Είχα την ανάγκη να έρθω στην αίθουσα των πορτραίτων και να κοιτάξω την εικόνα της οικογένειας μου, εκεί που είχα μιλήσει για πρώτη φορά με την βασίλισσα Ιζαμπέλ.

Ακόμα μου κάνει εντύπωση η ομορφιά της μαντάμ Κατερίνας και της αδερφής της. Η μόνη διαφορά τους βρίσκετε στα μαλλιά και από τις φωτογραφίες το σωματότυπο. Ο πατέρας μου, που μπορώ να πω ότι του μοιάζω αρκετά, φαντάζει σωστός πρίγκιπας από παραμύθι.

Ρωμαλέος, αισθητός, όμορφος. Και η μητέρα μου δεν πάει πίσω. Από εκείνη πήρα το πρόσωπο και λίγο από τον χαρακτήρα, όπως μου λέει συχνά ο Φρανκ αν και η μαντάμ επιμένει ότι μοιάζω αποκλειστικά στον πατέρα μου. Άραγε τους κάνω περήφανους; Με βλέπουν από εκεί πάνω; Θέλω να πιστεύω πως ναι.

"Ωραίοι δεν είναι; Όσα χρόνια βασίλευε ο παππούς μας όλα ήταν μια χαρά και ο κόσμος δεν αντιμετώπιζε αυτήν την κρίση και την ανεργία. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος ζούσε μια ψευδαίσθηση. Τα προβλήματα είχαν αρχίσει εδώ και καιρό, απλά κάνεις δεν το παραδεχόταν."

Ο Στέφεν, τον οποίο γνώρισα πρώτη φορά στο δείπνο εχτές και όπως έμαθα είναι ξάδερφος μου, στεκόταν δίπλα μου κοιτάζοντας τον ίδιο πίνακα και φαινόταν σαν να ταξίδευε πίσω στο χρόνο και να θυμόταν τα παλιά.

Όσες φορές και να ρώτησα για τον λόγο της εξορίας του, κανείς δεν μου απάντησε. Η απάντηση ήταν σχεδόν πάντα η ίδια: "Υπήρχε λόγος".

Ποτέ του δεν βρήκα ένα πορτρέτο του ή μια φωτογραφία της οικογένειας του, εκτός από αυτήν της μητέρας του,εδώ. Σαν να μην υπήρχαν στην οικογένεια, σαν να εξαφανίστικαν. Αναρωτιέμαι πιο έγκλημα διέπραξαν για να εξοριστούν σε ένα τόσο αφιλόξενο μέρος.

"Ξέρω τι σκέφτεσαι. Έχεις και εσύ πολλές απορίες. Άλλωστε αυτή ειναι η φύση του ανθρώπου. Να θέλει να μαθαίνει. Πες μου ξαδέρφη, σου αρέσουν οι ιστορίες;"με ρώτησε.

Μπερδεμένη έγνεψα θετικά και εκείνος γέλασε. Γιατί γελάει;

"Ωραία λοιπόν. Ξέρεις την ιστορία του άπληστου Τομάσο;"

"Δεν την έχω ακουστά."ειπα ειλικρινά.

"Α τότε είναι η τυχερή σου μέρα, γιατί τυχαίνει να την ξέρω. Λοιπόν... Ο Τομάσο ήταν ένας απλός δούκας μιας μακρινής και αφιλόξενης χώρας, που έτυχε να τραβήξει την προσοχή της κόρης ενώς ισχυρού άρχοντα.

Αφού ο πατέρας ενέκρινε αυτόν τον γάμο, μιας και το θεωρούσε καλή επένδυση, το ζευγάρι ζούσε ευτυχισμένο στο κάστρο του μαζί με τον γιο τους. Το αγόρι είχε πολλές ικανότητες που έκαναν τον την οικογένειά περήφανη, κάτι που φρόντισε να εκμεταλλευτεί ο Τομάσο.

Έβαλε το αγόρι νωρίς στην πολιτική και ζήτησε από τον παππού του να τον βοηθήσει να γίνει αγαπητός στον λαό. Όταν τα κατάφερε, τον βοήθησε να εκπαιδευτεί στην ρητορική και στην φιλοσοφία. Το αγόρι κατάπινε τις γνώσεις σαν σφουγγάρι.

Μια μέρα, ο παππούς του και άρχοντας πέθανε, γεμίζοντας θλίψη το βασίλειο και την οικογένεια. Ο Τομάσο δεν έχασε καιρό και προσπάθησε με την υποστήριξη του κόσμου να ανεβάσει τον γιο του στον θρόνο. Ως ο πιο αγαπητός και μορφωμένος, είχε κάθε δικαίωμα στον θρόνο σωστα;

Λάθος. Ο μεγάλος γιος του βασιλιά ήταν αυτός που έπρεπε να ανέβει και μια μεγάλη εξέγερση ξεκίνησε στην πόλη. Από την μία οι υποστηρικτές του γιου του Τομάσο και από την άλλη οι υποστηρικτές του νόμιμου διαδόχου. Η πόλη μετατράπηκε σε παιδιού μάχης, βγάζοντας στην επιφάνεια τα ζωώδη ένστικτα των ανθρώπων. Πολύς κόσμος πέθανε εκείνη την ημέρα."

Αυτή η μελαγχολία στην φωνή του. Με έκανε να ανατριχιάσω.

Είχα ακούσει για την Επανάσταση της 12ης Μαρτίου σε ένα μάθημα της ιστορίας, μα δεν περίμενα πως θα με συγκινούσε τόσο από ένα παραμύθι.

"Όπως ήταν φυσικό, ο πρίγκιπας κέρδισε. Δεν μπορούσε όμως να σκοτώσει την οικογένεια της αδερφής του. Αντ' αυτού έστειλε στην εξορία τον στασιαστή Τομάσο και τον γιο του και η δύστυχη μάνα ακολούθησε με την θέλησή της.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια και η δίψα του Τομάσο για εξουσία και εκδίκηση μεγάλωνε, το αγόρι αποτραβιώταν όλο και περισσότερο  από κοντά του. Ειδικά όταν μαθεύτηκε πως ο βασιλιάς περίμενε παιδί και ο Τομάσο ζήλεψε τόσο που έσπασε το μισό κάστρο, το αγόρι κρύφτηκε στο δάσος με την ελπίδα να μην το ξαναδεί κάνεις.

Δεν ήθελε να κάνει κακό σε κανέναν. Αγαπούσε την οικογένεια του και δεν καταλάβαινε γιατί ήταν τόσο σκληρός ο πατέρας του. Η φρουρά, δυστυχώς, τον βρήκε και τον επέστρεψε πίσω στην τρομαγμένη μητέρα του που έκλαιγε με λυγμούς και συνεχώς τον ρωτούσε γιατί έφυγε.

Δεν του απάντησε.

Δεν ξαναμίλησε πότε ξανά, ειδικά όταν έμαθε πως ο πατέρας του ήταν εκείνος που έβαλε να σκοτώσουν τον βασιλιά και την γυναίκα του. Δεν έμαθε πότε για το παιδί.

Εκείνος δεν ήταν έτσι. Δολοφόνος. Ειχε αλλάξει. Είχε αποβάλει το δηλητήριο που του είχε μεταδώσει ο Τομάσο, ο πατέρας του και ήθελε να κάνει μια νέα αρχή. Ποιος όμως θα έκανε μια αρχή με έναν προδότη;"αναρωτήθηκε, μιλώντας στον εαυτό του.

Δεν έδωσα προσοχή στην συνέχεια.

Η αποκάλυψη πως η οικογένεια μου δολοφονήθηκε από τον θείο μου, τον άνθρωπο που με την βία ήθελε να αρπάξει κάτι που δεν του ανήκε και που τόσος και τόσος κόσμος πέθανε άδικα, με κατέβαλε.

Έχασα την ζωή μου, τους γονείς μου εξαιτίας της απληστίας ενώς. Και τώρα έχω τον γιο του μπροστά μου, να ζητά συγνώμη και να θέλει να ξεκινήσουμε τις σχέσεις μας από την αρχή.

Ποιος άνθρωπος θα το δεχόταν; Να κάθετε στον ίδιο τραπέζι με το παιδί του δολοφόνου;

Όμως ένα παιδί δεν είναι υποχρεωμένο να πληρώνει τις αμαρτίες των γονιών του.

Δεν είναι κακό να δίνεις σε κάποιον την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του,αρκεί να παραμείνει πιστός. Δεν είμαι άνθρωπος που θα πει όχι σε μια δεύτερη ευκαιρία, απλά έχω κουραστεί να την δίνω. Στο τέλος πάντα κάποιος θα σε προδώσει.

"Δεν περιμένω να με δεχτείς αμέσως ούτε εσύ, ούτε και οι υπόλοιποι. Έχω αυτογνωσία και ξέρω πως έχω ελαττώματα που δεν φεύγουν, παράδειγμα η χειριστηκότητα. Τουλάχιστον θα προσπαθήσω να φανώ χρήσιμος ακόμα και με αυτά."

Η ειλικρίνεια του είναι συγκινητική, παρόλα αυτά δεν ξέρω αν μπορώ να τον εμπιστευτώ.

Θα του δώσω την ευκαιρία που τόσο ποθεί, αρκεί να μην με απογοητεύσει. Ένα παραστράτημα και τον έχω στείλει πίσω από εκεί που ήρθε.

"Έμαθα πως ζωγραφίζεις πολύ καλά και πως σου αρέσουν πολύ τέχνες. Έφερα μαζί μου έναν καλλιτέχνη από την πατρίδα που δύσκολα περνά απαρατήρητο το ταλέντο του. Το όνομα του είναι Σάντρο ντι Μαριάννο Φιλιπέπι ."είπε και τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον μου.

Ένας καλλιτέχνης στην Αυλή δεν θα ήταν κακή ιδέα. Αυτό το παλάτι χρειάζεται λίγη τέχνη να το βγάλει απ'την μιζέρια. Επίσης θα ήταν καλό να ανταλλάσσω διαφορετικές αποψεις με κάποιον στο ίδιο θέμα.

"Ποτέ μπορώ να τον δω;"ρώτησα προσπαθώντας πίσω από ένα σοβαρό προσωπείο να κρύψω τον ενθουσιασμό μου.

"Όποτε θες είναι στην διάθεσή σου."

"Ωραία. Πάμε λοιπόν."

Με πήρε από την αίθουσα με σκοπό να με οδηγήσει σε έναν χώρο στον κήπο, όπου είπε τον είχε δει τελευταία φορά.

Στην διαδρομή πέσαμε πάνω στην Μπιάνκα, η οποία έδειχνε αρκετά έκπληκτη μόλις είδε τον Στέφεν. Δεν είχε κατέβει στο δείπνο γιατί η Εστέρ δεν αισθανόταν καλά.

Ο ίδιος ξεροκατάπιε και συνέχισε να προχωρά με πιο αργά, μέχρι που εκείνη ήρθε τρέχοντας σχεδόν προς το μέρος μας, ρίχνοντας του ένα δυνατό χαστούκι. Μπορώ να πω πως ξαφνιάστηκα περισσότερο από τον ίδιο.

Στο τέλος, η Μπιάνκα έφυγε σαν να μην συνέβει τίποτα και εγώ με τον Στέφεν είχαμε μείνει με την απορία. Τι στο καλό έγινε;

"Νομίζω πως πρέπει να διευθετήσω ένα ζητηματάκι. Τον Σάντρο θα τον βρεις κάπου στον κήπο αν ψάξεις αρκετά. Με συγχωρείς."είπε και έφυγε για να την προλάβει.

Δεν ξέρω αν θέλω να μάθω, αν και μπορώ να φανταστώ. Προφανώς δεν της άρεσε τόσο η ιδέα του γάμου, μα δεν ήταν αντίδραση αυτή για μια πριγκίπισσα, πόσο μάλλον για την Μπιάνκα. Κάτι άλλο συνέβει ανάμεσα τους. Ίσως πρόλαβαν να γνωριστούν νωρίτερα.

Το μόνο βέβαιο είναι πως προβλέπετε μια δύσκολη περίοδος για την ίδια.

[...]

Η Μπιάνκα, εντελώς προδομένη και ντροπιασμένη, σχεδόν έτρεχε έχοντας τον Στέφεν πίσω της να την κυνηγά.

Δεν του έδινε σημασία, όσες φορές και να φώναζε το όνομα της.

Μην αντέχοντας άλλο να τον ακούει, γύρισε έξαλλη πίσω και αυτός τραβήχτηκε απότομα σε απόσταση ασφαλείας.

"Είσαι απαίσιος!"φώναξε.

"Όλοι οι άνθρωποι είναι απαίσιοι μέχρι να αποδειχθεί ότι τελικά ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι."

"Μην μου μιλάς με στιχάκια και γρίφους! Σε εμπιστεύτικα, σου είπα τι με βασάνιζε και εσύ το εκμεταλλεύτικες! Μπορούσες από την αρχή να μου πεις ποιος είσαι και δεν το έκανες!"

"Τι σημασία θα είχε; Ήθελα να ξέρω τι πραγματικά πιστεύεις για εμένα και να σου αποδείξω πόσο λάθος κάνεις."

Δεν έχασε την ψυχραιμία του όσο εκείνη προσπαθούσε να βρει την δικιά της. Να γιατί δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν.

Είχε αφήσει να την παρασύρει ένας άγνωστος και να τα αποτελέσματα. Έριξε την υπόληψη της και πλέον θα την περνάει για κάποιο ανώριμο και ευαίσθητο κοριτσάκι.

"Με ξεγέλασες!Μην νομίζεις ότι θα το αφήσω έτσι! Δεν πρόκειται να αφήσω να..."

"Κοίτα, ούτε εγώ ήθελα να παντρευτώ τόσο νωρίς αλλά πρέπει. Ο πατέρας σου μου έκανε αυτήν την πρόταση και δεν ήθελα να τον προσβάλω, άλλωστε θα έκανε καλό και στο βασίλειο η επιστροφή μου."

Η Μπιάνκα ξαφνιάστηκε.

"Τι σχέση έχει ο πατέρας μου με όλα αυτά;"τον ρώτησε.

"Δεν ήταν ο Χένρι που μου πρότεινε αυτόν τον γάμο αλλά ο πατέρας σου. Εκείνος μου έστειλε μήνυμα που μου ζητούσε να σε παντρευτώ για να ενώσουμε τις οικογένειες μας και να βάλουμε στην άκρη το παρελθόν."αποκάλυψε και τώρα όλα έβγαζαν νόημα.

Να γιατί η μητέρα της είπε ότι έρχονται μέρες πιο δύσκολες και πως ο Χένρι και να ήθελε δεν μπορεί να αλλάξει γνώμη. Ο πατέρας της είχε ξυπνήσει, επιτέλους.

Μόνο που τώρα επιρρεάζει αρνητικά και αυτήν. Την έδωσε χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά.

Γιατί άραγε της κάνει τόσα εντύπωση; Σάμπως και ο πατέρας της αγάπησε πότε πραγματικά τις κόρες του; Οι πριγκίπισσες είναι χρήσιμες μόνο για πολιτικούς γάμους και παιδιά. Άργησε, αλλά το έπιασε.

"Δεν το ήξερες, έτσι;"

Ο Στέφεν πήγε να της πιάσει το χέρι, μα εκείνη αμέσως τραβήχτηκε.

Τον κοίταξε με ένα ύφος πιο ψυχρό και από τα βουνά του Παγωμένου Βράχου και με σταθερή και σίγουρη φωνή του απάντησε.

"Αφού αυτό είναι το θέλημα του πατέρα μου, ας γίνει."

[...]

Ο ήλιο έλαμπε σήμερα. Μια τέτοια ζέστη μέρα δεν θα έπρεπε να την περνάμε μέσα στο παλάτι, αλλά έξω στον κήπο μαζί με τα κορίτσια.

Στο μυαλό μου ήρθε η Άσλεϊ. Τι να κάνει άραγε; Ελπίζω να είναι καλά. Παρότι είχε πει να μην την ψάξω, έστειλα μερικούς άντρες την αναζητήσουν στο σπίτι της και σε άλλα μέρη που θα μπορούσε να βρίσκετε, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα.

Είμαι πολύ θυμωμένη μαζί της και απογοητευμένη που δεν μου μίλησε και προτίμησε απλά να φύγει σαν κυνηγημένη. Δεν συμπεριφέρεσαι έτσι στην καλύτερη σου φίλη.

Ευθεία στο πλακόστρωτο δρομάκι, εκεί που ένα ολόκληρο στρέμμα γρασίδι επεκτανόταν και σε έβγαζε σε ένα μαρμάρινο τραπέζι, ένα νεαρό αγόρι με μακριά καστανόξανθα μαλλιά κοιτούσε επίμονα προς μια κατεύθυνση και έχοντας έναν καμβά μπροστά του.

Περπάτησα προς το μέρος του και ακούγοντάς τα βήματα μου γύρισε και υποκλίθηκε.

"Υψηλοτάτη."αποκρίθηκε. "Ονομάζομαι Σάντρο ντι Μαριάννο Φιλιπέπι."

"Ξέρω ποιος είσαι. Καλός ήρθες στην Λουκέρσια Σάντρο. Έμαθα πως ζωγραφίζεις πολύ καλά."Είπα καθώς κοίταζα τα σκίτσα από μολύβι στο μπλοκ του.

Η δουλειά του ήταν προσεγμένη και σε αρκετά σημεία έβλεπες το σβήσιμο, σημάδι της τελειομανίας. Δεν υπήρχε χρώμα, παρά μόνο έντονο ή απαλό γκρι όπου χρειαζόταν.

"Αυτά είναι απλά καρικατούρες. Ο φίλος μου και επίσης ζωγράφος, Ραφαέλλο Ουρμπίνο, μου έχει δανείσει το ατελιέ του με σκοπό να ολοκληρώσω το τελευταίο μου έργο. Μόλις ολοκληρωθεί θα είστε η πρώτη που θα το δει. Προς το παρόν αυτά είναι τα έργα μου."είπε κρατώντας το κινητό του μπροστά μου και δίνοντας το μου για να δω τα έργα του.

Όπως είπα και πριν, η δουλειά του είναι άρτια. Στους περισσότερους πίνακες απεικονίζεται θρησκευτικό περιεχόμενο, χριστιανικό ή με το δωδεκάθεο και σε κάποιες άλλες έχει σχεδιάσει τοπία.

Τα χρώμα τα του είναι έντομα και ανοιχτά, ενώ οι εκφράσεις στα πρόσωπα των ανθρώπων είναι τόσο καλά αποτυπωμένες που πιστεύεις πως από στιγμή σε στιγμή θα σου μιλήσουν.

"Πόσο χρονών είσαι Σάντρο;"τον ρώτησα.

"Δεκαοχτώ Υψηλοτάτη."απάντησε ατάραχος.

"Και έχεις έρθει μόνος εδώ;"

"Έχω τις δύο μούσες μου και τον γιο μου. Μένουμε και οι τέσσερις σε ένα διαμέρισμα κοντά στο ατελιέ και μας το πληρώνει η εξοχοτητά του, ο λόρδος Στέφεν. Βέβαια ένας ο λόγος παραπάνω που ήρθα εδώ ήταν για να αναζητήσω ένα τρίτο άτομο ώστε να γίνει και αυτό μούσα μου για έναν πίνακα που ετοιμάζω."

"Και γιατί ένα αγόρι τόσο νέο σαν και εσένα, με μια οικογένεια στην μέση, διάλεξε ένα επάγγελμα σαν αυτό; Οι εικόνες σου φαντάζουν ζωντανές, θα μπορούσες κάλλιστα να γίνεις φωτογράφος και να έχεις μια σίγουρη θέση και όχι ένα αβέβαιο μέλλον."

"Υπάρχουν πολλοί λόγοι που με οδηγούν στην ζωγραφική. Στην ζωγραφική, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει την αλήθεια στον πίνακα και όχι αυτό που ο κόσμος θέλει να δει. Μια φωτογραφία μπορεί εύκολα να επεξεργαστεί, να αλλοιωθεί και να διαγραφεί, ενώ η τέχνη όχι. Εξάλλου από μικρός δεν έμαθα να κάνω καλά κάτι άλλο και οι καμβάδες και τα χρώματα είναι η μεγάλη μου αγάπη. Είναι ερωτευμένος με τις μούσες μου, αγαπάω τα έργα μου σαν παιδιά μου και φροντίζω τα εργαλεία μου όπως ένας σωστός εργοδότης την επιχείριση του. Δεν νομίζω να υπήρχε κάτι άλλο που θα με έκανε να αισθανθώ διαφορετικά. Πιστεύω και εσείς καταλαβαίνετε."

Τα λόγια του, για ένα τόσο μικρό αγόρι, χαράχτικαν στην καρδιά μου και τα επαναλαμβάνω συνέχεια στο μυαλό μου.

Δεν έχω δει άνθρωπο να έχει τόσο ζήλο, τόση θερμή γι' αυτό που κάνει. Είναι σαν να μιλάς με έναν όντως ερωτευμένο άνθρωπο και να το ζητάς να σου περιγράψει την αγαπημένη του.

Το πάθος του είναι αξιοθαύμαστο. Αυτός ο κόσμος έχει τόσα ταλέντα, κρίμα να πάνε όλα χαμένα. Αν κανένα βασίλειο δεν είναι πρόθυμο να τα αναδείξει, ίσως ήρθε ο καιρός να το κάνω εγώ.

"Από εδώ και πέρα θα μένεις σε ένα διαμέρισμα το οποίο θα σου δώσω σαν δώρο εγώ. Θα είναι αρκετά μεγάλο για εσένα και την οικογένεια σου και υπάρχει και μια αποθήκη κάτω, ιδανική για να γίνει το ατελιέ σου. Θα δώσω οδηγίες στον οδηγό να σε πάει εκεί ώστε να τακτοποιηθείς."ειπα και εκείνος συγκινημένος, έπιασε τα χέρια μου έτοιμος να τα φιλήσει.

Αμέσως τραβήχτηκα και σήκωσε το κεφάλι απορημένος.

"Δεν είμαι μοναχή για να μου φιλάς τα χέρια. Είναι μια πράξη αλληλεγγύης από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη. Ειδοποίησε και τον φίλο σου πως θέλω να σας δω όσο πιο σύντομα γίνετε. Έχω μια δουλειά για τα μέτρα σας."

"Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν ξέρω πως να σας το ξεπληρώσω!"

"Με το να δημιουργείς θαύματα. Ελπίζω να βρεις κάποια να σε γεμίσει έμπνευση."ευχήθηκα.

Ανταλλάξαμε μερικές ακόμα κουβέντες περί ζωγραφικής όταν ένας άντρας από την ασφάλεια με ειδοποίησε πως ο Σεθ και ο Χέθγουορντ με ήθελαν επειγόντως.

Ίσως κατάφερε να βρει τον άνθρωπο τον οποίο ψάχνουμε.

Ένα μικρό σποιλερ για το επόμενο κεφάλαιο.

Ίσως μισήσετε την Αλέξα και δικαιολογημένα. Μα μην ξεχνάτε πως μερικές αποφάσεις τις διαλέγουμε οι ίδιοι και κάνεις δεν μπορεί να μας επιβάλει αυτό που θεωρεί σωστό.

🍹Από περιέργεια, ποιον χαρακτήρα του βιβλίου αντιπαθείτε και γιατί;

Αυτά από εμένα.

Τα λέμε ξανά σε επόμενο κεφάλαιο❤