Και όπως είπε κάποτε ο Πλάτων, όταν πονάω το γλεντάω... ή μήπως το είπε ο Θηραμένης;

Σήμερα είναι η μέρα των σχολικών αγώνων μπάσκετ και όπως είναι φυσικό, τα τρία τέταρτα των μαθητών βρίσκονται στο γήπεδο για να υποστηρίξουν την ομαδάρα μας.

Τα νέα του χωρισμού του Ron και της Jessica, εξαπλώθηκαν πιο γρήγορα και από χολέρα και πλέον όλες η μικρές λυσσάρες με πλησιάζουν και με παρακαλάνε να πω καλά λόγια για αυτές, στον αδερφό μου.

Επίσης, το πρωί πριν φύγουν για το γήπεδο, είχαν κρεμάσει στα κάγκελα του σχολείου ένα τεράστιο πανό, που έλεγε με μεγάλα γράμματα 《ΣΠΑΣΕ ΠΟΔΙ》.

Οκ, μπορεί να μην ξέρω πολλά από μπάσκετ, αλλά είμαι σίγουρη πως αυτό το λένε στο θέατρο, για καλή τύχη.

Τώρα εγώ, ο Colin, η Cindy και η σουρικάτα καθόμαστε στην αίθουσα της πληροφορικής και παίζουμε uno, μιας και είμαστε τα μοναδικά παιδιά από το τμήμα μας που δεν πήγαν στο αγώνα.

"Μα καλά γιατί κάνεις εδώ τα αρχαία;" Με ρώτησε η Cindy μετά τον τρίτο γύρο uno.

"Σε λίγο τελειώνω κάτι ασκήσεις και παίζω."

"Μελισσούλα είσαι η μεγαλύτερη μαζόχα που ξέρω. " Είπε η σουρικάτα και ανακάτεψε τις κάρτες. "Μετά την Anastasia Steele βέβαια..."

"Ανώμαλη σουρικάτα, έχεις δει το 《Fifty shades of grey》;" Τον ρώτησα και έκλεισα τα τετράδια μου.

"Μελισσούλα, κάθε ανώμαλη ψυχή που σέβεται τον εαυτό της το έχει δει."

Πήγα να απαντήσω αλλά ακούσαμε φωνές και πανηγυρισμούς από έξω και τρέξαμε να δούμε τι συμβαίνει.

Όλα τα παιδιά βρισκόταν στο προαύλιο για να υποδεχτούν τους νικητές μας και γινόταν πανικός.

Ο Μαύρος Σουγιάς είχε μπει μπροστά από τον Ron και τους άλλους παίχτες της ομάδας για να τους προστατεύσει από τις θαυμάστριες τους.

Από την άλλη πλευρά μερικά αγόρια από την δευτέρα, κρατούσαν κάποια πραγματάκια που βγάζουν καπνό και μοιάζουν με μολότοφ, αλλά δεν είναι μολότοφ και δεν έχω ιδέα τι είναι και πώς τα λένε (γαμάτη περιγραφή).

Οι καθηγητές είχαν κλειστεί στο γραφείο και η Miller είχε βγει έξω και χειροκροτούσε σαν χαζογκόμενα...

"ΟΛΟΙ ΠΙΣΩ!" Ούρλιαξε ο Μαύρος Σουγιάς και για 5 λεπτά σταμάτησαν όλα. "ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!"

Όλη η ομάδα μαζεύτηκε και αφού μάλωσαν λίγο για τις θέσεις τους, φώναξαν την φωτογράφο της σχολικής εφημερίδας για να τους φωτογραφίσει.

Ο Μαύρος Σουγιάς χώρισε τα πλήθη (όπως ο Μωυσής χώρισε την θάλασσα) για να μπορέσει να περάσει η Mandy, με την φωτογραφική μηχανή της κρεμασμένη στο λαιμό της.

Ήταν ακριβώς όπως την θυμάμαι. Φορούσε πάλι μαύρα ρούχα, το σκουλαρίκι στην μύτη της γυάλιζε διακριτικά και τα μαύρα μαλλιά της ήταν πιασμένα πίσω.

Οι περισσότεροι την κοίταζαν με μισό μάτι και άλλοι πάλι ρωτούσαν ο ένας τον άλλον αν την γνώριζαν.

Η Mandy χωρίς να δώσει σημασία στα σχόλια άρχισε να βγάζει φωτογραφίες τα παιδιά της ομάδας, τα οποία χαμογελούσαν σαν καθυστερημένα και περισσότερο από όλους ο Ron.

Αφού τελείωσε η ομαδική φωτογράφιση του GNTM, το πλήθος άρχισε σιγά, σιγά να διαλύεται και εγώ μαζί με τα παιδιά κατάφερα να πλησιάσουμε τον Ron.

"Συγχαρητήρια! Τελικά δεν είσαι τόσο άχρηστος." Είπα στον Ron και για κάποιο περίεργο λόγο με αγνόησε.

Βλάκα...

"Mandy, μιας και είμαι αρχηγός της ομάδας, θέλω να με φωτογραφίσεις και μόνο μου." Ανακοινώνει περήφανος ο Ron και η Mandy τον κοίταξε απρόθυμα.

"Μπορεί να μην ξέρω πολλά από μπάσκετ, αλλά μόνο στις ομάδες ποδοσφαίρου υπάρχουν αρχηγοί." Του λέει η Mandy και όλοι τον κοιτάζουν σαν... εμ... σαν... σαν μαλάκα.

Γιεπ...

"Εεε ναι... σίγουρα!" Της λέει ο Ron και ο David είναι έτοιμος να πεθάνει από τα γέλια.

Όλη η ομάδα απλά παρακολουθεί το σκηνικό χαλαρά, υπογράφοντας αυτόγραφα πάνω στις μπλούζες και στις γυμνές κοιλιές των παιδιών. Του Ron του ζήτησαν να υπογράψει στο κούτελο μιας κοπέλας αλλά αρνήθηκε ευγενικά.

Μάλλον ο χωρισμός του με την Jessica τον έκανε σοβαρό άνθρωπο, δεν εξηγείται αλλιώς...

"ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΓΑΜΑΤΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!" Φώναξα μετά από πέντε λεπτά και όλοι ενθουσιάστηκαν. "ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ!"

Ναι, βιάστηκα να μιλήσω...

Αμέσως όλα τα παιδιά του σχολείου μας και πρώτη από όλους η ομάδα μπάσκετ, έτρεξε στα κάγκελα της εισόδου και άρχισαν να τα σκαρφαλώνουν σαν ουρακοτάγκοι της ανατολικής Ασίας!

"ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ!" Φώναξα αλλά κανείς δεν χέστηκε για αυτά που λέω εγώ...

Η Mandy πλησίασε διστακτικά τα κάγκελα και προσπάθησε να βγάλει φωτογραφίες τους κρεμασμένος πιθήκους.

"ΖΗΤΩ Η ΟΜΑΔΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ-." Ακούσαμε ένα παιδιά από την ομάδα να φωνάζει αλλά ήταν πολύ αργά...

Το αγόρι γλίστρησε από τα κάγκελα και έσκασε στο έδαφος, σαν παραφουσκομένο καρπούζι στην λαϊκή.

Όλοι πάγωσαν και πρώτος ο Ron κατέβηκε γρήγορα και έτρεξε κοντά του.

"Mike, είσαι καλά;" Τον ρώτησε ανήσυχος και ο Μαύρος Σουγιάς πήγε να φέρει βοήθεια.

"ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ!" Ούρλιαξε από τον πόνο ο καημένος ο Mike.

"Θα γίνεις καλά φίλε μου! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΡΙΟ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ!" Φώναξε ο Ron και βοήθησε τον Mike να σηκωθεί από το έδαφος.

"ΠΟΝΑΩΩΩΩ!" Ούρλιαξε ξανά και είχε γίνει κόκκινος.

Όλοι μας φίλε μου, όλοι μας...

"Σιγά μωρέ, μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει." Τον καθησύχασε ο Ron αλλά αυτός συνέχισε να ουρλιάζει από πόνο.

Τα παιδιά έβγαζαν φωτογραφίες και βίντεο για το Instagram, ενώ η Mandy την είχε κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.

Ποιός θα το περίμενε πως η φράση 《ΣΠΑΣΕ ΠΟΔΙ》, θα έβγαινε αληθινή σήμερα;

Εγώ πάντως όχι.

Ο Mike πήγε στο νοσοκομείο και από ότι έμαθα έσπασε το πόδι του σε τρία διαφορετικά σημεία.

Η ομάδα, μαζί με τον Ron τώρα  κάθονται στις κερκίδες και κλαίνε την μοίρα τους, οπότε εγώ και ο David αποφασίσαμε να τους πάμε λίγα κουλουράκια, που είχαν περισσέψει από το κυλικείο.

"Πρέπει να βρούμε άτομο για την θέση του Mike. Έχουμε αγώνα σε λίγες μέρες."

"Καλή τύχη με αυτό." Τους είπε η σουρικάτα και άρχισε να τρώει κουλουράκια. "Οι περισσότεροι είναι άχρηστοι στο μπάσκετ. Όταν εγώ ήμουν πέρσι στην ομάδα, είχα δυσκολευτεί να βρω καλούς παίκτες."

Ο Ron κοίταξε για μια στιγμή τον David Και τα μάτια του έλαμψαν. Έκανε νόημα στους άλλους παίκτες της ομάδας και φάνηκαν να καταλαβαίνουν τι εννοούσε.

"Εεε, Grant θα ήθελες να παίξεις εσύ στην θέση του Mike;" Τον ρώτησε ένας άσχετος από πίσω και όλοι περίμεναν την απάντηση της σουρικάτας.

"Όχι!"

Στα μούτρα σας...

"Μα γιατί; Αφού είσαι καλός παίκτης." Τον ενθάρρυνε ο Ron, αλλά ο David δεν φαινόταν τόσο χαρούμενος.

"Δεν θυμάμαι να σας ένοιαζε αυτό όταν με διώξατε πριν λίγους μήνες, από την ομάδα."

"Εεε, περασμένα ξεχασμένα. Ακόμα το θυμάσαι;" Ρώτησε αμήχανα ένας άλλος.

"Χρειαζόμαστε την βοήθεια σου. Αύριο θα παίξουμε με τον... Justin Morrison aka τον μεγαλύτερο μαλάκα του σύμπαντος." Είπε θυμωμένος ο αδερφός μου και ο David μάλλον καταλάβαινε τι εννοεί.

Justin Morrison aka διαβολική, ψωνισμένη νυφίτσα: Είναι ένα ακόμα ψώνιο, με τεράστια ιδέα για το εαυτό του και την πέφτει σε ότι κινείται. Πέρσι όταν ο David τα είχε με την Jessica, αυτός της την έπεφτε συνέχεια μέχρι που η σουρικάτα τον έκανε μαύρο στον ξύλο. Το ίδιο σκηνικό έγινε με τον Ron, χωρίς όμως το ξύλο, καθώς ο αδερφός μου την χώρισε σαν κύριος (#proudsister). Είναι στην ομάδα μπάσκετ ενός τριτοδεύτερο σχολείου και κάποτε είχε προσπαθήσει να την πέσει και σε εμένα, γιατί με θεωρεί "πρόκληση" μιας και είμαι ασέξουαλ.

"Οκ θα παίξω στην ομάδα." Ανακοίνωσε ο David και όλοι χάρηκαν, μαζί και με εμένα.

Αυτό θα έχει πλάκα...

Περαστικά Mike!

Ερώτηση της ημέρας: Θετική ή Θεωρητική κατεύθυνση;

Τα λέμε σύντομα!

Αντίο ζουζουνομπουρμπουλυθρίνια μου♥️