ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΟ 100, ΕΝΑ ΑΙΜΟΒΟΡΟ ΤΣΙΟΥΑΟΥΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΔΙΩΚΕΙ!

Αγαπητοί μου τηλεθεατές, στο σημερινό επεισόδιο του 《Η μίζερη ζωή της Sarah Foster》 θα σας παρουσιάσουμε ένα starter pack για τους αξιαγάπητους, wannabe διαρρήκτες μας!

*ακούγονται χειροκροτήματα στο background, πιο ψεύτικα και από τα οπίσθια της Nicki Minaj*

Ορίστε τα πράγματα που θα χρειαστείτε οπωσδήποτε:

1) Μαύρα ρούχα. (Κατά προτίμηση φόρμες ή κολάν, γιατί δεν είμαστε μαζόχες να φοράμε τζιν.)

2) Μαύρους σκούφους ή μάσκες. (Θα κρύψετε το πρόσωπο σας από τους ανεπιθύμητους.)

3) Γουόκι τόκι. (Δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργούν, αλλά το έχω δει σε ταινίες οπότε why not.)

4) Άνετα παπούτσια. (Πείτε όχι στις γόβες και τις ψηλές μπότες σας κορίτσια... )

5) ΦΑΪ. (Το σημαντικότερο είναι το φαγητό και μην προσπαθήσετε να μου αλλάξετε γνώμη.)

Και τώρα είστε έτοιμοι να αρχίσετε την λαμπρή σας καριέρα ως διαρρήκτες.

"Sarah, τελείωνε έχουμε αργήσει." Μου είπε ο Ron και αφού φόρεσα τον μαύρο σκούφο μου τον ακολούθησα κάτω.

Πάλι καλά που η μαμά και ο μπαμπάς είναι για υπν-

"Πού πάτε τέτοια ώρα;" Μας ρώτησε απορημένη η μαμά και χαμήλωσε την τηλεόραση.

Σκατά.

"Εεεε... εγώ και η Sarah θα πάμε σε ένα πάρτι." Είπε ψέματα ο Ron και χαμογέλασε σαν αθώο κουτάβι.

"Μισό για να καταλάβω, εσύ και η Sarah θα πάτε μαζί σε πάρτι;" Ξανά ρώτησε ο μπαμπάς και έκλεισε το βιβλίο που διάβαζε.

"Ναι."

Η μαμά και ο μπαμπάς κοιτάχτηκαν με νόημα και ύστερα ενθουσιάστηκαν.

"Είμαστε περήφανοι παιδιά. Η Sarah βγαίνει από το καβούκι της και ανακαλύπτει τον έξω κόσμο και ο Ron γίνεται υπεύθυνος, κάνοντας παρέα με την αδερφή του." Λέει η μαμά συγκινημένη και μας αγκαλιάζει.

"Αλλά γιατί φοράτε μαύρα;"

"Εεε... επειδή το πάρτι έχει θέμα το μαύρο. Καλά, ο Μαύρος Σουγιάς ενθουσιάστηκε όταν το έμαθε. Θα είναι και αυτός εκεί για να μας προσέχει. Τα λέμε γειαααα!" Λέει ο Ron και με τραβάει έξω από το σπίτι πριν προλάβουν να κάνουν και άλλες ερωτήσεις.

Λοιπόν το σχέδιο μας είναι απλό, λιτό και απέριττο.

Η Cindy θα μείνει μέσα στο αυτοκίνητο, στην πύλη του σχολείου για να φυλάει τσίλιες και να το έχει έτοιμο για άμεση διαφυγή.

Ο Μαύρος Σουγιάς άνοιξε με κάτι περίεργα μαρεφέτια την πόρτα και εγώ, ο Colin, η σουρικάτα και ο Ron, μπήκαμε μέσα στο σχολείο με απόλυτη προσοχή.

Το σχολείο τους έμοιαζε με κάθε άλλο σχολείο, εκτός από ένα τεράστιο άγαλμα φάλαινας μπροστά στην είσοδο του.

Creepy και ανατριχιαστικό ταυτόχρονα...

Μάλλον αγαπάνε υπερβολικά την μασκότ τους!

"Λοιπόν παιδιά, θα χωριστούμε για να βρούμε το τρόπαιο. Εγώ και ο Μαύρος Σουγιάς θα πάμε στον πάνω όροφο και εσύ, ο Colin και ο Grant θα πάτε να ψάξετε σε αυτόν τον όροφο." Μας εξηγεί ο Ron και για μια στιγμή νιώθω το βλέμμα της σουρικάτας πάνω μου.

"Επίσης θα κάνουμε ησυχία για καλό και για κακό. Αν χρειαστείτε κάτι θα επικοινωνήσετε μαζί μας με τα γουόκι τόκι."

"Έγινε!" Λέει με αυτοπεποίθηση ο David και αρχίζουμε την περιπλάνηση στο όροφο.

"Δεν είναι τέλειο αυτό παιδιά;" Μας ρωτάει φανερά ενθουσιασμένος ο Colin.

"Ναι σίγουρα... Η ζωή μας θα μπορούσε να είναι και βιβλίο στο wattpad." Λέει αυθόρμητα η σουρικάτα και χαμόγελα αμήχανα.

"Έμαθες τι είναι το wattpad;" Τον ρωτάω έκπληκτη και ο Colin τον κοιτάει σαν χάνος.

Μάζεψε τα σάλια σου Colin...

"Ναι ξέρω τι είναι το wattpad." Λέει με σιγουριά ο David και συνεχίζω να τον χαζεύω. "Διαβάζοντας wattpad καταλαβαίνεις τι θέλουν οι έφηβες σήμερα. Αλλά γιατί έχετε κόλλημα με τα bad boy από τα Lidl; Γιατί δεν θέλετε τα καλά, τίμια παιδιά που μπορεί να γράφουν ποίηση ας πούμε..."

"Δεν είναι όλες έτσι σουρικάτα."

"Ναι... είμαι σίγουρος..." Λέει και με κοιτάζει για μια στιγμή στα μάτια.

"Εμένα με πειράζουν οι αντιγραφές στο wattpad." Πετάχτηκε ο Colin από το πουθενά και κοίταξα το ταβάνι αμήχανα.

Μα τι ωραίες ρωγμές που έχει το ταβάνι...

"Βλέπετε πουθενά κανένα τρόπαιο;"

"Μελισσούλα έχω την εντύπωση πως δεν είναι σε αυτόν τον όροφο."

Συνεχίσαμε να περπατάμε αμίλητοι για λίγη ώρα μέχρι που φτάσαμε στα γραφεία των καθηγητών.

"Γιατί έχει κεριά εδώ;" Ρώτησε ο David και μας έδειξε μια σειρά από κόκκινα, ρεσώ κεράκια στο πάτωμα.

Τα κεριά δημιουργούσαν ένα μονοπάτι, το οποίο ήταν καλυμμένο με ροδοπέταλα.

Ακολουθήσαμε τρομαγμένοι τα κεριά και μας κόπηκε η ανάσα με το θέαμα που αντικρίσαμε.

...

...

...

...

...

...

...

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ROBERTS ΝΤΥΜΕΝΗ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΑ, SEXY ΕΣΩΡΟΥΧΑ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ..... ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

ΓΙΑΤΙ;

ΠΩΣ;

ΠΟΥ;

ΠΟΤΕ;

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Πριν προλάβουμε να κάνουμε εμετό με το θέαμα ο David τράβηξε εμένα και τον Colin και κρυφτήκαμε πίσω από μια μεγάλη βιβλιοθήκη.

"Αχ... κυρία Roberts είστε κόλαση απόψε..." Είπε με βαριά φωνή ο κύριος και ο David μου κάλυψε τα αυτιά για να μην ακούω όπως τότε στην πρόστυχη φάλαινα...

"Για σένα είμαι έτσι απόψε καλέ μου... ήταν τρομερή η ιδέα σου να βρεθούμε εδώ απόψε. Κανείς δεν πρόκειται να μας δει εδώ."

Χαχα guess what...

Έκανα νόημα στα παιδιά να κρυφτούμε λίγο πιο μακριά από το γραφείο και ευτυχώς βρήκαμε μια μικρή αποθήκη στο βάθος του διαδρόμου.

Μόλις μπήκαμε μέσα ο Colin κάθισε στο πάτωμα σε εμβρυική στάση και άρχισε να μονολογεί τρομοκρατημένος.

"Ron με λαμβάνεις;" Ρωτάω και περιμένω απάντηση κρατώντας το γουόκι τόκι στα χέρια μου.

"Βρήκαμε το τρόπαιο. Θα το πάρουμε και θα αφήσουμε και μια μικρή έκπληξη στα παιδιά..."

"Έχουμε πρόβλημα! Υπάρχουν άτομα στο σχολείο. Θέλω να κάνετε τρομερή ησυχία και να μην αργήσετε."

"Όλα είναι υπό έλεγχο. Εσείς πηγαίνετε στο αυτοκίνητο και περιμένετε μέχρι εγώ και ο Σουγιάς τελειώσουμε την δουλειά μας. Θα τα πούμε σε λίγο."

Έκλεισα το γουόκι τόκι αγχωμένη και κοίταξα τον David και τον τρομαγμένο Colin.

"Παιδιά θα φύγουμε με εξαιρετική προσοχή."

Ο David άνοιξε με προσοχή την πόρτα και βγήκαμε όλοι έξω ανακουφισμένοι. Αρχίσαμε να περπατάμε γρήγορα κοιτάζοντας ανήσυχοι πίσω μας.

"Νομίζω πως όλα είναι καλ-"

Ο Colin δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του γιατί μπροστά μας εμφανίστηκε ο Ηρακλής, το ενοχλητικό τσιουάουα της Roberts.

Και οι τρεις παγώσαμε στις θέσεις μας και κρατήσαμε τις ανάσες μας. Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατά και ήταν έτοιμη να πεταχτεί έξω από το στήθος μου.

Ο Ηρακλής μας κοίταξε χαρούμενος και κούνησε την ουρά του.

"Καλό σκυλάκι." Λέει ο David και μας κάνει νόημα να προχωρήσουμε αργά και σταθερά. "Καλό, καλό σκυλάκ-"

"ΓΑΒ, ΓΑΒ, ΓΑΒ!" Άρχισε να γαβγίζει σαν δαιμονισμένο και έτρεξε απειλητικά προς το μέρος μας.

"Τρέξτε!" Μας είπε ο Colin και χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίσαμε να τρέχουμε πιο γρήγορα και από τον Flash.

Πάντως ο Γιουσέιν Μπολτ θα σας ζήλευε!

Ο David έπιασε το χέρι μου και αρχίσαμε να τρέχουμε πιο γρήγορα για να γλυτώσουμε από αυτό το πλάσμα του διαβόλου.

Διασχίσουμε το προαύλιο και μπήκαμε στο αυτοκίνητο λαχανιασμένοι.

"Τι έγινε;" Μας ρώτησε η Cindy από την θέση του οδηγού.

"Μόλις έρθει ο Ron και ο Σουγιάς βάλε μπροστά το αυτοκίνητο!"

Ευτυχώς δεν άργησαν να έρθουν και αφού βολευτήκαμε στο αμάξι (#not κυριολεκτικά κάθησα στην αγκαλιά του Μαύρου Σουγιά για να χωρέσουμε) η Cindy οδήγησε μακριά από αυτό το μέρος.

Η εικόνα της Roberts με τα κόκκινα εσώρουχα θα μου μείνει για μια ζωή στο μυαλό μου...

Τι κάναμε για να μας αξίζει τέτοια μεταχείριση,σύμπαν;

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την υποστήριξη σας και να την αγάπη που μου δείχνετε, αγαπητοί αναγνώστες.

*βάζει τα κλάματα και ο Μαύρος Σουγιάς μου δίνει χαρτομάντιλο με  άρωμα πεπόνι*

Επίσης εύχομαι κανείς συγγραφέας να μην "δανειστεί" ιδέες, καταστάσεις, ονόματα, αναφορές και περιγραφές από το αυτό το συγγραφικό αριστούργημα που λέγεται 《How to be a nerd》.

*βάζετε τα γέλια και χαμογελάω αμήχανα*

Ερώτηση της ημέρας: Ποιά χώρα θα θέλατε να επισκεφτείτε πριν πεθάνετε;

Τα λέμε σύντομα!

Αντίο ζουζουνομπουρμπουλυθρίνια μου♥️