Grade 7 palang ako ng makilala ko siya, magkaklase kasi kami hanggang ngayon parin naman. Noong una wala pa naman talaga akong nararamdaman para sakaniya. Not until nung mag grade 8 kami.

Dahil lang sa isang scenario na iyon ay nakaramdam ako ng kakaibang pakiramdam sa tuwing makakasama ko siya.

Oo, grade 7 palang na-attract na ako sakanya ngunit hindi iyon ganon kalalim di tulad ng nararamdaman ko sakaniya ngayon.

I can still remember that day even though ang tagal na noong nangyari iyon.

We had our practice that time and also gumawa narin ng props para sa event.

Nagru-rush na nga kami noon dahil kinabukasan na ang event pero wala parin kaming props ngunit tapos naman na namin ang ipeperform para sa Sabayang Pagbigkas namin sa asignaturang Filipino.

Dahil nga nagru-rush na kami ay ginabi na kami ng matapos.

10:30 na iyon ng matapos namin ang mga props.

I thought I was going home alone though di naman ako gaanong natatakot kahit na gabi na iyon ng sobra at wala na akong masasakyan.

Hindi ako sanay na umuwi ng gabi lalo na at ako lang ang mag-isa.

Naglalakad na ako papunta sa terminal ng jeep ng may biglang nagsalita.

"Tara ihahatid na kita masyado ng madilim eh." Kung OA lang akong tao malamang napa-talon na ako sa gulat.

Sino ba naman hindi magugulat kung may bigla nalang magsalita ng dis oras ng gabi at partida mag-isa pa ako noon.

"H-ha? Eh diba sa kabilang subdivision ka? Wag na mapapalayo ka lang." Pangtanggi ko.

Ayoko naman kasing makaistorbo ng ibang tao lalo na at ni hindi naman kami naguusap sa classroom except lang kung may activity at kami ang magkagrupo.

"Halos magkatabi lang naman iyon. Ihahatid na kita kasi hating-gabi na at baka maaksidente ka pa. Babae ka pa naman." He said. Di ko alam kung ano 'yung naramdaman ko but somehow I felt important na may nag-aalala din pala sa'kin kahit papaano.

"Bahala ka. Baka pagalitan ka pa kasi masyado ng gabi mamaya magkwento ka nanaman sa tropa mo na nakipag-fliptop battle nanaman sa'yo ang nanay mo." I said a bit joking. I heard him laugh a bit.

"Naririnig mo pala 'yun? Hahaha. Sanay naman na sila atsaka lalaki ako kaya okay lang kahit na bukas pa ako umuwi eh ikaw? Kaya mo bang i-defend ang sarili mo? It makes sense." He then reply.

"Oy ha gender discrimination na 'yan ah! Nako! Nag-aral kaya ako ng martial arts dati dahil gusto ni lolo. Di por que babae wala ng laban. Tsk tsk tsk."

"Oh wag mo sabihing magde-debate pa tayo n'yan dito talaga sa kalsada sa gitna ng dilim? Given nga na nakapag-aral ka ng martial arts pero kung marami sila sa palagay mo makakapalag ka pa?"

"Oo naman!"

"Hay nako ang yabang talaga ng mga babae. Tsk tsk tsk." He said at umiling-iling pa.

"Lah. Nagsasabi lang ako ng totoo."

"Hahaha. Oo na oo na ang ingay na natin oh. hahahaha!"

Yes, we've talked about a lot of things while walking.

Hindi naman kami close nitong lalaking 'to pero ito kami ngayon at nagdadaldalan.

As far as I know sa Filipino time lang kami nag-dadaldalan dahil magkatabi kami sa seating arrangement.

I've enjoy talking to him honestly. Napagusapan namin yung mga rants namin sa mga subject teacher namin, yung kung ilang times na kami umuwi ng sobrang gabi na, yung kung sino favorite teacher namin, at kung ano-ano pang bagay.

He even insist na ihatid ako kahit hanggang dun lang sa kanto malapit sa bahay namin actually ihahatid niya talaga ako hanggang bahay but I don't want to.

Baka kasi may gising pa na kapit-bahay namin at kung ano-anong chismis nanaman ang ikalat atsaka ayaw ko rin na ipaalam kila mama na lalaki ang kasama ko sahil panigurado hindi niya na ako papayagan sa group project or practices na iyan next time.

Oo, sobrang protective ng parents ko dahil ako ang unica hija nila at prinsesa sa bahay puro lalaki na kasi ang mga kapatid ko.

5 kaming magkakapatid at ako ang bunso, katulad nila mama at papa protective din sila kuya.

Though may tiwala naman sila sa'kin.

Its just that di lang nila maiwasan ang maging protective.

Yung pangyayari'ng iyon ay ang simula ng pagbabago ng nararamdaman ko para sakanya.

That's not the first and last time na naging gentleman siya.

There is this another time na sobrang lakas ng ulan.

Nagco-commute lang kasi ako pagpasok at paguwi dahil hindi naman kami mayaman dahil simple lang naman ang buhay namin.

Graduate na ang dalawa ko'ng kuya samantalang si kuya Arvin ay 2nd college na at si kuya Jax ay grade 12 kaya hindi na nahihirapan sila mama at papa sa pagpapa-aral saming lima dahil nakakapagbigay narin naman ang dalawa ko'ng kuya ng pera para sa bahay.

My dad is an attorney while my mom siya ang namamahala ng small business namin which is a a coffee shop na nagseserve din ng pastry foods and the half of it ay restaurant.

Sobrang lakas ng ulan nun at nasira ang payong na dala ko dahil din sa lakas ng hangin kaya nabasa ako.

Basa ang kalahati ng katawan ko kahit na hindi naman ako sumuong sa baha.

Busy ako noon sa pagcheck kung nabasa ba ang gamit ko buti at hindi naman.

Naabala ang pagaayos ko ng gamit ng may biglang gray na jacket ang tumakip sa akin.

"May extra uniform ka ba sa locker mo?" Nagulat ako ng malaman ko na siya pala iyon.

"H-ha? Ah wala e nagamit ko na nung nakaraang araw nakalimutan ko pang lagyan ng panibago. Bakit?" Sagot ko sa tanong niya.

"H-ha? Ah ano kasi... Uhmm... Yung ano mo kasi... Ahm.. Shet paano ba ito..." Narinig ko pa siya na may ibinubulong bulong sa sarili niya.

"Ano ba kasi yun, Jace?"

Di ko maiwasang hindi mairita dahil ginulo niya ako sa pagaayos ng gamit ko.

"Ah kasi---- ah basta! Isuot mo nalang don't worry malinis naman iyan."

Tumalikod na kaagad siya ngunit hinigit ko pa ang kamay niya dahul nagtataka parin ako kung bakig ba gusto niyang ipasuot saakin itong jacket niya.

"Bakit nga kasi? Bakiy ayaw mo'ng sabihin?----"

"Asdfghjkl.."

"Ano? Wait can you speak clearly? Bakit nga?"

"Aish! Bahala ka na nga." Tila naiinis na sambit niya.

Kinainis ko naman ang bagay na iyon at hinagis sakaniya ang jacket niya.

"Tss! Lalapit lapit e! Istorbo naman oh! Peste." At sinamaan ko pa siya ng tingin.

"Fine. Bakat nga kasi yung bra mo." Sa gulat ko narin siguro ay ko'ng ipinangtakip ang mga braso ko sa dibdib ko.

"Hoy a-ah ano hindi ko tinignan h-ha a-ano kasi si--sinabi l-lang sakin ng tropa ko a-atsaka ano.. Ahmm.. Napansin ko lang! Promise!" Kinapula iyon ng buong mukha ko dahil sa hiya.

"Kung s-saan saan k-kasi n-naglalakbay iyang m-mga m-mata mo. Pero ano... Ahmm.. Salamat h-ha... Sige s-susuotin k-ko na. Ibabalik ko nalang bukas." At napakaripas ako ng takbo papuntang comfort room.

Hiyang hiya ako noon dahil hindi ko manlang napansin.

Ngunit napawi din naman iyon kahit papaano ng marealize ko na at least sila lang ang nakakita at kahit papaano nakaligtas pa ako sa mas malaking kahihiyan.

That was the time when I realize that I already have a huge crush on him.

Yes from the very beginning I already admired him.

Who wouldn't be?

Di man siya kasing gwapo ng mga artista at mga koreano but he has this something on him that can make a girl fall for him.

Maybe before I admired him because of his face and body attributes but now I doubt.

I like him because of his gentleness, nung nagpakita siya ng pagiging gentleman niya I fell unexpectedly.

He is not my ideal man because I don't have any ideal man.

Kung sino ang dumating edi tatanggapin.

But now I love him for who he is.

Yes we aren't best friends but we are somehow friends with each other.

Still sa kaka-stalk ko sakaniya unti unti ko siyang nakikilala.

Akala ko nung una ay masama ang ugali niya dahil mukha siyang masungit pero hindi ko alam na may ganun pala siyang ugali.

Lagi ko siyang ini-stalk, sinusundan ko pa siya kung minsan, iniimbestigahan, at kung ano ano pa.

To top it all, I AM WATCHING OVER HIM.

Hanggang panunuod lang naman ako e.

Di naman kami katulad ng iba na laging magkasama dahil nga di kami mag-best friends we are just friends nothing more could be less.

Up until now na grade 10 na kami mas lumalalim pa yung nararamdaman ko sakaniya.

"Uy Ayannah! Tara dito bilis!" Halos mapatalon ako sa gulat ng bigla niya akong tawagin.