Δεύτερο κεφάλαιο σερί πουλάκια μου, η καλύτερη σας!

Το κεφάλαιο είναι σχεδόν 3.000 λέξεις. Επαναλαμβάνω για όσους δεν κατάλαβαν, ίσως το μεγαλύτερο σε αυτό το βιβλίο! Πάρτε ποπ κορν και ετοιμαστείτε για πολύ δράμα και ατάκες!

Επίσης θα σας συμβούλεβα να προσέχετε για τυχόν ιπτάμενα αντικείμενα κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Μην έχουμε ατυχήματα!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Ωχ Θεέ μου! Αύριο είναι η μεγάλη μέρα και έχω τόσες πολλές ετοιμασίες να κάνω! Τα ποδαράκια τι σας τα έδωσε ο Θεός καμάρια μου,πάμε πιο γρήγορα! Ένα δύο εν δυο, ένα δύο εν δυο πιο ζωντανά! Ένα δύο εν δύο, ένα..."

"Αυτό ήταν!"φώναξε αγανακτησμένος ο Φρανκ και πέταξε ένα διακοσμητικό στα μούτρα του λόρδου, ρίχνοντας τον κάτω.

"Φρανκ!"τον μάλωσε η μαντάμ Κατερίνα και μαζί της τρέξαμε να τον βοηθήσουμε.

"Η υπέροχη μυτούλα μου! Θα μου το πληρώσεις αυτό μπάτλερ της κακιάς ώρας! Θα σε στείλω εγώ προσωπικά στην κόλαση!"τον απειλούσε κρατώντας την μύτη του.

"Με τέτοια φωνή μάλλον θα μας στείλουν σε κανένα τσίρκο."

Όσο κακό και αν φανεί δεν μπορούσα να μην γελάσω. Ο λόρδος με κοίταξε στραβά και εγώ του απολογήθηκα. Έπειτα τον έβαλα να κάτσει σε μια καρέκλα και ζήτησα από τα κορίτσια να του φέρουν λίγο πάγο.

Εκείνη την ώρα, στην αίθουσα μπήκε η Γιάρα, η γυναίκα του Αλεξάντερ, η οποία είχε έρθει πριν λίγες ώρες από τον Παγωμένο Βράχο. Η Άσλεϊ την κοίταξε με μισό μάτι όταν αγκάλιασε τον Άλεξ και εκείνος ανταπέδωσε.

Έχοντας εξηγήσει και σε εμένα την κατάσταση, μιας και ήμουν η τελευταία που το μάθαινα, η Άσλεϊ μου είπε πως έχει ξεπεράσει εντελώς τον Αλεξάντερ και βρίσκει παρηγοριά στην νέα της "μεγάλη αγάπη", τον πρίγκιπα Χάουαρντ. Δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει, αλλά για να το λέει κάτι θα ξέρει.

"Έχεις ένα λεπτό;"του είπε και εκείνος την ακολούθησε απορημένος.

Έπιασα στοργικά το χέρι της φίλης μου, η οποία είχε ένα πονεμένο χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο της.

"Μόλις βγήκα από μια τοξική σχέση που το μόνο καλό πράγμα που είχε ήταν το σεξ. Θα συνέλθω."

"Το ξέρεις ότι εκείνη δεν φταίει σε τίποτα έτσι;"

"Το ξέρω. Αλλά και πάλι, είναι δύσκολο να βλέπω τον άνθρωπο που νόμιζα πως αγαπούσα με κάποια άλλη. Ακόμα και αν αυτή είναι η νόμιμη γυναίκα του. Αλλά τώρα περνάω καλύτερα οπότε δεν πειράζει."είπε δίνοντας μου ένα φιλί.

Η σχέσεις μου με την Άσλεϊ ήταν πάντα άψογες και αδελφικές. Όταν ήρθα εδώ η αλήθεια είναι πως αρχίσαμε να χανόμαστε, μα τώρα ήμαστε πιο δυνατές και ενωμένες από ποτέ. Μακάρι να της πάνε τα πράγματα καλά με τον Χάουαρντ και ποιος ξέρει... Ίσως τον παντρευτεί κιόλας!

Την εμφάνισή του έκανε, προς το τέλος του καθαρισμού φυσικά, ο Νίκολας στον οποίο και ήθελα να μιλήσω.

Εκείνη την στιγμή δύο κορίτσια με ενημέρωσαν πως πρέπει να κάνω και την τελευταία πρόβα του νυφικού και τους απάντησα πως θα έρθω σύντομα.

Πλησίασα προς τον Νίκολας και μόλις με είδε ξαφνιάστηκε αλλά αμέσως υποκλίθηκε χαμογελώντας.

"Υψηλοτάτη πως μπορώ να σας βοηθήσω;"

"Ακόμα να συνηθίσω αυτόν τον τίτλο. Πόσο μάλλον τώρα που όλοι μου οι φίλοι και συγγενείς θα με φωνάζετε έτσι."είπε ειλικρινά.

"Αυτά έχει η βασιλικη ζωή. Πρέπει πάντα να υπάρχει ένας σεβασμός και μια αναγνώριση προς κάποιον "ανώτερο" έτσι οι άνθρωποι βγάζουν τίτλους και επίθετα για να τους προσφωνούν. Περίεργο έτσι;"είπε καθώς προχώραγε έξω από την σάλα.

"Ναι. Ακόμα να το πιστέψω πως η ζωή μου άλλαξε τόσο γρήγορα! Την μια στιγμή ήμουν σε μια πολυκατοικία και ανήκα στην τρίτη τάξη και τώρα είμαι εκείνη που θα αποφασίζει την μοίρα και την πορεία όλων."

Η αλήθεια είναι πως αυτό με τρομάζει. Σε αυτό το παλάτι έμαθα πως δεν πρέπει με τίποτα να δείχνεις τους φόβους και τις αδυναμίες σου,διαφορετικά ο καθένας θα στις στρέψει εναντίων σου.

Ίσως αυτό ήταν και το λάθος που έκανα και έχασα σταδιακά τον Χένρι. Έδειξα σε όλους πόσο σημαντικός είναι για εμένα, άφησα τον ρομαντισμό και την καρδιά μου να με παρασύρουν και ξέχασα πως βρίσκομαι σε ένα μέρος που δεν διαφέρει πολύ από ζούγκλα.

Μια πολιτισμένη και χλιδάτη ζούγκλα που οι κανόνες της είναι ίδιοι: Επιβίωση και ανεξαρτησία!

"Ποιο ήταν το θέμα που θα θέλατε να συζητήσουμε λαίδη μου;"ειπε διακόπτωντας τις σκέψεις μου.

"Κοίτα. Ξέρω ότι αν όχι όλοι, οι περισσότεροι μου κρύβετε κάτι. Και θέλω να μου αποδείξεις πόσο πραγματικά πιστός είσαι γι' αυτό μην μου πεις ψέματα γιατί θα το καταλάβω."ειπα σοβαρή και εκείνος σάστησε.

"Φυσικά. Πείτε μου!"

"Ποιος είναι αυτός ο καλεσμένος για τον οποίο δεν θέλετε να μάθω;"ειπα και η ανησυχία ήταν εμφανής στο πρόσωπο του.

[...]

Η Κορίν έβαζε και το τελευταίο βιβλίο στο ράφι, όταν ένας ήχος από πίσω της την έκανε να γυρίσει τρομαγμένη. Λίγο πριν πέσει από την σκάλα, δύο δυνατά χέρια την έπιασαν, κλείνοντας την στην αγκαλιά τους.

"Είσαι καλά; Δεν ήθελα να σε τρομάξω."απολογήθηκε ο Χέθγουορντ κοιτώντας την στα κάστανα της μάτια.

Η καρδιές τους χτύπαγαν σε ανεξέλεγκτους ρυθμούς για διαφορετικούς λόγους μα ανάμεσα σε αυτούς υπήρχε κάτι κοινό. Ο έρωτας!

"Δεν γίνετε ποτέ να συναντιώμαστε κάτω από φυσιολογικές συνθήκες;"αστειεύτηκε και σηκώθηκε φτιάχνοντας την μπλούζα της.

Ο Χέθγουορντ γέλασε και της έδωσε το βιβλίο που της έπεσε, χωρίς να χάσει την οπτική επαφή.

Έχοντας τα μάτια του πάνω της η Κορίν άρχισε να αισθάνεται παράξενα. Ένα σφύξιμο στο στομάχι που ποτέ δεν είχε υπάρξει όμοιο του και ταχυπαλμία πέρα από την κλασική. Αν όλα όσα είχε διαβάσει στα βιβλία ήταν αλήθεια, αυτά ήταν ενδείξεις αγάπης.

Ήταν όμως εφικτή μια τέτοια αγάπη;

Είχε ο Έϊντεν τα ίδια συναισθήματα με εκείνη και αν ναι τα έκρυβε όντως τόσο καλά;

"Εμ γιατί είσαι εδώ;"τον ρώτησε και εκείνος κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι του ξυπνώντας απ'την λήθαργο.

"Σου έχουν πει ποτέ πως έχεις υπέροχα μάτια;"είπε κάνοντας την Κορίν να μπερδευτεί.

Για ποιον λόγο της μιλούσε για τα μάτια της;

"Μάλλον. Βασικά όχι. Μόνο οι γονείς μου και τα κορίτσια μου το έχουν πει."παραδέχτηκε ντροπαλά.

"Τέλεια! Αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωποι που πραγματικά σε αγαπάνε και νοιάζονται για εσένα! Είναι σπάνιο να ακούσεις κάτι καλό για εσένα από κάποιον άλλον."

"Ναι αλλά και εσύ το είπες μόλις τώρα."

"Τότε πρέπει να ξέρεις πως είσαι ένα άτομο που όντως θαυμάζω και εκτιμώ. Όχι μόνο για την φυσική σου ομορφιά αλλά και για τον χαρακτήρα σου Κορίν. Είσαι απλά... Μοναδική!"

Τα λόγια του την έκαναν να χαρεί και να φοβηθεί ταυτόχρονα. Κάνεις δεν ξέρει πόσο λαχταρούσε να τα ακούσει από το στόμα του! Πόσα χρόνια περίμενε να μεγαλώσει για να μορφωθεί και μπορέσει να τον πλησιάσει. Από μικρό κοριτσάκι που τον είδε στους αρραβώνες των γονιών την Αλέξας περίμενε αυτήν την στιγμή.

Και να που τώρα ο παιδικός της έρωτας βρισκόταν μπροστά της και της έκανε ένα σορό κοπλιμέντα που τόσοι και τόσοι της είχαν πει, κανένας όμως δεν την είχε κάνει να νιώσει τόσο ζωντανή!

"Έϊντεν εγώ... Δεν ξέρω τι να πω. Πραγματικά σε ευχαριστώ!"του είπε και εκείνος έπιασε τα χέρια της κλείνοντας τα στην χούφτα του.

"Και μόνο που λες το όνομα μου είναι αρκετό."

Έβαλε μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της και η ραχοκοκαλιά της ανατρίχιασε. Τα μάτια τους δεν είχαν χάσει το ένα το άλλο και τα πρόσωπα τους πλησίαζαν αρκετά κοντά. Η ανάσα της είχε γίνει κόφτη και φανταζόταν τον εαυτό της να τον φιλάει.

Όταν τα κεφάλια τους ήταν ασφυκτικά κοντά και τα μάτια τους κλειστά, έτοιμοι για το πολυπόθητο φιλί, ένας βήχας τους διέκοψε και τους έκανε να τραβηχτούν.

Η Κορίν κοίταξε τρομαγμένη την γυναίκα μπροστά της και μετά τον Χέθγουορντ.
Εκείνος της έδωσε ένα απολογιτικό βλέμμα και έφερε τα χέρια της κοντά στα χείλει του.

"Θα τα πούμε αργότερα."τα φίλισε στοργικά.

Καταλαβαίνοντας το νόημα της πρότασης, η Κορίν απομακρύνθηκε από την αίθουσα έχοντας το ψυχρό βλέμμα της γυναίκας πάνω της.

Όταν η πόρτα πίσω τους έκλεισε και σιγουρεύτικαν ότι ήταν μόνοι, ο Έϊντεν έβγαλε ένα πούρο από την τσέπη του σακακιού του και το άναψε.

"Από μικρότερη σε μικρότερη πας. Στο τέλος θα καταλήξεις με κάποιο νήπιο ανάμεσα στα πόδια σου."

"Τι θες Μπιάνκα; Δεν νομίζω να έχουμε κάτι να πούμε;"είπε βγάζοντας τον καπνό προς τα έξω.

Η γυναίκα βγάζοντας ένα μικρό γέλιο πλησίασε με σταθερό βήμα προς εκείνον.

"Έχεις άλλο;"ρώτησε εννοώντας το τσιγάρο.

Εκείνος έβγαλε ένα από την τσέπη του και της το έδωσε αδιάφορα και ετοιμάστηκε να της το ανάψει, όταν πήρε από μόνη της τον αναπτήρα.

"Μπορώ και μόνη μου."είπε και αφού το άναψε έκανε μια γερή ρουφηξιά βάζοντας όλες τις ουσίες στα πνευμόνια της. "Πιστεύω έχουμε πολλά να πούμε αγαπητέ μου. Και ένα από αυτά είναι το κοριτσάκι που αποκαλείς βασίλισσα."

"Η Αλέξα είναι βασίλισσα και μια πολύ ικανή μάλιστα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν την συμπαθείς; Θα μπορούσατε να συνεργαστείτε."

Η Μπιάνκα άφησε τον καπνό να βγει από το στόμα της και κοίταξε τον Χέθγουορντ με την σοβαρότητα χαραγμένη στο πρόσωπο της.

"Πιστεύεις στ' αλήθεια πως θα μπορούσα να γίνω φίλη με κάποια; Πώς κάποιος άλλος εκτός από εσένα θα μπορούσε να με αγαπήσει; Εμείς δεν μπορούμε να αγαπηθούμε ούτε να αγαπήσουμε Έϊντεν."

"Εδώ κάνεις λάθος. Σε αγάπησα κάποτε, δεν αντιλέγω, μα τότε ήσουν ένα διαφορετικό άτομο. Όχι η ισχυρογνώμον που είσαι τώρα."

"Η σκύλα θες να πεις! Σε παρακαλώ, ξέρω κάθε επίθετο με το οποίο με έχουν στολίζει σε αυτό το παλάτι. Όλος περίεργος, μόνο η Αλέξα έχει πει και καλά πράγματα για εμένα. Ξέρει να εκτιμάει έναν αντίπαλο και της το αναγνωρίζω. Αλλά σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας, εγώ θα έχω το πάνω χέρι!"

Τα μάτια της πετούσαν φωτιές. Αν δεν την ήξερε καλά θα έλεγε πως κάποιος δαίμονας κατέλαβε το σώμα της και πως αυτή είναι η ενσάρκωση του κακού.

Η Μπιάνκα δεν ήταν πάντα έτσι. Κανείς κακός δεν ξεκίνησε κακός. Κάτι τον οδήγησε στο να πάρει τον λανθασμένα σωστό δρόμο. Και αυτός ο γάμος πραγματικά την κατέστρεψε.

"Γιατί τα κάνεις όλα αυτά Μπιάνκα;"της έκανε την ερώτηση που τον απασχολούσε εδώ και καιρό.

Γέλασε.

Ένα γέλιο τόσο παγερό αλλά και γεμάτο σιγουριά. Σαν να προσπαθούσε να παίξει με το μυαλό του. Αυτό ήταν κάτι που τον γέμιζε ανησυχία.

"Αρκετά δεν αδικήθηκα από την οικογένεια μου, δεν νομίζεις; Καιρός να κάνω κάτι που θέλω, κάτι που μου αξίζει! Πλέον δεν ζητώ σεβασμό, τον απαιτώ! Και καλά θα κάνεις να επιλέξεις πλευρά. Την σωστή πλευρά." Απάντησε σβήνοντας το απομεινάρι του τσιγάρου και πετώντας το στον κάδο δίπλα της.

Πλησίασε πιο κοντά στον άντρα και ακουμπόντας το κεφάλι της στο ώμο του και χαϊδεύοντας προκλητικά τα χέρια του είπε στο αυτί του.

"Και οι δύο ξέρουμε πόσο μικρόψυχος και διαβολικός μπορείς να γίνεις αν το θελήσεις."ψυθίρισε.

Η ανάσα του σταμάτησε και μια φλόγα μεσα του φούντωσε. Κάθε σπιθαμή στο σώμα του ανατρίχιασε χωρίς να το θέλει.

"Και επίσης ξέρουμε πως δεν είναι η μικρή αυτή που πραγματικά μπορεί να σε κάνει να νιώσεις όμορφα!"συμπλήρωσε και δάγκωσε απαλά τον λοβό του.

Ο Έϊντεν άφησε μια βαθιά ανάσα μαζί με καπνό να βγει από μέσα του καθώς η Μπιάνκα άφηνε μικρά φιλιά κατά μήκος του λαιμού του.

Στο μυαλό του ήθελαν όλες εκείνες οι νύχτες που είχαν περάσει μαζί, όταν η βασιλική οικογένεια ερχόταν διακοπές στο παλάτι της Λουκέρσια. Ήταν ακόμα ένας μαθητευόμενος πολιτικός, καθογηγούμενος από τα έμπειρα χέρια του πατέρα του. Τότε ήταν που για πρώτη φορά γνώρισε την Μπιάνκα, μια απομονωμένη από την υπόλοιπη οικογένεια κοπέλα με μεγάλες φιλοδοξίες και όνειρα για το μέλλον.

Όλη αυτή η ωριμότητα και η εξυπνάδα, καθώς και η ομορφιά της ήταν αρκετά για να τον κάνουν να ενθουσιαστεί μαζί της.

Ούτε όταν η ίδια παντρεύτηκε κατάφεραν να κρατηθούν μακριά ο ένας από τον άλλον. Για αρκετό διάστημα μέχρι την γέννηση της κόρης της Μπιάνκα, οι δύο τους συναντώνταν κρυφά και μέχρι να γεννηθεί το παιδί πίστευαν ότι μπορεί να είναι δικό του.

Ευτυχώς δεν ίσχυε και για το καλό της πολιτικής του καριέρας ο Χέθγουορντ έκοψε κάθε σχέση με την ερωμένη του. Δεν ξαναμίλησαν ποτέ μεταξύ τους μέχρι τώρα.

Για μια στιγμή και καθώς έκανε αυτήν την αναδρομή, ο Έϊντεν πίστεψε πως ίσως η Μπιάνκα να τον ερωτεύτηκε πραγματικά. Ήταν ένα άλλο άτομο μαζί του, πιο χαρούμενο και πιο "ζωντανό".

Αλλά όχι. Ποτέ της δεν αγάπησε κανέναν περισσότερο από τον εαυτό της.

Τότε ο άντρας συνειδητοποίησε κάτι.

Η Κορίν είναι μια απομίμηση της Μπιάνκα. Είναι όλα όσα έκαναν την ίδιο να την ερωτευτεί, αλλά πιο δυνατά! Η καρδιά του θα είναι για πάντα συνδεδεμένη με την πρώτη του αγάπη, παρόλο που εκείνη δεν τον αγάπησε ποτέ το ίδιο.

Την έσπρωξε απαλά πίσω και εκείνη τον κοίταξε παραξενεμένη.

"Δεν πρόκειται να ξανακάνω το ίδιο λάθος."είπε αποφασιστικά.

"Όπως νομίζεις. Πάντοτε ήσουν πεισματάρης. Να δούμε, θα έχεις την ίδια κατάληξη με την Κορίν όπως είχε με εμένα;"ήταν το τελευταίο πράγμα που του είπε πριν φύγει.

[...]

Τα νεύρα μου ήταν πιο έντονα από κάθε άλλη φορά! Ο γελοίος, πως τολμάει να μου κάνει κάτι τέτοιο;! Τόσο καιρό μου ανταποδίδει το λάθος που έκανα με ένα σορό τρόπους, αλλά τώρα το ποτήρι ξεχείλισε!

"Που είναι αυτός;"ρώτησα κοφτά τον λόρδο Γουίλμουρ.

"Που είναι ποιος;"ρώτησε πίσω. Η φωνή του ήταν τόσο λεπτή από τον πάγο που ακόμα είχε στην μύτη του που υπό άλλες συνθήκες θα γελούσα. Τώρα όμως δεν μπορώ ούτε το αστείο να δω ούτε έχω όρεξη!

"Ο Χένρι! Πες μου που είναι ο Χένρι!"απαίτησα χτυπώντας το χέρι μου δυνατά στο τραπέζι και κάνοντας τα διακοσμητικά πάνω του να τρανταχτούν.

"Σιγά παιδί μου και είναι πανάκριβα! Τι στο καλό σε έπιασε;"είπε η μαντάμ Κατερίνα κρατώντας τα μαζί με τον Φρανκ.

"Δεκάρα δεν δίνω! Για να να τελειώνουμε, έχει δει κανείς σας τον Χένρι ή να πάω να τον βρω μόνη μου;"

"Και τι τον θες. Παντρευέστε αύριο, μήπως ήρθε ο καιρός να βάλετε τους καβγάδες στην άκρη;"πρότεινε ο Φρανκ και μόλις τον κοίταξα λόξα μαζεύτηκε.

Κατάλαβε πως δεν είχα χρόνο για παιχίδια και πως τα πράγματα ήταν σοβαρά. Δεν έχω ξανακάνει τέτοια έκρηξη θυμού εδώ μέσα, πόσο μάλλον σε ολόκληρη την ζωή μου!

Αυτά που μου είπε ο Νίκολας σχετικά με τον περιβόητο "κρυφό" καλεσμένο έκαναν την πίεση να φτάσει σαράντα και τις δολοφονικές μου τάσεις να ετοιμάζονται! Έχω σκεφτεί είδη δεκαεπτά τρόπους δολοφονίας του "άντρα" μου και το που θα κρύψω το πτώμα!

"Τι συμβαίνει εδώ; Ακούγεστε μέχρι έξω!"

Καλώς τον! Χίλια χρόνια δεν θα ζήσει!

"Και θες εγώ να συμφιλιωθώ με αυτόν;!"ειπα δείχνοντας τον Χένρι ο οποίος είχε μείνει να μας κοιτάζουν απορημένος.

Εμ βέβαια, δεν περίμενε πως θα μάθαινα την αλήθεια! Το ζώον!

"Τι σημαίνει αυτό Αλέξα;"ρώτησε πλησιάζοντας προς το μέρος μου.

"Ότι δεν θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου! Ψεύτη! Που τόλμησες να με κατηγορήσεις για δολοπλοκίες ενώ οι δικές σου είναι σε άλλο επίπεδο!"επιτέθηκα και ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο.

Κοιτάζοντας τον από κοντά, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, μου φαινόταν το ίδιο ελκυστικός μα δεν αλλάζει το γεγονός ότι με πληγώσει. Έβαλα στην άκρη την επιθυμία να τον φιλήσω και συνέχισα να τον κοιτάω επιθετικά.

"Για πρόσεχε λίγο! Για ποιο πράγμα με κατηγορείς αυτή τη φορά;"

"Ναι παίξε το και θύμα τώρα!"

"Παιδιά μήπως να ηρεμούσαμε λίγο;"πρότεινε ο Φρανκ.

"Σκάσε Φρανκ."απάντησα χωρίς να χάσω οπτική επαφή.

Ο υποκριτής, ο γελοίος! Και εγώ αισθάνθηκα άσχημα και κόντεψα να χαλάσω την υγεία μου για πάρτη του!

Δεν στα 'παν καλά φίλε μου! Εγώ είμαι η Αλέξα Λούκερ και δεν αφήνω κανέναν να παίζει παιχνιδάκια μαζί μου! Τώρα θα δεις μέχρι που μπορώ να φτάσω!

"Θες να μάθεις τι συμβαίνει; Συμβαίνει ότι εγώ την πρώην ερωμένη σου στον γάμο μου δεν την θέλω!"δήλωσα κατηγορηματικά.

"Στα σφύριξαν βλέπω! Ελπίζω να σου είπαν και πως με την συγκεκριμένη δεν έγινε παραπάνω από μια φορά και πως ο άντρας της είναι ένας πολύ πλούσιος άρχοντας που μπορεί να μας βοηθήσει με το πρόβλημα που δημιούργησε η αδερφή μου!"αιτιολόγησε ανεβάζοντας τον τόνο του, αλλά δεν με συγκίνησε.

"Δεν με νοιάζει και η γυναίκα του Σεΐχη να είναι! Εδώ μέσα δεν θα έρθει!"

"Παιδιά παιδιά ηρεμήστε! Θα βρούμε μια λύση πολιτισμένα. Μην κάνετε σαν..."

"Σκάσε Φρανκ!"είπε ο Χένρι γυρίζοντας το πρόσωπο του ξανά σε εμένα.

"Κοίτα είναι και δικός μου ο γάμος και θα καλέσω όποιον και όποια θέλω, ακόμα και όσες έχω πάει στο παρελθόν!"

Άρπαξα το πρώτο γυάλινο πράγμα που βρήκα πίσω μου και του το πέταξα, αλλά ο βλάκας πρόλαβε να σκύψει!

Αντίθετα ο λόρδος έβγαλε μια τσιρίδα και άφησε τον πάγο να του πέσει από τα χέρια.

"Πάει ο κύκνος."σχολίασε ο Φρανκ.

"Σκάσε Φρανκ!"του είπε η μαντάμ.

Ακόμα σοκαρισμένος από την υστερική κίνηση μου και κοιτάζοντας μια εμένα και μια τον κατεστραμένο κύκνο, ο Χένρι φαινόταν σαν να μην πιστεύει πως ήμουν ικανή για κάτι τέτοιο.

Και δεν έχει δει τίποτα ακόμα!

"Μόλις μου πέταξες ένα γυάλινο γλυπτό;"είπε με την σέξυ αλλά στην προκειμένη περίπτωση σπαστική προφορά του.

"Ναι και αν με πλησιάσεις θα το ξανακάνω! Κατάντησα υστερική εξαιτίας σου!"

"Το έχεις παρακάνει! Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η Ζόι, το μόνο που θέλω είναι την υποστήριξη του άντρα της! Αν ήσουν έστω και λίγο νηφάλια θα το καταλάβαινες!"

"Α ώστε είμαι και χαζή τώρα;!"

Είπα και του πέταξα ακόμα ένα γυάλινο, τασάκι νομίζω.

"Όχι το πιατάκι!"τσίριξε ο λόρδος. "Πάρτε τους από εδώ, θα μου χαλάσουν την αίθουσα!"

"Τώρα να μιλήσω ή να σκάσω;"πετάχτηκε σε αυτό το πανδαιμόνιο φωνών ο Φρανκ.

"Έχεις ξεπεράσει κάθε όριο! Έλα μαζί μου τώρα!"είπε απαιτητικά ο Χένρι και έπιασε τον καρπό μου.

Τράβηξα απότομα το χέρι μου και ενατικτοδός το έφερα δυνατά στο μάγουλο του, γυρνώντας το κεφάλι του στο πλάι. Η ησυχία στην αίθουσα ήταν τόση που η ήχο από του χαστούκι ακόμα ακουγόταν και όλοι μας κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα.

Ο Χένρι, πιο σαστισμένος από ποτέ, έβαλε την παλάμη του στο κόκκινο μέρος από το μάγουλο του και είχε έναν θυμό ζωγραφισμένο στα μάτια του που μπορούσε να κάψει αυτό το παλάτι από τα θεμέλια. Ακόμα και εγώ τον είχα φοβηθεί.

"Αυτό ήταν."είπε μέσα απ' τα δόντια του και πιάνοντας με σφικτά από το μπράτσο με έσυρε έξω από την αίθουσα και μέσα στο δωμάτιο μας.