Samen met Imke slenter ik door de stad. De meeste mensen hebben vandaag een winterjas aan, wat mij wat meer geruststelt. Alsnog word ik raar aangekeken, maar dat komt misschien doordat ik met een ijsje met drie bolletjes rondloop. Heel misschien daarom. Ik moet zeggen dat de ijsjes in de zomer lekkerder zijn, maar dit is altijd beter dan helemaal geen ijsje.

'Iedereen kijkt ons aan.' Imke loopt naast mij en heeft heel bescheiden een bakje met één bolletje genomen.

'Had je maar geen ijsje moeten kopen,' zeg ik lachend.

'Ik heb alleen een ijsje zodat jij niet de enige bent met een ijsje.'

Ja, hoor. Denk het ook. Wie wilt er nou niet een ijsje in de herfst. Stiekem wil iedereen het. Misschien gaan mensen ons wel nadoen en komt er een ijsjesrevolutie. Dan wordt mijn levensmotto wereldberoemd. Het is nooit te koud voor ijsjes.

'Zo jammer dat het morgen weer maandag is. De vakantie gaat zo snel voorbij.' Imke kijkt zo verdrietig, dat ik bijna in de lach schiet. Het is niet het einde van de wereld.

Oké.

Eigenlijk wel.

'Doe nou eens even vrolijk! Nu is het nog geen maandag. Nu hebben we nog de tijd om te genieten van onze vrijheid en onze ijsjes.' En morgen is het genieten voorbij, maar dat zeg ik maar niet hardop. Ik probeer immers ook te genieten nu het nog kan. Even al het gedoe met Luke vergeten, voordat ik er morgen op school waarschijnlijk weer mee geconfronteerd word.

Als we onze ijsjes op hebben, lopen we bij de H&M naar binnen. Er zijn eindelijk weer veel warme truien in de voorraad. Ik loop een beetje langs alle rekken met truien, terwijl Imke bij de broeken kijkt. Ik moet wel op mijn geld letten. Ik heb de laatste tijd heel veel ijs en chocolade gekocht.

Mijn oog valt op een zwart shirtje, waar happy op staat. Zou wel leuk zijn voor Imke. Die is de laatste tijd zo vrolijk. Bovendien houdt ze van zwarte kleren. Lachend houd ik het shirtje in mijn ene hand, terwijl ik met mijn andere hand de kleren voor mezelf bijhoud.

'Imke, is dit iets voor jou?' Ik duw lachend het shirt in haar handen, maar Imke reageert niet. Haar ogen stralen pure verdriet uit. Ik volg haar blik en zie Jamie en Eline samen een pashokje uitkomen. Ik weet niet wat ze daar hebben gedaan en waarschijnlijk wil ik het ook niet weten.

'We gaan,' zegt Imke. Ze pakt mijn hand en neemt me mee naar buiten. Ik besef net op tijd dat ik de kleren niet heb betaald en kan ze nog net op tijd wegleggen. Buiten kijk ik Imke vragend aan, te verbaasd om iets uit te brengen. Imke lijkt ook niet te weten wat ze moet zeggen.

Ik zie Jamie en Eline nu ook naar buiten lopen. Ze lopen de andere kant op, waardoor ze ons niet zien. Ik wil ze net roepen als ik opeens iets bedenk. Zou Imke Jamie leuk vinden? Zou ze daarom zo reageren op zijn relatie? Opeens wordt alles duidelijk. Waarom ze soms zo uitvalt naar Jamie, waarom ze zo afstandelijk is tijdens de repetities met de band, waarom ze zo negatief is over de relatie van Jamie en Eline. Eigenlijk best wel schattig, al reageert ze er ook wel best heftig op.

'Zullen we naar de Primark gaan?' vraag ik zo vrolijk mogelijk, alsof er net niet iets raars is gebeurd. Imke kijkt me verbaasd, maar tegelijkertijd ook opgelucht aan. 'Ja, laten we gaan.'

Terwijl we zoveel mogelijk winkels afgaan, wordt Imke langzaamaan weer wat ontspannender. Na een paar winkels begin ik honger te krijgen en ik stel voor om zo iets te gaan eten. Even later lopen we samen de McDonalds in.

'Hé, Imke,' begin ik, 'ik vroeg me af of ehm...' Imke kijkt me vragend aan. Hoe ga ik dit het beste vragen? Ik besluit het gewoon meteen kort en duidelijk te doen. 'Ben je verliefd op Jamie?' Ik let op Imkes gezichtsuitdrukking voor het geval dat ze gaat liegen, wat ze hopelijk niet gaat doen.

'Nee, hoezo?' Ik kan niks van haar gezichtsuitdrukking aflezen, maar ze wordt wel rood. Dat kan ook komen doordat het hier veel warmer is dan buiten.

'Oh, ik dacht dat dat misschien de reden was waarom je soms een beetje afwezig bent.' Imkes glimlach verdwijnt en ze staart even naar haar hamburger die naast haar halflege zakje friet ligt. 'Nee, ik ben niet verliefd op Jamie,' fluistert ze zonder mij aan te kijken.

Wel dus. Ik besluit er niet verder op door te gaan. Ik weet al genoeg. Zwijgend eten we ons menu op. Imke is halverwege haar menu als ik klaar ben en ik besluit even naar de wc te gaan. 'Anders moet ik op zo'n onhandig moment,' zeg ik en ik loop naar de toiletten.

Als ik terug ben, heeft Imke nog geen hap van haar hamburger genomen. Ze kijkt me ernstig aan en ik ga zitten zonder iets te zeggen. Ik kijk haar afwachtend aan.

'Kun je een geheim bewaren?' vraagt ze uiteindelijk. 'Natuurlijk,' zeg ik. Imke denkt een tijdje na en begint dan te vertellen.

'Ik ben niet verliefd op Jamie, zoals ik net zei. Maar... ik ehm...' Imke kijkt om haar heen en buigt zich dan wat meer naar mij toe, zodat niemand ons kan horen. 'Ik vind Eline leuk,' fluistert ze. Dan draait ze haar hoofd weg en kijkt met een rood hoofd naar beneden.

Eline. Imke valt dus op meisjes. Wow, dit had ik niet aan zien komen. En Imke zelf volgens mij ook niet. Het verklaart wel heel veel. Het is natuurlijk veel verwarrender. En verliefd zijn is al verwarrend.

'Vandaar...' mompel ik. Imke kijkt me vragend aan. 'Dat moet vast heel moeilijk zijn nu met Jamie.'

'Niet alleen dat.' Ze zucht even. 'Weet je wel niet hoe stom het is als je je aangetrokken voelt tot een meisje, terwijl je niet weet dat je op meisjes valt. Het is zo verwarrend! En sommigen wisten het blijkbaar eerder dan ik. Terwijl ik mijn gevoelens nog niet kon plaatsen en vol vragen zat, waren er al mensen die mij uit zaten te schelden voor pot en dat soort dingen. Ik heb heel vaak tegen mezelf proberen te zeggen dat ik hetero ben. En dat is niet omdat ik iets tegen lesbies heb of zo, maar ik was gewoon zo in de war en dat terwijl je ook nog eens uitgescholden wordt. Inmiddels weet ik het zeker, maar dan heb je nog mijn ouders. Mijn ouders zijn zo ouderwets als wat. Ik durf het ze niet te vertellen.'

Ik weet even niks uit te brengen. Ik wist helemaal niet dat dit allemaal aan de hand was. En ik zit me zorgen te maken om mijn eigen zielige liefdesprobleempjes.

'Gevoelens zijn kut,' mompel ik. Ik zie Imke knikken. Zwijgend neemt ze een hap van haar hamburger. Ik speel met het rietje van mijn cola, terwijl ik uit het raam staar.

Ik ken Imkes ouders. Die zijn heel streng en inderdaad ouderwets. Imke vertelde ooit dat ze een vriendin had die transgender was. Toen haar ouders daar achter kwamen, moest ze het contact verbreken met haar. Dit heeft ze natuurlijk niet gedaan en inmiddels hebben haar ouds het goedgekeurd, omdat ze wisten dat contact verbieden geen nut had. Maar ze zijn vinden het nog steeds niet goed.

Hoe zouden ze hierop reageren? Ik denk dat als ze echt van Imke houden, dat ze het gewoon accepteren. Maar als Imke daarover twijfelt, weet ik het ook niet. Zij kent haar ouders beter dan ik.

'Laten we naar huis gaan,' zegt Imke als ze haar hamburger op heeft. Ik knik en sta op. Terwijl ik het dienblad wegleg, pakt Imke haar jas en haar tassen en samen lopen we de kleine McDonalds uit.

__________________________________________________________________________________

Rip Rip Rip

De vakantie is voorbij :(

Monday, here I come!

(Shoot me)