Τρέξε σαν να τρέχεις μακριά από τα προβλήματα σου!

"Χουάν Μιγκέλ, γιατί με πληγώνεις συνεχώς; Νόμιζα πως με αγαπάς!"

"Μαριτσούι, εγώ πάντα θα σε αγαπώ περισσότερο και από την ζωή μου. Δεν θα αφήσω κανέναν να μας χωρίσ-"

"SARAH ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ Η ΜΑΜΑ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ;" Ακούω τον Ron να φωνάζει από κάτω και πατάω pause στο επεισόδιο.

Μια μέρα θέλω και εγώ να βαρεθώ με την ησυχία μου και να δω επεισόδια 《Μαρία Άγγελε μου》και ο ηλίθιος κάλεσε πάλι όλη την παρέα του, ενώ λείπουν οι γονείς μας.

Βάζω στα γρήγορα μια ζακέτα για να κρύψω όσο μπορώ τις πιτζάμες μου με τις Winx και κατεβαίνω κάτω για να αντικρίσω περίπου 50 άτομα να αράζουν χαλαρά στο σαλόνι και στην κουζίνα.

"Ron, τι θέλουν όλοι αυτοί εδώ;" λέω και κατευθύνομαι προς την κουζίνα, όπου είναι ο περισσότερος κόσμος και παρακολουθεί τον αδερφό μου να φτιάχνει κρέπες...

Πρέπει να μετακομίσουμε άμεσα.

Κλασικά όλοι οι ανεγκέφαλοι φίλοι του, βγάζουν stories για το Instagram και η Jessica κάνει live μετάδοση τις αλχημείες τους...

"ΠΕΣ ΓΕΙΑ ΣΤΑ 150 ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ, ΚΟΥΝΙΑΔΙΑ ΜΟΥ!"  Νιαουρίζει η Jessica και μου βάζει το  κινητό της μέσα στην μούρη μου.

Με ένα ελιγμό κατάφερα να αποφύγω τον δημόσιο εξευτελισμό και απομακρύνθηκα λίγο από την κουζίνα.

"Ron, η μαμά και ο μπαμπάς, είπαν πως σου επιτρέπουν να καλέσεις ΜΟΝΟ, λίγους φίλους σου και εσύ κάλεσες σχεδόν όλο το σχολείο!" Λέω εκνευρισμένη και για μια στιγμή με κοιτάει ανέκφραστος, ενώ προσπαθεί να γυρίσει μια κρέπα στο τηγάνι.

"Συγγνώμη, αλλά δεν φταίω εγώ που είμαι κοινωνικός και έχω φίλους, ενώ εσύ κάθεσαι και βλέπεις όλη μέρα βραζιλιάνικες σαπουνόπερες."

"Κύριε Foster, μήπως θα επιθυμούσατε να απομακρύνω την δεσποινίς Foster από την κουζίνα;" Ρωτάει ένας μεγαλόσωμος άνδρας, με μαύρο κουστούμι και μαύρα γυαλιά ηλίου.

Ποιός είναι πάλι αυτός;

"Εμ, συγγνώμη αλλά ποιος είστε;"

"Ααα ναι σωστά." Λέει ο Ron ενώ βάζει πατατάκια σε μια γλυκιά κρέπα, με μερέντα. "Αυτός είναι ο Μαύρος Σουγιάς!"

Μένω για λίγο αμίλητη μέχρι να επεξεργαστώ αυτήν την πληροφορία, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι στο διάολο εννοεί.

"Σκέφτηκα, πως τώρα που είμαι πρόεδρος του σχολείου και βασικός παίχτης στην ομάδα μπάσκετ, θα μου ήταν απαραίτητη η προστασία. Οπότε προσέλαβα τον Μαύρο Σουγιά, ο οποίος θα είναι ο bodyguard μου, γραμματέας, σοφέρ, μπάτλερ, κουβαλητής πραγμάτων και μάνατζερ μου!"

Το παιδί για όλες τις δουλειές.

"Αποκλείεται να συμφώνησαν η μαμά και ο μπαμπάς."

"Θα πληρώνω τον Μαύρο Σουγιά με το χαρτζιλίκι μου και τις οικονομίες μου, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα." Λέει και παρατηρώ τρομαγμένη τον κύριο Σουγιά.

Τα βλήματα οι φίλοι του συνέχισαν να παρατηρούν καθηλωμένοι τον Ron και άρχισαν να τρώνε τις κρέπες με πατατάκια και μερέντα, σαν πεινασμένοι λύκοι του δάσους.

Πέρασε η ώρα, πρέπει να φύγω. Σήμερα ο David θα γνωρίσει το
anti-social club...

"Οκ, δεν μου αρέσει να κάνω ερωτήσεις, αλλά μπορείς σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις γιατί ντυθήκαμε σαν κουκουλοφόροι- ληστές τραπεζών- μασκοφόροι εκδικητές για να έρθουμε και να διαρρήξουμε το σχολείο;" Ρωτάει αγχωμένος, ενώ περιφερόμαστε ήσυχα μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους του σχολείου.

"Θα μάθεις σύντομα, σουρικάτα τώρα μην μιλάς και προχώρα." Είπα εκνευρισμένη και συνέχισα να περπατάω αθόρυβα με τον φακό στο χέρι.

"Μελισσούλα δεν θέλω να φανώ εξυπνάκιας -που είμαι- αλλά το  σχολείο δεν έχει κάμερες παρακολούθησης;"

"David το σχολείο δεν έχει χρήματα, ούτε για χαρτί τουαλέτας, νομίζεις πως θα έχει κάμερες παρακολούθησης;" Ρωτάω και με κοιτάει πάλι σαν χαζός.

"Ναι σωστό και αυτό." Κάνει μια παύση και ύστερα με ρωτάει με ενδιαφέρον. "Τελικά μίλησες στην τσουλίτσα την φίλη σου για το συμβάν;"

"Μην την λες έτσι, ηλίθια σουρικάτα." Είπα και τον χτύπησα στο μπράτσο του. "Μπορεί να μην συμφωνώ με τις επιλογές της και να την θεωρώ παράλογη αλλά είναι φίλη μου αρκετά χρόνια."

"Ναι, ότι πεις." Λέει αδιάφορα και μετά κυριαρχεί μια άβολη σιωπή μετάξυ μας.

Συνεχίσαμε την υπόλοιπη διαδρομή αμίλητοι και όταν φτάσαμε μπροστά από την πόρτα της βιβλιοθήκης σταμάτησα και έκανα νόημα στον David να πλησιάσει.

"Εμ... τι είναι εδώ;" Ρωτάει λίγο μπερδεμένος.

"Είσαι έτοιμος να γίνεις nerd;"

"Υποθέτω πως ναι... " απαντάει καχύποπτα.

"Δεν θέλω υποθέσεις, πρέπει να είσαι σίγουρος. Μετά δεν υπάρχει γυρισμός."

"Μελισσούλα με τρομάζεις λίγο. Νόμιζα πως ήμασταν σε κωμικό βιβλίο όχι σε θρίλερ." Μου λέει και γελάει σιγανά.

Χτύπησα την πόρτα της βιβλιοθήκης τρεις φορές με κυκλικό σχηματισμό. Ύστερα περίμενα 1 λεπτό και πίσω από την πόρτα ακούστηκε μια βαριά φωνή να μιλάει.

"Σύνθημα."

"Ευλάβεια παπαρούνα."

Η πόρτα άνοιξε αργά και έσπρωξα πρώτα τον David μέσα. Αφού μπήκα και εγώ, ο πόρτα έκλεισε με πάταγο και ακούστηκε ήχος από σελίδες βιβλίων.

Κοίταξα την τρομοκρατημένη έκφραση του David, που παρά το σκοτάδι μπορούσα να διακρίνω.

"Καλωσορίσατε, αντικοινωνικοί φίλοι μου. Sarah, χαίρομαι που σε ξανά βλέπω. Είχες καιρό να έρθεις σε συνάντηση." Ακούω την γλυκιά και ήρεμη φωνή της Cindy να αντηχεί στο σκοτεινό δωμάτιο της βιβλιοθήκης.

"Καλώς σας βρήκα. Έφερα και εφόδια για απόψε." Ανοίγω την τσάντα μου και βγάζω από μέσα όλα όσα κατάφερα να πάρω μαζί μου. "Πήρε και τα αγαπημένα σου Colin με γεύση μπάρμπεκιου."

Το δωμάτιο ξαφνικά φωτίζεται και βλέπω πλέον καθαρά την Cindy και τον Colin να κάθονται στο πάτωμα, πάνω σε μεγάλες μαξιλάρες και να κοιτάζουν τον David σαν εξωγήινο ον.

"Ώστε είναι αλήθεια;"

"Ποιο πράγμα;" ρωτάω την Cindy.

"Ότι ο ξακουστός ταραξίας David Grant θέλει να γίνει ένα nerd;"

Ναι... Τώρα μπορώ με ευκολία να διακρίνω το φρικαρισμένο βλέμμα του.

"Καθίστε." Μας λέει ο Colin και θα γνέφει να τους πλησιάσουμε και να κάτσουμε κοντά τους.

Ύστερα από ένα μικρό διάστημα άβολης σιωπής και αινιγματικών κοιταγμάτων aka όλη μου η ζωή, πήρε τον λόγο η Cindy.

"Αν θες να γίνεις επίσημο μέλος μας θα πρέπει να δώσεις τον όρκο..." συνεχίζει και βάζει δύο τούφες από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της. "Θέλουμε να υποσχεθείς ότι δεν θα αποκαλύψεις σε κανέναν τα μυστικά του anti-social club και ότι θα παραμείνεις πιστός σε αυτό."

Ο David την κοιτούσε προσηλωμένος και μπούκωσε το στόμα του με καμία δεκαριά πατατάκια.

Το βόδι...

"Επίσης, " συνέχισε ο Colin "πρέπει να μην έχεις μυστικά από το club και για να γίνεις μέλος είσαι υποχρεωμένος να ορκιστείς σε κάτι σημαντικό για σένα."

Το θυμάμαι σαν σήμερα. Εγώ είχα ορκιστεί στις βραζιλιάνικες σαπουνόπερες και στην ασεξουαλικότητα μου.

Είμαι περίεργη να δω σε τι θα ορκιστεί η Σουρικάτα.

Ο David με κοίταξε φευγαλέα, έβγαλε τον μαύρο σκούφο του (που εγώ τον ανάγκασα να βάλει) και αφού σκέφτηκε για λίγη ώρα, έβαλε στο στόμα του και άλλα πατατάκια με ρίγανη αυτήν την φορά.

Βόδι...

"Ορκίζομαι λοιπόν... " Σταμάτησε για λίγο και μας κοίταξε όλους έναν, έναν.

"Μην φοβάσαι, μπορείς να μας εμπιστευτείς!" Τον ενθάρρυνε η Cindy.

"Ορκίζομαι στην ποίηση μου!" Λέει αποφασισμένος.

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

Πνίγηκε και κάνεις άλλος με το αέρα ή μόνο εγώ;

Ποίηση;

Γράφει ο David ποίηση;

Σκέψου λίγο χρυσό μου και θυμήσου τα τετράδια και τα χαρτιά στο γραφείο του.

Οοοο...

Τώρα κατάλαβα.

Λοιπόν φωνούλα τι έχει να πεις για αυτό;

......

..........

...............

...................

.........................

.................................

.......................................

..............................................

ΠΑΝΤΡΕΨΟΥ ΤΟΝ!

"Γιατί με κοιτάτε σαν χάνοι;" Ρωτάει και ανακατεύει τα μαλλιά του με το χέρι του.

"Εμ... σουρικάτα γράφεις ποίηση;" Αναρωτιέμαι και βλέπω την έκπληξη και στα άλλα πρόσωπα.

"Ναι, μελισσούλα, το ξέρω πώς είμαι ήδη τέλειος και φανταστικός, και το ξέρω πώς τώρα με ερωτεύτηκες 10 φορές πιο πολύ αλλά δεν χρειάζεται να το δείχνεις τόσο πια... " Λέει και εμφανίζεται το πονηρό του χαμόγελο στα χείλη του.

"ΤΙ; Εγώ δεν πρόκειται να σε ερωτευτώ ποτέ μου, βλαμμένη σουρικάτα." Λέω κατακόκκινη από το θυμό.

Ότι πεις...

Σκάσε.

Μπαμ.

Η ηλίθια σουρικάτα συνέχισε να γελάει και εγώ του έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα για να σκάσει.

"Λοιπόν, David τώρα που ορκίστηκες, θεωρείσαι επίσημο μέλος του club μας. Θα σε ενημερώνουμε για τις συναντήσεις μας, που θα γίνονται βραδινές ώρες στο χώρο της βιβλιοθήκης." Λέει χαρωπά ο Colin και μας χαμόγελα σαν τον Joker.

"Επίσης κάθε μέλος, αναλαμβάνει να φέρει κάποιο σνακ για τις συναντήσεις μας. Για παράδειγμα η Sarah φέρνει πάντα τα πατατάκια. Οπότε σκέψου τι θες να φέρεις την επόμενη φορά." Συμπληρώνει η Cindy.

"Και τι ακριβώς κάνετε στις συναντήσεις σας;" Ρωτάει με ενδιαφέρον ο David.

"Αυτό θα το μάθεις σε λίγο καιρό."

"Για ποιο λόγο;"

"Γιατί πρέπει να έχει και λίγο σασπένς αυτό το βιβλίο καλέ μου!" Λέει ο Colin και μας κλείνει το μάτι.

Νομίζω πως η ιστορία αρχίζει και αποκτά ενδιαφέρον. (LOL έτσι νομίζω εγώ)

Ερώτηση της ημέρας: Ποιός περίμενε πως ο κύριος David θα έγραφε ποίηση; (LOL Εγώ πάντως ναι, αφού εγώ γράφω την ιστορία.)

Τα λέμε σύντομα!

Αντίο ζουζουνομπουρμπουλυθρίνια μου♥️