Binnen werd ik meteen gevloerd door een bezorgde Erica en mijn teamgenoten.
Max ging helemaal door het lint toen ik hem de Snitch liet zien.
"We hebben gewonnen! We hebben gewonnen!" roept hij, waarna hij als een of andere stuiterbal de gangen door rent en het even aan iedereen die langsliep vertelde.
De Gryffindors waren blij natuurlijk, maar ook bang voor de Bludger, dus feesten werd het niet in de Common Room.
Ik werd ondertussen naar mevrouw Plijster gebracht voor mijn hand.
In de ziekenzaal wachtte Potter ook weer op me, samen met Perkamentus. Ze leken in een discussie verwikkeld te zitten, maar die stopte toen ik de zaal betrad, samen met Jay, Jake, Drake, Shawn en Topaz.
Mijn vrienden wilden me niet meer uit het oog verliezen, dus gingen ze niet weg toen Potter zei dat ze weg moesten.
"Ach wat maakt het uit," zegt Perkamentus luchtig. "Ron Wemel en Hermelien Griffel wisten toch ook alles van jou? Audrey vertelt het ze straks anders toch wel, dan kunnen ze er beter bij blijven."
Toen zag Potter de Snitch in mijn hand. "Heb je de Snitch gevangen?"
Ik knik. "Hij vloog voor mijn neus langs terwijl ik de Bludger af probeerde te schudden en ik pakte hem. Daardoor werd ik wel gegrepen door de Bludger helaas, maar Jay en Topaz hielpen me daaruit. Het enige wat de ontsnappingspoging die ik probeerde opleverde was een gebroken hand en een pink die niet de goede kant op staat."
"Vandaar dat je stilstond," concludeert Perkamentus. "We vroegen ons al af wat je toch deed."
Ik grijns schaapachtig, waarna mevrouw Plijster mijn gebroken hand begon te helen.
Het deed pijn, maar daarna had ik wel weer een gewone pink en kon ik mijn hand weer gebruiken.
"Goed, even over die Bludger." Potter richt zich op Perkamentus. "Toen ik door een Bludger achterna werd gezeten was het Dobby de Huiself die wilde voorkomen dat ik alle ernst van het tweede jaar over me heen kreeg. Dit leek me geen aanval, maar eerder alsof die Blugder haar ergens heen moest brengen. Ik zal schouwers naar het Verboden Bos sturen, want die kant ging de Bludger uit toen hij Audrey gegrepen had."
"En ik zal leerlingen verbieden een stap in het Verboden Bos te zetten voor we weten of de Dooddoeners zich daar schuil houden," voegt Perkamentus toe, waarna hij zich tot ons zessen richt. "Dat geldt al helemaal voor jullie zes. Jullie mogen elkaar niet uit het oog verliezen nu, Audrey al helemaal niet het liefst. Ik weet dat het stom is dat ik jullie laat babysitten, maar ik vertrouw op jullie vriendschap om elkaar te beschermen. Als jullie iets vreemds ontdekken, meld het me dan meteen. Voor de rest wil ik jullie nu vragen of jullie naar jullie Common Room willen gaan en wachten op professor Anderling, die jullie verder zal melden wat er zal gebeuren."
Wij knikken en lopen de ziekenzaal uit.

Op de gangen was het leeg, maar geen van ons vond het erg. Ik speelde een beetje met de Snitch, Jake en Drake zatten elkaar de hele tijd te porren, Topaz deed haar haren weer in een staartje, Shawn staarde afwisselend naar haar en naar de grond en Jay keek naar de Snitch.
Ik stop met spelen en loop naar Topaz toe, die net haar haren weer in een staartje had gedaan. Ik pak het elastiekje en doe haar haren los.
"Hé!" roept Topaz geschrokken, terwijl haar blauwe krullen over haar schouders vallen.
Ik grijns. "Dit staat je veel beter dan een saaie staart!"
Shawns mond was open gevallen en hij staarde met een kleine blos op zijn wangen naar Topaz, die er veel leuker uitzag met losse haren.
Topaz bloost. "Waarom denk je dat?"
"Omdat het waar is. Je moet het los dragen, of anders door mij laten invlechten aan een kant." Ik doe een pluk achter haar oor. "Kijk naar Shawn."
Shawn werd zo rood als een kreeft en klemde zijn kaken weer op elkaar.
Topaz werd nog roder.
Jake grinnikt. "Jullie moeten jezelf zien, dan zou je lachend over de grond rollen."
Ik werp hem een boze blik toe. Dan krijg ik een idee. "Jay, waarom gaan jij en deze twee hier niet naar de Common Room. Drake en Jake wilden mij ergens mee opvrolijken zei Topaz voor de wedstrijd, en ik ben wel benieuwd naar wat dat is."
Jay snapte waar ik heen wilde. "Ach, ze kunnen zelf toch ook lopen? Ik ga wel mee, voor het geval de tweeling iets ernstigs van plan is."
"Goed plan! Je weet het nooit met deze twee."
Drake en Jake snapten het niet helemaal.
"We kunnen heus wel aardig zijn hoor," zegt Jake beteuterd.
"Jullie waarderen onze humor gewoon niet," voegt Drake toe.
Ik rol met mijn ogen. "Tuurlijk waarderen we dat wel, maar of we het leuk vinden is een tweede. Kom, laten we gaan."
Shawn wilde iets zeggen, maar ik duwde de tweeling al de andere kant uit en Jay volgde mij met een enorme grijns op zijn gezicht.
"En mijn elastiekje dan?" vraagt Topaz.
"Die krijg je straks wel weer terug!" roep ik over mijn schouder heen, waarna ik, Jay, Drake en Jake de hoek om gaan.
Daar stopten we en legden ik en Jay onze vingers op onze lippen, om het protestgeluid van Jake en Drake te laten stoppen.
Voorzichtig gluur ik om het hoekje.
Topaz en Shawn stonden nog steeds op hun plek, als een gek blozend en naar elkaar starend.
Dan tovert Shawn een glimlach op zijn gezicht en stopt hij de andere pluk achter Topaz' oor. "Audrey heeft wel gelijk weet je. Los haar staat je echt geweldig."
Topaz glimlacht, nog steeds blozend. "Dankje."
"Ik weet alleen nog niet helemaal waarom ze nou weg gingen. Perkamentus had gezegd dat we naar de Common Room moesten gaan."
"Ach joh. Laat ze. Audrey loopt niet in zeven sloten tegelijk, en zij en Jay kunnen er heus wel voor zorgen dat de tweeling dat ook niet doet. Daar hebben ze onze hulp niet bij nodig."
"Hm," mompelt Shawn. "Toch... ze negeren een bevel, als je het zo noemt."
"Maakt het wat uit? Wij kunnen wel braaf naar de Common Room gaan."
Shawn staarde nog steeds naar Topaz' losse haar, en Topaz was nog steeds rood.
"Kus haar dan," mompelt Jake. "Hier wachten we al vier jaar op."
"Doen ze niet, wedden?" fluistert Drake. "Voor vier knuts."
"Vijf."
"Ook goed."
"Sssst," sissen ik en Jay.
Topaz en Shawn waren dichter bij elkaar gaan staan, nog steeds stil, blozend en starend.
"Je bent echt mooi," fluistert Shawn.
Topaz schudt haar hoofd zachtjes. "Ik kan me mooi maken. Bruin haar, blauw haar, roze... Ik kan me aanpassen aan de gewenste uiterlijkheden. Ikzelf ben niet mooi."
"Dat maakt niet uit," zegt Shawn zachtjes. "Dan verander je maar elke keer van uiterlijk. Je bent mooi, vanbinnen en vanbuiten. Mooi, slim, dapper, grappig..." Shawn stopt, met knal en knalrode wangen.
Topaz was er stil van geworden.
Dan, helemaal uit het niets slaat ze haar armen om Shawns nek en kust hem.
Jake houdt zijn hand op naar Drake, maar die was iets te verbaasd aan het kijken naar het nieuwgevormde koppel.
Shawn sloeg zijn armen om Topaz heen en kuste terug. Na een tijdje lieten ze elkaar los en keken enkel elkaar in de ogen.
Topaz glimlacht zwakjes. "Ik hou van je."
"Ik ook van jou, al vanaf het eerste moment dat ik je zag," antwoordt Shawn.
Topaz giechelt een beetje, wat gestopt werd door Shawn, die haar nog een kus gaf.
"Kom, we laten ze even alleen," zegt Jay.
Ik knik, met een enorme grijns op mijn gezicht. Ha, Audrey de koppelaar heeft weer toegeslagen.
Mijn grijns werd breder. Audrey de koppelaar, juist ja- denk ik. Je bent nog nooit wezen koppelen, behalve nu dan.
Laat me- zegt een andere stem in mijn hoofd. Die twee verdienen elkaar.
Dan merk ik dat Jay naar me staarde. Blozend kijken we allebei weg.
Drake buigt zich naar zijn broer toe. "Wedden dat die twee een stel worden? Vijf knuts."
Ik geef Drake een zachte duw, om te laten merken dat ik het gehoord had, maar het leverde enkel gelach op.
Jake kijkt even om en kijkt mij en Jay - allebei zo rood als een kreeft, een tomaat en rode verf samen - onderzoekend aan.
"Daar hoef je geen weddenschap op te gooien broertje. Die worden gewoon een stel!" zegt hij enthousiast.
"Vervloek jullie beiden!" roep ik, wat een lachsalvo van de tweeling opleverde.
"Ik weet nog wel wat leuke vervloekingen voor ze. Of leuke drankjes. Zullen we wat in hun pompoensap gieten?" fluistert Jay in mijn oor.
"Nah," fluister ik terug. "In een chocokikker voor Jake en pannenkoeken voor Drake. Veel meer kans op een overwinning."
Jay grijnst naar me. "Wat jij wil."
Ik glimlach naar hem. Ik en Jay een stel. Diep in mijn hart wil ik het wel, maar alles in mijn hoofd schreeuwt dat het niet mogelijk zal zijn. Voorspelling, ander leven, Dreuzel... Allerlei argumenten kwamen langsvliegen, maar mijn hart wilde gewoonweg niet luisteren.
En ik heb altijd geleerd dat je op je hart af moest gaan.

We bleven voor een stilleven met een fruitschaal staan.
"Beweegt dit schilderij ook?" vraag ik.
"Nah, maar als je de peer kietelt opent zich er een geheime gang naar iets leuks," zegt Drake.
"Ik en Drake gaan er vaak heen," voegt zijn broer toe.
"De fopshop?" vraagt Jay met een opgetrokken wenkbrauw.
"Nee, in Hogwarts," zegt Drake met een 'dûh'-blik.
Ik kietel de peer, die heel hard begint te giechelen. Ik sprong achteruit, tegen Jay aan, die daardoor bijna op de grond belandde, als de muur er niet geweest was dan.
"Sorry!" roep ik. "Ik ben nou eenmaal-"
"Schrikachtig!" roepen Jake en Drake in koor. "Weten we!"
Het schilderij schoof aan de kant en toonde een deur, die Jake opende.
"Dames gaan voor," zegt hij met een buiging.
Ik rol met mijn ogen. "Ga zelf maar als eerst naar binnen dan."
"Oeh! Goeie!" roept Drake.
"Audrey Harper is weer helemaal terug," mompelt Jake, die me mee naar binnen volgde.
Binnen was het warm en was ik verbaasd in iets wat heel veel op een keuken leek.
"Welkom Jay Adams en Audrey Harper, in de keuken van Hogwarts." Jake spreidt zijn armen uit om het nog even te benadrukken.
"Een keuken?" vraag ik.
"Hoe dacht je anders dat al dat eten op tafel terecht kwam?" reageert Drake.
"Gewoon, magie."
"Juist ja. Hocus pocus pilatus pas, ik wou dat er wat eten op tafel was," zegt Jake grinnikend.
Ik geef hem een stomp. "Ik ben een Dreuzel, remember? Ik weet weinig tot bijna helemaal niks over de tovenaarswereld."
"Oh ja."
"Dreuzel Audrey Harper heeft vandaag voor het eerst voet gezet in de keukens van Hogwarts dames en heren!" roept Drake, met een stem alsof hij iets presenteert. "Wat zal haar volgende ontdekking worden? U ziet het volgende week op 'Audrey Harper en de magische wereld van de tovenaars' op-"
Midden in zijn zij stopt hij, met glinsterende ogen. "Ha! Jullie zijn er nog!"
Ik kijk naar beneden, waar Drake's, Jake's en Jay's ogen ook op gericht waren.
Daar staat een klein wezentje ter grootte van een kind met enorme ogen en vleermuisoren naar ons te staren.
"Pannenkoeken meneer Drake?" piept het.
"Lekker, maar geef ons toch maar warme chocolademelk en wat koekjes," antwoordt die.
Meteen kwamen er vier van diezelfde wezentjes met koppen dampende chocolademelk naar ons toe gelopen, en eentje met een schaal koekjes.
"Dankjewel," zeg ik tegen het wezentje.
Het zette grote ogen op. "Mevrouw zei dankjewel! Niemand heeft Frommel ooit bedankt."
Ik kijk hem verbaasd aan. "Nee?"
"Waarom zou je een Huiself bedanken? Ze doen toch hun werk?" vraagt Jake.
"Omdat je bedankt voor het feit dat hij zijn werk doet misschien?" zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.
Ik ga op ooghoogte van Frommel zitten. "Dus jij bent een Huiself?"
"Ja mevrouw," antwoordt Frommel. "Ik al tien jaar in de keukens van Hogwarts werken, en Perkamentus is goede meester. Ik is erg tevreden hier."
"Dat is fijn Frommel." Wat een geinige zinsopbouw heeft Frommel toch.
Frommel frommelt met zijn veel te grote - en vieze - mosterdgele hemd. "Mevrouw is veel te aardig voor Frommel."
"Audrey Harper is de naam Frommel, noem me maar gewoon Audrey." Mevrouw klinkt alsof ik ver boven hem sta, en dat is niet zo. In mijn ogen niet dan.
"Aanspreken als een gelijke..." Frommel werd er even stil van, net als de andere Huiselfen.
"Heb ik iets verkeerds gezegd?" fluister ik naar Jay, die naast me was gehurkt.
Jay haalt zijn schouders op. "Huiselfen worden vaak door rijke tovenaarfamilies gebruikt als huisslaaf. Ze krijgen geen geld, maar dat willen ze meestal ook niet."
"Huiselfen die geld vragen niet aangenomen worden," zegt Frommel. "En Frommel ook geen geld willen. Ik heeft plezier in werken. Nog chocolademelk mevr- Audrey?"
"Vooral in de tijden van Voldemort hadden Huiselfen het moeilijk, want de Dooddoeners waren niet bepaald zachtzinnig omgegaan met ze," gaat Jay verder. "Harry Potter kende een dappere huiself, Dobby, die de diender van de Malfidus-familie was en uiteindelijk pleitte voor betaald werk voor Huiselfen."
Alle Huiselfen in de keuken krimpen ineen.
"Zoals je al ziet, dat vonden de Huiselfen niet leuk. Maar Dobby heeft zijn leven gegeven om Harry Potter en zijn vrienden te bevrijden. Hij was dapper, en dankzij hem zijn er een aantal Huiselfen die ook geld willen."
"Niet goed, geen geld voor de Huiselfen," mompelt Frommel. "Huiselfen voor plezier werken! Frommel voor plezier werken."
"Dat is toch ook goed Frommel?" vraag ik hem. "Ieder zijn eigen ding. Dobby en de anderen werken voor geld, jij voor je plezier. Geen punt toch?"
Frommel dacht er even over na. "Nee, geen punt. Perkamentus goed voor elke Huiself zijn, dus geen punt. Audrey slim zijn! En aardig."
Ik glimlach naar hem. "Bedankt Frommel."
"Man, jij maakt snel vrienden," zegt Drake.
"Wij moesten heel lang met ze praten om ze ook wat tegen ons te laten zeggen behalve dan 'alstublieft meneer' en 'nog wat lekkers meneer?'," voegt zijn broer toe.
"Audrey heeft nou eenmaal iets om haar heen hangen, een soort 'flair' dat daarvoor zorgt. Een soort rust en kalmte die jullie niet hebben," zegt Jay.
De tweeling grijnst.
"Wat ben je toch complimenteus," begint Jake.
"Tegenover Audrey," gaat zijn broer door.
"Alsof je haar probeert te beschermen..."
"Tegenover kwade dingen..."
"En nu zullen wij..."
"De Conley-tweeling Drake en Jake..."
"Stoppen met elkaars zinnen afmaken en heel hard naar Shawn en Topaz rennen om ervoor te zorgen dat we jullie tijdens kerst onder een mistletoe krijgen!" roept Jake, waarna hij en Drake de keuken uit rennen.
Ik en Jay kijken elkaar even aan.
"Uitkijken waar we lopen dus," zegt Jay luchtig, maar ik zag rode blosjes op zijn wangen verschijnen.
"Ja," zeg ik, waarna ik nog een slok van de chocolademelk neem. Of om ze te ontwijken, of om er juist onder te gaan staan. Want ik zou het niet erg vinden om door Jay gekust te worden.
Frommel grijnst naar me. "Audrey en Jay leuk samen. Chocolademelk?"

myvs002