"Έλα δώσε και σε εμένα το eyeliner!"είπε στην Κιάνα η Άσλεϊ.

Εκείνη της το πέταξε από την άλλη άκρη του δωματίου και έπειτα γύρισε προς τον καθρέφτη της βάζοντας προσεκτικά λίγο στα μάτια της.

Αρκετός κόσμος έβγαινε και έμπαινε στα διαμερίσματα μου σήμερα, είτε για να με ετοιμάσουν είτε για να ετοιμάσουν τα κορίτσια.

Η κομμώτρια είχε τελειώσει με τα μαλλιά μου, τα οποία είχε ισιώσει και πλέξει ένα στεφάνι γύρο γύρο. Στις τρύπες είχε βάλει διάφορες πέρλες οι οποίες θα ενώνονται και με την τιάρα που θα προσθέσω.

Αυτό μας πήρε μια ώρα! Μια ώρα μόνο για το χτένισμα, αλλά αξίζει τον κόπο.

"Κορίτσια ακόμα με τις ρόμπες είστε; Γρήγορα σειρά να σας φτιάξουν οι κυρίες!"τις μάλωσε η μαντάμ Κατερίνα, η οποία σήμερα έλαμπε.

Πραγματικά είναι από τις λίγες φορές που την βλέπω χωρίς μαύρες αυστηρές φούστες και σακάκια και είναι πανέμορφη!

Ακόμα να το πιστέψω πως τελικά παντρεύομαι. Και ακόμα να το πιστέψω πως με τον Χένρι ήμαστε ξανά όπως πριν.

Μετά που με έφερε εδώ και συνεχίσαμε τον καβγά μας ανενόχλητοι, τα βάλαμε κάτω και μιλήσαμε, αφού πρώτα του έφερα όλα τα βιβλία στο κεφάλι! Μην με κρίνετε ήθελα να ξεθυμάνω πριν τον συγχωρήσω.

Τώρα ήμαστε τέλεια και πιο χαρούμενοι από ποτέ! Βασικά αυτός είναι πιο ενθουσιασμένος από εμένα για έναν λόγο που ακόμα δεν γνωρίζω. Θα δούμε.

Αυτήν την στιγμή κάθομαι σε μια καρέκλα και έχω τέσσερις γυναίκες από πάνω μου να μου κάνουν το μακιγιάζ και το μανικιούρ. Όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά κάτι που να ταιριάζει με το νυφικό και να τονίζει την "παιδικότητα" όπως λέει η μία από αυτές.

"Αχ αυτή η βαβούρα του γάμου! Σαν μελωδία μου φαντάζει! Αυτός ο τρόμος στα μάτια της νύφης είναι το αγαπημένο μου."είπε η μέλλουσα πεθερά μου και η μαντάμ έγνεψε θετικά.

Προφανώς και λατρεύουν να με βλέπουν να τρέμω σαν το ψάρι! Αυτές παντρεύτηκαν, την έκαναν την ζωή τους και τώρα βγάζουν το άχτι τους πάνω μου! Οικογένεια να σου τύχει.

"Αυτό που εμείς ήμαστε πιο χαρούμενες από εσένα με ξεπερνά!"σχολίασε η Λάιλα κοιτάζοντας με.

"Τι εννοείς; Μια χαρά είμαι."απάντησα.

"Παρακαλώ μην κουνιέστε."είπε ευγενικά η μακιγιέρ και γύρισε το κεφάλι μου ευθεία.

"Και δύο τρομάρες! Χαμογέλα παιδί μου, δεν κοστίζει! Μια φορά παντρεύεται κάποιος!"συμπλήρωσε η Άσλεϊ.

"Απλά νιώθω άσχημα που δεν θα είναι εδώ οι γονείς μου. Ο πατέρας μου πάντα έλεγε πως θα με συνοδεύσει εκείνος στην αίθουσα της τελετής και πως θα μου κρατά περήφανος στο χέρι πριν με παραδώσει στον ζωντανό στόχο του."σχολίασα και γελάσαμε.

"Παρακαλώ μην κουνιέστε."είπε ξανά η μακιγιέρ.

Από την ώρα που έκατσα εδώ δεν ακούω άλλη πρόταση. Δεν ξέρω αν φταίνε τα νεύρα ή η αφόρητη ζέστη μα θέλω πραγματικά να χτυπήσω κάτι.

Θέλω να εξαφανιστούν όλοι για λίγα λεπτά και να μπορέσω να πάρω μια ανάσα πριν συνεχίσω για την πιο σημαντική διαδικασία της ζωής μου.

[...]

Η Άσλεϊ γύριζε τρέχοντας από την κουζίνα. Βασικά όσο τρέχοντας της επέτρεπαν να πάει οι παντόφλες και η μεταξένια ρόμπα. Είχε και ένα φανταχτερό χτένισμα στα μαλλιά και δεν μπορούσε να το χαλάσει.

Ήταν μια τόσο σημαντική μέρα για την καλύτερη της φίλη. Έχοντας μεγαλώσει αρκετά χρόνια μαζί, μπορούσε να αισθανθεί το άγχος της και την επιθυμία της να χαλαρώσει.

Καθώς κρατούσε ακόμα το μπουκάλι σαμπάνιας που της είχε δώσει κρυφά ο Λουί, πέρασε έξω από ένα δωμάτιο που ακούγονταν αντρικές φωνές. Υπέθεσε ότι εκεί θα ετοιμαζόταν ο Χένρι και έτσι έριξε μια μικρή μάτια.

Ωραίος φαινόταν με τα γαμπριάτικα του, αλλά πολύ αγχωμένος.

"Τι κάνεις εδώ;"άκουσε μια φωνή και πετάχτηκε.

"Α στο καλό σου Χάουι και κόντεψα να χάσω το μπουκάλι!"είπε και τον αγκάλιασε.

Οι δύο τους είχαν έρθει πάρα πολύ κοντά. Ο Χάουαρντ, παρότι άπειρος στην αρχή, κατάφερε να δώσει στην Άσλεϊ τις καλύτερες τρεις μέρες τις ζωής της και αισθανόταν πως είχε ξεπεράσει τον Αλεξάντερ. Με εκείνον δεν είχαν μέλλον, ενώ με τον Χάουαρντ ναι.

Οι δύο τους περνούσαν χρόνο διαβάζοντας βιβλία, συζητώντας και κάνοντας πράγματα που θα έκανε ένα κανονικό ζευγάρι χωρίς να χρειάζεται να κρύβονται. Τουλάχιστον όχι από όλους.

Ο Αλεξ δεν ήξερε τίποτα, ο Χάουαρντ φοβόταν να του μιλήσει για να μην αισθανθεί ότι τον πρόδωσε, μα κάποια στιγμή έπρεπε να το κάνει. Και αυτή η στιγμή ήταν σήμερα.

"Λοιπόν; Του το είπες;"τον ρώτησε η Άσλεϊ.

"Όχι ακόμα, μα θα το κάνω σήμερα. Είπε και εκείνος πως θέλει να μου πει κάτι σημαντικό. Φοβάμε την αντίδραση του."της εκμυστηρεύτικε.

Η κοπέλα έγειρε το κεφάλι της μπροστά φιλώντας τον. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να τον ηρεμήσει και να του δείξει πως ότι και να αποφάσιζε θα τον στήριζε.

"Ευχαριστώ. Είσαι πολύ όμορφη! Τιμή μου να συνοδέψω κάποια σαν εσένα."είπε και την έκανε μια στροφή.

"Δεν θα βάλω αυτά, είναι πολύ απλό."

"Κρίμα για εμένα. Θα έρθεις και σήμερα το βράδυ;"

"Όπως και κάθε βράδυ. Τώρα πρέπει να φύγω, έχω ετοιμάσει μια έκπληξη στην Αλέξα που έχει φρικάρει την ζωή της."

"Και ο Χένρι δεν πάει πίσω. Τα χέρια του τρέμουν πάρα πολύ, ούτε Πάρκινσον να είχε!"σχολίασε και γέλασαν.

Έδωσαν ένα τελευταίο φιλί μεταξύ τους, πριν φύγουν ο καθένας για τον σκοπό τους. Η Άσλεϊ ένιωσε πεταλούδες στο στομάχι της, πάντα αυτό συνέβαινε όταν φιλούσε τον Χάουαρντ και τον Αλεξάντερ. Μήπως ήταν ερωτευμένη με δύο άτομα;

[...]

Ήμουν εντελώς έτοιμη όταν κοιταχτηκα στον καθρέφτη και δεν με αναγνώριζα!

Το νυφικό μου,ένα μακρύ λευκό φόρεμα με δαντέλα και στενή γραμμή, αγκάλιαζε όλες τις καμπύλες του σώματος μου και τα μαλλιά μου έπεφταν πάνω στους ώμους μου γλυκαίνοντας το πρόσωπο μου. Έμοιαζα μια διαφορετική Αλέξα, χαριτωμένη και σοβαρή ταυτόχρονα.

"Δείτε τι σας έφερα!"ακούστικε η φωνή της Άσλεϊ και μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας ένα μπουκάλι στα χέρια της.

"Λεγε μου τέτοια!"είπε η Λάιλα και έφερε τα ποτήρια που υπήρχαν είδη στο τραπεζάκι.

Αμέσως άνοιξε την σαμπάνια και ο γνωστός ήχος σε συνδυασμό με τον εκτοξευόμενο αφρό έκανες όλες εμάς να γελάσουμε με την ψυχή μας.

"Αφού δεν κάναμε μπάτσελορ λόγο της μαντάμ τουλάχιστον ας πιούμε μια σαμπάνια για την μέλλουσα βασίλισσα της Λουκέρσια! Στην υγειά της πιο όμορφης νύφης!"έκανε την πρόποση η Άσλεϊ και σήκωσε το ποτήρι ψηλά.

Οι υπόλοιπες επαναλάβαμε την κίνηση και ήπιαμε. Το αλκοόλ στο αίμα μου άρχισε σιγά σιγά να με ηρεμεί, μα η στεναχώρια του ότι δεν είναι εδώ κανένας από τους γονείς μου συνέχιζε να με κυριεύει.

"Τι έχεις καλή μου;"ρώτησε η Κιάνα πιάνοντας την πλάτη μου στοργικά.

"Απλά όλα αυτά συνέβεισαν τόσο γρήγορα! Δεν θα πίστευα ποτέ ότι μέσα σε εφτά μήνες θα παντρευόμουν ουσιαστικά έναν αγνωστο και θα αναλάμβανα ένα ολόκληρο βασίλειο. Απλά είναι πολύ δύσκολο να το χωνέψω."

Εκείνη την ώρα που ένιωθα να βουρκώνω, η Άσλεϊ ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε και αμέσως ένιωσα ένα κομμάτι του εαυτού μου να γαληνεύει. Και μόνο που έχω την παιδική μου φίλη εδώ, που με στηρίζει και δεν με αφήνει λεπτό, αυτό με γεμίζει κουράγιο.

Με τις άκρες των δακτύλων μου σκούπισε προσεκτικά τα υγρά μάτια μου γιατί δεν είχα καμία όρεξη να με ξαναβάφουν. Παρατηρούσα ένα ένα τα κορίτσια και χαμογέλασα στο ποσό παρόμοια έχουν ντυθεί ως παράνυφες, συνοδεύοντας με στην τρέλα που κάνω.

"Να σου πω κάτι;" είπε συγκινημένη η Άσλεϊ. "Είσαι η πιο όμορφη κοπέλα στον κόσμο! Και δεν το λέω αυτό επειδή είσαι φίλη μου. Το λέω αυτό επειδή είσαι η αδερφή μου και όποιος σε πειράξει θα μετανιώσει την ώρα και την στιγμή που έκανε αυτά τα υπέροχα μάτια να δακρύσουν. Ο Χένρι πιστεύω το κατάλαβε καλά."

"Τι εννοείς;"ρώτησα

"Πιστεύεις πως πραγματικά θα τον άφηνα έτσι αφού σε έκανε να υποφέρεις; Χέστηκα που είναι πρίγκιπας και που θα τον παντρευτείς. Το ξύλο του το έφαγε."Εξήγησε και γέλασα.

Της σκούπισα τα δάκρυα που έτρεχαν ρυάκια στα μάγουλα της. Πάλι καλά είχε προνοήσει και έβαλε αδιάβροχο μακιγιάζ.

"Δεν ξέρω γιατί συγκινούμαι έτσι, πρώτη φορά θέλω να κλάψω τόσο! Αν δεν κλάψω στον γάμο της κολλητής μου, που θα κλάψω; Και έρχεται και η σειρά σας να ξέρετε."είπε εννοώντας τα κορίτσια.

"Μπράβο ρε! Με έκανες και εμένα να κλάψω! Και το κακό είναι ότι κλαίω χάλια!"είπε η Λάιλα και κλείστηκε και εκείνη στην αγκαλιά μου.

Ουαου πολύ μελόδραμα! Δεν περίμενα πως ο γάμος θα ήταν η αφορμή ακόμα και στον πιο σκληρόπετσο να δείξει μια κάποια ευαισθησία. Ακόμα και η Κιάνα συγκινήθηκε!

Ο ήχος της πόρτας όταν την χτυπάει κάποιος μας διέκοψε. Ίσως θα είναι η μαντάμ ή κάποιος άλλος που θα θέλει να αφήσει το δώρο του εδώ.

"Περάστε."ειπα και η πόρτα άνοιξε.

Αυτό που είδα όμως, ήταν πέρα από κάθε φαντασία!

"Μαμά;!"ειπα έκπληκτη και έβαλα την παλάμη μου μπροστά από το στόμα μου εμποδίζοντας τις τσιρίδες να βγουν προς τα έξω.

Η γονείς μου ήταν εδώ με σάρκα και οστά! Και πολύ καλοντυμένα οστά! Είχα μείνει έκπληκτη να τους κοιτάω και να είμαι για ακόμα μια φορά έτοιμη να κλάψω. Έτρεξα αμέσως και την αγκάλιασα και εκείνη άρχισε να κλαίει πάνω μου.

"Συγχώρεσε με αγάπη μου. Δεν είχαμε ιδέα ότι εσύ... Αχ κοίταξε την! Όμορφη σαν πριγκίπισσα!"είπε συγκινημένη η μητέρα μου.

"Μα πως; Που; Πότε;"

Είχα τόσες απορίες. Πως έμαθαν την αλήθεια, ποιος τους την είπε; Εδώ μου απαγόρευσαν και να τους μιλάω!

"Ο μέλλοντας γαμπρός μας μας τα είπε όλα. Βέβαια η ατμόσφαιρα με τον πατέρα σου ήταν αρκετά αμήχανη, ο καημένος τρομοκρατήθηκε, μα τώρα όλα είναι μια χαρά. Εκείνος μας έκανε δώρο και τα ρούχα μας και μας επέτρεψε να σε επισκεπτόμαστε οπότε θέλουμε!"

"Ω μαμά δεν έχεις ιδέα πόσο ανάγκη είχα να είστε εδώ! Μα που είναι ο μπαμπάς;"ειπα μιας και δεν τον έβλεπα εδώ γύρο.

"Σε περιμένει έξω. Θα έρθει να να σε παραλάβει για να σε συνοδέψει στην τελετή."

Ακόμα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ο Χένρι μου έκανε την ωραιότερη έκπληξη. Μακάρι να μπορέσω να κάνω και εγώ κάτι γι'αυτον.

Η υπόληψη ώρα πέρασε με εμένα να έχω την καλύτερη διάθεση και με τις υπόλοιπες να σχολιάζουμε το πόσο αγχωμένοι ήμαστε που θα γίνουμε αντρόγυνο. Κάποια στιγμή αυτή η πόρτα ξανάνοιξε και το τεράστιο σε μάκρος πέπλο μου εμφανίστηκε.

"Λοιπόν κορίτσια ξέρετε το έθιμο. Ο πατέρας βάζει το πέπλο και η νύφη πάει στην τελετή. Εμείς ας πηγαίνουμε στο αμάξι."είπε η μαντάμ Κατερίνα και όλοι έφυγαν από το δωμάτιο.

Κρατούσα το κουβάρι από τούλι και πέρλες στα χέρια μου και το περιεργαζόμουν. Ήταν τόσο λεπτό που φαινόταν ότι θα μπορούσε να σπάσει έστω και με ένα άγγιγμα. Όλα τα υλικά από τα οποία δημιουργήθηκε αυτή η νυφικό εμφάνιση είναι πανάκριβα και ούτε θα φανταζόμουν πως θα μπορούσα να τα φορέσω.

"Αλέξα είμαι ο μπαμπάς. Μπορώ να μπω;"χτύπησε η πόρτα και ο πατέρας μου, φορώντας σμόκιν παρακαλώ, ήρθε μέσα.

Ήταν ακίνητος και κοιτούσε συγκινημένος προς το μέρος μου. Προσπάθησε να πει κάτι μα εν τέλει καταλήξαμε αγκαλιασμένοι και με εκείνον να κλαίει. Ποτέ δεν τον είχα ξαναδεί να κλαίει.

"Μπαμπά. Αν με κάνεις να κλάψω και να βγω σαν ζόμπι στις φωτογραφίες του γάμου μου δεν θα σου ξαναμιλήσω για το υπόλοιπο της ζωής μου."ειπα αστεία.

"Κάτι ήξερα όταν σε έλεγα πάντα πριγκίπισσα μου. Να που τελικά είχα δίκιο. Είσαι πανέμορφη γλυκιά μου."είπε φιλώντας το κούτελο μου. "Πάμε; Αρκετά αφήσαμε τον αχαΐρευτο να περιμένει."

"Ξέρεις πως δεν θα μπορείς να τον λες έτσι σωστά;"

"Με τον γαμπρό μου δεν υπάρχουν επισημότητες. Είναι καλό παιδί Αλέξα, παρότι μοσχαναθρεμένος πρίγκιπας έχει καλές αρχές. Μου είπε πως θα σε προσέχει και πως αν ποτέ του κάνει καμιά βλακεία μου δίνει την άδεια να τον τακτοποιήσω."είπε με ένα διαβολικό χαμόγελο.

Αυτός είναι ο μπαμπάς μου και δεν πρόκειται να αλλάξει. Γιατί άλλωστε; Δεν θα μπορούσαν να βρω καλύτερο από αυτόν! Είμαι σίγουρη πως έτσι θα ήταν και ο δικός μου μπαμπάς αν ζούσε.

Φορόντας που προσεκτικά το πέπλο και την τιάρα, μου έτεινε το χέρι του και βγήκαμε έξω και προς την μεγάλη σκάλα.

Η αίθουσα της τελετής ήταν μέσα στην πόλη σε έναν ανθισμένο κήπο λόγο της εποχής. Για Απρίλη έκανε τρομερή ζέστη, πάλι καλά που διάλεξα λεπτό ύφασμα.

Μπήκαμε στο στολισμένο αυτοκίνητο και ο πατέρας μου είπε στον οδηγό πως αυτός θα αναλάβει το τιμόνι. Γεμάτη άγχος και ανυπομονησία, έφυγα από το παλάτι έτοιμη να παντρευτώ εκείνον που μου άλλαξε την ζωή με χίλιους δύο τρόπους!

[...]

Ω ναι επιτέλους! Επιτέλους παντρεύονται! Για μια στιγμή νόμιζα πως δεν θα το κάνουν άλλα άρπα την κάρμα ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα μου είναι μαζί!

Πράγματι είναι πολύ συγκινητικό αυτό που συμβαίνει. Ολόκληρο βασίλειο είναι έτοιμο να παρακολουθήσει ζωντανά την για χρόνια χαμένη του πριγκίπισσα να παντρεύεται και να στέφεται βασίλισσα.

Όταν εγώ σου λέω ότι η αγάπη πάντα κερδίζει δεν με ακούς.

Εντάξει εντάξει Τρίξι είχες δίκιο! Για πες μου, πως σου φαίνεται το μέρος;

Είναι απίστευτο! Δεν ήξερα ότι μπορεί κάποιος να παντρευτεί και στην εξοχή! Αυτός θα είναι ο γάμος της χρονιάς!

Και απ'οτι φαίνεται ακόμα και τώρα ο αγαπητός λόρδος Γουίλμουρ φροντίζει να είναι όλα στην εντέλεια!

"Από εδώ κύριε φωτογράφε. Θέλω καθαρή εικόνα του τοπίου! Αυτό θα μπει εξώφυλλο στα μεγαλύτερα περιοδικά όλων των βασιλείων!"

Ο φωτογράφος έγνεψε θετικά και συνέχισε να κάνει την δουλειά του. Όσο ο Φρανκ με την μαντάμ ετοίμασαν τις θέσεις των δημοσιογράφων και διαφόρων άλλων καλεσμένων της επικαιρότητας, οι πρώτοι γαλαζοαίματοι είχαν κιόλας φτάσει.

"Καλώς ήρθατε βασιλιά Τουρμ! Παρακαλώ από εδώ!"είπε ευγενικά ο λόρδος στον άρχοντα των Νήσων Φίτζου και πατέρα της Κιάνα. Είχε έρθει μαζί με την γυναίκα και τα υπόλοιπα τρία παιδιά του.

Σειρά είχαν οι Βασιλιάδες του Παγωμένου Βράχου και της Φιλαδέλφειας, οι Άρχοντες του Λυρ, οι πρίγκιπες της Ανατολής και διάφοροι άλλοι λόρδοι και υπουργοί.

Ο Γουίλμουρ πηγαινοερχόταν κουρασμένος για να τους ικανοποιήσει, μέχρι που δεν άντεξε και έπιασε τον Φρανκ.

"Δεν μου λες; Ποιον έχουμε βάλει υποδοχή;"ρώτησε λαχανιασμενος.

"Εσύ δεν είσαι;"

"Προφανώς και όχι! Εγώ γυμναστική κάνω και σπίτι μου, δεν χρειάζεται να ανεβοκατεβαίνω αυτές τις σκάλες συνέχεια!"

"Δεν είναι δική μου δουλειά. Εγώ φροντίζω για τον τύπο. Να σου πω; Είδες πουθενά την Κορίν; Είπε ότι θα ήταν εδώ σύντομα."

"Που θες να ξέρω που τριγυρνάει η κόρη σου; Τελευταία φορά την είδα να μιλά με τον Χέθγουορντ. Τώρα άσε με γιατί θα ανοίξω το στόμα μου μέρα που είναι και θα στείλω τους πάντες στο αγύριστο! Ακούς εκεί να μην υπάρχει υποδοχή! Όλα εγώ πρέπει να να τα σκέφτομαι!"μονολογούσε καθώς απομακρύνθηκε.

"Πώς και δεν τον έχω σκοτώσει ακόμα;"αναρωτήθηκε ο Φρανκ και γύρισε στην δουλειά του.

Οι καρέκλες είχαν σχεδόν γεμίσει. Οι μόνοι που έλειπαν ήταν οι γονείς του ζευγαριού.
Ο Χένρι στεκόταν μπροστά από το τραπέζι του ιερέα κρατώντας ανυπόμονα την ανθοδέσμη και με τους μάρτυρες του δίπλα.

"Πάει δεν το γλυτώνει το εγκεφαλικό."διαπίστωσε ότι Νίκολας.

"Πιο εγκεφαλικό από καρδιά θα πάει. Δεν την ακούς πως χτυπάει;"συμπλήρωσε ο Αλεξάντερ.

"Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια! Γιατί αργούν τόσο; Λες να μετάνιωσε;"είπε προβληματισμένος ο Χένρι και οι την ορεινή άντρες άρχισαν να τον χτυπάνε μπας και συνέλθει.

Από δίπλα οι Κυρίες των Τιμών μαζί με τα παρανυφακια ετοίμαζαν τα δώρα των καλεσμένων. Τα μάτια της Άσλεϊ δεν έφευγαν από τον Άλεξ και τον Χάουαρντ καθώς ακόμα σκεφτόταν αν ήταν όντως ερωτευμένη και με τους δύο.

"Εάν σε ξαναδώ να τον κοιτάς θα φας το καλάθι στο κεφάλι."την προειδοποίησε η Κιάνα.

Η Άσλεϊ δεν έδωσε σημασία.

"Το ξέρεις πως με την γυναίκα του περιμένουν το πρώτο τους παιδί;"είπε και ένιωσε και την κοίταξε αμέσως έκπληκτη.