Geweldig. Probeer ik normaal te doen en alle ongelukken te vermijden, gebeurt er dit.
"Gaat het Audrey?" vraagt Topaz bezorgd.
Ik grom en ga op mijn rug liggen. "Wat denk je?"
Topaz haalt haar schouders op. "Ik denk van niet, want je ligt al de hele avond in je bed te grommen, mopperen en mompelen. Zo erg was het toch niet?"
Zo erg was het wel. Het begon bij het avondeten, waar ik nieuwsgierig naar de gouden borden en bestek aan het staren was. Ik vroeg me af hoe ze aan zoveel goud kwamen, maar voor ik iemand iets kon vragen verscheen er eten op.
Net als bij de Dikke Dame gilde ik en sprong ik op, maar dat zorgde ervoor dat ik over het bankje waar ik op zat struikelde en met een keiharde smak op de grond terecht kwam. De hele zaal was in lachen uitgebarsten, behalve de mensen aan de Gryffindor-tafel. Alles wat zij deden was hun lachen in proberen te houden en proberen bezorgd te kijken.
Meteen na het eten was ik naar de toren gestormd en ben mokkend op bed gaan liggen, waar ik mezelf het liefst onder de dekens wilde begraven.
"Audrey? Ben je er nog?" Topaz' stem klonk een beetje bezorgd.
Ik zucht. "Ja, ik ben er nog. En ja, het was wel zo erg. Welke idioot gaat er nou gillen als er op magische wijze een pizza op haar bord verschijnt?"
"Jij," antwoordt Topaz met rollende ogen, waarna ze bij me op bed gaat zitten. "Maar ik kan het me wel voorstellen. Je hebt zoiets gewoon nog nooit gezien."
Dat niet alleen. Zack had de gewoonte me op de meest random tijden te verrassen met een klap, een snauw of getreiter. Dat zorgde ervoor dat ik overal op mijn hoede bleef en erg schrikkerig werd. Zie hier hoe dat op Hogwarts uitwerkt.
Ik zucht opnieuw en kijk naar het plafond van mijn bed. "Nee, je kan het je niet voorstellen. Het ligt anders, maar ik ben van nature nogal op mijn hoede en haat het als er onverwachte dingen gebeuren. Daarom schrok ik zo."
Topaz knikt een paar keer. Dan verschijnen er pretlichtjes in haar ogen, die van blauw, naar paars en weer naar blauw veranderden. Nog iets waar ik aan moet wennen, een vriendin die elke keer van uiterlijk verandert.
"Ik weet wel iets wat je op kan vrolijken," zegt ze grijnzend.
Ik duw mezelf overeind en kijk haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "Wat dan?"
"Nou, er is een soort spel dat in de tovenaarswereld erg populair is. Quidditch, heet het. Wil je het misschien een keer proberen? Ik en Jay spelen in het Gryffindorteam, dus wij kunnen je wel wat lessen geven."
Quidditch... Klinkt leuk.
"Zijn er op school teams van dan?" vraag ik nieuwsgierig.
Topaz knikt. "Hier op school worden er zelfs wedstrijden gehouden tussen de teams. Het winnende team krijgt dan de Quidditch-cup en alle eer. Gryffindor heeft al een hele tijd niet gewonnen, maar dat haalt de lol er niet vanaf."
Ik haal mijn schouders op. "Oké. Ik wil het best wel even proberen."
Topaz begint opgewonden op mijn bed te wippen. "Je gaat het geweldig vinden. We moeten alleen Jay even aan zijn mouw trekken en kijken of het veld wel beschikbaar is, anders kan het niet."
Ze springt overeind en pakt mijn arm vast. "Kom! Dan gaan we meteen!"
Ze sleurt me overeind en rent als een dolle naar de zitkamer. Ik hobbelde een beetje ongemakkelijk achter haar aan. Topaz is wel erg enthousiast, is het dan zo leuk?
"Jay!" roept ze. "Jay! Zin in een potje Quidditch leren aan Audrey?"
Jay kijkt ons met opgetrokken wenkbrauw aan. "Tuurlijk. Altijd, maar waarom vraag je dat?"
"We moeten haar even opvrolijken," antwoordt Topaz, en ze kijkt de tweeling en Shawn, die bij Jay op de bank zaten, vrolijk aan. "Kijken jullie mee?"
Jake en Shawn schudden direct heftig hun hoofd, en Drake probeerde zich te verstoppen achter een kussen.
Ik trek mijn wenkbrauw naar ze op.
"Succes Audrey, en dat meen ik. Als je gebroken botten hebt of om een andere reden in de ziekenzaal terecht komt zal ik je op komen zoeken, maar ik kijk liever niet hoe je ze breekt," zegt Drake vanachter zijn kussen.
"Er is een reden dat wij dat niet doen," mompelt zijn broer.
"Verwondingen en hun enthousiasme," vult Shawn aan. "Maar ik denk niet dat je meteen wat breekt hoor."
"Bedankt voor het vertrouwen," zeg ik toonloos.
Jay en Topaz kijken me grijnzend aan.
"Quidditch is niet zo erg als zij het zeggen hoor," zegt Jay. "Ze overdrijven een beetje."
Jake gaat met zijn vinger voor zijn keel langs, Shawn grinnikt en Drake komt met een overdreven verbijsterd gezicht achter zijn kussen vandaan.
"Zeg eens Audrey," zegt Topaz geheimzinnig. "Houd je van vliegen?"

Met vliegen dacht ik dat Topaz bedoelde dat we vleugels hadden en konden vliegen, of dat we het met een vliegtuig deden, al leek me dat niet erg logisch om een spelletje te kunnen spelen.
Ik had niet verwacht dat Topaz en Jay een bezem pakten en erop gingen zitten.
"Heu... Wat is precies de bedoeling?" vraag ik ze, terwijl ze boven mijn hoofd rondjes aan het cirkelen waren.
Het was erg cool om te zien, en dat maakte me vastberaden het ook te kunnen. Het enige punt was dat ik geen flauw idee had hoe ze dat deden.
Ik stond op het gras van het Quidditch-veld. Topaz en Jay vlogen boven me, op hun bezems. Mij hadden ze ook een bezem in de hand gedrukt, waar ik nu een beetje sceptisch naar zat te kijken.
"Leg hem eerst op de grond en roep 'op'. Als hij omhoog komt kunnen we naar stap twee," zegt Jay, die naast me kwam zweven.
Ik leg mijn bezem op de grond en haal diep adem. "Op!"
De bezem vloog direct mijn hand in. Verbaasd knipper ik met mijn ogen.
"Wow, dat ging vlug," mompelt Topaz, die er ook bij kwam zweven. "In ons eerste jaar duurde het even voor iemand de eerste bezem omhoog had van de mensen die nog nooit gevlogen hadden."
"Doet er niet toe," zegt Jay. "Nu moet je erop gaan zitten met een been aan elke kant en dan springen."
Ik deed wat hij zei en bleef trillend zo'n vijftig centimeter boven de grond hangen, op dezelfde hoogte als Jay.
"Snelle leerling," zegt hij glimlachend.
Ik bloos. Ik heb geen idee hoe ik het allemaal voor elkaar kreeg, ik deed maar wat. Het resultaat is er wel, dus misschien moet ik hierbij gewoon op mijn intuïtie vertrouwen.
"Goed, nu je kan vliegen, kom maar naar boven. Gaan we overgooien terwijl we je de regels van Quidditch even uitleggen," stelt Topaz voor, en ze vliegt naar boven toe.
Ik en Jay volgen, tot we op een hoogte van ongeveer vijfhonderd meter boven de grond zaten. Ik ben nooit zo goed in schatten geweest, dus het kan best meer of minder zijn.
Topaz had een rode bal tevoorschijn gehaald en gooide hem naar Jay, die hem naar mij gooide.
"Dit is de Quaffle, de bal waarmee de Chasers proberen in de hoepeldoelen van de tegenstander te scoren," begint Topaz.
"Het heten gewoon Doelringen Topaz," mompelt Jay.
"Whatever. Er zijn drie Chasers per team, die over moeten gooien om de Quaffle in de ringen te gooien. Natuurlijk moeten ze tegen worden gehouden, en dat doen de Keeper die de doelen beschermt tegen de gegooide Quaffles en ballen die we Bludgers noemen. De Bludgers beuken alle kanten op tot ze iets raken, een speler, een muur of de knuppel van de twee Beaters, die hun teamgenoten moeten beschermen tegen de Bludgers en het andere team dwars moeten zitten. De wedstrijd is pas afgelopen als de Seeker de Golden Snitch gepakt heeft. De Snitch is een klein, gouden balletje met twee vleugeltjes die alle kanten op vliegt. Hij is erg moeilijk te pakken, waardoor wedstrijden erg lang kunnen duren."
"De langste wedstrijd duurde drie maanden, inclusief pauzes om te plassen, eten en slapen," voegde Jay toe.
"Wow," zeg ik. "Dat wel is erg lang."
"Dûh," zegt Topaz. "Het is niet voor niets de langste wedstrijd."
Ik glimlach. "Weet ik, maar ik mag mijn verbazing toch wel uitdrukken?"
"Tuurlijk mag dat, maar jullie onderbraken me in mijn verhaal." Topaz schraapt har keel. "Goed. Ik en Jay zijn allebei Chasers van het Gryffindor-team, maar we hebben nog een Beater en een Seeker nodig om weer een compleet team te hebben. De Seeker van vorig jaar is ermee opgehouden omdat hij geen enkele Snitch te pakken heeft gekregen tijdens de wedstrijden en nu in het zevende jaar zit, dus wil hij zich op de examens concentreren. En de Beater van vorig jaar zat toen in de zevende, dus die is er niet meer."
Ik knik een paar keer en gooi de Quaffle naar Topaz toe.
Ze ving hem net niet, maar om de een of andere vreemde reden daalde de bal niet zo snel dat Topaz er helemaal achteraan moest vliegen. Ze bukte zich en pakte de bal weer, maar daardoor viel haar ketting van haar nek, omdat ze nogal snel handelde.
"Mijn ketting!" roept ze, maar ik was al onderweg.
Met een enorme snelheid was ik mijn intuïtie achtervolgd en vloog ik in duikvlucht achter de ketting aan. In een paar seconden had ik de ketting te pakken, maar kwam de grond ook erg hard op me af.
Weer reageerde ik volkomen intuïtief en trok ik op. Net voor ik de grond aanraakte vloog ik alweer naar boven, iets langzamer dit keer.
Met een enorme glimlach op mijn gezicht kom ik bij de verbaasde Topaz en Jay aan.
"Hoe..." Topaz staarde me met open mond aan.
Ik geef haar de ketting. "Graag gedaan."
"Jij moet Seeker worden," zegt Jay, die over zijn verbazing heen was en me nu vol enthousiasme aankeek. "Dan winnen we sowieso! Als jij de Snitch pakt voor het andere team punten scoort winnen we elke wedstrijd!"
"Je maakt een grapje," zeg ik sceptisch. "Ik kan toch geen Seeker worden!"
"Echt wel!" roept Topaz, die haar ketting weer om haar nek deed. "Je schoot er meteen achteraan, voor ik mijn zin kon afmaken. En je had hem bijna meteen te pakken, waarna je zelfs een perfecte Spatski-Schijnbeweging uitvoert! Ik ken niemand die dat zo vlug kon, al helemaal niemand die niet eens weet wat zo'n beweging is en hoe je die uit moet voeren."
Ik wist inderdaad niet hoe je die spastische beweging uit moest voeren. Het enige is, dat wat ik deed was intuïtief. Ik heb geen idee of ik het nog eens kan herhalen.
"Maar ik handelde op intuïtie!" protesteer ik, maar ik zag al aan de gezichten van Jay en Topaz dat ze niet om te praten waren.
"Je gaat auditie doen Audrey," zegt Topaz grijnzend. "Of je het nou wil of niet."

Auditie doen - om Topaz woorden even te stelen - was makkelijker dan ik had gedacht. Gewoon je naam op het papier dat een paar dagen later op werd gehangen zetten, op komen dagen en je ding doen.
Voor de rest tenminste.
Ik hoefde enkel op te dagen en te zeggen dat ik Seeker wilde worden, de rest losden Topaz en Jay al voor me op. Het klinkt simpel, maar zo simpel was het helemaal niet.
Het begon allemaal op het veld, waar ik al les had gehad van Topaz en Jay en waar ik die spastische beweging deed. Ik ben nog steeds de naam van die beweging kwijt.
Maar goed, op datzelfde veld stonden Topaz, Jay, twee mensen die ik niet herkende en een jongen die mij herkende.
Hij had blond haar, twee felblauwe, vrolijke ogen en een kuiltje in zijn wang als hij lacht. En lachen moest hij toen hij me zag.
"Jij bent toch dat meisje dat van het eten en de Dikke Dame schrok?" vroeg hij grijnzend.
Ik werd knalrood. "Jupp, dat ben ik." Ik wil ook echt bekend worden op die manier.
"Goed, wil je onze nieuwe Beater of onze nieuwe Seeker zijn?" De jongen keek me nieuwsgierig aan.
"Topaz en Jay zeggen dat ik Seeker moet worden," antwoordde ik, mijn blik op hen twee plaatsend.
Topaz en Jay legden in grote lijnen uit wat ik gedaan had en vertelden hoe goed ik was in vliegen. De blonde jongen was meteen op.
"Een Spatski-Schijnbeweging doen zonder ook maar enige ervaring? Je hebt geluk dat je nog leeft. Als het waar ik wat Topaz en Jay zeggen neem ik je onmiddellijk aan als Seeker. Hoe heb je dat klaargespeeld?"
"Intuïtie," antwoordde ik schouderophalend.
Een van de twee die ik niet kende floot. "Nou Max, je weet wat je te doen staat."
De blonde jongen grijnsde. "Je bent aangenomen Audrey Harper. Onze eerste training is vrijdag om vijf uur, dus wees op tijd."
En dat was het. Dat was mijn auditie bij het Gryffindor-team.
Topaz en Jay vertelden na de auditie - waarbij ene Lucas Beeker aan is genomen als tweede Beater - een paar dingen over het team en de trainingen, zodat we al pratend de Grote Zaal in kwamen voor het avondeten.
"En?" vraagt Jake. "Zit je erin?"
"Dûh," zegt Topaz. "Waarom zou ze er niet in zitten? We hebben het hier over Audrey hoor, die zonder enige ervaring op de bezem een Spatski-Schijnbeweging deed."
"Leuk, drie redenen om elke wedstrijd te zien," zegt Drake, terwijl hij een hap van zijn kip nam.
"Welke drie dan? Mij, Audrey en Topaz?" vraagt Jay verbaasd.
"Nee," antwoordt Drake. "Tuurlijk niet."
"Waarom dan?" vraag ik, terwijl ik wat jus over mijn aardappelen giet.
"Reden een," begint Drake, met zijn kippenpoot als microfoon en een presentator-stem. "Om te kijken wie er wint, Gryffindor of de tegenstander. We moeten toch een keer de cup winnen."
Topaz rolt met haar ogen. "Dit jaar krijgen we hem, al helemaal met Audrey erbij."
"Dat zei je vorig jaar ook, zonder Audrey als reden dan," zegt Jake droog.
"Whatever, kappen jullie, ik moet mijn andere twee redenen nog vertellen." Drake schraapt zijn keel en gaat weer verder. "Reden twee is dat er drie van mijn vrienden in het team zitten, wat een soort verplicht gevoel geeft om te komen kijken hoe ze falen of winnen."
"Als jullie falen lachen we, net als wanneer jullie winnen, hoewel we bij falen eerder om jullie dan om de tegenstander lachen," legt Jake uit.
"Dat is gemeen," mompelt Shawn.
"Wij zijn gemeen."
"Reden drie," onderbreekt Drake zijn broer en Shawn. "Is omdat ik Quidditch leuk vind om te bekijken. Ik haat het napraten met Topaz en Jay na de wedstrijd, maar kijken is altijd leuker dan het later pas horen."
"Dûh," zegt Topaz. "Meedoen is nog leuker."
"Tenzij je verliest," zegt Shawn.
"Als je niet tegen je verlies kan is het niet leuk nee, maar als je van de wedstrijd genieten kan en het je niet om de winst gaat is het altijd leuk," besluit ik met een hap van mijn aardappelen.
"Dat is waar," zegt Jay.
"Maar we gaan voor de winst!" roept Topaz uitbundig, terwijl ze met haar lepel zwaait.
Shawn, Jake en ik kregen de volle laag van haar soep, omdat wij het dichtst bij haar zaten.
"En bedankt," mompelt Jake, terwijl ik juist in lachen uit barst.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo'n goede tijd gehad op school, al helemaal niet na Het Ding.
Niet aan denken!- spreek ik mezelf bestraffend toe. Geniet van de leuke tijd die je nu hebt.

Voor de zekerheid zet ik het er even bij, want ik weet niet of je in je bibliotheek kan zien dat het boek weer geüpdatet is myvs002
Bij deze dus!