30 ~ Wake me up

So wake me up when it's all over...

Sarah's POV:

"David;" Είπα καθώς τον παρατηρούσα να κινείται ανήσυχος πάνω στο κρεβάτι και να ανοίγει ελάχιστα τα μάτια του.

"ΑΑΑΑΑΑΑ!ΟΧΙΙΙΙ! ΠΡΑΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΠΩΩΩ!" Ούρλιαξε και άρχισε να κλωτσάει να σκεπάσματα του κρεβατιού.

"ΓΙΑΤΡΕ, ΠΑΙΔΙΑ, ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ GRANT Ο DAVID ΞΥΠΝΗΣΕ!" Φώναξα ενθουσιασμένη, αλλά ανήσυχη ταυτόχρονα.

Αμέσως το μικρό δωμάτιο του νοσοκομείου γέμισε με 500 ενθουσιασμένα άτομα τα οποία άρχισαν να μιλάνε όλα μαζί και να τον ρωτάνε χίλιες δύο ερωτήσεις.

"Πώς νιώθεις, καλέ μου;" Τον ρώτησε η μαμά του και ο μπαμπάς του πλησίασε το κρεβάτι μαζί με την Emily.

"DAVID ΜΕΓΑΛΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ! ΜΕ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΟΥ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΨΗΛΑ!" Φώναξε ο Ron και ο Μαύρος Σουγιάς τον απομάκρυνε από το δωμάτιο γιατί μεταξύ μας, είναι μεγάλος πρήχτης.

"Πονάς ακόμα;" Ρώτησε ανήσυχος μέσα από το πλήθος ο Colin και μαζί με την Cindy ήρθαν κοντά στο κρεβάτι.

"Κάντε άκρη..." Μας είπε η Mandy και μόλις έφτασε στο κρεβάτι άρχισε να βγάζει φωτογραφίες την σουρικάτα, με αποτέλεσμα να τον τυφλώσει με το φλας.

"ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;" Ρώτησε ενοχλημένη η σουρικάτα καθώς προσπαθούσε να αποφύγει το φλας της κάμερας.

Εδώ μέσα γίνεται της μουρλής...

Ήρθε η ώρα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου!

Ανέβηκα πάνω σε μια καρέκλα και σφύριξα δυνατά έτσι ώστε όλοι στο δωμάτιο να βγάλουν τον σκασμό.

"ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ! Η σουρικ- εεε ο David, είναι κουρασμένος και μόλις τώρα ξύπνησε. Για αυτό το λόγο θα βγούμε όλοι έξω σαν καλά παιδιά και θα φωνάξουμε τον γιατρό!" Λέω και χαμογελάω σαν καλό κοριτσάκι (#NOT).

"Οκ. Αλλά πριν φύγουμε θέλω λίγες φωτογραφίες ακόμα... " Μας είπε η Mandy και συνέχισε την δουλειά της.

"Γιατί βγάζεις φωτογραφίες, τον David;" Ρωτάει σαν βλάκας ο Ron.

"Γιατί έχει γίνει ντόρος στο σχολείο μετά το περιστατικό και μερικές λυσσάρες με πλήρωσαν να βγάλω φωτογραφίες το ακαταμάχητο τσουρέκι τους aka David Grant ο τέταρτος." Λέει ειρωνικά και συνεχίζει να βγάζει φωτογραφίες.

Ακαταμάχητο τσουρέκι;

Λυσσάρες;

"Και γιατί δεν θέλει καμία, δικιές μου φωτογραφίες;" Ρώτησε λυπημένα ο Ron και ο Μαύρος Σουγιάς τον χτύπησε μαλακά στην πλάτη του.

"Γιατί δεν τραυματίστηκες..."

Ουάου... fuck logic!

"Ουάου... fuck logic!" Είπε ο Ron και αρχίζω να πιστεύω πως υπάρχει η διδυμοδύναμη.

"Δεν μπορώ να καταλάβω τα άτομα του σχολείου μας... "Είπε αγανακτισμένη η Cindy και συμφώνησα μαζί της.

"Εγώ μπορώ... και ποιός δεν θα ήθελε μια φωτογραφία του David... με τα κάστανα μαλλιά του να πέφτουν όμορφα στα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τα μελί μάτια του να λάμπουν με μαγευτικό τρόπο και το γλυκό, πονηρό χαμόγελο του..." Μονολογούσε ο Colin και γυρίσαμε και τον κοιτάξαμε όλοι έκπληκτοι και πιο πολύ οι γονείς της σουρικάτας που είχαν μείνει άφωνοι.

Ο David απλά κοιτούσε το υπερπέραν και χάζευε τις ρωγμές στο ταβάνι αμήχανα...

Πάντως είσαι γκαντέμο κορίτσι μου. Ένας σου αρέσει και τον θέλουν 50 άτομα... ταυτόχρονα.

ΤΙ;

ΔΕν ΜοΥ ΑρΕσΕι!

Και δεν τον θέλουν τόσα άτομα... ελπίζω...

"Έμαθα πως ο ασθενής ξύπνησε." Εμφανίστηκε ο γιατρός στην πόρτα του δωμάτιο με την νοσοκόμα και μας είπε να περάσουμε όλοι έξω.

"Αν θέλει μπορεί να μείνει μέσα η οικογένεια του." Δήλωσε και οι γονείς του μαζί με την Emily συμφώνησαν να μείνουν.

Πήγα να φύγω με τα υπόλοιπα παιδιά για το fancy κυλικείο του νοσοκομείου (#not), αλλά ο David επέμενε να μείνω και οι γονείς του δεν είχαν πρόβλημα.

Αχ...

Σκάσε.

"Λοιπόν κύριε David πως αισθάνεστε;" Τον ρώτησε ο δόκτωρ Bob και η νοσοκόμα άρχισε να κρατάει σημειώσεις.

"Εεε ζαλίζομαι λίγο ακόμα. Αλλά νομίζω πως είμαι εντάξει... "

"Οκ. Μπορείτε να φύγετε." Ανακοινώνει ο γιατρός και οι γονείς του David έμειναν με ανοιχτό το στόμα.

"Δεν θα του κάνετε περισσότερες εξετάσεις;" Ρώτησε κύριος Grant τον γιατρό, αλλά από ότι φαίνεται ο δόκτωρ χάζευε τα οπίσθια της νοσοκόμας.

"Μπααα δεν χρειάζεται! Ένα απλό χτύπημα ήταν... Μέχρι να παντρευτεί θα γιάνει!" Είπε και άρχισε να γελάει σαν δελφίνι σε κρίση πανικού!

Αν αυτός έχει πτυχίο ιατρικής, εγώ είμαι η Hannah Montana...

Η σουρικάτα τον κοίταξε με απέχθεια και ύστερα απευθύνθηκε στους γονείς του.

"Αν πάμε σπίτι, μπορεί να έρθει και η Sarah μαζί;"

Οι γονείς του κοιτάχτηκαν με νόημα και συμφώνησαν με χαρά να τους ακολουθήσω σπίτι τους. Η Emily από την άλλη πλευρά, έκανε καρδούλες με τα χέρια της στον David και γελούσε κοροϊδευτικά, μέχρι που της πέταξε ένα μαξιλάρι στο κεφάλι.

Cute...

"Και μετά τι έγινε;" Ρώτησα με ενδιαφέρον.

"Μετά απλά η κακία μάγισσα Hopkins εξαφανίστηκε σαν τους ήρωες από το infinity war και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!" Είπε ευχαριστημένος και έφαγε λίγα πατατάκια με σος μπάρμπεκιου.

Και μετά νόμιζα πως εγώ βλέπω περίεργα όνειρα...

"Μπορείς να μου πεις τι περίπου έγινε μετά το χτύπημα μου;"

"Τίποτα το σπουδαίο." Λέω και κάθομαι πιο αναπαυτικά στο κρεβάτι του. "Όλο το σχολείο άρχισε να κυνηγά τον Justin και την αντίπαλη ομάδα. Όταν τον πιάσαμε έφαγε το ξύλο της χρονιάς του και η Jessica φώναζε να τον αφήσουμε ήσυχο. Ύστερα ήρθε ασθενοφόρο και σε φέραμε στο νοσοκομείο. Τίποτα το ιδιαίτερο!"

"Ουάου... "

Ρώτα τον!

Όχι!

Ναι!

Όχι!

Ναι!

Όχι!

Ναι!

Ναι!

Αααα καλά!

"Σουρικάτα, τι ήθελες να μου πεις πριν πέσεις ξερός;"

Πνίγηκε με τα πατατάκια και άρχισε να βήχει υστερικά.

"Εεεεεεεεεεε... εγώ ήθελα να σου πω... ότι χαίρομαι που κάνω παρέα μαζί σου. Μπορεί να μην το πιστεύεις αλλά είσαι ένα ενδιαφέρον άτομο μελισσούλα." Λέει και τον κοιτάζω σαν βλαμμένη.

"DAVID Η ΜΑΜΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ!" Φώναξε η Emily και μπήκε μέσα στο δωμάτιο.

"Εγώ να πηγαίνω καλύτερα είναι αργά."

"Όχι! Η μαμά και ο μπαμπάς λένε να μείνεις αν θέλεις..." Μου είπε και χαμογέλασε πονηρά στη σουρικάτα.

Ο David έγινε κόκκινος και την αργιακοίταξε.

"Αν θες μείνει." Μου είπε και εγώ συμφώνησα.

Το δείπνο με τους γονείς του David ήταν τελικά λιγότερο άβολο από ότι περίμενα.

Η μαμά του είχε φτιάξει λαζάνια και μπορώ να πω πως την έχω μέσα στην καρδιά μου αυτή την γυναίκα.

Ο μπαμπάς της σουρικάτας, μου έκανε ερωτήσεις για το τι θέλω να σπουδάσω και την γνώμη μου για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας.

Ευτυχώς ήμουν καλά διαβασμένη στο θέμα αυτό και απάντησα με ευκολία.

Χα στα μούτρα σου, κύριε μπαμπά του David...

Ή μελλοντικέ πεθερούλη...

ΤΙ;

Ναι καλά άκουσες!

Σκάσε.

Μπαμ.

Το καλοκαίρι τελειώνει και σε λίγο θα αρχίσουν οι σπαστικές διαφημίσεις του Jumbo με τα σχολικά είδη...

Ερώτησητης ημέρας: Με ποιόν χαρακτήρα του βιβλίου θα ήσασταν καλύτεροι φίλοι;

Τα λέμε σύντομα!

Αντίο ζουζουνομπουρμπουλυθρίνια μου♥️

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top