dalaine's pov

naglakad ako pataas nitong abandonadong building. grabe ang taas beh di ko keri. paano na lang pala kung tatalon talaga si blaize?! pero sana naman hindi. marami pa siyang mga pangarap na dapat niyang tuparin. katulad ko makikita ko pa mga bias ko hihihi.

pagkarating ko dun sa pinakataas, hingal na hingal ako. kapagod kaya! hinanap ko si blaize. "blaize! blaize nasan ka?!"

"dalaine, andito ako!" sinundan ko yung boses niya. niyakap ko siya pagkakita ko pa lang sa kanya. buti na lang di pa siya nakahandang tumalon, kinabahan talaga ako dun.

"grabe ka, pinagalala mo talaga ako!" natawa ako ng konti tsaka siya hinampasan ng pabiro. pero maya maya parang nag iba yung atmosphere at naging seryoso na siya. yung para bang di na siya yung 'blaize' na nakilala ko.

seryoso niya kong tinignan diretso sa mata, "talaga? nagalala ka?" kumunot noo ko sa sinabi niya.

"o-oo naman!" humakbang siya ng humakbang. tumingin ako sa likod ko, ilang hakbang na lang mahuhulog na ko.

"talaga?" sabay tawa niya. may kung ano sa tawa niya na di ko maexplain, "nagalala ka talaga? talaga lang ha?"

"blaize ano ba!" hinawakan niya ng mahigpit yung pisngi ko. ang sakit bes.

"nagalala ka ba sa nararamdaman ko ha?" sumama yung tingin niya sakin. "lahat na lang inagaw mo. ikaw na lang yung laging first honor sa room, ikaw na lang lagi yung nagugustuhan ng mga lalaki... lalo na si parker. inagaw mo siya sakin!" wow lang ha. ako pa mang aagaw?

"ano bang ibig mong sabihin?!" nakakapag salita na ko ng maayos kasi tinanggal na niya yung kamay niya sa pisngi ko.

"girlfriend niya ako!" natawa ako sa sinabi niya. ambisyosa lang eh no?

"ang galing mo rin pa lang mag joke." nginitian ko siya tas nginitian niya rin ako pabalik.

"girlfriend niya nga talaga ako!!" mukhang asar na asar na siya kasi di ako naniwala sa kanya. bes i know the truth.

"oh talaga?"

"oo nga!" mas humakbang pa siya ng humakbang. 

at nung isang hakbang na lang...

tinulak ko siya kaya napahiga siya. nilabas ko yung posas sa may bulsa ko atsaka pinosasan siya. aba i'm always ready kaya! binigay ni daddy sakin yung posas para raw pag may mangyari saking masama poposasan ko siya. tinuruan niya na naman ako kaya natuto ako, ganda ko kasi eh.

"unang una, napaka plastik mo. pangalawa, ang kapal ng mukha mo. pangatlo, you're retard. pangapat, wag kang mang aagaw. panglima..." sinampal ko siya ng napakalakas. wala tuloy akong maramdaman.

sakto namang may dumating na mga pulis na kasama si...

"HODDY NODDY!!!" tumakbo siya papunta sakin tsaka ako niyakap ng mahigpit. ayie kinikilig naman ako hehe.

sinapak ko siya. "aray! para san yun?!"

pero niyakap ko rin siya.

"ikaw talaga! bakit di mo sinabi nung una pa lang na nagka stage 1 cancer ka?!" yes, oo. nagka stage 1 cancer nga siya simula nung di na niya ko pinapansin at nung umalis siya. tapos nalaman yun ni blaize kasi narinig niya yung usapan nina parker at nung principal namin na mawawala muna siya kasi may stage 1 cancer siya. then dun sinabi ni blaize sa daddy niya na yung daddy na lang raw niya ang magbayad sa mga bills ni parker sa hospital para gumaling siya. single parent lang mommy ni parker kaya di niya kayang magbayad ng ganung kalaking pera. then one year later eto na... nagpasalamat ng sobra si parker sa ginawa ng daddy ni blaize. tapos tinanong ni parker na kung ano yung ibibigay niyang kapalit. tas sinabi ni blaize na maging girlfriend niya raw siya kahit ilang months lang so pumayag naman si parker. 

"n-nalaman mo na?" naiyak ako. 

"alam ko facebook password mo eh kaya nabasa ko!!" mas naiyak ako.

i'm probably...

...a hoddy-noddy

--

hoddy-noddy;  A fool, a simpleton.