Αν τίποτα δεν κρατάει για πάντα, θα είσαι το τίποτα μου;

*χτυπάει τον Ron και διατάζει την Ζιζέλ να του επιτεθεί*

ΤΑ MOOD OF THE DAY ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, ΒΛΑΚΑ! ΦΥΓΕ!

Αν μπορούσα να ταξιδέψω στον χρόνο μάλλον, θα πήγαινα στην στιγμή όπου οι γονείς μας γνωρίστηκαν για πρώτη φορά.

Θα κατέστρεφα αυτή την στιγμή και μετά μαντέψτε ποιος δεν θα γεννιόταν...

Εεε εσύ και ο Ron;

Ένα χρυσό αστέρι για την φωνούλα!

Το πρόβλημα επέστρεψε!

Ποιό πρόβλημα;

*δραματική παύση*

...

...

...

...

...

*βιολιά αρχίζουν να παίζουν στο background*

...

...

...

...

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του χειμώνα-

Αλήθεια; Συνήθως σε τέτοιες δραματικές περιγραφές δεν βρέχει;

Σκάσε!

Ήταν η μέρα που πολλά πράγματα δεν πήγαν καλά!

Πέρσι στο σχολείο μας, ήταν πρόεδρος ο David (μάλλον έδωσε χρήματα για να τον ψηφίσουν λολ) και σκέφτηκε πως ήταν καλή ιδέα να καθιερώσει την εβδομάδα του έρωτα.

Εβδομάδα του έρωτα (aka μπακούρια die alone): Σε αυτήν την εβδομάδα κάθε μαθητής είχε την ευκαιρία να εκδηλώσει την "αγάπη" του και να ζητήσει από ένα υποψήφιο θύμα... εεε... εννοώ άτομο να πάνε μαζί στον τελευταίο χορό του σχολείου μας. (Σαν το prom ένα πράγμα, μόνο που εδώ ακούμε Βέρτη και πίνουμε ληγμένο ουίσκι αραιωμένο με νερό... ποιότητα I know.)

Πότε δεν πήγαινα σε αυτούς τους τριτοδεύτερους χορούς του σχολείου μας. Κάθε πρόεδρος τον οργανώνει διαφορετικά. Πέρσι ο David είχε φέρει αστακούς με μαρμελάδα βερίκοκο, για φαγητό... Έτσι νομίζω τουλάχιστον...

Και γιατί είσαι θυμωμένη με τον Ron;

Γιατί, θα κρατήσει αυτόν τον ηλίθιο "θεσμό" και φέτος!

Εδώ και μια εβδομάδα, φέρεται επίσης περίεργα. Κλείνεται ώρες στο δωμάτιο του και δεν τρώει τόσο συχνά μαζί μας. Επίσης, είναι υπερβολικά ήσυχος στα μαθήματα και συχνά κάνει κοπάνες.

Πάντα κάνει κοπάνες...

Ναι άλλα τώρα πιο πολύ από πότε!

Έχουμε θρησκευτικά με την Hopkins και λείπει σήμερα...

"Θα σας μοιράσω τα διαγωνίσματα!" Μας δήλωσε μόλις τελείωσε τις προσευχές της και ο David με κοίταξε ανήσυχος από το διπλανό θρανίο.

"Κύριε Grant με αηδιάζετε, με τα γραπτά σας..." Είπε και έδωσε το γραπτό στην σουρικάτα που προσπαθούσε να μην γελάσει!

"Δεσποινίς Foster, τα πήγατε καλά αυτήν την φορά!" Μου έδωσε τα γραπτό μου και συνέχισε στην υπόλοιπη τάξη.

18; Στην Hopkins;

Ναι, μου αξίζει άγαλμα στο σχολείο το ξέρω!

"Πόσο πήρες;" Με ρώτησε ο David που ακόμα γελούσε.

"18. Εσύ;"

"3!"Λέει περήφανος και μου δίνει το γραπτό του.

"Γιατί;" Τον ρώτησα κάπως έκπληκτη.

"Κοίτα την τρίτη ερώτηση..."

3. Κατα την γνώμη σας, τι προκαλεί μεγάλο κακό στην σημερινή νεολαία και για ποιούς λόγους τα παιδιά απομακρύνονται από την εκκλησία;

Κατά την γνώμη μου (λολ, λες και σε νοιάζει) τα ναρκωτικά προκαλούν μεγάλο "κακό" στους νέους. Επίσης το γεγονός, ότι κάθε μέρα βρίσκεσαι εσύ στην εκκλησία απομακρύνει τους πάντες (όχι μόνο τα παιδιά) από αυτόν τον ιερό χώρο του θεού!

Έδωσα το γραπτό πίσω στην σουρικάτα και αυτός έκανε νόημα στην Cindy και στον Colin, να το διαβάσουν, στο πίσω θρανίο.

Μέσα σε λίγη ώρα, το γραπτό του David είχε κυκλοφορήσει σε όλη την τάξη και όλοι γελούσαν πλέον φανερά μπροστά της.

"Γιατί γελάτε;" Ρώτησε νευριασμένη η Hopkins και μάζεψε τα γραπτά των παιδιών.

"Τίποτα, τίποτα..."

Η Hopkins γύρισε νευριασμένη στον David αλλά πριν προλάβει να του βάλει τις φωνές, ακούσαμε από έξω μια γνωστή μελωδία και όλα τα παιδιά έτρεξαν έξω να δουν τι γίνεται.

Εμείς καταφέραμε να βγούμε τρέχοντας, αφήνοντας την Hopkins να μας φωνάζει και να λέει πως μάλλον θα πεθάνουμε όλοι στην κόλαση.

Βρήκαμε έξω στο προαύλιο του σχολείου και είδαμε μια τεράστια σκηνή και μια μπάντα με όργανα να παίζει μια γνωστή μελωδία.

Ο Ron εμφανίστηκε στην σκηνή με την στολή μπάσκετ του σχολείου μας και οι μαζορέτες (εκτός από την Jessica) άρχισαν να χορεύουν, ενώ αυτός τραγουδούσε.

Οοο θεέ μου...

Αν είχα φέρει το κινητό μου θα έβγαζα βίντεο!

"OH WOOOAH,
OH WOOOAH,
OH WOOOAH,

YOU KNOW YOU LOVE ME,
I KNOW YOU CARE,
JUST SHOUT WHENEVER
AND I'LL BE THERE!

YOU ARE MY LOVE,
YOU ARE MY HEART,
AND WE WILL NEVER
EVER, EVER BE APART!"

"Μισό, αυτό είναι το baby του Bieber;" Με ρώτησε ο David και εγώ κοίταξα ξανά τον Ron, που τώρα χόρευε πάνω στην σκηνή, λίγο καχύποπτα.

Δεν καταλαβαίνω!

Προσπάθησα να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του. Κοίταξα γύρω μου μπερδεμένη και παρατήρησα την Mandy να κάθεται ανέκφραστη και κάπως νευρική, κοντά στην σκηνή.

"AND I WAS LIKE,
BABY, BABY, BABY OOOH
LIKE BABY, BABY, BABY NOO,
LIKE BABY, BABY, BABY OOH,
THOUGHT YOU'D ALWAYS BE
MINE, MINEEE!"

Το ρεφρέν, μπήκε δυναμικά και ο Ron τραγούδησε με πάθος πάρα την τραγική φωνή του. Οι μαζορέτες κατέβηκαν χορεύοντας από την σκηνή και άρχισαν να περικυκλώνουν την Mandy, που συνέχισε να παραμένει ανέκφραστη κρατώντας την κάμερα της.

Κατάλαβα τι θέλει να κάνει...

Το πλήθος είχε παραλύσει και ο Ron κατέβηκε από την σκηνή πλησιάζοντας την Mandy.

Τα παιδιά έκαναν χώρο και μόλις το τραγούδι τελείωσε, άρχισαν να χειροκροτούν μαζί και η Miller, η ψυχολόγος του σχολείου μας.

Ο Μαύρος Σουγιάς, εμφανίστηκε δίνοντάς στον Ron ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα.

Η Mandy τον κοίταξε περίεργα, μόλις ο αδερφός μου την πλησίασε με τα λουλούδια και στάθηκε μπροστά της.

"Mandy, είσαι με διαφορά το πιο περίεργο άτομο που ξέρω και πίστεψε με έχω δει ΠΟΛΛΑ περίεργα..." Της είπε ο Ron και της χαμογέλασε.

Ουάου! Ή είναι άχρηστος στο πέσιμο και θα φάει χυλόπιτα ή ξέρει πολύ καλά τι κάνει...

"Θα ήταν μεγάλη τιμή αν δεχόσουν να με συνοδεύσεις στον σχολικό χορό! Please πες ναι, μου πήρε δύο εβδομάδες να οργανώσω όλο το σκηνικό και έδωσα όλο τα χρήματα μου στην μπάντα..." Της είπε ο Ron και η Mandy τον κοίταξε.

Όλοι είχαμε μείνει με κομμένη ανάσα. Μέχρι και η Miller είχε ενθουσιαστεί!

Η Mandy έβαλε μια τούφα από τα μαύρα μαλλιά της, πίσω από το αυτί της και ύστερα μίλησε.

"Οκ, cool." Απάντησε στο τέλος και του χαμογέλασε αμήχανα.

"ΕΙΠΕ ΝΑΙ!" Ούρλιαξε ενθουσιασμένος ο αδερφός μου και την αγκάλιασε σφιχτά, ενώ όλοι φώναζαν χαρούμενοι.

"ΤΕΡΜΑ Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ! ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΣΑΣ!" Μας φώναξε η Roberts που κατά βάθος τους σίπαρε και η ίδια.

Έτσι πιστεύω τουλάχιστον...

Πριν φύγω για την τάξη παρατήρησα τον Μαύρο Σουγιά να χαμογελάει για πρώτη φορά στην ζωή του μάλλον, στην Miller και αυτή τον άκουγε με προσοχή.

Love is in the air...

Ας παθαίνω από ασφυξία!

"Είδες τον Σουγιά και την Miller;" Με ρώτησε η Cindy, μαζί με τον Colin.

"Ναι... αλλά πώς ακριβώς συνέβη αυτό;"

"Δεν έχω ιδέα!" Απάντησε ο David.

"Μερικές φορές, δεν υπάρχει εξήγηση..." Μας ανακοίνωσε ο Colin και τον κοιτάξαμε περίεργα.

"ΤΕΛΕΙΩΝΕΤΕ ΤΕΜΠΕΛΙΚΑ ΖΩΑ!" Μας φώναξε από τις σκάλες ο κύριος Smith και χτύπησε νευριασμένος την μαγκούρα του.

"Αυτός θα βρει καμία, ή μπααα;" Ρώτησα τα παιδιά και άρχισαν να γελάνε.

"Νομίζω πως είναι απασχολημένος με την αποστολή..."

Σωστό και αυτό!

Ανεβήκαμε στην τάξη μας και άρχισα να σκέφτομαι τον Ron και τις τρελές ιδέες του.

Για αυτό τόσο καιρό, ήταν ήσυχος και απόμακρος. Σχεδίαζε αυτό το σκηνικό για την Mandy.

Ναι!

Από ότι φαίνεται φωνούλα, θα μείνουμε για πάντα μόνες με την Ζιζέλ...

Να μιλάς για τον εαυτό σου!

Μα είμαστε το ίδιο άτομο.

Ααα ναι σωστά... ΓΑΜΩΤΟ! Εκτός και αν...

ΣΚΑΣΕ!

Love is in the air, children!

Ερώτηση της ημέρας: "Σιπάρετε" καθόλου Μαύρο Σουγιά με την  ψυχολόγο του σχολείου, την δεσποινίς Miller;

Τα λέμε σύντομα!

Αντίο ζουζουνομπουρμπουλυθρίνια μου♥️