👑Κεφάλαιο 22👑
Ένιωθα το κεφάλι μου να με πονάει και τα βλέφαρα μου να είναι βαριά. Προσπάθησα να τα ανοίξω σιγά σιγά, μα το φως του ήλιου με εμπόδισε. Που βρίσκομαι;
Έκανα μια ακόμα προσπάθεια και διαπίστωσα πως είμαι στο δωμάτιο μου και συγκεκριμένα στο κρεβάτι μου. Πως βρέθηκα εδώ;
Αναμνήσεις από τον τσακωμό μου με τον Χένρι κατέκλυσαν το κεφάλι μου και αυτός ο πόνος στο στήθος επανήλθε. Αισθάνθηκα το ίδιο απαίσια με πριν, ίσως και χειρότερα. Τώρα έφυγε και ποιος ξέρει πως θα είναι μαζί μου όταν επιστρέψει.
Είπε πως δεν ξέρει αν με αγαπάει, πως δεν θέλει καμιά άλλη σχέση μαζί μου πέρα από τις τυπικές. Και αν βρει παρηγοριά σε κάποια άλλη; Όχι δεν πρέπει να τον αφήσω να φύγει!
Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά το κεφάλι μου κουδούνιζε σαν να είχα ζήσει το χειρότερο hang over! Και έχω ζήσει πολλά τέτοια στο λύκειο και πιστέψτε με η αίσθηση είναι πάντα η ίδια!
"Εϊ είναι ήρεμα τίγρη. Με το μαλακό."είπε η Λάιλα βάζοντας τα χέρια τις προστατευτικά στους ώμους μου και σπρώχνοντάς με απαλά στην πλάτη του κρεβατιού.
Από την άλλη, η Κιάνα στερέωσε τα μαξιλάρια καλύτερα ώστε να ακουμπήσω και έβαλε και ένα και για το κεφάλι μου.
"Πώς αισθάνεσαι;"ρώτησε.
"Εσύ πως με βλέπεις;"
"Σαν να τσακώθηκα άγρια με το αγόρι σου. Τι συνέβει εδώ πάνω Αλέξα; Οι φωνές σας ακούγονταν μέχρι κάτω. Όταν ήρθαμε με την Κιάνα και την Άσλεϊ σε βρήκαμε στο πάτωμα και σε πολύ άσχημη κατάσταση."μου εξήγησε η Λάιλα.
"Λάιλα τι την ρωτάς τώρα; Άστην να ξεκουραστεί. Θα της φέρει και η Άσλεϊ του παυσίπονο και θα ξαπλώσει."την μάλωσε η Κιάνα και έπιασε στοργικά το χέρι μου χαμογελώντας και χαϊδεύοντας μου το κεφάλι.
Η Κιάνα, επειδή είναι η πιο σοβαρή τις περισσότερες φορές και πολύ έξυπνη, δημιουργική και προστατευτική, είναι κάτι σαν μαμά για εμάς. Είναι και ένα χρόνο μεγαλύτερη και νιώθει πως έχει ευθύνη απέναντι μας. Είναι ένας λόγος ακόμα που την εκτιμώ τόσο.
"Δεν χρειάζεται να ξεκουραστεί άλλο, κοιμόταν μια ολόκληρη μέρα. Στο τέλος νομίζαμε ότι έπεσες σε χειμερία νάρκη."άκουσα την φωνή της Άσλεϊ να λέει και η ίδια μπήκε μέσα κρατώντας έναν δίσκο.
Αφού τον ακούμπησε στο κομοδίνο, δίνοντας μου το γυάλινο ποτήρι με το παυσίπονο και βάζοντας και ένα πιάτο με κουλουράκια σοκολάτας στην μέση του κρεβατιού, ξάπλωσε και εκείνη δίπλα μας.
Οι υπόλοιπες, μαζί και εγώ, γελάσαμε στο πείραγμα της και πήρανε από ένα κουλουράκι. Για αρκετή ώρα καμιά μας δεν μιλούσε, μέχρι που ένα χτύπημα στην πόρτα μας έκανε να εστιάσουμε εκεί.
"Περάστε."απάντησε η Κιάνα και στο δωμάτιο μπήκε διστακτικά η Κορίν.
"Δεν ξέρω αν έκανα καλά, αλλά ήθελα να δω αν είσαι καλά. Όλοι κάτω ανησυχούμε για εσένα."είπε καθώς στεκόταν ακόμα στην πόρτα.
"Μια χαρά έκανες. Έλα να κάτσεις μαζί μας, στο κάτω κάτω φίλη μας είσαι και εσύ!"την προσκάλεσα και εκείνη χαμογέλασε περνώντας και τράβηξε μια καρέκλα από δίπλα φέρνοντας την κοντά στο κρεβάτι.
Η Άσλεϊ της έτεινε το πιάτο για να φάει και η Κορίν πήρε μετά χαράς ενα κουλούρι. Από την έκφραση της φάνηκε να είναι αρκετά νόστιμα αλλα δεν είχα όρεξη να δοκιμάσω. Βλέποντας με η Άσλεϊ μου έβαλε ένα στο στόμα με το ζόρι και όταν ήμουν έτοιμη να το φτύσω με αγριοκοίταξε, έτσι το κατάπια.
"Όχι που δεν θα σου άρεσε! Τρώγεται και άσε τις καταθλιπτικές συνήθειες. Δεν αρμόζουν σε μια πριγκίπισσα!"μιμήθηκε την φωνή της μαντάμ Κατερίνας κάνοντας μας να γελάσουμε.
"Λοιπόν μικρή για πες μας. Γιατί τσακωθήκατε έτσι; Μήπως είναι λόγο αυτών που μας είπε η Άσλεϊ;"ρώτησε η Κιάνα και έγνεψα θετικά.
"Δεν έπρεπε να ανακατευτείς με την Μπιάνκα, πιστεύω αυτό ήταν που τον εξόργισε τόσο. Από την μεριά του έχει δίκιο, ξεπέρασες τα όρια παρόλο που δεν θα του το πούμε πότε γιατί προφανώς και εσένα θα σε υποστηρίξουμε."είπε η Λάιλα.
Άραγε ξέρει ο Χένρι τι μου συνέβει; Ανησύχησε; Γιατί να το κάνει όμως; Μπορεί μόνο σε ανθρώπινο επίπεδο, σιγά μην τον ενδιαφέρει αν είμαι εγώ καλά και με το δίκιο του.
Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω. Και εγώ με μισώ μετά από αυτά που έκανα. Λειτούργησα σαν άνθρωπος του υποκόσμου! Παρακολουθήσεις, απειλές, πληροφορίες. Δεν ήμουν έτσι εγώ! Που πήγε η παλιά Αλέξα;
"Ο Χένρι ξέρει τι μου συνέβει;"ρώτησα φοβούμενη την απάντηση.
"Όχι ακόμα. Εχτές έφυγε σαν θηρίο από εδώ. Ήταν πάρα πολύ νευριασμένος!"Εξήγησε η Κορίν και έγνεψα θετικά.
"Μην στεναχωριέσε! Μια κρίση ήταν, θα περάσει. Σε τόσα ζευγάρια συμβαίνει!"μου έλεγε αγκαλιάζοντάς με η Άσλεϊ.
"Μου είπε πως δεν ξέρει αν με αγαπάει πια! Έχασε την εμπιστοσύνη του σε εμένα! Αν τον έβλεπες πως με κοιτούσε! Είχε τόσο θυμό στα μάτια, θα προτιμούσα να πεθάνω από το να τον δω να με κοιτάζει έτσι!"έλεγα κλαίγοντας και οι άλλες έβγαζαν επιφωνήματα.
"Μην ακούω βλακείες! Όλα καλά θα πάνε! Ο Αλεξάντερ, ο Νικόλας και ο Χάουαρντ θα του μιλήσουν! Μέχρι αύριο που θα έχουν έρθει μπορεί να έχει αλλάξει."
"Τι εννοείς; Μαζί τους πήρε;"Ρώτησα.
"Ναι. Ο στρατηγός δεν πήγε μαζί του αν και κάτι άκουσα πως τον υποβίβασε."είπε η Κιάνα.
Είναι ακόμα εδώ. Άρα θα είναι κάπου εδώ και ο Χέθγουορντ! Σηκώθηκα αστραπιαία και άρχισα να ντύνομαι.
Χωρίς να δώσω σημασία στις φωνές των κοριτσιών που μου έλεγαν να γυρίσω πίσω στην δωμάτιο, βγήκα φουριόζα έξω προς το γραφείο αυτού του ελεεινού!
Θα το πληρώσει ακριβά που με πρόδωσε! Δεν έπρεπε να τον είχα εμπιστευτεί, παρόλο που δεν πίστευα στις φήμες περί παράνομης σχέσης με την Μπιάνκα! Να που για μια φορά τα κουτσομπολιά του Λουί είχαν δίκιο!
Άνοιξα με δύναμη την πόρτα και τον βρήκα να κάθετε στον γραφείο του μαζί με τον Κορονέλ. Μόλις με είδε ξαφνιάστηκε και πετάχτηκε από την καρέκλα του όπως και αυτός.
"Θα μου το πληρώσεις! Πως μπόρεσες να με προδώσεις;! Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;!"φώναζα και πλησίασα απειλειτικά προς το μέρος του.
Δεν είχα σκοπό να τον πληγώσω, όχι σωματικά τουλάχιστον.
"Ξέρω πως είστε σε κατάσταση σύγχυσης αλλά δεν σας πρόδοσα! Η καριέρα μου μόλις κινδύνεψε να καταστραφεί, το ίδιο και η τιμή της οικογένειας μου επειδή εγώ εμπιστεύτικα εσάς!"
"Εσένα μπορεί να κινδύνεψε η καριέρα σου αλλά εμένα καταστράφηκε ο γάμος μου!"ειπα χτυπώντας το χέρι μου στο γραφείο.
"Τι εννοείτε; Ο γάμος δεν..."σάστησε και γέλασα ειρωνικά.
"Μην φοβάσε θα πληρωθείς σύντομα από την ερωμένη σου! Ο γάμος θα γίνει αλλά έτσι όπως έγιναν τα πράγματα θα είναι σίγουρα λευκός!"
Όλοι μας κοίταζαν σαστισμένοι από τον ξέσπασμα μου και ο Χέθγουορντ φάνηκε να προσβάλλετε. Ποσώς με ενδιαφέρει ,βέβαια, αφού εκείνος μίλησε στον Χένρι.
"Θα σας παρακαλούσα να ηρεμήσετε και να ακούσετε τι έχει να πει ο Κορονέλ. Μην πούμε πράγματα που μετά θα μετανιώσουμε!"είπε με έντονο ύφος και βλέποντας και τα κορίτσια να μου κάνουν νόημα, έκανα όπως με "πρόσταξε".
Έκατσα στην δερμάτινη καρέκλα σταυροπόδι και περίμενα να ακούσω τις είχαν να μου πουν.
"Ξέρω πως ίσως σας ακουστεί παράξενο αλλά ο κύριος Χέθγουορντ δεν είναι υπεύθυνος για την ρίξη σας με τον πρίγκιπα. Τουλάχιστον όχι έμμεσα."είπε ο Κορονέλ και έσμιξα το πρόσωπο μου παραξενεμένη.
Από ένα συρτάρι ο ίδιος ο Χέθγουορντ έβγαλε ένα μικροσκοπικό πράγμα, σαν ηχείο - μινιατούρα και το ακούμπησε ξεφυσωντας στο γραφείο.
"Με αυτό κάποιος, μπορούμε να φανταστούμε όλοι ποιος, κατέγραφε τις συνομιλίες σας και μπορούσε παράλληλα να σας παρακολουθεί. Και κάπως έτσι έμαθε και ο πρίγκιπας την αλήθεια και βρεθήκαμε όλοι σε αυτήν την κατάσταση." Εξήγησε και όλα έμπαιναν σε μια σειρά.
Η δίψα της Μπιάνκα για εξουσία δεν έχει όρια! Δεν πίστευα ότι υπάρχει τόσο διεστραμμένο άτομο και να που για ακόμα μια φορά η ζωή με βγάζει ψεύτρα! Έστησε όλο αυτό το παιχνίδι για να με βγάλει απ'την μέση και να που κάηκε και εκείνη!
Δεν είχα το κουράγιο να σκεφτώ κάτι. Είχα εναποθέσει τις δυνάμεις μου στον Χέθγουορντ και τον Κορονέλ.
"Και το προτείνετε να κάνουμε;"ειπα ξεψυχισμένα.
"Καταρχάς θα κινηθούμε όσο πιο αθόρυβα γίνετε ώστε να αποδείξουμε και άλλα κακουργήματα που διέπραξε η Μπιάνκα και ένα από αυτά είμαι σίγουρος πως είναι ο θάνατος του συζύγου της. Έχω ξεκινήσει είδη την έρευνα μου και θα πρέπει να ταξιδέψω μέχρι Ορτίλια για να μιλήσω σε κάποιον. Φεύγω σήμερα κιόλας."είπε ο Κορονέλ.
"Ωραία. Για οτιδήποτε μάθετε ειδοποιήστε με. Και Κορονέλ. Λυπάμαι για τον υποβιβασμό σας."απολογήθηκα.
"Ήταν καθαρά δικό μου λάθος. Έπρεπε να είμαι πιο προσεκτικός. Εγώ λυπάμαι που η ανικανότητα μου σας έβαλε σε τόσους μπελάδες. Με συγχωρείτε."είπε και έφυγε από το γραφείο.
Μην έχοντας κάτι άλλο να κάνω έφυγα και εγώ, αφού ζήτησα συγνώμη και στον Χέθγουορντ. Η Κορίν έμεινε για λίγο μαζί του, δεν ξέρω γιατί και γύριζα στο δωμάτιο μου με τα κορίτσια.
"Δεν βάζεις μυαλό έτσι; Πάλι θα ανακατευτείς σε υποθέσεις που δεν σε αφορούν;"έλεγε ψυθιριστά η Άσλεϊ.
"Αυτήν την φορά με αφορά πολύ περισσότερο! Αν δεν την κάνω να μετανιώσει την ώρα και την στιγμή που εμφανίστηκε εδώ δεν πρόκειται να ησυχάσω!"απάντησα αποφασιστικά και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.
Έβγαλα τα παπούτσια μου και έπεσα σαν άψυχο αντικείμενο στο κρεβάτι αναλογιζόμενη το τι έγινε.
Πως επέτρεψα στον εαυτό μου να γίνει έτσι; Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω πως να αλλάξω πάλι. Αυτό το παλάτι με πότισε με το δηλητήριο του και με έκανε ένα από όλα αυτά τα "φίδια" που αποστρεφόμουν.
[...]
Η Άσλεϊ, ανήσυχη, κατέβηκε ψάχνοντας και τις άλλες δύο για να τους μιλήσει. Έτσι όπως έστριβε στον μεγάλο διάδρομο, άκουσε φωνές και είδε δύο ανθρώπους να μιλάνε.
Ενστικτοδός κρύφτηκε πίσω από τον τοίχο και κρυφάκουσε. Οι φωνές ανήκαν στον Χέθγουορντ και στην Κορίν και ο τρόπος που μιλούσαν ήταν αρκετά οικείος σε σχέση με πριν.
"Τι να σου πω; Δεν έχω ιδέα πώς κατάφερε να τρυπώσει στο γραφείο μου. Ίσως να το είχε πάντα εκεί, από τότε που... Ξέρεις."είπε ο Χέθγουορντ παραδεχομενος πως κάποτε είχε όντως σχέση με την Μπιάνκα.
"Ξέρω. Όμως δεν ξέρω γιατί βρίσκομαι εδώ αυτήν την στιγμή και σου ζητάω εξηγήσεις για κάτι που προφανώς δεν ήξερες και που συνέβει παλιά. Όλοι κάποτε είχαν μια παράνομη σχέση και μόνο οι τοίχοι ξερουν γι'αυτές. Συγνώμη που έφαγα τον χρόνο σου. Να πηγαίνω."είπε βιαστικά και έκανε μερικά βήματα πριν το χέρι του την τραβήξει πάλι πίσω.
"Ακόμα και εσύ; Εννοώ είχες και εσύ μία τέτοια σχέση με κάποιον;"
Ζήλευε; Η Άσλεϊ δεν πίστευε στα μάτια της! Ώστε ο Χέθγουορντ και η Κορίν. Να κάτι ακόμα παράξενο. Ποιος να το πίστευε πως η σεμνή και ταπεινή Κορίν θα έκανε μια τέτοια κίνηση!
"Εγώ... Όχι. Βασικά δεν νομίζω να σε αφορά η προσωπική μου ζωή, όπως και εμένα δεν με ενδιαφέρει η δική σου. Και τώρα πρέπει να φύγω. Δεν θέλω να μας δείξει κάποιος μαζί και να σχηματίσει λάθος εντυπώσεις."
"Μήπως δεν θα είναι και τόσο λάθος αυτές οι εντυπώσεις;"
Την φλέρταρε ασύστολα! Μια σαπουνόπερα εξελισσόταν μπροστά στα μάτια της, σαν αυτές που έβλεπε με την Αλέξα πίσω στο διαμέρισμα της.
Ξαφνικά μια ιδέα της ήρθε! Θα την έλεγε βέβαια μόλις έβλεπε όλο αυτό το σκηνικό.
Η Κορίν την εντόπισε και γούρλωσε τα μάτια τις από έκπληξη. Η Άσλεϊ τις έκανε διάφορα νοήματα δείχνοντας τους δύο τους με το δάχτυλο της και έπειτα σχηματίζοντας μια καρδιά, καθώς και διάφορα άλλα.
Η Κορίν της απαντούσε με τα μάτια, δείχνοντας της πως έπρεπε να φύγει. Αυτό το πρόσεξε ο Έϊντεν και γύρισε παραξενεμένος πίσω του,μα δεν βρήκε κανέναν. Η Άσλεϊ κατάφερε να κρυφτεί στο παρατσάκ.
"Λοιπόν χάρηκα που τα είπαμε μα πραγματικά πρέπει να φύγω! Τα λέμε!"του απάντησε όσο πιο φυσιολογικά μπορούσε και έτρεξε μακριά.
Έπιασε την Άσλεϊ από το χέρι και τραβώντας ανέβηκαν την μεγάλη σκάλα και κλείστηκαν στο πρώτο δωμάτιο. Η κοπέλα έσκασε επιτόπου στα γέλια και η Κορίν της έκανε νόημα να σωπάσει.
"Πας καλά; Τι δουλειά είχες εκεί πέρα;"την μάλωσε.
"Εγώ έψαχνα τα κορίτσια. Εσύ τι δουλειά είχες μαζί του; Σου την έπεφτε ξεκάθαρα!"έλεγε συνεχίζοντας να γελάει.
"Όχι δεν το έκανε! Δεν ξέρω τι άκουσες, πάντως τίποτα δεν τρέχει!"
"Ξέρω πολύ καλά τι άκουσα. Ώστε με τον Υπουργό ε; Δεν σε αδικώ τέτοιος κούκλος που είναι!"την πείραξε και εκείνη κοκκίνησε.
"Δεν τρέχει κάτι μαζί του! Πως θα μπορούσε άλλωστε; Αυτός είναι ένας όμορφος, έξυπνος, μορφωμένος και με λαμπρό μέλλον υπουργός και εγώ απλά είμαι εγώ!"
"Και γι'αυτο ακριβώς πρέπει να τρέξει! Είσαι όλα αυτά τα επίθετα και περισσότερα αγάπη μου! Δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα. Χώσου!"την ενθάρρυνε λίγο λάθος η Άσλεϊ.
"Τι;"την κοίταξε μπερδεμένη.
"Εννοώ κάνε κίνηση και μίλησε του! Δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Όταν τον συναντήσεις ξανά προσπάθησε να του κεντρίσεις το ενδιαφέρον κάνοντας επίδειξη των δυνατοτήτων σου! Και τώρα έλα να με βοηθήσεις να βρω και τις υπόλοιπες ώστε να βάλω το σχέδιο μου σε εφαρμογή!"
134 σχόλια στο προηγούμενο κεφάλαιο, κάνατε τα μαγικά σας! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανταπόκριση σας λατρεύω!😚❤
Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο!❤
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top