Τηλεφώνησε ο Σεφερλής. Θέλει πίσω το χιούμορ του.

Καλημέρα και γλυκά καλημερούδια, αγαπητοί μου φίλοι!

Όπως κάθε πρωί, ανοίξτε τα παράθυρα για να αισθανθείτε το φως του ήλιου πάνω σας. Πείτε μια καλημέρα σε αυτούς του αγαπάτε και χαμογελάστε στο όμορφο κελάηδισμα των πουλιών. Απολαύστε το αγαπημένο σας πρωινό και μοιραστείτε χαρούμενες σκέψεις με την οικογένεια σας! Ακούστε το αγαπημένο σας τραγούδι πάλι και πάλι και χορέψτε χωρίς κανένα φόβο και δισταγμό!

Ωραια... και αφού τα κάνατε όλα αυτά σκεφτείτε πως η ζωή σας δεν είναι διαφήμιση του Jumbo και ότι πρέπει να πάτε σχολείο!

Όπου θα πρέπει να ανεχτείτε όλα τα παιδιά που δεν συμπαθείτε, να παρακολουθείτε στο μάθημα όλους τους ετοιμοθάνατους καθηγητές σας και γενικά να παρακαλάτε την Παναγία την Πορτοκαλούσα, να τελειώσει αυτό το μαρτύριο.

Γιούπι!

Όπως κάθε κλισέ ιστορία έτσι και αυτή, για κάποιο λόγο, που κάνεις δεν γνωρίζει (καλά ίσως τα Teletubbies ξέρουν κάτι... ) αρχίζει με την πρωινή ρουτίνα ενός τυχάρπαστου πρωταγωνιστή. Συνήθως οι περισσότεροι κλαίνε την μοίρα τους και τους ξυπνάει ένα απαίσιο τραγούδι, που έχουν βάλει για ξυπνητήρι (#sorrynotsorry).

Με μένα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά...

Το πρωινό δεν είναι και τόσο ωραίο όταν, από την μια ο πασίγνωστος, ποιητής πατέρας μου, μας μιλάει για την ποίηση του 18ου αιώνα και από την άλλη η μητέρα μου, η οποία είναι σεξολόγος μας λέει για τα προβλήματα του κυρίου Μπάμπη και της κυρίας Σούλας στο "κρεβάτι"....

ΙΟΥΥΥ!!!

Και από την άλλη έχω και τον βλάκα τον δίδυμο αδερφό μου, με τις ερωτήσεις του για την αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους.

Ναιπ! Όλα αυτά έχουν ενταχθεί στην πρωινή μου ρουτίνα πλέον...

Πάλι καλά που έχω και την Ζιζέλ, μια γάτα Περσίας και έχω μια παρέα στο σπίτι.

"Θα πας με τα πόδια σχολείο, έτσι;" Ρωτάει ο αδερφός μου και περιμένει να του πω πως θα περπατήσω 4 χιλιόμετρα με τα πόδια πρωί-πρωί!

"Αποκλείεται! Επειδή σου πήρε ο μπαμπάς διθέσιο αυτοκίνητο δεν πάει να πει πως θα πηγαίνεις μόνο με την Jessica κάθε πρωί στο σχολείο! Έχω και εγώ ποδαράκια και δικαίωμα στην βόλτα με το κάμπριο, μικρό σκουλήκι..."

"Ron, η αδερφή σου έχει δίκιο! Σήμερα θα πάτε μαζί σχολείο." Λέει ο μπαμπάς και για μια στιγμή σήκωσε τα μάτια του από το βιβλίο του.

ΧΑ! Στα μούτρα σου!!!

"Καλά... " λέει βαριεστημένα και με κοιτάζει με μίσος.

Όταν φτάσαμε στο σχολείο ο Ron, αφού μου είπε να μην τον πλησιάσω καθόλου σήμερα και να μην του μιλήσω σε δημόσιο χώρο ξανά, έφυγε με την ομάδα μπάσκετ για το γήπεδο.

"ΜΑΝΤΕΨΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ!" Φώναξε στο αφτί μου η Rosie.

"Τι;"

"Η οικογένεια του David Grant χρεοκόπησε και μετακομίζουν σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα, κοντά στο σχολείο!"

"Ποπο! Καλά τώρα στεναχωρήθηκα και δεν πρόκειται να φάω παστίτσιο το μεσημέρι. Τι συμφορά που μας βρήκε... "

"Μωρή αναίσθητη εγώ σου λέω τα πιο juicy κουτσομπολιά της εβδομάδας και αυτό είναι το ευχαριστώ σου;"

"Sorry, αλλά πολύ που χέστηκα για το το κάνει ο David και η μίζερη ζωή του. Έχω πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνω."

"Καλά χρυσό μου, από δω και πέρα δεν θα μαθαίνεις τίποτα από εμένα!"

"Ευτυχώς..." λέω σιγανά για μην με ακούσει.

Ουάου, είμαι τελικά πολύ άκαρδη σκύλα! Έχω λίγους φίλους και ούτε που προσπαθώ να κοινωνικοποιηθώ ή να ξεπεράσω τους φόβους μου και να μιλήσω μαζί της για τα τρομερά βάθη της πονεμένης ψυχής μου και της πληγωμένης μου καρδιάς και μπαλ, μπλα, μπλα, μπλα...

Αλλά τέρμα τα κορεάτικα δράματα, είναι η ώρα για μάθημα!

Ναιιιιι!

Εκεί λοιπόν που έπαιρνα τα βιβλία μου από το ντουλαπάκι μου, ήσυχα και όμορφα σαν καλό αόρατο, αντικοινωνικό κοριτσάκι, ακούω φωνές από τον διάδρομο.

"ΕΕΕΕ! ΕΣΥ, ΝΑΙ ΕΣΥ ΞΑΝΘΟΥΛΑ! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο FOSTER;"Ακούω να φωνάζει ο David νευριασμένος και έρχεται προς το μέρος μου.

Ωχ...

Οκ, ώρα να βάλουμε το σχέδιο για έκτακτη ανάγκη σε εφαρμογή!

Μισό...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΓΚΗ!!!

Οκ, τότε θα κάνουμε, ότι κάνουμε πάντα!

Δηλαδή θα τον αγνοήσουμε και θα τρέξουμε για την ζωούλα μας!

Πάντα πιάνει.

Έκλεισα το ντουλαπάκι μου γρήγορα και άρχισα με βιαστικό βήμα να απομακρύνομαι από τον διάδρομο, χωρίς να κοιτάξω πίσω μου αν με ακολουθεί.

Ευτυχώς με εχασ-...

"ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΣΟΥ;" Τα μάτια του David γυάλιζαν σαν του ψυχοπαθή δολοφόνου και η αύρα του ήταν κάπως αρνητική μπορώ να πω.

"Εμ... είναι στο... εμ... αυτό, που είναι δίπλα στο τέτοιο και κοντά σε κάτι που είναι ίδιο με το αυτό!Ναι στο εκείνο! Ταλεμεβιαζομαιγειααα!" Είπε βιαστικά και άρχισα να τρέχω σαν τον Flash!

Και όπως έτρεχα έτσι ανέμελη σαν το κατσίκι στο βουνά και στα λαγκάδια, έπεσα πάνω στον βλαμμένο τον Ron!

"Τι έπαθες εσύ και τρέχεις; Και πάνω από όλα δεν σου είπα να μην με πλησιάζεις σε δημόσιους χώρους; Αθέτησες το συμβόλαιο που είχαμε υπογράψει στην δευτέρα δημοτικού!"

"Ron δεν είναι ώρα για αυτά! Ο David Grant σε ψάχνει και δεν φαίνεται και στα καλύτερα του!"

"Χαχα! Αυτός ο φλώρος; Τι έγινε θύμωσε που έγινα εγώ αρχηγός της ομάδας του μπάσκετ και όχι εκείνος; Ή μήπως θύμωσε που η Jessica του είπε πως τον απατούσε μαζί μου για 1 χρόνο; Ή μήπως επειδή χρεοκόπησε η επιχείρηση του πατέρα του; Ή μήπως επειδή ο διευθυντής του σχολείου μας, του είπε πως θα μείνει στην ίδια τάξη αν δεν διαβάσει περισσότερο;... εμ... βασικά τώρα όλα βγάζουν νόημα!"

Ναι από ότι κατάλαβατε είναι μεγάλη διάνοια ο αδερφός μου...

"Ron και Sarah Foster..." Λέει με πονηρό χαμόγελο και μας πλησιάζει απειλητικά.

"Τι θες David;" Ρωτάει βαριεστημένα ο Ron.

"Αυτό που θέλω είναι να σταματήσεις να την πέφτεις σε κορίτσια άλλων αγοριών!"

"Δεν φταίω εγώ που είσαι άχρηστος στο σεξ και η Jessica προτίμησε εμένα David..."

Ωχ...

Ωχ...

Ωχ...

Οκ, Sarah πρέπει να σταματήσεις να είσαι κότα και να υπερασπιστείς τον αδερφό σου!

"Σ-σταματήστε παιδιά... "

Μπράβο κορίτσι μου, μπράβο...

"Μίλησε και το φυτό!"

Και εκεί ήταν που τα πήρε στο κρανίο ο Ron...

"Εεε μόνο εγώ μπορώ, να λέω την αδερφή μου φυτό!"

Αωω τι γλυκό!

Μερικές φορές η αδελφική αγάπη μπορεί να κερδίσει τα πάντα και να σε κάνει να νοιώσεις χαρά για λίγο....

Και ναι μόλις άρχισαν να πλακώνονται στις μπουνιές...

Όλα τα παιδιά στο προαύλιο μαζεύτηκαν γύρω τους και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα, να βγάζουν βίντεο και φωτογραφίες (έβγαλα και εγώ κάποιες, χεχ!)

"ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑΑΑΑ!!!" Ούρλιαξε ενθουσιασμένη η Jessica και όλα τα κορίτσια μαζί.

Τώρα κατάλαβα γιατί ταιριάζει με τον αδερφό μου...

Αλλα πρέπει κάτι να κάνω. Για παράδειγμα:να μετακομίσω για πάντα στο Άρη! Να αλλάξω το όνομα μου! Ή να κάνω κάτι χρήσιμο για να σταματήσω τον αδερφό μου από τον βέβαιο θάνατο!

Μπααα η δεύτερη επιλογή είναι καλύτερη.

"ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΣΕ ΘΑΨΩ ΖΩΝΤΑΝΟ!" Φώναξε ο αδερφός μου, χωρίς καν να βγάζει νόημα αυτό που είπε.

Πάντως τα 3 μαθήματα αυτοάμυνας απέδωσαν.

Είμαι περήφανη για σένα bro.

Κάποια στιγμή ο Ron σπρώχνει με δύναμη τον David πίσω, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στον ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ!!!

Τώρα είμαστε όλοι νεκροί...

Ήδη ακούω τους ύμνους που θα λένε στις κηδείες μας...

Και ήδη βλέπω τα πτώματα μας να βάφονται με χώμα στον οικογενειακό τάφο...

"FOSTER ΚΑΙ GRANT ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑΑΑΑΑ!!!" Ούρλιαξε και όλα τα παιδιά άρχισαν να φεύγουν τρομαγμένα.

Τουλάχιστον εγώ δεν έμπλεξα...

"FOSTER ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙ ΜΟΥ!"

Σκατά...

Τελικά δεν είναι μόνο η δική μου ζωή μίζερη! Γιούπι!

Ερώτηση της ημέρας: Αν ένας εξωγήινος ήταν ερωτευμένος μαζί σας τι θα κάνατε;

Τα λέμε σύντομα!

Αντίο ζουζουνομπουρμπουλυθρίνια μου♥️