I'm a Barbie girl, in a Barbie world!

Σήμερα η μαμά είχε την φαεινή ιδέα, εγώ μαζί με τον Ron να καθαρίσουμε την αποθήκη και να πετάξουμε τα παλιά μας, άχρηστα πράγματα.

Έτσι εγώ και ο αδερφούλης μου συμφωνήσαμε να συνεργαστούμε για να τελειώσουμε γρήγορα και κυρίως για να πάμε να φάμε γρήγορα...

Ο Ron άρχισε να μαζεύει τα άλμπουμ με τις οικογενειακές φωτογραφίες, για να τα βάλουμε σε άλλο πιο οργανωμένο μέρος.

Εγώ ξεκίνησα να διαλέξω τα παλιά παιχνίδια μας, που θα δίναμε σε κάποιο ίδρυμα.

Αχ... το πιο δύσκολο.

"Κοίτα τι βρήκα." Είπα στον Ron και του έδειξα το πολυτελές σπίτι της Barbie, με την πισίνα, το μίνι bar, το ασανσέρ που ήταν διακοσμημένο με γκλίτερ και για αποκορύφωμα την disco μπάλα με αληθινή μουσική.

Ο Ron στριφυγύρισε τα μάτια του και συνέχισε να ψαχουλεύει στις σκονισμένες κούτες.

"Είναι ανάγκη να το δώσουμε και αυτό;" Τον ρώτησα με την γλυκιά φάτσα κουταβιού αλλά δεν μου έδωσε σημασία.

"Φυσικά και ναι. Δεν είσαι 5 Sarah..." Μου είπε απλά και μάζεψε κάτι παλιά μας πατίνια με την Ντόρα και τον Bob Σφουγγαράκι.

"Δηλαδή θα πετάξουμε στα σκουπίδια τόσες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας μας;"

"Εε, υποθέτω πως ναι!" Μου απάντησε απλά και συνέχισε την δουλειά του.

Sad but true...

"Κοίτα βρήκα την πίστα με τα αυτοκινητάκια σου."

"ΤΙ; ΑΛΗΘΕΙΑ; ΠΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑ ΜΕ ΑΥΤΟ;" Έτρεξε κοντά μου και πήρε στα χέρια του το πολυπόθητο παιχνίδι του.

"Θυμάσαι τα παιχνίδια που παίζαμε μικροί;" Τον ρώτησα και είδα τα μάτια του να λάμπουν.

"Ναι... συνήθως εσύ έτρεχες σε ολο το σπίτι πετώντας γκλίτερ με τις νεράιδες Barbie σου και εγώ σου πέταγα τα αυτοκινητάκια μου στο κεφάλι. Αχ... αναμνήσεις."

"Ναι σίγουρα... αλλά θυμάσαι τότε που παίζαμε μαζί τους κυνηγούς τεράτων και επικίνδυνων πλασμάτων;" Τον ρώτησα και αρχίσαμε να γελάμε μαζί.

"Και φυσικά το θυμάμαι! Όταν ερχόταν σπίτι μας η Mellisa την κλείναμε στην ντουλάπα σου και της λέγαμε τρομακτικές ιστορίες όλη νύχτα. Αχ... Ναι τώρα που σκέφτομαι δεν ήταν καλή ιδέα..."

Συνεχίσαμε να καθαρίσουμε την αποθήκη μέχρι που ο Ron μου έδειξε ένα παλιό άλμπουμ με φωτογραφίες από τις διακοπές μας.

"Θυμάσαι το ταξίδι στην Ρώμη; Ο μπαμπάς θα παρουσίαζε την νέα ποιητική συλλογή του και είχαμε πάει μαζί του. Νομίζω πως θυμάσαι τι συνέβη..." Είπε και με κοίταξε λίγο αυστηρά.

"Ναι... Είχα θυμώσει μαζί σου, επειδή έριξες επίτηδες κάτω το παγωτό μου και όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο πήρα κρυφά το λάπτοπ της μαμάς και έκανα μια αίτηση υιοθεσίας σε ένα Νορβηγικό site..."

"Μα καλά πως τα κατάφερες; Ήσουν μόνο 10. Και για ποιο λόγο έβαλες τα δικά μου στοιχεία;" Με ρώτησε θυμωμένος.

"Τα καλά νέα είναι ότι μια οικογένεια δέχτηκε να σε υιοθετήσει. Φαίνονταν συμπαθητικοί άνθρωποι..."

"Ναι σίγουρα. Όταν τον έμαθα η μαμά και ο μπαμπάς κάλεσαν την αστυνομία και αποδείχτηκε πως αυτό το site ήταν τρομερά επικίνδυνο, μιας και είχε σχέση με την παιδική πορνογραφία!"

Ναι...

Άβολο...

"Πώς κατάφερες να έχεις πρόσβαση στο deep web;"

"Ήμουν μικρή δεν είχα ιδέα τι έκανα, εντάξει;"

Το τηλέφωνο του Ron χτύπησε και το σήκωσε με ένα χαζό, αθώο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

"Ναι; Φυσικά! Μισό λεπτό..." Είπε στο ακουστικό και βγήκε από το αποθήκη αφήνοντας με μόνη μου.

Μόνη και έρημη με κάτι σκονισμένες κούτες γεμάτες παλιές αναμνήσεις και κάτι παλιά όνειρα να κοσμούν-

Θα σκάσεις;

Εεε! Μην μου μιλάς έτσι!

Τώρα που ο Ron είχε σοβαρή σχέση δεν θα μπορούμε να τσακωνόμαστε με την ησυχία μας...

"Μελισσούλα, είσαι εδώ;" Ακούσα την φωνή του David και πετάχτηκα όρθια.

Ο David άνοιξε διστακτικά την πόρτα της αποθήκης και μου χαμογέλασε.

"Τι θες;" Τον ρώτησα κάπως απότομα και το βλέμμα του έπεσε πάνω στο σπίτι της Barbie.

"Αυτό το είχε η αδερφή μου. Πότε μου δεν χώνεψα την Barbie... Ήταν υπερβολικά επιφανειακή."

"Ποιος σε άφησε να μπεις;"

"Η μαμά σου και μου είπε πως ήσουν στην αποθήκη."

"Ναι εγώ και ο Ron, καθαρίζαμε λίγο... Τουλάχιστον αυτό κάναμε πριν του τηλεφωνήσει η Mandy."

Ο David με κοίταξε λίγο διστακτικά και ύστερα μου μίλησε.

"Ήρθε ο αδερφός μου, ο Jake σήμερα..."

Οοο...

"Αυτά είναι καλά νέα."

"Ναι υποθέτω... Είχε λίγο ελεύθερο χρόνο και ήρθε να μας δει λίγο, μαζί με την κοπέλα του." Έκανε μια παύση και με κοίταξε.

"Και που είναι το πρόβλημα;"

"Όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Απλά έλλειπε καιρό μιας και τώρα σπουδάζει με υποτροφία στο MIT και όταν γύρισε περίμενε να μας βρει σε καλύτερη κατάσταση. Το νέο μας σπίτι τον έκανε να νιώσει άβολα."

"Καταλαβαίνω... Αλλά μην νιώθεις περίεργα. Ο αδερφός σου καταλαβαίνει και ίσως να θέλει να βοηθήσει."

"Ναι, συμφωνώ. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα."

"Και τότε τι συμβαίνει;" Τον ρώτησα μπερδεμένη.

"Αύριο το βράδυ εγώ, οι γονείς μου, η μικρή αδερφή μου και ο αδερφός μου μαζί με την κοπέλα του, θα πάμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο για να γνωριστούμε καλύτερα. Βλέπεις, η κοπέλα του αδερφού μου δεν μας έχει συναντήσει πάλι και ο Jake ήθελε να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί." Μου εξήγησε ο David.

"Αυτό είναι υπέροχο. Ο αδερφός σου πρέπει να την βλέπει σοβαρά."

"Θέλω να έρθεις μαζί μου, αύριο!"

WHAT?

"Για ποιο λόγο;" Τον ρώτησα έκπληκτη. "Υποτίθεται πως είναι οικογενειακή συνάντηση."

"Απλά θέλω να είσαι και εσύ εκεί. Επίσης θα είναι τέρμα άβολο για μένα να βλέπω τον τέλειο κύριο Jake να μας μιλάει για τις επιτυχίες του και τον μπαμπά να του δίνει συγχαρητήρια και να λέει πως δεν του μοιάζω καθόλου..."

"Εεε, δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα αν μπορώ να έρθω."

"Θα το κάνεις για μένα;" Με ρώτησε και με κοίταξε στα μάτια.

"Εντάξει... αλλά δεν θα μιλάω πολύ. Αντικοινωνικό ον εδώ πέρα!"

Άρχισε να γελάει και μου χαμογέλασε.

"Να είσαι ο εαυτός σου, όπως πάντα και είμαι σίγουρος πως όλα θα πάνε μια χαρά."

"Θα κάνω ότι μπορώ."

Ραντεβού με οικογένεια Grant;

Σκάσε!

Αχ... βαριέμαι!

Ερώτηση της ημέρας: Πώς περιμένετε να είναι ο αδερφός της σουρικάτας, ο Jake;

Τα λέμε σύντομα!

Αντίο ζουζουνομπουρμπουλυθρίνια μου♥️