"Αλέξα πες μας, είναι αλήθεια ότι όσο ζούσες στην πόλη είχες ασχοληθεί με την ζωγραφική;"με ρώτησε η Κατλίν, η αμέσως επόμενη μεγαλύτερη αδερφή μετά την Μπιάνκα και τον Χένρι.

Είχε έρθει εδώ μαζί με τους γιους της και ο άντρας της, όπως και των υπόλοιπων αδερφών της, είχε πάει να συναντήσει τον Χένρι και θα επέτρεψαν όλοι μαζί για τον γάμο.

"Ναι και ακόμα ασχολούμαι. Η ζωγραφική είναι κάτι που με γεμίζει και με κάνει να αισθάνομαι ο παλιός μου εαυτός. Δεν είναι και εύκολο να αλλάζεις από την μία στιγμή στην άλλη."απάντησα και έγνεψε σαν να με καταλάβαινε.

"Πάντως ευχαριστούμε πολύ για όλες τις ετοιμασίες που κάνατε και που φτιάξατε και ένα δωμάτιο για τα παιδιά. Η κόρη μου έχει ξετρελαθεί!"μίλησε η Σάρα, η τέταρτη αδερφή.

"Δεν κάνει τίποτα, μα όλη την σκληρή δουλειά την έκανε ο λόρδος Γουίλμουρ. Εγώ ήμουν σε μια συνάντηση τότε και δεν ενημερώθηκα εγκαίρως για την άφιξη σας."απολογήθηκα.

"Να και κάτι που κάνει καλά αυτός ο γέρος πέρα από το να μιλάει ακατάπαυστα."είπε η βασίλισσα Ιζαμπέλ και γελάσαμε.

Ακριβώς απέναντι μου κάθονταν η Μπιάνκα στην μέση, δεξιά της ο αδερφός της Λεόν και αριστερά η τελευταία αδερφή της, η Σιμώνα.

Καθόλη τη διάρκεια η Μπιάνκα δεν έβγαζε λέξη και απαντούσε μόνο όταν τα αδέρφια ή η μητέρα της της απεύθυναν τον λόγο. Δεν φαίνονταν να γνωρίζουν για τις πράξεις της, φαντάζομαι ο Χένρι δεν τους είχε μιλήσει ακόμα και καλά έκανε. Αυτό θα κατέστρεφε ακόμα περισσότερο το γιορτινό κλίμα του γάμου.

"Ωραία που τρώμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Προσωπικά σε νιώθω πολύ κοντά μας Αλέξα, αν επιτρέπετε ο ενικός."έσπασε την σιωπή ο Λεόν και έφαγε λίγο απ'το κρέας του.

"Και εγώ έτσι αισθάνομαι μα στεναχωριέμαι που δε είχα την τιμή να ξαναδώ τον βασιλιά Ραγιέν."απάντησα ειλικρινά.

Θέματα του βασιλείου τον κράτησα πίσω στην Ορτίλια και είπε ότι θα ερχόταν αύριο,όπως και οι περισσότεροι άρχοντες από ξένες περιοχές. Οι Άρχοντες της Ανατολής, οι Βασιλιάδες της Πράσινης Κοιλάδας και οι Ιθαγενείς μάγοι και Αρχηγοί θα παρευρίσκονταν στην τελετή αύριο, κράτοι και βασίλεια που βρίσκονταν εκτός της Ένωσης.

"Καμιά τιμή χρυσό μου πίστεψε με. Τώρα ειδικά που λείπω θα έχει κάνει ξέφρενο παρτυ στην κουζίνα ο παλιολαίμαργος!"σχολίασε η βασίλισσα.

"Μητέρα, τι θα πιστεύει η Αλέξα για την οικογένεια μας; "την μάλωσε η Σάρα.

"Την αλήθεια λέω και ουδέν σχόλιο γι'αυτο. Μέσα σε αυτούς τους τοίχους μόνο εγώ έχω το δικαίωμα για σχόλια και μπιχτές! Τώρα συνεχίστε το φαγητό σας για να πάμε στην ευχή του Θεού!"

Η βασίλισσα πραγματικά είναι το κάτι άλλο. Εκτός από καταπληκτική μητέρα και πίστη σύζυγός, είναι και από τους πιο συμπαραστατικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην ζωή μου.

Με αγκάλιασε και με συμβούλεψε σαν δικό της παιδί και παρόλο την ειρωνικότητα και τα καυστικά σχόλια, την νιώθω και εγώ σαν μητέρα.

Η ώρα ήταν περασμένη, έτσι μόλις τελειώσαμε με το φαγητό καληνυχτίσαμε ο ένας τον άλλον και πήγε ο καθένας στην κάμαρά του.

Χτένιζα τα μαλλιά μπροστά από τον καθρέφτη, όταν η πόρτα του δωματίου άνοιξε και η βασίλισσα βρέθηκε μπροστά μου με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

"Λένε πως η νύφη είναι η αντανάκλαση της πεθεράς. Σε αυτό είχαν δίκιο οι παλιοί, η ομορφιά σου είναι το ίδιο εξαίσια με να δική μου."σχολίασε παίρνοντας την βούρτσα απ'τα χέρια μου και ξεκινώντας να με χτενίζει.

"Για να το λέτε εσείς μητέρα."

"Α σε παρακαλώ! Έχω τέσσερα παιδιά να με λένε μητέρα, δεν χρειάζομαι και πέμπτο. Θα με λες σκέτο Ιζαμπέλ και αυτό θα μάθεις να κάνουν και τα παιδιά σου όταν αποκτήσετε με τον προκομένο."

"Τέσσερα; Μα κάτω ήμασταν..."

"Ο Λεόν και η Σιμώνα δεν είναι παιδιά μου."είπε ξερά και τότε κατάλαβα.

Ήταν τα νόθα του άντρα της. Πρέπει να είναι πολύ σκληρό για εκείνη να αντικρίζει την προδοσία του άντρα της κάθε μέρα. Δεν νομίζω να το άντεχα αν μου το έκανε αυτό ο Χένρι και δεν νομίζω να τον συγχωρούσα και πότε.

"Έμαθα για τον τσακωμό σας."είπε κάποια στιγμή αργότερα.

"Τίποτα δεν μένει κρυφό για πάντα."αντιλήφθηκα.

"Όχι όσο ζεις κάτω από αυτήν την στέγη. Τα σκάνδαλα πάντα συναρπάζουν τους ανθρώπους, τους ξυπνάνε μια "έκτη αίσθηση" και είναι αυτή της περιέργειας. Την περιέργεια την θεωρώ εξίσου σημαντική μαζί με τις υπόλοιπες γιατί μας θυμίζει και την ζωώδη πλευρά μας."Εξήγησε και έδωσα πολύ προσοχή στα λόγια της.

"Όσο περίεργο και να σου φανεί, ξέρω τα πάντα μέσα σε αυτό το κάστρο, όπως και σε κάθε κάστρο. Έχω την τύχη να έχω υποστηρικτές που δεν χάνουν ευκαιρία να με ενημερώσουν. Η Μπιάνκα έκανε πολλά λάθη, το ίδιο και ο Χένρι, μα δεν φταίνε μόνο οι ίδιοι. Την περισσότερη ευθύνη την έχουμε εγώ και ο πατέρας τους."

"Εσύ; Τι μπορεί να έχεις κάνει και να δώσεις λάθος πρότυπο στα παιδιά σου;"

"Ας πούμε ότι δεν είμαι τόσο αθώα όσο δείχνω, βασικά καθόλου αθώα. Έχω βάψει και εγώ τα χέρια μου με αίμα αρκετές φορές, μα δεν γινόταν αλλιώς. Δεν μπορείς να επιβιώσεις αν είσαι σαν καλόγρια! Εγώ ήμουν αυτή που βοήθησε την Μπιάνκα να δηλητηριάσει τον άντρα της, χωρίς βέβαια να γνωρίζω και τις άλλες προθέσεις τις."παραδέχτηκε και την κοίταξα σοκαρισμένη.

Το τελευταίο που περίμενα από την Ιζαμπέλ ήταν να γίνει συνεργός σε ένα τέτοιο έγκλημα. Είχα αισθανθεί απο την αρχή πως δεν είναι μόνο μία καλή πεθερά, αλλά ποτέ δεν περίμενα κάτι τόσο ακραίο.

"Μάλιστα. Και φαντάζομαι δεν είσαι καθόλου υπέρ στο να τιμωρηθεί."

"Όσο μάνα και να είμαι, άλλο τόσο είμαι και άνθρωπος. Δεν πρόκειται να ανακατευτώ, την είχα προειδοποιήσει άλλωστε, εμένα αυτό που με νοιάζει είναι η σχέση σου με τον Χένρι.

Ο γιος μου είναι το ίδιο ανόητος και περήφανος με τον πατέρα του και δεν του αρέσει να μπλέκετε άλλος στα πόδια του,πόσο μάλλον η γυναίκα του να ανακατεύεται στην πολιτική. Σε ποιον άντρα αρέσει; Σε κανέναν. Γι' αυτό και πρέπει να μένουμε εκτός και να τους αφήνουμε να κάνουν την δουλειά τους."

Ήμουν εντελώς αντίθετη με αυτο, με την απουσία του Χένρι έκατσα και σκέφτηκα πολύ σοβαρά και ήμουν έτοιμη να απαντήσω μα συνέχισε αυτό που έλεγε.

"Τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή είναι όλα γένους θηλυκού.

Η ελευθερία, η παιδεία, η ευτυχία, η τροφή και η πολιτική. Οι άντρες ασκούν την πολιτική, οι γυναίκες είναι η πολιτική. Αυτήν την ευχέρεια λόγου, τα κολπάκια και την πονηριά που χρόνια μαθαίνουν εμείς τα έχουμε εκ γενετής. Κάποιες τα δουλεύουν και κάποιες τα αφήνουν να σκουριάσουν και είμαι βέβαιη πως εσύ ανήκεις στην πρώτη κατηγορία.

Μην σε νοιάζει τι θα πει ο άντρας σου,εκείνος είναι αγύριστο κεφάλι. Δεν μπορείς να τον αλλάξεις, μόνο να τον αγαπήσεις. Σε αγαπάει και αυτός όμως και σήμερα σου έδωσε μια ευκαιρία να αποδείξεις τι αξίζεις."

"Εκείνος έδωσε εντολή για το Κοινοβούλιο;"είπε έκπληκτη. Δεν περίμενα πως θα έκανε κάτι τέτοιο, νόμιζα πως ήταν θυμωμένος μαζί μου.

"Ναι και απ'οτι ξέρω ετοιμάζει και κάτι ακόμα. Δεν έχω ιδέα οπότε μην με ρωτήσεις. Παραμένει θυμωμένος που του έκρυβες τις κινήσεις σου τόσο καιρό, μα έχει άδικο και το ξέρει. Δώστου λίγο χρόνο και θα τα ξαναβρείτε!"είπε και περπάτησε προς την πόρτα ανοίγοντας την.

Λίγο πριν βγει έξω η φωνή μου την σταμάτησε και γύρισε προς τα εμένα.

"Και αν... Αν κάποια στιγμή στο μέλλον ή και τώρα τα πράγματα δεν φτιάξουν; Αν συνεχίσει να είναι ψυχρός μαζί μου ή χειρότερα, αν βρει κάποια άλλη; Τι θα συμβεί;"εξέφρασα την ανησυχία μου.

"Τότε, υποθέτω, θα έχεις έναν φυσιολογικό γάμο."

[...]

Καθώς οι κοπέλες γύριζαν η κάθε μία στα διαμερίσματα της,ένα χέρι τράβηξε γρήγορα στο σκοτάδι την Άσλεϊ, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα.

"Σου έλειψα;"της είπε παιχνιδιάρικα ο Αλεξάντερ.

"Προς το παρόν, μέχρι να σε βαρεθώ και να πάω στον επόμενο."είπε γελώντας.

"Τι σκύλα που είσαι ώρες ώρες!"απάντησε και έγειρε μπροστά φιλώντας την.

Η κοπέλα δέχτηκε με χαρά την κίνηση του και του το ανταπέδωσε. Είχε ακόμα αμφιβολίες για το αν είναι ερωτευμένη μαζί του και από την ώρα που η Κιάνα τους ανακοίνωσε την άφιξη της γυναίκας του, ένα αίσθημα ζήλιας άρχισε να την κυριεύει.

Μα γιατί να ζηλέψει; Είναι η γυναίκα του! Οποίες σχέσεις και να έχουν δικαιωματικά της ανήκει. Αν αυτό σημαίνει και το τέλος την σχέσης τους θα έπρεπε να το δεχτεί και ας μην το ήθελε.

"Κάτσε πότε ήρθατε; Ήρθε και ο Χένρι;"τον ρώτησε μόλις κατάλαβε ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι εδώ.

"Έμεινε στο στρατόπεδο. Έπρεπε να στείλει κάποια μηνύματα για ένα αρκετά επείγον θέμα και έδωσε εντολή σε εμένα και στους άλλους δύο να γυρίσουμε. Ξέρεις ήθελα να σου μιλήσω σχετικά με αυτά που συζητήσαμε το απόγευμα."της ανακοίνωσε και η διάθεση της άλλαξε αστραπιαία.

"Αν είναι πάλι για την γυναίκα σου δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε. Σου εξήγησα την θέση μου. Δεν μπορώ να σε μοιράζομαι και προφανώς για να σε νοιάζει τόσο τι θα πει τρέφεις αισθήματα για εκείνη. Κατανοητό. Από εκεί και πέρα μπορούμε να κρατάμε τα τυπικά. Περάσαμε καλά, αλλά μέχρι εκεί."

"Στ ' αλήθεια δεν σε πειράζει; Εννοώ ότι το πήρες αρκετά ψύχραιμα και αυτά που ζήσαμε τους τελευταίους μήνες δεν είναι και λίγα."είπε αναλογιζόμενος όλες αυτές τις, κυρίως ακατάλληλου περιεχομένου αναμνήσεις.

"Ναι. Δεν είμαι κάποια φθηνή χαζογκόμενα. Θέλω τουλάχιστον να είμαι ηθική μέσα στην ανηθικότητα μου. Και τώρα φύγε! Σε περιμένει μεγάλη μέρα αύριο. Θα πρέπει να βοηθήσεις την γυναίκα σου να περάσει την πόρτα χωρίς να συγκρουστούν τα κέρατα της πάνω."είπε σαρκαστικά και γέλασαν.

Καταβάθος την λυπόταν και όχι με την κακή έννοια. Δεν θα ήθελε με τίποτα ο άντρας της, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, να την ντροπιάζει έτσι. Άρα αυτό σήμαινε τρία πράγματα.

Ή ότι το ξέρει και κάνει τα στραβά μάτια, άρα είναι χαζή ή ότι δεν ξέρει τίποτα γιατί ο Αλεξάντερ κρύβετε πολύ καλά, άρα είναι ανίδεη ή ότι το ξέρει και κάνει και εκείνη την ζωή της, άρα είναι έξυπνη. Βέβαια στην μέση υπάρχει ένα από τα πιο ψωροπερήφανα και αλαζονικά άτομα που έχει γνωρίσει οπότε το τελευταίο δεν παίζει σίγουρα. Σιγά μην την άφηνε να κάνει κάτι τέτοιο.

"Δεν είμαι κακός άνθρωπος Άσλεϊ. Και την Γιάρα την αγαπάω πολύ με τον δικό μου τρόπο, μα δεν μπορώ να βρίσκομαι συνέχεια με ένα άτομο που κρατάμε μόνο τυπικές στάσεις."

"Δηλαδή με εμένα τι κράταγες;"

"Με εσένα ήταν διαφορετικά. Δεν μπορώ να πω πως σε ερωτεύτηκα αλλά σίγουρα δεν μου πέρασες αδιάφορη. Έχεις την δική σου ομορφιά και αυτό είναι που μετράει. Και ήταν τιμή μου που κοιμήθηκα μαζί σου."της εκμυστηρεύτικε και εκείνη τον αγκάλιασε συγκινημένη.

"Λοιπόν για να μην γίνει πιο μελό η κατάσταση και για να μην φάω περισσότερο βρίσιμο από την Κιάνα, καλύτερα να πηγαίνω. Θα τα ξαναπούμε."είπε και έφυγε προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνον.

Είχε ανάμεικτα συναισθήματα. Απ'την μια ένιωθε "ελεύθερη" και από την άλλη ήταν βαθιά πληγωμένη. Δεν ήξερε πως να το αντιμετωπίσει. Και αν ο χειρότερος της εφιάλτης είχε βγει; Αν ερωτεύτηκε τον Άλεξ;

"Κακή μέρα;"ειπε μια φωνή και γύρισε προς το μέρος της. Ήταν ο Χάουαρντ.

"Μόλις χώρισα με τον Αλεξάντερ. Τεχνικά δεν ήμασταν ζευγάρι απλά διακόψαμε μόνιμα τις συναντήσεις μας. Οπότε δεν ήταν και ότι πιο εύκολο έχω κάνει."απάντησε.

"Φαίνεται. Η διάθεση σου είναι πιο χαμηλή και από εμένα!"την πείραξε γελώντας, κάνοντας και την Άσλεϊ να γελάσει.

"Τόσο χάλια δείχνω;"είπε γελώντας ακόμα.

"Θες αλήθεια να σου πω;"

Εκείνη έγνεψε αρνητικά και σταμάτησε τα γέλια. Παρατήρησε καλύτερα το αγόρι που έβλεπε μπροστά της, διότι για αγόρι πρόκειται. Από την λιγοστή παρέα που έκαναν έμαθε πως δεν έχει κοιμηθεί πότε με καμιά κοπέλα, ούτε και είναι παντρεμένος. Ο πατέρας του βέβαια τον πιέζει να παντρευτεί μιας και είναι το μοναδικό αγόρι και ακόμα και η αδερφή του έχει παντρευτεί. Κλασικοί γονείς.

"Κοίτα πιστεύω πως δεν είναι λόγος αυτός να στεναχωριέσαι. Και οι δύο ξέρατε την κατάληξη και πως αυτή η "σχέση" Δεν θα έφτανε μακριά. Καλύτερα, λοιπόν, που έληξε φιλικά και χωρίς κανέναν πραγματικά πληγωμένο. Σκέψου πως αν είχατε ερωτευτεί τότε τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο περίπλοκα και με το περίπλοκα εννοώ δύσκολα περίπλοκα."της είπε σωστά.

Ο Χάουαρντ δεν ήξερε πολλά για έρωτες πάρα μόνο διάβαζε γι' αυτός. Ήταν ευαίσθητος χαρακτήρας και φιλεύσπλαχνος όπως ακριβός η μητέρα του. Δυστυχώς δεν έχει και τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνην.

Ενδιαφερόταν για την Άσλεϊ, πίστευε πως είναι ένα δυναμικό και έξυπνο κορίτσι, με εμπειρίες και καλή καρδιά. Του είχε κινήσει το ενδιαφέρον μα όταν έμαθε για την σχέση της με τον Αλεξάντερ έκανε πέρα τα συναισθήματα του.

Η Άσλεϊ εξεπλάγην από την πόση σοφία περιείχαν τα λόγια του και με πόση σιγουριά και με σύνεση επέλεξε τις λέξεις. Παρότι πέντε χρόνια μεγαλύτερη του, αν τους σύγκρινες δεν θα δυσκολεύοσουν να βρεις προς είναι ο πιο ώριμος!

"Δεν πιστεύω να σε προσβάλω, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου."μαζεύτηκε.

"Όχι καθόλου! Η αλήθεια είναι πως έχεις δίκιο. Ήξερα την κατάληξη από την αρχή."

"Και είμαι σίγουρος πως θα βρεις αυτόν που ψάχνεις γιατί σου αξίζουν μόνο τα καλύτερα Άσλεϊ! Σε όλες αξίζει κάτι καλύτερο."

"Ναι έχεις δίκιο..."

Και σαν να ξύπνησε κάτι μέσα της, μια φλόγα που δεν την είχε ξανανιώσει, πήγε γρήγορα προς το μέρος του Χάουαρντ και με γρήγορες κινήσεις ένωσε τα χείλει τους σε ένα μακροχρόνιο φιλί που έκλεψε την ανάσα και από τους δύο.

Μόλις τον άφησε και ανασένοντας βαριά, κοίταξε μπερδεμένος εκείνη και γρήγορα την ξαναφίλησε. Ήταν μια ριψοκίνδυνη κίνηση, αν το μάθαινε ο Αλεξάντερ ίσως να χαλούσε για πάντα η φιλία τους αλλά εφόσον την είχε χωρίσει δεν υπήρχε λόγος να ανησυχεί. Οι δύο τους μπήκαν μέσα χωρίς να σπάσουν το φιλί τους και κλείδωσαν την πόρτα πίσω τους.

[...]

Όλη η οικογένεια ήμασταν στην αίθουσα της δεξίωσης περιμένοντας τον Χένρι να έρθει και δεν μπορώ να πω πως ήταν και το καλύτερο κλίμα. Ο Χένρι είχε στείλει μήνυμα σε όλους τους καλεσμένους και σε εμάς πως ο γάμος αναβάλλεται για αύριο γιατί δεν μπορούσε να έρθει ένα συγκεκριμένο άτομο. Για ένα άτομο! Πόσο σπουδαίο μπορεί να είναι αυτό το άτομο για να αναβάλλουμε τον δικό μας γάμο;!

"Πάει χαθήκαμε! Και αν δεν είναι όντως αυτός ο λόγος; Αν μετάνιωσε;"Πήγενε πάνω κάτω ο λόρδος.

"Έλεος Μισέλ ούτε η Αλέξα δεν κάνει έτσι που είναι η νύφη!"του είπε η Ιζαμπέλ και εκείνος την κοίταξε στραβά στο άκουσμα του ονόματος του.

Εκείνη την ώρα η πόρτα άνοιξε και ο Χένρι μαζί με μερικούς άντρες της ασφάλειας μπήκαν μέσα. Η μητέρα του πήγε αμέσως στο μέρος του για να τον αγκαλιάσει.

"Τι συμβαίνει Χένρι; Γιατί πρέπει να περιμένει ο γάμος για αύριο;"τον ρώτησε.

"Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω μητέρα! Μην φοβάσε θα με δεις γαμπρό απλά όχι σήμερα. Τακτοποιήσατε τους καλεσμένους που θα έμεναν εδώ;"ρώτησε τον Φρανκ και την μαντάμ.

Μάλιστα. Ούτε λόγος για εμένα; Σαν να μην υπάρχω!

"Ναι όσοι δεν είχαν κάποια έπαυλη και θα έμεναν εδώ ήρθαν. Και περιμένουμε και μια ακόμα άφιξη."είπε κάπως σφιγμένα το τελευταίο.

"Τι εννοείς Φρανκ;"τον ρώτησε περίεργος.

"Καλύτερα να τα πούμε αυτά ιδιαίτερος."είπε και τον πήρε μαζί του κάπου αλλού.

Αναρωτιέμαι ποιος να είναι αυτός ο τόσο σημαντικός καλεσμένος για τον οποίο προφανώς δεν ήθελαν να μάθω.

2492+ λέξεις! Δεν έχετε παράπονο σας περιποιήθηκα καλά σήμερα!

Για όσους δεν το έχουν δει έχω ανεβάσει ένα καινούργιο βιβλίο, το Once upon a nightmare. Θα ήθελα να του ρίξετε μια ματιά και να μου πείτε την γνώμη σας. Αν καταφέρετε να αντέξετε το κακό μου χιούμορ😅

Αυτά από εμένα!

Τα λέμε ξανά σε επόμενο κεφάλαιο❤