Βρισκόμασταν για ακόμα ένα βράδυ στα διαμερίσματα της Κιάνα, πλέον είχε γίνει το στέκι μας κάθε βράδυ Παρασκευής και συζητάγαμε τα νέα της εβδομάδας. Μπορεί εύκολα κάποιος να κατανοήσει για τι ακριβώς μιλάγαμε σήμερα.

"Εγώ σας το λέω κάτι δεν μου αρέσει σε αυτήν!"επέμενε η Λάιλα και έφαγε ένα πατατάκι από το μπολ. "Λένε πως ήταν παντρεμένη με έναν δουκα και πως χήρεψε αρκετά μικρή."

"Δεν υποτίθεται πως είναι ανύπαντρη;"ρώτησε η Άσλεϊ.

"Όχι καλέ, υπήρξε παντρεμένη πριν χρόνια! Απλά ο άντρας της δεν είχε και την καλύτερη τύχη, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ."

Η Άσλεϊ την κοίταξε απορημένη και η Λάιλα στριφογύρισε τα μάτια της.

"Αυτή τον σκότωσε!"

"Πάντως κάτι έχει στην αύρα της που δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Βγάζει θετική και αρνητική ενέργεια μαζί. Κάτι πρέπει να συμβαίνει με την ψυχή της, ίσως έχουν μπερδευτεί τα τσάκρα της."συμπλήρωσε η Κιάνα.

Η μελέτη του ψυχικού κόσμου και η αναγνώριση του χαρακτήρα κάποιου ειναι μια ιδιότητα που την εξασκούν πολύ στα νησιά Φίτζου όπως και την ιατρική και την βοτανολογία. Η Κιάνα μας έχει πει πως οι γηραιότερες του χωριού, όπως η γιαγιά της, είναι θεραπεύτριες και πως για να γίνει κάποιος θεραπευτής πρέπει να περάσει από χρόνια διδασκαλίας και να καταφέρει να γιατρέψει έναν σοβαρά άρρωστο ή τραυματισμένο άνθρωπο, προκειμένου να κερδίσει και να διαλέξει το τατουάζ του και να εξασκήσει αυτήν την τέχνη.

"Α τέλεια άρχισες πάλι αυτές τις βλακείες για τα τσάκρα και τα βότανα. Και για πες μεγάλη θεραπεύτρια, βλέπεις τίποτα ή ο καπνός από τα αρωματικά κεριά σε αποπροσανατολίζει;"την κορόϊδεψε η Λάιλα και ένα μαξιλάρι προσγειώθηκε στο πρόσωπο της σαν απάντηση, ρίχνοντας την από το κρεβάτι.

"Η αλήθεια είναι πως έχει αυτό το σνομπ και περίεργο ύφος. Δεν πρέπει να την κρίνουμε βιαστικά."υπερασπίστικα την πριγκίπισσα Μπιάνκα.

Παρόλο που συμφωνώ με τα κορίτσια, δεν πρέπει ποτέ να κρίνεις κάποιον από την εμφάνιση. Από την άλλη και ο Χένρι μου είπε πως η αδερφή του δεν είναι και ο καλύτερος άνθρωπος και πως θεωρεί τον εαυτό της ανώτερο από όλους και πάντα θα βρίσκει τρόπο να σου το θυμίζει.

Δεν έχουμε μιλήσει πολύ από το πρωί για να την προσέξω, λογικά θα έχουμε πιο πολύ χρόνο στην δεξίωση της Πρωτοχρονιάς αύριο και κατά την διαμονή της εδώ. Ίσως να πρόκειται για παρεξηγημένο χαρακτήρα, ίσως απλά να μην την έχει καταλάβει κάποιος.

Μετά την αποκάλυψη πως κάποιος μας έχει προδώσει είμαι επιφυλακτική με όλους και πιστεύω πως πρέπει να κάνω το ίδιο και με την Μπιάνκα. Τουλάχιστον αυτό μου λέει το υποσυνείδητο μου. Το σίγουρο είναι πως μόνο το παλάτι ξέρει τι κρύβει ο καθένας πίσω από αυτήν την μάσκα που έχει για πρόσωπο.

"Θα σου πρότεινα να μην μπλέξεις πολύ μαζί της, πέρα απ' τα τυπικά. Άκουσα πολλά πράγματα στην κουζίνα όταν πήγα να πάρω τα σνακ. Η πριγκίπισσα δεν είναι καθόλου έτσι όπως δείχνει."Με συμβούλεψε η Άσλεϊ.

"Μην φοβάσε, άλλωστε ξέρεις ότι είμαι πάντα επιφυλακτική."

Στην συνέχεια αρχίσαμε να μιλάμε για άσχετα θέματα, για το τι θα βάλουμε αύριο και φτάσαμε να μιλάμε και για τους πρίγκιπες.

Όταν φτάσαμε στον Αλεξάντερ, πρόσεξα πως η Άσλεϊ σκοτείνιασε λίγο και πως δεν συμμετείχε ιδιαίτερα στην συζήτηση, μόνο αν της έκανες κάποια ερώτηση. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί μεταξύ τους, ίσως να γνωρίζει η Κιάνα που είναι λίγο περισσότερο μαζί της κάτι που με κάνει να αισθάνομαι άσχημα.

Δεν θέλω να παραμελώ την φίλη μου, ειδικά τώρα που και οι δύο ήμαστε σε ένα άγνωστο περιβάλλον και μακριά από τους δικούς μας, βασικά τους δικούς της. Πρέπει να κάνω μια μεγάλη κουβέντα μαζί της και να μάθω τι της συμβαίνει.

"Κορίτσια τι ακούτε αυτό;"ρώτησε η Κιάνα κάνοντας μας να σταματήσουμε τον οποιοδήποτε ήχο. Βήματα ακούγονταν απ'έξω και μια φωνή σχεδόν να ουρλιάζει:

"Γρήγορα στα κρεβάτια σας κορίτσια! Γρήγορα στα κρεβάτια σας!"

Η μαντάμ Κατερίνα!

"Όλες κάτω από το κρεβάτι τώρα!"είπε έντρομη η Κιάνα.

"Γιατί οχι μέσα στο μπάνιο;"ρώτησε πολύ έξυπνα η Άσλεϊ και τα βήματα ακούγονταν σχεδόν εξω από η  πόρτα του δωματίου.

Τράβηξα την Άσλεϊ κάτω και στριμωχτήκαμε με την Λάιλα κάτω από το κρεβάτι, πάνω στην ώρα που άνοιγε η πόρτα. Το μόνο που μπορούσα να δω ήταν τα πόδια με τα μαύρα μυτερά τακούνια της μαντάμ και την σκόνη που υπήρχε εδώ.

Εάν δεν με πιάσει φτέρνισμα, υπόσχομαι να μην ξανακάνω sleepover ποτέ! Καλά όχι και ποτέ. Ίσως λιγότερο.

"Τι γυρεύεις ξύπνιος τέτοια ώρα Κιάνα; Που είναι οι άλλες τρεις;"

"Πουθενά δεν είναι μαντάμ Κατερίνα, μόνη μου είμαι στο δωμάτιο."απάντησε φυσιολογικά.

"Εγώ τώρα γιατί δεν σε πιστεύω;"

Και εκεί που είχα βολευτεί και άκουγα την ενδιαφέρουσα ανάκριση της Κιάνα, νιώθω την μύτη μου να με γαργαλάει! Όχι όχι τώρα!

Άρχισα να κουνάω το κεφάλι μου ώστε να διώξω αυτήν την επικίνδυνη θέλησή για φτέρνισμα, μέχρι που χτύπησα στο ξύλο του κρεβατιού. Και πονάει... Πολύ!

"Τι ήταν αυτό;"ρώτησε η μαντάμ.

"Το κρεβάτι! Είναι παλιό ξέρετε και μερικές φορές του πέφτουν οι σανίδες." Το έσωσε η Κιάνα και έσκυψε και καλά να φτιάξει την σανίδα που έπεσε. Ψέματα διότι το χέρι της πήγε κατευθείαν με δύναμη πάνω μου και έπεται σηκώθηκε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

"Θα ζητήσω να σου φέρουν ένα καινούργιο. Τώρα πέσε για ύπνο, έχουμε μεγάλη μέρα αύριο. Και επί τι ευκαιρία, πες στα κορίτσια να σηκωθούν από κάτω. Δεν θα ήθελα να τους χτυπήσει καμιά σανίδα."είπε και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

[...]

Από την άλλη, στα διαμερίσματα της Μπιάνκα, ένας καλεσμένος κατεύτασε έτοιμος να ακούσει τις διαταγές της αφέντρας του.

"Θα θέλατε κάτι άλλο από εμένα πριγκίπισσα μου;"

"Έπρεπε να φύγει για να επιβλέψει τις ετοιμασίες για την δεξίωση η ίδια, ενώ όλο το παλάτι ήταν διατεθημένο να το κάνει! Αντί να με καλωσορίσει η ίδια όπως λέει και το πρωτόκολλο με άφησε στα χέρια του οποιοδήποτε τυχόντα! Είναι λόγος αυτός για να αφήσεις μια πριγκίπισσα να περιμένει;"έλεγε, φανερά θιγμένη με την συμπεριφορά της Αλέξα, η Μπιάνκα στηρίζοντας το κεφάλι της με το χέρι της στον μεγάλο καναπέ.

"Σας το είπα πριγκίπισσα, η πριγκίπισσα άλλαξα είναι αρκετά απρόβλεπτη. Δεν είναι σταθερή, δεν ξέρει τους κανόνες μας."συνέχισε να την ενημερώνει ο άντρας.

"Και ο ανόητος ο αδερφός μου παραδόθηκε αμέσως! Υπέκυψε στην γοητεία αυτής της τυχαίας κοπέλας που απλά έτυχε να βρει το παλάτι!"

"Από τότε που η μητέρα σας άφησε υπεύθυνη την μαντάμ Κατερίνα και έφυγε για την Ορτίλια χάλασε η τάξη στο παλάτι."

Η Μπιάνκα σηκώθηκε θυμωμένη από τον καναπέ και άρχισε να σκέφτεται.

Μετά το θάνατο του βασιλικού ζεύγους την ροή στο παλάτι ανέλαβε η μητέρα της, βασίλισσα Ιζαμπέλ και καλή φίλη της βασίλισσας Σοφίας. Μαζί με την μητέρα της μπορούσε να ελέγχει και εκείνη την κατάσταση και είχε υψηλές προσδοκίες για την Λουκέρσια.

Η ίδια, έχοντας γνώση στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, θα αναλάμβανε την διοίκηση του βασιλείου όταν οι βασιλείς του και η απόγονος τους είχαν πια χαθεί, όμως οι πολιτικοί δεν το επέτρεψαν αυτό. Δεν τους άρεσε κάποιος "ξένος" να δίνει εντολές, ούτε να μοιράζονται μαζί του.

Όταν έμαθε πως η πριγκίπισσα ζει και πως ο γάμος που οι γονείς τις είχαν συμφωνήσει με τον αδερφό της πριν χρόνια θα γίνει, ξεκίνησε αμέσως να βάζει το σχέδιο της σε εφαρμογή. Θα μπορούσε μέσω της νύφης της να χειραγωγήσει τον αδερφό της και να εκτελέσει αυτός τα σχέδια που είχε για την μικρή αυτή χώρα.

"Έννοια σου και θα τα φτιάξω όλα εγώ. Η μητέρα ήταν αρκετά εύκολη, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον αδερφό μου. Ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρω είναι μέσο εκείνης και αύριο θα μάθει ποιος πραγματικά αξίζει να διοικεί εδώ!"

[...]

Οου! Από ότι φαίνεται η Μπιάνκα δεν ήρθε και με τις καλύτερες διαθέσεις! Καημένη Αλέξα. Και ποιος ήταν αυτός που της μιλούσε, δεν μπόρεσα να τον δω!"

Όλα στην ώρα τους Τρίξι! Τώρα μπαίνουμε στην πραγματική υπόθεση της ιστορίας. Τώρα είναι που η πραγματικότητα συναντά τα όνειρα και που το κακό βρίσκετε σε κάθε γωνιά. Η ζωή στο παλάτι δεν είναι εύκολη και μόνο όσοι την ζουν καταλαβαίνουν το γιατί. Θα αντέξει, άραγε, η αγάπη του Χένρι και της Αλέξα όλες αυτές τις δυσκολίες;

[...]

Το επόμενο πρωί ήταν αρκετά αγχωτικό για εμένα.

Με τα κορίτσια τρέχαμε πανικόβλητες προσπαθώντας να εντοπίσουμε το παραμικρό παράπτωμα στην διακόσμηση και στο φαγητό. Μετά από αρκετές δοκιμές κατέληξα στο συμπέρασμα πως το σουφλέ σοκολάτας είναι υπέροχο!

"Πωπω Λουί! Δημιούργησες και σήμερα!"ειπα και τα μάτια του έλαμψαν από περηφάνια.

"Χαίρομαι που σας αρέσει πριγκίπισσα! Στην κουζίνα του Λουί μένουν ευχατιστημένοι μεγάλοι και μικροί!"είπε το σλόγκαν του και απάντησα πριν ο Φρανκ ντε Λούκα προλάβει να το σχολιάσει.

"Ελπίζω να έχουν την ίδια άποψη και οι καλεσμένοι μας απόψε."

"Εννοείται πριγκίπισσα! Τόσα χρόνια μαγειρεύω εδώ και ξέρω τα γούστα όλων των καλεσμένων μας!"με καθησύχασε.

"Ωραία τότε το αφήνω πάνω σου. Φρανκ έλα μαζί μου, θέλω να ρίξω μια τελευταία ματιά στην μεγάλη σάλα και να δω πως πάει ο υπόλοιπος στολισμός του δέντρου."

Χτες το βράδυ, επιστρέφοντας στο δωμάτιο μου με ένα κεφάλι και ένα δεύτερο μικρό πάνω σε αυτό, βρήκα τον Χένρι με περιμένει εκεί ξύπνιος, πράγμα περίεργο γιατί κοιμάτε πολύ νωρίς.

Μου ανακοίνωσε πως κάτω στόλιζαν το τεράστιο δέντρο και πως ήθελε να πάμε και εμείς να βοηθήσουμε, αγνοώντας τις απειλές της μαντάμ Κατερίνας πως αν κατέβουμε κάτω με τις πιτζάμες θα μας σκοτώσει. 

Ήθελε να τηρήσουμε αυτό το έθιμο της οικογενειακής ενότητας που έκαναν συχνά οι πραγματικοί μου γονείς και που συνέχισα να κάνω και με τους θετούς μου.

Έτσι κατεβήκαμε όλοι, εκτός απ'την Μπιάνκα που για κάποιον λόγο δεν ήθελε και το φτιάξαμε μέχρι εκεί που φτάναμε γιατί ήταν και τεράστιο.

Πηγαίνοντας προς την σάλα έπεσα πάνω στη Μπιάνκα, η οποία φαινόταν αρκετά ελκυστική στο ολόσωμο ρούχο της. Απορώ πως και δεν έχει παντρευτεί ακόμα.

"Μπιάνκα καλημέρα!"της ειπα και εκεινη χαμογέλασε.

"Καλημέρα γλυκιά μου. Ξέρεις εσένα έψαχνα. Θέλω να σου μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό και ιδιαίτερος."είπε έντονα και με αρκετή αγένεια το τελευταίο, εννοώντας τον Φρανκ.

Εκείνος με κοίταξε και του έκανα νόημα να φύγει, ακολουθώντας την Μπιάνκα στους διαδρόμους. 

Για αρκετά λεπτά δεν μιλούσαμε και ένιωθα πως κάτι είχε αλλάξει πάνω της. Δεν ήταν εκείνη η ευδιάθετη κοπέλα που γνώρισα εχτές και που φαινόταν πως θα ταιριάζαμε.

Κάποια στιγμή γύρισε προς το μέρος μου.

"Σου αρέσει το παλάτι Αλέξα;"ρώτησε με ένα χαρούμενο αλλά ψεύτικο τόνο.

"Ναι είναι πολύ όμορφο και όλοι με καλοδέχτηκαν!"απάντησα.

"Φυσικά και είναι! Η Λουκέρσια είναι ένας παράδεισος, ειδικά το παλάτι της! Όταν έρχεσαι μια φορά, δύσκολα φεύγεις. Είναι σαν να του έχουν κάνει μαγιά!"Εξήγησε και κοιτούσε τους πίνακες στον τοίχο.

"Γι' αυτό καλύτερα να μην το συνηθίσεις."πέταξε το τελευταίο και την κοίταξα απορημένη.

"Δεν καταλαβαίνω."

"Φυσικά και καταλαβαίνεις."αμέσως το ύφος της σοβάρεψε και σταμάτησε να κινείται γυρίζοντας προς τα εμένα. "Μην κάνεις όνειρα με τον αδερφό μου, επειδή αργότερα μπορεί να στεναχωρηθείς από το πως θα σου τα φέρει η ζωή. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε γυρίσουν πίσω στο μικρό σπιτάκι σου όταν δεν θα τους φαίνεσαι πια χρήσιμη."

Ήμουν έκπληκτη με τα λόγια της και το πως άλλαξε σε μια μέρα. Τελικά όλοι είχαν δίκιο για εκείνην, είναι όντως ένας απαίσιος χαρακτήρας.

"Δεν ήρθα εδώ ως απλή υπηρέτρια Μπιάνκα! Είμαι η μελλοντική βασίλισσα αυτής της χώρας!"απάντησα το ίδιο απειλειτικά.

"Δεν είσαι τίποτα χωρίς εμένα και τον αδερφό μου! Δεν θα μπορούσες να διοικήσεις μια χώρα ακόμα και αν ήξερες πως θα το κάνεις! Εγώ όμως μπορώ! Και έχω την καλή διάθεση να σου δείξω. Αν υποσχεθείς να με υπακούς και να με σέβεσαι θα κάνω την ζωή σου εδώ παράδεισο!"

Το θράσος της δεν έχει όρια! Με απειλεί μέσα στο ίδιο μου το παλάτι λέγοντας μου κάτι τέτοιο;! Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ κάτι τέτοιο, δεν με ξέρει καλά!

"Αυτό εδώ είναι το δικό μου παλάτι και αυτή εδώ είναι η δική μου χώρα! Δεν δέχομαι εντολές από κανέναν και για κανέναν λόγο. Αν θέλετε να τα πάμε καλά αναθεωρήστε την συμπεριφορά σας. Αν όχι, δεν έχετε καμία θέση εδώ!"

Από την αντίδραση της φάνηκε να μην περιμένει αυτή μου την απάντηση. Μάλλον δεν έχει συνηθίσει να της λέει κάποιος όχι.

"Τολμάς να με απειλείς; Ποια νομίζεις ότι είσαι Αλέξα;"

"Πριγκίπισσα Αλέξα για εσάς! Και δεν νομίζω να έχουμε κάτι άλλο να πούμε!"δήλωσα.

Είχαμε μείνει να κοιτάζουμε η μία την άλλη χωρίς να μιλάμε, ζυγίζοντας η κάθε μία την δύναμη της άλλης. Η Μπιάνκα δεν ήρθε με καλούς σκοπούς και δεν πρόκειται να την αφήσω να εκπληρώσει τις επιθυμίες τις, οποίες και να είναι αυτές.

"Πολύ καλά τότε, Πριγκίπισσα!"απάντησε ειρωνικά, κάνοντας μια μικτή υπόκλιση και έφυγε καθώς ο ήχος των τακουνιών της αντηχούσε στον χώρο.