POV RILEY:

Het ontbijt verliep in een ontspannen sfeer, met de jongens die zich laafden aan het eten dat ik had gemaakt. Het voelde goed om iets bij te dragen, een stukje van mezelf terug te vinden in de simpele handeling van koken. Maar net toen ik dacht dat we de ochtend rustig zouden voortzetten, sprong Cole plotseling op uit zijn stoel, met een brede grijns op zijn gezicht.

"Oké, mensen," kondigde hij aan, terwijl hij in zijn handen klapte. "Het wordt een prachtige dag vandaag. Zonnebaden en zwemmen staan op het programma!"

Ik lachte om zijn enthousiasme, maar de andere jongens reageerden met kreten van protest en gelach. "Cole, het is nog vroeg," mompelde Jasper, terwijl hij zijn koffie omhoog hield alsof dat al genoeg van een ochtendactiviteit was.

"Geen excuses!" hield Cole vol, zijn ogen glinsterend. "Iedereen trekt zwemkleding aan, en we gaan genieten van dit weer. Kom op, Riles, je bent toch wel in voor een beetje plezier?"

Ik glimlachte en voelde hoe zijn vrolijke energie aanstekelijk werkte. "Waarom niet?" zei ik, terwijl ik opstond en mijn stoel achter me aanschoof. "Een beetje zon klinkt wel goed."

Cole grijnsde triomfantelijk en wees naar de trap. "Zie je? Riley snapt het! Kom op, mensen, beweeg!"

Met een hoofdschuddend lachje liep ik naar boven om me om te kleden. Mijn oude bikini had ik snel gevonden in mijn tas, een eenvoudige zwarte die altijd comfortabel zat. Terwijl ik me omkleedde, kon ik het niet helpen maar glimlachen bij het idee van een dag vol zon en water. Het voelde als precies wat ik nodig had om even te ontsnappen aan de chaos die mijn leven was geweest.

Toen ik terug naar beneden liep, hoorde ik al het geluid van de jongens die zich klaarmaakten. Max had een handdoek over zijn schouder gegooid, en Jasper was nog steeds half mopperend maar duidelijk klaar om mee te doen. Dex stond iets verderop, in een zwembroek, zijn blik gericht op mij toen ik de kamer binnenkwam. Er ging een rilling over mijn rug, maar ik schonk hem een glimlach voordat ik me naar de deur richtte.

Buiten was het inderdaad prachtig. De zon scheen fel, de lucht was blauw, en de warmte omhulde me als een warme deken. De jongens renden al naar de rand van het zwembad, terwijl Cole het voortouw nam en zonder aarzeling het water in sprong, gevolgd door de anderen.

Ik bleef even staan, genietend van het moment. Hier, tussen vrienden en in het zonlicht, voelde ik me even vrij. Even geen zorgen, geen angst. Alleen maar een dag om te genieten.

Ik liep naar de rand van het zwembad, mijn voeten in het koele water laten zakken, en lachte toen Cole spetterend naar me toe zwom. "Kom op, Riley! Spring erin!"

Met een diepe ademhaling dook ik het water in, het frisse gevoel van het water tegen mijn huid een welkome afleiding. Toen ik bovenkwam, was het geluid van gelach en spetters overal om me heen. Dit was precies wat ik nodig had.