How to Aim a Gun

• • •

Matagal-tagal ko na ring tinititigan ang puting kisame sa aking kuwarto. Naririnig ko pa rin ang kantang pine-play kung saan naroroon na ang credits ng movie na pinanood ko kanina.

Kahit iritang-irita na ang tenga ko, hindi ko pa rin magawang tumayo para patayin ang TV at nanatili na lamang na nakatitig sa kisame. Tila ba nawalan na ako ng ganang gumalaw. Kailangan ko na talaga sigurong mag-exercise kagaya ng sabi saakin ni Lolo.

Nanliit ang mata ko nang biglang may kulay itim na insektong dumapo sa kisame. Hindi naman ito mukhang langaw sa laki nito, at isa pa, may antenna siya at para siyang hugis bolang ginagamit sa rugby. Weird.

"Fvck." Napamura na lang ako nang marealize kung ano ito. Lumipad ang remote na nasa kamay ko papunta sa ipis, natamaan ko ito pero hindi sapat para mamatay.

Napasimangot na lang ako nang lumipad siya na parang wala lang, palabas ng bintana na nakalimutan ko palang isara.

Bago pa nito maisipang bumalik, agad akong tumayo muka sa pagkakahiga. I closed the window before walking to the running television. Nahalumbaba ako habang pinapanuod ang credits ng movie.

I sighed in annoyance. It's been like... decades, and I'm still watching this movie. I snuck it in my room because I'm bored but I already watched it a million times. I don't know what to do anymore. Ayokong panuorin na naman 'yon dahil baka masiraan na talaga ako ng ulo.

Killing a disguting insect is one of the most thrilling seconds of my life so far. But then, a knock suddenly intervened with my conversation with loneliness.

"Lady, are you there?" I just replied with a simple 'yes' to the butler outside my door and stared at the TV with nothing playing.

"The Master is asking for your presence in his office in a minute." Napakunot ako ng noo.

"Why?" takang tanong ko.

"Lady, according to the Master, I'm not obliged to tell you anything based on the matter discussed in accordance to my responsibilities and-" Agad kong pinutol ang sinasabi niya.

"Yes, I get it. I know it's urgent and it's not necessary for you to tell me anything and what-not I get that. No need to recite your vows jeez, you can go," inis na saad ko.

"But Lady, I-"

"Say 'but' again and I'll kick your butt until I'm satisfied enough," banta ko sa kaniya na may inis sa tono. Grandfather probably told him to fetch me. Come on, I can drive.

"Then I shall leave. Have a good day, Lady Rayne." Narinig ko na ang yabag niyang papaalis. Great, a beautiful day.

Tumayo agad ako pagkatapos ng sampung segundo at binuksan ang pintuan, not minding the maids looking at me like a cave woman who finally greets the sun 'hey'. Tinignan ko lamang sila ng masama.

Nang makarating ako sa main door ng mansion, hindi na ako nag-abala pang hintayin ang mga katulong para pagbuksan ako ng pinto at tinulak lamang ang napakalaking harang gamit ang kanang paa ko. Nagsitakbo papunta sa direksiyon ko ang mga katulong at tuluyang ibinukas ang pinto. Hindi ko sila binigyan ng anumang reaksiyon at dire-diretso lamang sa paglalakad.

Sumalubong sa akin si Husky, ang tuta sa mansiyon na trip lagi kagat-kagatin ang paa ko. Good thing he doesn't have any sharp teeth yet, that's why I'll let him bite me for now. He needs this so he can have a good bite when the time comes. He wagged his tail in front of me. Agad ko siyang binuhat and gave him a soft pat on his head.

"Ma'am, here are your things. We already prepared the car of your liking based on the calendar. Have a safe trip, Ma'am," biglang salubong sa akin ng isang katulong na blonde ang buhok.

"Lady, please have a quick breakfast first before you go." Tumango ako sa Head Cook na nakangiti sa akin nang matamis. I grabbed the toast on the tray she's holding at binuksan ang sasakyan ko. I bit the food as I let the blonde girl handle Husky, maingat niya itong binuhat.

"Thank you," saad ko sa Head Chef na sinuklian lamang ako ng isang matamis na ngiti. Tiyaka ako tumingin sa maid na seryoso lang ang tingin, "and you, I like you." Dali-daling napayuko sa akin ang maid na kulay blonde ang buhok at nagpasalamat.

Agad akong sumakay sa sasakyan na inihanda sa akin. Hindi na ako nag-abala pang magsuot ng seatbelt at hinayaang nakabukas ang engine habang hinihintay bumukas ang gate ng mansion.

Agad akong humarurot paalis nang sakto na ang pagkakabukas ng gate sa laki ng kotseng sinasakyan ko, doon sumalubong sa akin ang isang malawak na sementong daanan kung saan sa bawat gilid ay puro puno ang makikita mo.

Malayo ang mansion sa kumpanya kaya kinakailangan talagang gumamit ng kotse para makarating agad sa siyudad.

It's almost half an hour when I finally landed my car's wheels on the grounds of the company. I softly parked my car at the given space and got off as soon as I picked my keys.

Napatigil lang ako at napatingin sa may gilid ko nang may bumusina. It's a white race car. Umandar ito sa gilid ko hanggang tumapat ako sa windshield ng driver's seat. Bumaba ang tinted windshield mula sa pagkakasara at doon sumalubong sa akin ang isang lalaking madaming piercings sa mukha. Napansin ko pa ang babae sa gilid nito na konting-konti na lang yata ay mahuhubaran na.

"Wait here," saad niya habang dinuduro ako at kinuha ang cellphone niya. Nanatili lamang akong nakatayo. "Johnson, come here!" sigaw niya sa telepono at wala pang isang minuto ay dumating ang isang lalaking nasa-mid 30's, wearing a formal attire of a butler.

"Sir, how may I help you?" tanong niya.

"Hey, Johnson." He sounds like he's greeting the butler 'good morning' but his face says otherwise dahil nakangisi ito. Hinapit niya ang babaeng kasama niya at hinalikan muna ito sa labi bago ako dinuro.

"This bitch here stole my parking space. Can you tell her to clear my path before I kill her? Ask her nicely." Napalunok muna ang butler bago lumapit sa akin.

"Ma'am, please move away your car," nangangatog na saad niya. I tilted my head sidewards.

"Why would I?" mahinang tanong ko.

"Please ma'am, move your car before he could strike you..." pakiusap niya. I noticed how his eyes twitched like he's giving me a warning about the guy in the race car that he wouldn't hold back. Napakunot ako ng noo.

"Hey hey, you're making me look like a thug," biglang sabat ng lalaking nasa loob ng race car. He gave us a deep sigh and ordered the butler to go away. Siya naman ngayon ang bumaba at ginulo ang buhok niya.

"You know, I don't really want to hurt girls today because that will make my whore sad. So it's either you go or we'll do this the hard way." He cracked his hands and smirked at me. Hindi ako nagsalita at nanatili lamang na nakatayo. When he was about to take a step forward, a few people ran towards me.

"Ma'am Rayne! Have you finished breakfast already?" Tumango na lang ako sa staff na nagtanong sa akin.

"Ms. Fujimaki, here are the files that you asked last week. Even the files that you want to ask next week are there." Iniabot sa akin ng isang staff na mukhang kagagaling lang sa pagtakbo ang mga folders at nag-abot din ito ng isang ballpen. Agad ko itong in-scan at pinirmahan. Madami pang lumapit sa aking ilang mga staffs pero nagawi pa din ang tingin ko sa lalaki kanina na nasa race car. Tulala lamang siya habang nakatingin sa akin.

Nang magsimula akong maglakad ay binigyan nila ako ng daan hanggang sa lumapit ako sa kaniya na nakatulala pa rin. I offered my hand and smiled, almost forming a short smirk.

"Hello Mr. Fujioka, I'm the grandaughter of Layton Fujimaki and the owner of the company. I'm sure you know my grandfather, he sure seems pretty famous, isn't he? I'm pleased to meet you by the way, hope your father and I can be the best of business partners." Nag-bow ako sa kanya bilang tanda ng respeto but I still smirked widely to mock him.

Naglakad ako paalis nang may malaking ngisi sa aking labi. He's funny.

Lots of staffs approached to make me check their work pero hindi ko na lamang sila pinansin at pumasok sa elevator. Hindi na sila sumunod pa sa akin matapos n'on dahil alam nilang papunta ako sa opisina ni Lolo.

Nang makarating ako sa fifth floor ay bumukas ang pinto ng elevator. Sumalubong sa akin ang malaking double door. And there, right at the top of the door, is the carved name of the company.

Welcome to the Fujimaki Cargo and Cruises, one of the top companies in Japan. With hundreds of branches around the US, China, Philippines, Japan and Brunei. Aside from this company, we also own a few branches of restaurants and resorts worldwide too kaya naging isa pa rin ang angkan namin sa pinakamayayamang angkan sa buong mundo.

Technically, I'm the one who owns the company since grandfather passed it down to me when I was three. Pero si Lolo muna ang mangangalaga ng kumpanya habang buhay pa siya. Basically, you can only say I'm the real owner of the company the day my grandfather dies.

Oh well. Napabuntong-hininga ako bago ko binuksan ang pinto. I tilted my head sidewards to avoid an incoming attack from inside the room at doon tumarak sa pader na nasa likod ko ang isang bread knife. Dahan-dahan kong sinarado ang pinto at tinignan ng diretso si Lolo na malamig ang tingin sa akin.

"What a way to start your breakfast. If it's the bread that you're mad about, then don't just throw knives on someone," madiin na saad ko.

"Rayne Aeko Fujimaki, my one and only grandaughter," he said in a monotone voice. Kumurap lamang ako at nanatiling nakatayo habang nakatingin nang diretso. Ganoon lamang din ang naging reaksiyon niya habang nakaupo sa swivel chair.

"Do you miss your Grandpa?" Binigyan ko lamang siya ng isang malamig na tingin at hindi sumagot. Nang malaman niyang hindi ko sasagutin ang tanong niya ay kinalampag niya ang kahoy na table at napatayo. Kumurap lamang ako.

"Don't you miss me, princess?" Napasimangot ako nang dahil sa tanong niyang iyon. This routine repeats every time I go here kaya alam ko na ang susunod na mga mangyayari. It always grosses me out whenever he does this.

"So, why am I here again?" Iyon na lang ang itinanong ko at umiwas agad sa tanong niya. Biglang sumigla ang mukha ni Lolo at umupong muli sa favorite swivel chair niya. Sumandal siya dito at tinignan ako ng diretso.

"Please have a seat first, young lady." Sinunod ko ang sinabi niya at pumunta sa sarili niyang sofa set para doon umupo. Inikot niya ang kaniyang swivel chair sa kaliwa upang humarap sa akin.

"So, why am I here again?" I think I repeated that. Didn't I?

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Apo, kailangan mong umuwi ngayon sa Pilipinas. Kailangan ka ni Merissa upang patakbuhin ang nagkakagulong kasapi ng mga organisasyon: ang Kurono Black, Fujimaki Mafia, Fujuoka at ang Choi Dragon." Sumipsip ako sa wine na hawak ko habang patuloy na nakikinig sa seryosong pagsasalita ni Lolo.

So that's why Mr. Fujuoka's son is here. But, Choi Dragon. Nakapagtataka. Choi Dragon is known for being so silent about... stuffs. Pero nakakagulat malaman na isa sila sa mga nagpasimula ng gulo. Siguradong hindi ito magugustuhan ng tatlo pang grupo.

"How about the second mission?" Mukhang nagulat si Lolo nang banggitin ko 'yun. Pero mukhang mas nagulat yata siya sa wine na hawak ko at ang boteng nasa glass na lamesa.

"Where did you get that?!" gulat na saad niya sabay turo sa bote ng wine. Itinaas ko ang bote at tinignan ito. Arc20? Kaya pala mas manamis-namis kaysa sa ibang mga nalalasahan ko. This is indeed, one of the sweetest wines.

"Somewhere?" maikling sagot ko lamang kay Lolo at nagpatuloy sa pag-inom. Nawalan ng kulay ang mukha ni lolo. Pakiramdam ko ay bigla na lang siyang bubulagta sa lapag habang gumagawa ng sariling oxygen.

Actually, nakuha ko 'to sa pamamagitan ng paglalakad. I mean, Lolo didn't notice it dahil paikot-ikot siya kanina pa sa swivel chair niya. Mukhang hindi niya lang narinig ang yabag ko kaya hindi niya napansing umalis ako sa kinauupuan ko para kumuha ng wine.

Nang mukhang aatakihin na sa puso si Lolo, agad kong dinampot ang cellphone ko to call the butler in the house. I asked him to deliver Arc20 in grandfather's secret wine locker and before the butler could say a thing, pinatay ko na ang tawag.

Napangiwi ako ng makitang hindi pa rin gumagalaw si Lolo. I want to go home.

"So you're telling me that my flight is today at five o'clock in the afternoon. Then my second mission is to find spies and such. Thank you for the details grandfather, bye." Tumayo na agad ako pagkatapos kong mabasa ang papel na hindi na naman napansin ni Lolo na kinuha ko. "And also, please don't get too obsessed in collecting wines, grandfather." Yeah sure, like he heard that Rayne.

Mabilis akong naglakad paalis.

"Princess! I shall escort you to your flight! Wait for Grandpa!" Great, he snapped out of reality. Hindi na ako lumingon pa at tuloy-tuloy na naglakad.

Usually, nanghihingi ako ng kapalit kapag may ibinibigay na misyon sa akin si lolo. But today is a great day. I want to meet the other mafia groups. Especially, the Choi Dragon.

• • •

Nashde02