POV RILEY:

Na het potje water-volleybal voelde ik me heerlijk loom. Het zonnetje scheen fel en de warmte was precies wat ik nodig had om volledig te ontspannen. Ik had een handdoek op een ligstoel gelegd en me uitgestrekt, mijn natte haar in een warrige vlecht gevlochten en mijn ogen gesloten tegen het felle licht. Het geluid van het kabbelende water en het zachte gelach van de jongens op de achtergrond werkte bijna als een slaapliedje.

De zon verwarmde mijn huid, en ik voelde me helemaal in het moment. Maar na een tijdje begon er iets te knagen aan de rand van mijn bewustzijn. Het was het gevoel dat je krijgt als je bekeken wordt, alsof er ogen op je gericht zijn. Langzaam opende ik één oog en keek door mijn wimpers heen naar de jongens.

Wat ik zag, deed me bijna hardop lachen. Max, Cole, Jasper, en Dex stonden een paar meter verderop, duidelijk in gesprek, maar hun blikken waren steeds weer op mij gericht. Ze probeerden onopvallend te zijn, maar het resultaat was juist het tegenovergestelde. Ze deden iets te casual, alsof ze een plannetje beraamden. Cole fluisterde iets tegen Jasper, die grijnsde en zijn hoofd schudde. Max en Dex keken elkaar even aan en knikten bijna onmerkbaar.

Ik hield mijn gezicht zo neutraal mogelijk terwijl ik mijn ogen weer sloot, maar van binnen lachte ik. Wat ze ook van plan waren, het zou vast iets ondeugends zijn. De jongens waren niet bepaald bekend om hun subtiliteit, vooral niet als ze samen waren.

Terwijl ik mijn ademhaling gelijkmatig hield, bereidde ik me voor op wat er komen ging. Ik wist dat als ik nu zou bewegen of iets zou zeggen, ze misschien hun plan zouden aanpassen of helemaal niet meer zouden uitvoeren. Nee, ik wilde precies zien wat ze van plan waren.

En wie weet, dacht ik grijnzend tegen mezelf, misschien kon ik hun plannetje wel tegen ze gebruiken.