαι που ξέρει την τέχνη του πολέμου. Δεν είμαι ηγέτης, στρατιώτης είμαι! Δεν δίνω εντολές, εκτελώ!"

"Μπορείτε να πάψετε και οι δύο σας;"φώναξα και γύρισαν προς το μέρος μου. "Κάνετε σαν να έχει είδη φύγει! Ο Χένρι δεν πέθανε, είναι αγωνιστής και δεν πρόκειται απλά να αφήσει την γυναίκα και τον διάδοχο του αβοήθητους! Τώρα σταματήστε τον άσκοπο θρήνο και ακούστε με. Έχω ένα σχέδιο αρκετά παράτολμο μα δεν υπάρχει άλλη λύση."

"Ωραία."πήγε τα μαλλιά του πίσω. "Τι προτείνεις."

"Θα πείσουμε τους βασιλιάδες να ψηφίσουν κατά του Ραγιέν. Μόλις παραβίασε έναν από τους παλιότερους νόμους, αμφιβάλλω αν θα το αφήσουν έτσι. Θα πρέπει να ταξιδέψω και αφού ο Χένρι δεν είναι ακόμα σε θέση να μου το επιτρέψει ήθελα την δική σου συγκατάθεση."ειπα στην Μπιάνκα.

"Αυτό δεν γίνετε. Είσαι τεσσάρων μηνών. Πως θα ταξιδέψεις σε τόσους τόπους; Δεν σε αφήνω."αρνήθηκε, κάτι που δεν περίμενα.

Πίστευα πως θα ήθελε να με ξεφορτωθεί. Τώρα γιατί νοιάζεται τόσο;

"Δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν δεν το κάνουμε τώρα δεν θα το κάνουμε ποτέ. Μπιάνκα..."έπιασα τα χέρια της."...Πρέπει να με εμπιστευτείς. Για πρώτη και τελευταία φορά σου ζητάω αυτήν την χάρη. Εμπιστέψουμε."προσπάθησα να την πείσω.

Σκεφτόταν. Ξέρω πως αυτό που της ζητάω είναι δύσκολο μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Μπορεί να μην τα πάμε καλά, αλλά είναι μάνα και καταλαβαίνει την αγωνία μου. Ότι κάνω το κάνω για τον γιο μου και κανέναν άλλον.

Την βλέπω πως θέλει να πει ναι. Το παλεύει μέσα της. Ότι κίνηση κάνει είναι πάντα προσεγμένη και καλά μελετημένη. Κάτι τόσο απρόβλεπτο ίσως προκαλούσε μεγαλύτερο πρόβλημα.

Εν τέλει μου απάντησε και η απάντηση της ήταν σίγουρα μια ακόμα έκπληξη σε αυτές τις δύο μέρες.

"Εντάξει. Μα θα έρθω μαζί σου. Πρέπει κάποιος να σε βοηθήσει και να σε προσέχει."

"Θα έχω τα κορίτσια."

"Εννοώ κάποιος που να ξέρει από πολιτική και γέννα. Την μόνη που μπορείς να πάρεις από τις Κυρίες σου είναι η Κιάνα. Θα πάμε και στο δικό της βασίλειο. Θα πω στον Στέφεν να στείλει επιστολή σε όσους απομακρισμένους δεν θα πάμε και να συγκαλέσει Διεθνές Συμβούλιο. Θα καταστρέψουμε τον πατέρα μου, όπως αυτός κατέστρεψε την οικογένεια του."είπε και με συγκίνησε.

Δεν πίστευα πως θα ταίριαζε πότε ο χαρακτήρας μας. Ούτε πως θα με στήριζε έτσι.

"Μην συγκινήσε. Δεν το κάνω για εσένα, αλλά για τον διάδοχο μας. Εσύ, καλώς ή κακώς, είσαι το σκεύος που τον μεταφέρει και του δίνει ζωή. Αν πάθεις κάτι εσύ θα πάθει και αυτός."

"Ξέρεις πολύ καλά να χαλάς όμορφες στιγμές."σχολίασα και γέλασε.

"Υποθέτω είναι οικογενειακό."

Ίσως. Μα ξέρω πως δεν μοιάζει σε καμία περίπτωση με τον πατέρα της.

Ο Λεόν, ήρθε δίπλα της και την αγκάλιασε παρηγορητικα, όπως μόνο ένας αδερφός  ξέρει να κάνει. Είναι τόσο καλός μαζί της, αναρωτιέμαι γιατί η Μπιάνκα πότε δεν τον δέχτηκε.

"Θα μείνω να τον προσέχω όταν ξυπνήσει. Φροντίστε να επιστρέψετε γρήγορα. Και να προσέχετε."είπε το τελευταίο κοιτάζοντας την αδερφή του.

Η Μπιάνκα του έγνεψε θετικά μα δεν πήρε στιγμή το βλέμμα της από πάνω του. Τον καθησύχασε με ενα άγγιγμα και η ατμόσφαιρα είχε πάρει άλλο χρώμα.

Είχα έρθει πιο κοντά με την νέα μου οικογένεια. Πλέον η πτώση του Ραγιέν ήταν κοντά. Έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Πως κάποια στιγμή, δεν ξέρω πότε, θα τον κανω να υποκλιθεί μπροστά μου. Και όσο αυτός θα βασανίζεται από την αποτυχία του, εγώ να αναγεννιέμαι από τις στάχτες μου, σαν φοίνικας.

Αυτό το παιδί μέσα μου, έχει αλλάξει τον χαρακτήρα μου. Με έκανε πιο δυνατή, πιο υπομονετική.

Αλύγιστη, υπομονετική και αναγεννημένη.

Αυτό θα είναι το μότο μου.

Δεν είχα σκοπό να ανεβάσω κεφάλαιο αλλά... Είναι ένα ευχαριστώ σε εσάς που ψηφίσατε το βιβλίο στον καλοκαιρινό διαγωνισμό J-J Contest και το βγάλατε αγαπημένο του κοινού!

Με 32 ψήφους! Παιδιά είστε απίστευτοι!

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που έχετε αγαπήσει αυτό το βιβλίο και που με στηρίζεται έτσι. Αν πω ότι δεν το περίμενα ότι θα τα πήγαινε καλά, θα είναι ψέμα. Αλλά δεν περίμενα ότι θα τα πήγαινε τόσο καλά!

Με συγκινήσατε βρε σατανάδες!😢❤

Τέρμα η κλάψα! Τώρα μπαίνουμε στα έργα! Σχεδόν προς το τέλος και με λογαριασμούς που πρέπει να κλείσουν, χαρακτήρες να φύγουν (το πως δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν θα σας αρέσει), ένα κοινό που πρέπει να κλάψει και να με βρίσει και μια συγγραφέα να κάνει και άλλα βιβλία για την δική σας ψυχαγωγία!

Το κεφάλαιο 41 θα είναι το ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟ που έχω γράψει και θα σας λύσει πολλές απορίες, θα σας κάνει να μισήσετε περισσότερο τον Ραγιέν και θα καλύψει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Δηλαδή από εκεί που ξεκινάμε με την επόμενη μέρα, μπορώ να σας μεταφέρω είτε στο παλάτι της Λουκέρσια ή και δύο μήνες μπροστά. Να είστε προετοιμασμένοι.

Και μόλις τελειώσει το 41, μπαίνουμε στα τελικά κεφάλαια. Δεν έχω προγραμματίσει πόσα θα είναι, είχα έτοιμα μόνο μέχρι το 38, οπότε τελειώσαμε με αυτό.

Τώρα υπάρχει και κάτι άλλο. Μια αγαπητή φίλη μου ρώτησε αν μπορούμε να κάνουμε ερωτήσεις στους πρωταγωνιστές ή να τους γράψουμε γενικά κάτι. Θα θέλατε κάτι τέτοιο;

Η αλήθεια είναι πως εγώ ναι, μα αν δεν υπάρχουν αρκετές ερωτήσεις δεν βρίσκω το νόημα. Εγώ παρόλα αυτά θα αφήσω το emoji εδώ και εσείς μπορείτε να γράψετε ότι απορία έχετε προς τους πρωταγωνιστές.

👑Γράψτε τις απορίες σας για τους πρωταγωνιστές εδώ:

ΠΡΟΫΠΌΘΕΣΗ: ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΣΤΟΝ ΟΠΟΊΟ ΑΠΕΥΘΎΝΕΤΕ.

Αυτά από εμένα.

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο❤