Το να παίρνεις μια απόφαση για το μέλλον σου δεν είναι καθόλου εύκολο, πόσο μάλλον όταν εμπλέκονται και άλλοι. Για ακόμα μια φορά στην ζωή της, η Μπιάνκα έπρεπε να βάλει στην άκρη τις φιλοδοξίες της ώστε να αποκαταστήσει εκείνη και την κόρη της. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές όταν είσαι γονιός, παρά μόνο το καλό του σπλάχνου σου.

Έχοντας την κόρη της καθισμένη στο κρεβάτι και χτενίζοντας τα μακριά καστανά μαλλιά της, η Μπιάνκα σκεφτόταν την "πρόταση" του αδερφού της και το τι έπρεπε να κάνει.

Η πόρτα του δωματίου της χτύπησε και πήρε τα μάτια της από το μικρό κεφαλάκι της Εστέρ.

"Περάστε."είπε και η πόρτα άνοιξε με την Αλέξα να βρίσκετε πίσω της.

Αμέσως το πρόσωπο της Μπιάνκα σκοτείνιασε. Την είχε δει σε μια άσχημη κατάσταση και η θέση της ήταν μειονεκτική. Δεν έπρεπε να της δώσει το περιθώριο να την εκμεταλλευτεί.

"Μάργκαρετ πήγαινε την Εστέρ στο δωμάτιο της."πρόσταξε την μαντάμ της και χαμογέλασε στην κόρη της. "Πήγαινε με την μαντάμ γλυκιά μου, η μαμά έχει να μιλήσει με την βασίλισσα."

Η Αλέξα ξαφνιάστηκε. Ποτέ δεν την είχε αποκαλέσει έτσι χωρίς να την ειρωνευτεί.

Η Μάργκαρετ έκανε όπως την πρόσταξαν και έπιασε την μικρή Εστέρ από το χέρι. Εκείνη αγκάλιασε και φίλησε την μητέρα της για καληνύχτα και έκανε το ίδιο και στην θεία της. Έπειτα ακολούθησε την μαντάμ και βγήκαν από το δωμάτιο, αφήνοντας τις δύο γυναίκες να συζητήσουν.

"Προς τι αυτό το βασίλισσα;"την ρώτησε όσο εκείνη χτένιζε τα δικά της μαλλιά.

"Βασιλιάς είναι ο αδερφός μου, άρα βασίλισσα και εσύ. Έμαθα πλέον την θέση μου απέναντι σας."

Για λίγο επικράτησε σιωπή. Η Αλέξα δεν ήξερε πως να της ανακοινώσει ότι γνώριζε την απόφαση του άντρα της. Η Μπιάνκα ήταν απρόβλεπτο άτομο και είχε κάνει αρκετά σφάλματα, μα σίγουρα αξίζει κάτι καλύτερο από έναν δυστυχισμένο γάμο.

"Έμαθα για..."

"Μην κάνεις πως δεν το ήξερες! Και δεν θα με εξέπλητε καθόλου αν εσύ η ίδια παρέσυρες τον αδερφό μου και οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση."είπε φωνάζοντας και η Αλέξα θύμωσε.

"Πιστεύεις ότι θα έκανα κάτι τέτοιο; Σε παρακαλώ πολύ, δεν είμαι σαν εσένα! Δεν είμαι πανούργα και εχθρική με τους πάντες και σίγουρα όχι προδότης που σκέφτεται το συμφέρον του, είτε αυτό λέγετε Μπιάνκα είτε αυτό λέγετε Εστέρ! Ένα κακό άτομο παίρνει πάντα ότι του αξίζει."

"Στ' αλήθεια πιστεύεις ότι είμαι όλα αυτά;"είπε χαμογελώντας πικρά.

Η Αλέξα έγνεψε θετικά. Δεν μετάνιωσε για ότι είπε και πάντα είναι σίγουρη πριν ξεστομίσει κάτι. Η Μπιάνκα ήταν χωρίς αμφιβολία ένα κακό άτομο που ως σκοπό της είχε να διαλύσει τον γάμο της και να αναλάβει την διακυβέρνηση ενώς βασιλείου που δεν της ανήκει.

Πολλές φορές οι άνθρωποι δικαιολογούν τις λανθασμένες αποφάσεις τους λέγοντας την φράση "Ο σκοπός Αγιάζει τα μέσα". Στην περίπτωση της, η ίδια το είχε πιστέψει υπερβολικά προσπαθώντας να το παίξει θύμα και να ξεφύγει από την δικαιοσύνη.

Άραγε πόσοι άνθρωποι που αδίκησαν άλλους γλύτωσαν έτσι;

"Δεν μπορείς να με ξεγελάσεις. Δεν σε νοιάζει ο γάμος, άλλωστε μπορείς να χειριστείς τους πάντες. Αυτό που σε πείραξε είναι που ο αδερφός σου δεν είναι πια ένα απο αυτά τα άτομα" είπε η Αλέξα φέρνοντας το σώμα της κοντά στης Μπιάνκα.

Η πριγκίπισσα χαμογέλασε ειρωνικά και χτύπησε τα χέρια της μεταξύ τους.

"Μπράβο, το βρήκες! Η αλήθεια είναι πως έχω ταλέντο στο να κάνω τους ανθρώπους να εκτελούν τις επιθυμίες μου ενάντια στην θέλησή τους. Όμως και αυτήν τη φορά θα περάσει το δικό μου. Αυτός ο γάμος δεν θα γίνει είτε ο αδερφούλης μου το θέλει είτε όχι!"της δήλωσε και γύρισε την πλάτη της προς την Αλέξα, πηγαίνοντας στον καθρέφτη.

"Και να σκεφτείς ότι ήρθα εδώ για να σε παρηγορήσω!"της φώναξε αηδιασμένη.

"Αυτό είναι και το λάθος σου. Είσαι πολύ ευαίσθητη για έναν τέτοιο ρόλο Αλέξα. Κάποια στιγμή όμως θα καταλάβεις πόσο κακό κάνεις στον εαυτό σου, μα θα είναι αργά."της είπε εννοώντας τον ρόλο της ως βασίλισσα.

"Μην φοβάσε και δεν θα είμαι για πάντα."

Ήταν το τελευταίο πράγμα που της είπε πριν αποχωρήσει από το δωμάτιο. Δεν πρόκειται να πει στον Χένρι τίποτα, όμως θα κάνει τα πάντα για να επισπεύσει αυτόν τον γάμο και να ξεφορτωθεί την κακεντρεχή πριγκίπισσα μια για πάντα!

[...]

Οι άνθρωποι άλλοτε είναι δυναμικά όντα, γεμάτοι σιγουριά και κατορθώνουν να κάνουν το αδύνατο δυνατό μέσα από μια απλή ιδέα και άλλοτε είναι αδύναμοι, ευαίσθητοι και παραδωμένοι στα συναισθήματα τους.

Σε όποια κατηγορία και αν ανήκει κάποιος, όλοι έχουν ένα κοινό. Ψάχνουμε το νόημα μας σε αυτόν τον κόσμο.

Πολλοί φιλόσοφοι και καλλιτέχνες πέρασαν ένα μεγάλο διάστημα αν όχι ολόκληρη τη ζωή τους προσπαθώντας να το ανακαλύψουν. Για πιο λόγο υπάρχω σε αυτόν τον πλανήτη; Τι αποσκοπεί η ύπαρξη μου;

Υπάρχει απάντηση; Κάποιοι δηλώνουν πως έχουν βρει το νόημα της ζωής στα μάτια των αγαπημένων τους,στην γέννηση του πρώτου τους παιδιού ή στην αναβάθμιση της προσωπικής ζωής και καριέρας τους. Είναι όμως όντως αυτό;

Πόσες νύχτες πέρασε άραγε η Άσλεϊ προσπαθώντας να καταλάβει τι θέλει από την ζωή της ή καλύτερα ποιον;

"Πάλι τα ίδια; Πάλι θα γυρίσεις πίσω σε αυτόν;"της είπε η Κιάνα καθώς για ακόμα μια φορά συζητούσαν στο δωμάτιο της για το γνωστό πρόβλημα με τον Αλεξάντερ.

"Είπε πως θέλει μόνο να μου μιλήσει. Δεν ξέρω αν πρέπει να πάω, από την μία δεν θέλω να γυρίσω στα παλιά και από την άλλη θέλω σαν τρελή να ξανακούσω την φωνή του. Κιάνα δεν ξέρω τι να κάνω!"απελπίστικε και έπεσε πίσω στον καναπέ.

"Πρέπει να διαλέξεις τι θέλεις. Δεν μπορείς να ταλαιπωρείς εσένα, εμένα και τον Χάουαρντ! Ο καημένος δεν έφταιξε σε τίποτα."

"Το ξέρω και είναι τόσο καλός και ευγενικός μαζί μου. Κανένας άντρας δεν με έχει αντιμετωπίσει έτσι. Δεν του αξίζει μια αναποφάσιστη σαν και εμένα για να τον πληγώσει."συνειδητοποίησε.

"Σε τρεις μέρες ο κάθε ένας από τους πρίγκιπες θα γυρίσει στο βασίλειο του. Πρέπει να αποφασίσεις αν θα πας μαζί με τον Χάουαρντ ή αν θα παραμείνεις σε μια άσκοπη σχέση με τον Αλεξάντερ, ο οποίος να σου θυμίσω έχει είδη αποκατασταθεί. Πιστεύω ήρθε η ώρα να κάνεις και εσύ το ίδιο." Την συμβούλεψε και έφυγε από το δωμάτιο αφήνοντας την Άσλεϊ να σκέφτεται.

Δεν είχε πολύ χρόνο στην διάθεσή της. Ο Χάουαρντ της είχε προτείνει να γυρίσουν μαζί στο βασίλειο του στην Βαστίλη και να μιλήσουν στους γονείς του για να μπορέσουν να παντρευτούν. Η Αλέξα σίγουρα δεν θα έλεγε όχι στην Άσλεϊ για να φύγει, άλλωστε η κολλητή της ήθελε πάντα το καλό της.

Έπρεπε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις της και να κλείσει όλες τις εκκρεμότητες. Μια από αυτές ήταν τα συναισθήματα της.

Τον Χάουαρντ τον αγαπούσε και πέρασε καλά μαζί του. Την μεταχειριζόταν πάντα με σεβασμό και δεν είχαν τσακωθεί ούτε μια φορά. Ίσως αυτό να ήταν και το πρόβλημα. Ότι πήγαινε πάντα με τα νερά της. Μια φορά μάλιστα, έβαλε σε μια κουβέντα τους επίτηδες τον Αλεξάντερ και η αντίδραση του Χάουαρντ ήταν εντελώς φυσιολογική.

Δεν μπορούσε μια τέτοια σχέση. Βέβαια ούτε με τον Αλεξάντερ θα μπορούσαν να είναι μαζί. Εκείνος έχει την γυναίκα του και το παιδί του. Δεν μπορούσε να μπει ανάμεσα. Δεν το αντέχει η συνείδηση της. Δεν θα έκανε σε καμία γυναίκα αυτό που έκανε η ερωμένη του πατέρα της και διέλυσε την οικογένεια τους.

"Μπορώ να περάσω;"ακούστηκε μια φωνή που δεν ήταν οικεία. Μια κοπέλα με μακριά καστανά μαλλιά και φουσκωμένη κοιλιά καθόταν έξω από την ανοικτή πόρτα και περίμενε υπομονετικά.

Η Άσλεϊ σηκώθηκε αμέσως και υποκλίθηκε στην πριγκίπισσα των Άστρων.

"Πριγκίπισσα Γιάρα! Φυσικά."απάντησε και της έδειξε τον καναπέ.

Η Γιάρα χαμογέλασε ευχαριστώντας την. Η Άσλεϊ της έδωσε το χέρι της ώστε να την βοηθήσει να κάτσει και η Γιάρα κρατώντας την κοιλιά της βολεύτικε. Για λίγο καμιά τους δεν μιλούσε. Η Άσλεϊ ούτε που τόλμησε να την κοιτάξει, πως θα μπορούσε; Την ντρεπόταν και την σεβόταν ταυτόχρονα.

"Ξέρεις είσαι πολύ όμορφη. Σε έχω παρατηρήσει αρκετά, είσαι ένα πρόθυμο και ενθουσιώδες κορίτσι με μια λάμψη στα μάτια, μακριά από το σοβαρό σοφιστικέ στυλ που έχω εγώ. Δεν απορώ που ο Αλεξάντερ μαγνητίστικε από εσένα."ξεκίνησε να μιλάει και η κοπέλα την κοίταξε έκπληκτη και έντρομη.

Η Άσλεϊ ένιωσε πολύ άβολα. Από την μία χάρηκε που η προσωπικότητα της εκτιμήθηκε από την "αντίπαλο" της και από την άλλη πίστευε πως την ειρωνευόταν. Η αύρα της όμως δεν έδειχνε αυτό.

"Εγώ... Ευχαριστώ πολύ υψηλότατη."είπε καταπίνοντας αργά.

"Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς επειδή είπα την αλήθεια."

"Ξέρετε εγώ θα ήθελα να... Δηλαδή θέλω να σας..."

"Τον αγαπάς;"την διέκοψε ρωτώντας την σοβαρή.

Δεν ήταν απροετοίμαστη γι' αυτήν την ερώτηση. Τι να της απαντούσε; Προφανώς και ήξερε την αλήθεια, κάτι που η ίδια δεν γνώριζε.

"Δεν ξέρω."απάντησε εν τέλει.

Η Γιάρα γέλασε. Δεν μπορούσε να προσδιορίσει πάλι αν ήταν ειρωνικό ή ειλικρινές. Αυτή η γυναίκα την μπερδεύει.

"Κοίτα με στα μάτια."την πρόσταξε. "Δεν ειναι ευγενικό να μην επικοινωνείς με τον συνομιλητή σου. Τα μάτια μπορούν να σου αποκαλύψουν την αλήθεια που τρέμει να πει η γλώσσα."ολοκλήρωσε και εκείνη έκανε όπως την διέταξε.

"Έχεις πολύ όμορφα μάτια. Γιατί δεν αφήνεις και τους άλλους να τα χαρούν εκτός από την γη;"της χαμογέλασε και ασυναίσθητα έκανε και εκείνη το ίδιο.

Από μέσα της αναρωτιώταν γιατί της κάνει τόσα κοπλιμέντα και είναι ευγενική μαζί της. Για αρκετό διάστημα ήταν η ερωμένη του άντρα της. Θα έπρεπε να προσπαθήσει να της κάνει κακό ως αντίποινα ή να την μειώνει για την κοινωνική τους τάξη. Αντιθέτως ήταν εδώ μαζί της, κρατώντας της το χέρι και λέγοντας της ζεστά λόγια και αναπάντητες ερωτήσεις.

"Τώρα πες μου ειλικρινά και χωρίς να με φοβάσε. Τον αγαπάς;"

"Δεν ξέρω. Αλήθεια δεν ξέρω."

"Αν τον αγαπάς, άφησε τον. Ο Αλεξάντερ μπορεί να μην είναι βασιλιάς ακόμα, αλλά οι υπήκοοι του τον αντιμετωπίζουν σαν να είναι και το ίδιο και οι εχθροί του. Στον Παγωμένο Βράχο, μόλις ο πρίγκιπας κληρονόμος αποκτήσει αρσενικό παιδί, αυτόματα στέφεται βασιλιάς. Το παιδί στην κοιλιά μου είναι αγόρι και ο Άρχοντας είδη κάνει ετοιμασίες για την στέψη του γιου του. Δεν θα ήθελα με τίποτα να απασχολούν το μυαλό του μη επείγοντα θέματα, όπως ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Αν όντως τον αγαπάς άφησε τον να φύγει και μην του δώσεις ελπίδες που ούτε εσύ ούτε αυτός μπορείτε να πραγματοποιήσετε."

"Γιατί μου τα λέτε όλα αυτά; Εγώ προσπαθώ να τον απομακρύνω από κοντά μου μα αυτός δεν δείχνει να θέλει να κάνει το ίδιο."

"Φαίνεσαι έξυπνη κοπέλα Άσλεϊ. Είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρεις να τον πείσεις. Μπορεί ο γάμος μας να μην έγινε από αγάπη όμως εγώ πάντα αγαπούσα τον Αλεξάντερ και θέλω το καλό του. Γιατί πιστεύεις ότι τόσους μήνες έκανα τα στραβά μάτια; Τώρα όμως δεν πρέπει να σκεφτώ εκείνον αλλά την ζωή που κουβαλάω. Και για το μέλλον της και το μέλλον του βασιλείου, πρέπει ο βασιλιάς του να μείνει μαζί μου."της εξήγησε και σηκώθηκε από τον καναπέ.

Η Γιάρα έβαλε τα χέρια της στους ώμους της Άσλεϊ και στο τέλος την αγκάλιασε. Έκπληκτη εκείνη δέχτηκε την αγκαλιά και ξαφνικά ένιωσε μια ενόχληση στην κοιλιά της, σαν μα μικρή κλωτσιά.

Το μωρό, σκέφτηκε.

"Δεν είμαι εχθρός σου Άσλεϊ και δεν σε κατηγορώ που ερωτεύτηκες τον λάθος άντρα. Όπως και να γίνει είναι ακαταμάχητος. Το μόνο που σου ζητώ είναι να κάνεις την σωστή επιλογή τώρα. Σου εύχομαι ότι καλύτερο για το μέλλον γιατί αυτό σου αξίζει."

"Δεν ξέρω πως να σας κοιτάξω στα μάτια. Εσείς είστε τόσο καλή μαζί μου και εγώ... Ντρέπομαι πάρα πολύ."

"Καλό αυτό, σημαίνει ότι κατάλαβες το λάθος σου. Και τώρα πρέπει να σε αφήσω να ξεκουραστείς. Καληνύχτα."της είπε και η Άσλεϊ υποκλίθηκε ευλαβικά πριν η πριγκίπισσα Γιάρα αποχωρήσει.

Μετα από αυτήν την συζήτηση, ένιωσε τον εσωτερικό της κόσμο να αλλάζει. Η απόφαση της είχε παρθεί και ένας δρόμος έμενε.

Η Γιάρα την έκανε να δει πόσο ανόητη και επιπόλαιη φαινόταν που συνέχιζε να ελπίζει σε έναν παράνομο έρωτα και τώρα έπρεπε να δώσει ένα τέλος στον παιδιάστικο εαυτό της, όχι μόνο από σεβασμό στο πρόσωπο της αλλά και για την δική της γαλήνη.

[...]

"Ωραία, τώρα που ήμαστε και οι πέντε εδώ μπορούμε επιτέλους να ξεκινήσουμε!"είπε η μαντάμ Κατερίνα στους παρευρισκόμενους.

Ο λόρδος Γουίλμουρ, η μαντάμ Μάργκαρετ, ο Φρανκ ντε Λούκα και ο σεφ Λουί είχαν μαζευτεί όλοι στην κουζίνα, την οποία και είχαν κλειδώσει και "αδειάσει" από απρόσκλητους επισκέπτες.

"Πες μου έναν καλό λόγο να βρίσκετε αυτή εδώ."είπε δείχνοντας την Μάργκαρετ, η οποία του ανταπέδωσε τον αγενή τόνο με ένα απαξιωτικό βλέμμα.

"Γιατί τα πράγματα είναι σοβαρά. Πιστεύω όλοι μάθαμε για τον ερχομό του λόρδου Στέφεν Γούντγορ ή αλλιώς Λούκερ. Αυτή η επανένωση της πριγκίπισσας με τον πρώτο της ξάδερφο ίσως να μην είναι και τόσο συγκινητική όσο ευελπιστούμε."

"Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο γιος του εξόριστου αδερφού του βασιλιά. Αν η εκδίκηση συνεχίζει να υπάρχει μέσα του, τότε θα βάλει ως στόχο την Αλέξα. Πρέπει να την προστατεύσουμε με κάθε κόστος."είπε ο λόρδος.

"Καλά όλα αυτά, μα εγώ και ο Λουί τι ρόλο βαράμε; Εμένα προτεραιότητα μου είναι η πριγκίπισσα Μπιάνκα και ο Λουί είναι ένας απλός μάγειρας."είπε η Μάργκαρετ και ο Λουί συμφώνησε.

"Απλά ήμαστε οι πιο παλιοί εδώ μέσα και οι μόνοι που ξέρουν όλη την ιστορία και πως να προστατεύσουμε την πριγκίπισσα και την Λουκέρσια."

"Τον κακό σου τον καιρό που θα με πεις εμένα παλιό! Εγώ αν θες να ξέρεις μια χαρά νέος είμαι, όχι σαν τα απολιθώματα εδώ!"είπε προσβεβλημένος ο λόρδος.

"Θες να σου θυμίσω πόσο χρονών είσαι αγαπητέ μου ή στο κάνουν οι τοίχοι κάθε μέρα;"χαμογέλασε ειρωνικά ο Φρανκ και ο Γουίλμουρ τον κοίταξε δολοφονικά με την άκρη του ματιού του.

"Αφήστε τώρα τις φλυαρίες και πείτε μου αν έχετε κάποιο σχέδιο για το πως να εμποδίσουμε τις φιλοδοξίες του Στέφεν να βγουν πραγματικές."

"Καταρχάς θα πρέπει να γίνουμε η σκιά της πριγκίπισσας και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο Κορονέλ Σίλβαν. Ως πρώην στρατηγός μπορεί να έχει πρόσβαση στα βασιλικά διαμερίσματα. Ο Στέφεν έχετε αύριο και προτείνω να τον ενημερώσουμε τώρα."είπε ο Λουί και οι υπόλοιποι συμφώνησαν.

"Πολύ καλά. Θα τον ενημερώσω εγώ. Μέχρι τότε μην φύγει κάνεις από το πλευρό της Αλέξα. Το μέλλον της Λουκέρσια εξαρτάτε από την επιβίωση της."είπε η μαντάμ Κατερίνα, λήγοντας έτσι την συνεδρίαση και αφήνοντας τους μάγειρες να επιστρέψουν στις δουλειές τους.

[...]

Μα πια νομίζει πως είναι για να με απειλεί έτσι; Εγώ φταίω που ενδιαφέρθηκα για εκείνη και ήθελα να δω πως είναι! Αλλά σκυλί που δαγκώνει δείχνει δόντια ξανά!

Μην έχοντας κάτι άλλο να κάνω, πήγα προς το καινούργιο δωμάτιο που είχαμε με τον Χένρι αμέσως μετά τον γάμο. Ήταν πιο μεγάλο και το κρεβάτι πιο άνετο. Από ότι μου είπε θα αργήσει να γυρίσει γιατί περιμένει ένα μέϊλ από τον πατέρα του και έχει να δει και κάποια έγγραφα σχετικά με ένα οικοδόμημα που ετοιμάζει.

Μπήκα στο δωμάτιο και ένας από τους υπηρέτες βρισκόταν μέσα στρώνοντας το κρεβάτι.

Έκατσα στην καρέκλα μπροστά από την τουαλέτα μου και έβγαζα ένα ένα τα κοσμήματα που είχα, τοποθετώντας τα προσεκτικά στην κοσμηματοθήκη.

Αυτή η διαδικασία μου πήρε λίγα λεπτά, αρκετά όμως για να μπορέσει ο άντρας να φύγει, παρόλα αυτά εκείνος στεκόταν ακίνητος πίσω μου και με κοίταζε επίμονα μέσα από τον καθρέφτη.

"Συμβαίνει κάτι;"τον ρώτησα και δεν απάντησε.

Παραξενεύτικα. Τι στο καλό του συμβαίνει;

Όσο τα σκεφτόμουν αυτά, ο άντρας έκανε μερικά βήματα προς το μέρος μου βγάζοντας και ένα μαχαίρι από την τσέπη του. Πριν ετοιμαστεί να με καρφώσει ξύπνησα από τον λήθαργο μου και έκανα γρήγορα στην άκρη, πέφτοντας στο πάτωμα.

Τρομοκρατήθηκα και άρχιζα να φωνάζω. Ποιος όμως θα με ακούσει στον κάτω όροφο; Η ηχομόνωση εδώ είναι τόσο καλή που με δυσκολία ακούω τι γίνετε έξω από το δωμάτιο  μου.

Βλέποντας ότι δεν έκανε κάτι με την πρώτη, ο άντρας τράβηξε το μαχαίρι από το ξύλο που είχε καρφωθεί και κρατώντας το κάθετα πλησίαζε ολοένα και πιο κοντά μου. Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν αιώνες και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν το τι θα συμβεί στον Χένρι αν μπει εδώ. Παρακαλούσα να μην εμφανιστεί τώρα και να βρεθεί κάποιος τρόπος να σωθώ.

Ο δολοφόνος μου σήκωσε το μαχαίρι στον αέρα. Δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής. Έκλεισα σφικτά τα μάτια μου και άρχισα να προσεύχομαι. Κρίμα να φύγει κάποιος με αυτόν τον τρόπο και χωρίς να γνωρίζει τον λόγο.

Περίμενα το θανάσιμο χτύπημα μα κάτι άλλο ήρθε στην θέση του. Ένας πυροβολισμός ακούστικε κάνοντας την ακοή μου να χαθεί για λίγο. Τραντάχτικα από τον διαπεραστικό ήχο και άνοιξα τα μάτια μου για να αντικρίσω έκπληκτη τον παραλίγο δολοφόνο μου να βρίσκετε νεκρός στο πάτωμα του δωματίου και την σφαίρα να βρίσκετε ακριβώς στην μέση του κεφαλιού του.

Δύο χέρια νέα ακούμπησαν και γύρισαν το σώμα μου ευθεία. Τα μάτια μου είχαν θολώσει από το κλάμα και δεν μπορούσα να διακρίνω ποιος ήταν μπροστά μου, ούτε να ακούσω τα λόγια που τα χείλει του προσπαθούσαν να μου πουν.

"Πριγκίπισσα είστε καλά;"άκουσα την ανήσυχη φωνή του Κορονέλ να φωνάζει και τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί.

Εν τέλει έγνεψα θετικά όμως ένιωσα πως κάτι δεν πήγαινε καλά με το σώμα μου. Έβαλα τα χέρια μου ανάμεσα στα πόδια μου και είδα αίμα να τρέχει από εκεί κάτω. Ο Κορονέλ το κοίταξε έντρομος και όλα άρχισαν να γυρίζουν. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι πριν το μαύρο καλύψει τα πάντα είναι μια μακρινή φωνή να λέει το όνομά μου και δύο χέρια να με αγκαλιάζουν εμποδίζοντας την πρόσκρουση με το πάτωμα.

Αν ζήσω μέχρι την επόμενη φορά φορά θα είναι θαύμα. Αλλά επειδή με αγαπάτε δεν θα μου κάψετε το σπιτι και θα με κρεμάσετε στο Σύνταγμα με τα περιστέρια😅😊❤