Ik word wakker op alweer een andere kamer. Tessa heeft mijn hand vast en is tegelijk in gesprek met papa en mama.

"Maar komt alles wel weer goed?" vraagt mama.

"De artsen zeggen van wel. Ze zeggen dat de tumor zijn darmen uitgezaaid zijn naar zijn hoofd." Is het antwoord van Tessa.

"WAT?!"

Iedereen kijkt mij aan met een blik van het spijt ons.

"Jeroen, lieverd, de artsen kunnen niet wachten tot volgende week. Je moet nu bestraald worden. En voor de kanker in je hoofd krijg je chemo therapie." Zegt mama.

Intussen ben ik aan het huilen en is mijn wereld ingestort. Tessa probeert me te troosten maar ik stuur haar weg. Ik wil nu gewoon even alleen zijn.

"Willen jullie me even alleen laten? Kom over vijf minuten ofzo maar weer terug." Stotter ik.

Ze knikken instemmend en lopen weg.

Waarom moet mij dit nou gebeuren? Waarom in godsnaam? Toen mijn broertje een was, is hij gestorven aan een hersentumor, en dan heb ik nu hetzelfde zo ongeveer. Bijna niemand weet van mijn broertje. We zijn verhuisd nadat hij is overleden, mama kon het niet aan. We woonden eerst in het westen. Tessa weet het niet, Robbin weet het niet, Carolina weet het niet, mijn hele vriendenkring weet het niet. Alleen mijn familie en mijn vrienden in het westen. Maar daar hoor ik ook niks meer van. Er spoken echt allerlei vragen door mijn hoofd als Tessa, papa en mama weer binnenkomen. Ze zien mijn gezicht bang staan. Machteloos, vrezend, verloren hoop.

"Jeroen, hier hebben ze veel betere artsen dan in het westen. Wat er met Hendrik is gebeurt, gebeurt niet met jou." Zegt mama.

Tessa kijkt me niet begrijpend aan.

"Hendrik was mijn broertje. Hij is overleden aan een hersentumor toen hij een was. Toen was ik zeven. Alleen mijn familie en mijn vrienden in het westen, waar ik al jaren niks meer van gehoord heb, weten van Hendrik."

Tessa krijgt tranen in haar ogen als ze dit hoort. Ik wenk haar en ze komt bij me liggen. Ik probeer haar te troosten. Het lukt een beetje.

"Hoe kon je dit voor me verzwijgen? Hoe kon je?!" zegt Tessa boos.

"Tessa, je moet weten dat ik je dit wilde vertellen. Wanneer weet ik niet, maar ik wilde je dit gaan vertellen. Het vrat aan me dat je dit niet wist en dat ik dit nog even geheim moest houden. Ik hou van je en ik wil geen geheimen voor je hebben. Dat moet je weten."

"Hoe lang wilde je dit nog geheim houden dan?! Zoiets verzwijg je niet!"

"Ik weet het schat. Het spijt me. Ik wilde je dit echt zo snel mogelijk vertellen, geloof me."

"Ja. Het spijt me dat ik zo boos deed."

"Nee, je had er alle recht toe. Ik heb al tien jaar iets voor je verzwegen en als je er dan op zo'n manier achter moet komen, zou ik ook pissed of zijn."

"Ik hou van je Jeroen."

"Ik ook van jou."

Papa en mama zijn intussen de kamer uitgelopen. We hebben er allebei niks van gemerkt. Tessa is zacht gaan snikken. Ik merk dit en probeer haar te troosten. Dat lukt aardig. Ik vraag aan haar of ik mijn telefoon mag.

"Hoezo?" vraagt Tessa.

"Ik wil Robbin even appen om te vragen of hij hierheen wil komen. Er is iets wat je moet weten trouwens over Robbin."

"Vertel?"

"Robbin vindt Carolina leuk."

"Wat? Weet je het heel zeker?"

"Ja. Wacht, ik laat je ons gesprek wel lezen."

Tessa leest het gesprek en moet grinniken.

"Wat? Waarom grinnik je?" vraag ik.

"Omdat ik al een vermoeden had dat hij haar leuk vindt. En dan ook nog wat jij zegt over het gluren."

"Wees niet bang schat, ik ga niemand anders begluren. Alleen jou." Zeg ik met een grijns op mijn gezicht.

Ik pak mijn telefoon en app Robbin.

J is Jeroen en R is Robbin.

J: Hey bro, kan je hier heen komen? Ik heb nieuws.

R: Yo bro, ja ik kom er zo snel mogelijk aan.

J: Neem je Carolina mee? Zij moet dit ook weten.

R: Zal ik doen. Ben nu net bij haar.

J: Hoezo? Hebben jullie al wat of...

R: HAHAHA nee nog niet. Ik weet niet of ze mij wel leuk vind...

J: Wie niet waagt, die niet wint he

R: Ja je hebt gelijk. Ik denk dat ik haar straks ga vragen

J: Good job bro. Zie je zo!

R: Haha dank je. Tot zo!

Ik zeg niks over dat Tessa het al weet. Daar komt hij zo wel achter.

"Robbin en Carolina komen eraan. Ik wil graag dat jij het woord doet schat." Zeg ik tegen Tessa.

"Waarom ik? Ik kan het echt niet hoor."

"Ik ook niet. Goed, we doen het samen."

"Ja, dat lijkt me het beste."

Een paar minuten later zijn Robbin en Carolina er. Ze zien de bange uitdrukking op onze gezichten en weten dat er iets niet goed is. Ik val maar gelijk met de deur in huis.

"Hoi."

"Hey." Zeggen ze tegelijk.

"Uhm, ik heb dus nieuws gekregen. Jullie weten dat ik een tumor in mijn dunne darm heb. Vanochtend toen ik aan het praten was met Tessa, praatte ik ineens heel onduidelijk. Vlak daarna werd alles zwart voor mijn ogen." Zeg ik om maar een beginnetje te maken.

"De artsen hebben mij verder onderzocht want ik had net voordat ik flauw viel enorme hoofdpijn. Uit het onderzoek is gebleken dat ik uitzaaiingen heb naar mijn hoofd. De artsen kunnen niet langer wachten met bestralen, dus ik krijg vandaag mijn eerste bestraling. Daarnaast krijg ik ook chemo voor de kanker in mijn hoofd." Vervolg ik mijn verhaal.

Ik zie twee geschokte en lijkbleke gezichten. Precies zoals ik had verwacht. Ik zie dat Carolina tranen in haar ogen krijgt. Robbin kijkt me aan met een blik van ik hoop voor je dat het een grap is maar wel een heel slechte grap.

Robbin is de eerste die wat zegt.

"Bro, dit is wel een van de slechtste grappen die je ooit gemaakt heb."

"Robbin, dit is geen grap." Zegt Tessa.

"Maar, maar, mijn maatje..." is het enige wat hij nog uit kan brengen.

"Dit kan je gewoon niet menen. Eerst die aanrijding, dan de darmkanker, en dan nu kanker in je hoofd. Dit is gewoon niet normaal." Zegt Carolina.

Ze heeft gelijk. Dit is gewoon niet normaal. Dit is gewoon te ziek voor woorden. Carolina is nu aan het huilen. Tessa, die dit voor de tweede keer hoort, huilt ook. Ik probeer haar te troosten en ik kijk naar Robbin die niet weet wat hij moet doen. Ik maak een "troost haar" gebaar naar hem.

Heeeeeeyy lieve lezers,

Dit stukje is heel veel beter dan die van gister vind ik. Gister had ik even een off day, maar dat maak ik vandaag goed. Zeg me wat jullie van dit stukje vinden. Love you all guys xx